Sonja schreef:TS, met een tandarts is het hetzelfde als met een huisarts; daar moet je VERTROUWEN in kunnen hebben. Als jij je niet prettig voelt bij je huidige tandarts, ga dan gewoon op zoek naar een andere. Dat is niet raar, echt niet.
Wat ik je ook mee wil geven is dat er de laatste jaren heel veel is veranderd bij de tandarts. Er zijn betere (en nauwkeurigere) technieken voor ingrepen, er zijn betere en gerichtere verdovingen, en tandartsen (vooral het jongere soort) hebben veel meer oog voor communicatie met hun patiënten.
Ik ben ook geen held bij de tandarts. Maar ik heb nu een hele fijne waarmee ik een duidelijke afspraak heb over pijn; dat is namelijk GEEN optie. Verdoven dus als er kans op pijn is. En als hij bezig is en ik voel TOCH wat, dan steek ik mijn hand op of maak een geluidje, en dan stopt hij meteen, en krijg ik er nog wat verdoving bij.
Op deze manier heb ik het vertrouwen teruggekregen, heb ik laatst zelfs twee wortelkanaalbehandelingen laten doen zonder ziek van de zenuwen te zijn, en heb ik zelfs een vulling durven laten vervangen ZONDER verdoving omdat hij zei dat het geen pijn zou doen. En hij had gelijk, ik heb er GEEN pijn aan gehad.
Ga gewoon op zoek naar een tandarts die jouw probleem begrijpt, en die er met jou samen een goed eind aan wil breien!
Succes!
Ik begrijp zeker wat je zegt, maar mijn tandarts werkt eigenlijk net hetzelfde als die van jou. Soms was het zo (laten we zeggen uitzonderlijk), dat hij me eerst verdoofde, begon te boren, en ik zowel niets voel en hij al klaar was. Maar andere gaatjes verdoofd hij ook op voorhand, en ik zeg constant wanneer het pijn doet zodat hij kan bij verdoven. Maar uiteindelijk zit ik nog steeds met dezelfde pijn in die tand, maar voel wel helemaal niets meer van mijn kaak en dergelijke... Ik vertrouw hem dus wel, ik weet dat hij me de tijd geeft om te zeggen dat het pijn doet enz. Maar dat gat moet namelijk wel geboord worden, en als hij dan niet verder kan verdoven, dan kan hij ook niet anders dan heel even boren en me laten doorbijten. Onderschat die venijnige prikjes van de verdoving ook niet (al ben ik daar wel niet echt bang voor).