Bokt.nl

sander_lotte schreef:

Ik kan je niet zeggen wat je moet doen, maar ik zou graag mijn verhaal hier even neerschrijven.

Ik had ook nooit rugpijn, tot er eens een weekje was dat ik wat pijn had. Sindsdien had ik zo eens in de 2-3 weken een moment(enkele minuten maar) dat ik niet meer kon lopen, mijn been blokkeerde gewoon(deed erg veel pijn in mijn onderrug, aan mijn staartbeen ongeveer) Op school moest ik me dan even excuseren(als het lesuur net om was), dat ik over een paar minuutjes wel zou kunnen opstaan.
Die momenten van pijn gingen toen meer verspreid over een maand-twee maanden. Dus ik was wel blij. Maar toen kreeg ik plots een constante pijn in mijn onderrug. Na een paar weken zo rondgelopen te hebben toch naar de dokter gegaan, ze had me kinesist(fysiotherapeut heet dat in Nederland heb ik ondervonden ) voorgeschreven. Ik dus naar de kinesist gegaan, zij deed vanalles met mijn rug waarvan ik niet wist wat ze deed, maar ik onderging het gewoon.

De pijn bleef, ik terug gegaan naar de dokter (na de 9 sessies kinesist die ik moest volgen), toen moest ik naar een Reumatoloog gaan. De Reumatoloog heeft me onderzocht en constateerde dat ik hyperlaxiteit heb(dus overbeweeglijkheid van gewrichten). Mijn rug mag nooit in mijn leven gekraakt worden, maar nadat ik had beschreven wat de kinesist had gedaan, bleek ze mij toch gekraakt te hebben op een bepaalde manier. Bleek dus érg slecht te zijn voor mij.
Hij had daarna foto's genomen van mijn rug, er was een vernauwing te zien net boven mijn staartbeen(bij mijn onderste ruggewervels). Ze dachten dat het ging om een hernia, maar om dit te kunnen bevestigen moest ik eerst onder wat scans. Ik heb erg lang moeten wachten tot ik de resultaten had(iets meer dan een maand). Ik vond het erg dat ik op deze leeftijd (20 jaar) al een hernia zou hebben, maar het was wel positief dat het te behandelen zou zijn.
Twee weken geleden had ik eindelijk terug een afspraak bij de reumatoloog om de resultaten te bekijken. Ik heb geen reuma(daar twijfelden ze ook niet echt aan, maar toch), ook geen hernia, geen ontstekingen,... Ik was erg opgelucht toen de reumatoloog begon op te noemen wat ik allemaal niet had.
Maar... Toen zei hij wat ik WEL heb... Mijn rug is versleten. Mijn onderste tussenwervelschijf is bijna weg, waardoor mijn wervels tegen elkaar beginnen te schuren. Dat veroorzaakt erge pijn. Omdat er ook zenuwen e.d. tussen mijn wervels zitten die naar mijn benen gaan, gebeurt het af en toe dat mijn been blokkeert(dus als er een zenuw gekneld komt te zitten).

Wat ik hiertegen kan doen?
De reumatoloog zei: "bij een 75-jarig persoon is het normaal dat het lichaam tekenen van slijtage vertoont, zulke mensen doen we een corset aan en steken we vol met pijnstillers, maar bij een 20-jarig meisje kunnen we dit onmogelijk doen. Jij moet nog veel te lang mee om aan zulke dingen te beginnen." Ik moet nu dus weer naar een kinesist(heb wel een andere genomen, iemand die geen diploma heeft om te kraken) en ik moet 2 keer per dag oefeningen doen voor mijn rug te verstevigen. Ik ben moeten stoppen met paardrijden en ik moet eigenlijk heel mijn leven aanpassen aan mijn rug.

Nu zei de kinesist vorige week tegen mij: "Doe je oefeningen maar goed iedere dag hé!" Waarop ik vroeg: "ja natuurlijk, waarom? Kan het dan zo veel kwaad als dit niet gebeurt?" Kinesist: "Ja hoor, als je je oefeningen niet goed doet, gaat je rug nog verslechteren, en je benen kunnen verlamd raken als je niet oplet. Dus als je ooit het gevoel hebt dat je achterwerk slaapt en je benen precies niet meer zo goed mee willen, moet je onmiddellijk naar de dokter of spoedgevallen!" Wat een motivatie hé!?!


Mijn excuses voor het lange verhaal, ik moest het even kwijt. Geloof me, als je zo iets te horen krijgt, stort je wereld toch wel even in. Mijn moeder is er ook kapot van, ze geeft zichzelf de schuld van mijn problemen. Nu heeft ze spijt dat ze mij heeft laten paardrijden sinds mijn 4e levensjaar.
Gelukkig heb ik mijn pony nog waarmee ik met de koets rij, anders was ik helemaal niets. De laatste tijd kon ik toch niet meer paardrijden van de pijn, dus daar ben ik nu al een beetje aan gewoon.
Ik hoop dat het bij jou allemaal meevalt, maar wacht niet te lang met onderzoeken te laten doen. Het kan niets zijn, maar als het iets serieus is ben je er wel op tijd bij. Ik weet wat het is om zo veel rugpijn te hebben, en ik gun het niemand! Ik heb al vaak liggen vloeken, mezelf in onmogelijke bochten wringen om van die pijn af te komen, maar niets helpt.

Veel succes!