Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-03-10 19:39

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 25-03-10 19:39

Nou dat is inderdaad geen rooskleurig verhaal zeg! Ik denk dat je in je jeugdjaren heel langdurig onder spanning hebt gestaan. Nu woon je op jezelf, je doet de studie die je wilt en eigenlijk is er voor jou dus relatief wat rust in de tent gekomen. En het is gek maar vaak hoor je dat dit soort klachten pas optreden als er een beetje rust komt in lichaam en geest. Net of de motor zo lang zoveel toeren heeft moeten maken dat ie nu niet meer weet hoe het anders kan ( een tandje lager).
Ik denk en hoop dat je je kunt troosten met de gedachte dat deze verschijnselen voorbij zullen gaan. Je hebt je niet laten kisten door je verleden en je zult je ook niet laten kisten door de toekomst! Heel veel sterkte toegewenst.

**Geplaatst**: 25-03-10 19:47

Geplaatst: 25-03-10 19:47

Jeetje zeg.. Heb alles gelezen.. Wat heftig..
Meid, heel veel sterkte en succes. :(:)

Ik hoop dat je er weer bovenop komt en het kunt verwerken en heel gelukkig kunt gaan worden.. Maar dit heeft waarschijnlijk wel tijd nodig..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-03-10 21:16

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 25-03-10 21:16

Pfff net aan m'n opa en oma (m'n 'steunpilaren' ) verteld dat ik depressief ben en dat er een kans is dat ik mn studie *weer* niet ga halen... vonden ze moeilijk om op te vatten.. ugh

ze begrepen het wel, maar kon wel merken dat ze er niet blij mee waren. Pff.

**Geplaatst**: 25-03-10 23:23

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 25-03-10 23:23

Jeetje wat een jeugd heb jij gehad zeg!!
Tips heb ik niet, maar wel respect voor jou en je verhaal!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-03-10 23:29

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 25-03-10 23:29

Dankjewel

**Geplaatst**: 25-03-10 23:35

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 25-03-10 23:35

tips kan ik je helaas ook niet geven, maar ik wens je wel heel veel sterkte. En daarbij heel veel respect voor je! Ik vind 't harstikke knap van je hoe je je hier toch maar 'even' door heen slaat!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-10 13:45

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-10 13:45

Maartje1990 schreef:
tips kan ik je helaas ook niet geven, maar ik wens je wel heel veel sterkte. En daarbij heel veel respect voor je! Ik vind 't harstikke knap van je hoe je je hier toch maar 'even' door heen slaat!

Dankjewel!

Vind het fijn om zulke reactie's te lezen

**Geplaatst**: 27-03-10 15:38

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 27-03-10 15:38

wat een verhaal... ik ben even oud als jij en kan het me echt niet in inbeelden dat ik nog recht zou staan na zo'n verleden...
pff, sterkte meis...
onthou dat die studie niet alles is, probeer eerst hier maar eens uit te geraken, daarna heb je nog tijd genoeg om te studeren...

**Geplaatst**: 27-03-10 16:00

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 27-03-10 16:00

Kijken of je recht hebt op wa-jong. En ik denk dat je vanuit daar een rustigere situatie gaat krijgen, om aan je zelf te gaan werken. Als het goed is, krijg je de rapporten van altrecht in huis, bewaar die goed want die zijn belangrijk voor je wa-jong aanvraag.

Het is niet niks wat je allemaal mee hebt gemaakt. Vind het erg dat veel ook bij mij in de omgeving gebeurd is. (klinkt miss raar, maar komt dan voor mij dichter bij) En ik begrijp jou helemaal volkomen. (uitleg kan voor TS via pb)

Ik hoor overigens goede dingen over altrecht!

**Geplaatst**: 27-03-10 16:47

Geplaatst: 27-03-10 16:47

Jeetje, en ik dacht dat ik het moeilijk had...
Ik wil je echt veel sterkte wensen dat je er goed uit kan komen, en ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat te typen!

**Geplaatst**: 28-03-10 13:16

Geplaatst: 28-03-10 13:16

Ik heb ook zo'n geweldige jeugd gehad, ik zal maar niet vertellen wat mijn vader allemaal uitspookte want dat zijn horrorverhalen. Anyway, er zijn ontzettend veel overeenkomsten tussen jou en mij.

Wat veel interessanter is: Ik kan jou een perspectief geven voor over een paar jaar, ik ben nu namelijk 25 (nou ja, bijna dan).

Op m'n 16e werd ik depressief verklaard en ik zou een Borderline stoornis hebben (dat bleek later een reactiepatroon te zijn op m'n problemen). Op m'n 19e ben ik twee jaar lang naar groepstherapie geweest. Ik was ongeveer 100 kilo, ook nog, door alle problemen ging ik onwijs veel eten.

Zonder op de details in te gaan, kan ik je vertellen dat het beter wordt. Nooit helemaal meer goed, zoals bij 'normale' mensen, maar er valt mee te leven.
Ik heb ook altijd wel ergens last van, ben ook vaak misselijk, duizelig, hartkloppingen, migraine, denk ook vaak dat ik ziek ben of ga worden. Op m'n 22ste heb ik spontaan een paniekstoornis ontwikkeld, die nog steeds niet weg is. Ik heb bijna geen vrienden omdat ik het moeilijk vind om me aan mensen te binden en ik word snel achterdochtig, al ben ik wel getrouwd en hij is m'n allesje.

Ik ben zeker niet depressief meer, maar ik functioneer niet 'normaal'. Met sommige dingen ben ik compleet afgestompt, met andere dingen ben ik overgevoelig en super emotioneel, maar het is nooit een middenweg, nooit 'stabiel'.

In m'n hart heb ik m'n ouders alles vergeven, ik heb dus ook geen last meer van 't verleden zelf, ik zit alleen met de gevolgen. Ik ben niet meer boos, hou van m'n ouders, hoe onwaarschijnlijk dat ook lijkt. Maar ik spreek ze bijna nooit en hou ze op een goeie afstand, ik wil niet in hun drama worden meegesleept.

Je komt er echt wel overheen, de lichamelijke klachten zullen op den duur minder worden.
Wat erg belangrijk is, is dat je je voorneemt om zelf WEL op te groeien en een respectabel iemand wordt. Je moeder is duidelijk nooit volwassen geworden, net als mijn ouders. Zelf moet je dus ontdekken hoe je moet opgroeien, want dat voorbeeld heb je niet meegekregen.
Dat is imo echt het allerbelangrijkste, laat de geschiedenis zich niet herhalen. Maar goed, dat is bij mij ook pas gebeurd toen ik een jaar of 23 was, toen ging er een lichtje branden

Heel erg veel sterkte met alles, als je wilt mag je me pb'en, alhoewel ik je niet emotioneel kan ondersteunen, heb ik hier veel ervaring mee en heb meerdere meiden in jouw situatie geholpen om door deze moeilijke tijd heen te komen. Ik sta altijd klaar voor degenen die wat advies nodig hebben

**Geplaatst**: 28-03-10 14:28

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 28-03-10 14:28

Ook ik heb vol verbazing jouw verhaal gelezen. Nog zo jong en al een heel leven geleefd. Met dit soort situaties kun je als jong kind niet omgaan, je weet er simpelweg niet genoeg voor en daardoor is de verwerking bijna onmogelijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik duim mee dat je hierboven op komt. Jammer dat je door anderen in een diepe put terecht bent gekomen, maar doordat jij het eindstation bent krijg je het op je dak.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-03-10 21:56

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 28-03-10 21:56

Nogmaals bedankt. Ook voor alle PB'tjes enzo.

Het liefste zou ik nu, wat sommige ook zeggen, even lekker tijd voor mezelf willen. maar hoe moet ik dit allemaal gaan fixxen?

Als ik straks die verklaring heb van mn intake gedoe, wat moet ik dan verder? wat zou ik van die wajong kunnen verwachten?

ik heb hier echt geen ervaring mee dus

**Geplaatst**: 30-03-10 18:15

Geplaatst: 30-03-10 18:15

Wooww meid, ik wil je even ten eerste een hele dikke knuffel geven :(:)

Je hebt echt een zware periode achter de rug zeg!
Hopelijk gaat het nu wat beter.. ik weet verder niks te zeggen, maar keep your head up!
Ik hoop dat je alles ooit een keer een plekje kunt geven en dat je een gelukkig leven hebt/krijgt, want dit is gewoon vreselijk wat jij hebt meegemaakt.
Je bent echt geen opgever zeg

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-10 18:53

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-10 18:53

Dankje voor je reactie Jeroennn

Ik zit nu te wachten op 19april, dan heb ik mn 3e en laatste intake gesprek, krijg ik de officiele wachttijd te horen en een verklaring dat ik depressief ben. en met dat laatste kan ik weer stappen gaan ondernemen.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:21

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 30-03-10 21:21

Tjee wat een verhaal zeg! wat goed dat je dat zomaar hier neer zeg! ik heb verder geen tip ofzo maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-10 21:40

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-10 21:40

Dankjewel!

iedereen trouwens :+:

**Geplaatst**: 31-03-10 01:19

Geplaatst: 31-03-10 01:19

jeetje meid, heb vol verbazing je hele verhaal gelezen.
en ik wilde je heel erg veel sterkte wensen, en vindt het erg dapper dat je dit zo hebt kunnen vertellen.

* geeft toch wel iets van een opluchting he ? het is niet veel maar er is een begin !
ik vindt het ook knap dat je de realiteid niet uit het oog verliest.

meid jij komt er wel

**Geplaatst**: 31-03-10 01:42

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 31-03-10 01:42

meid wat een verhaal
ik heb heel veel respect voor je en voor dat je er zo goed over kan en wil praten hou dat vol dat is echt heel goed
wat je studie betreft zou ik als ik jou was effe een sabatical jaar inlassen om aan jezelf te denken en te werken
ga lekker veel leuke dingen doen en zoek mss een leuk baantje voor iedere dag zodat je lekker je hoofd leeg kan maken en dan verdien je ook nog mooi bij.
ga niet thuis zitten oid blijf aan de gang snap best dat dat zwaar zal zijn maar ik denk wel dat dat het beste voor je is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-10 10:10

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-10 10:10

Nou weetje, ik denk dat een jaar op het moment even niet genoeg is.

Ik heb hulp nodig om aan mezelf te werken, dat lukt me alleen niet. En aangezien er een enorme wachttijd bij Altrecht is (5maanden op het moment) kan er pas over +/- een halfjaar begonnen worden aan de behandeling. En eerlijk gezegd denk ik niet dat het gaat lukken om in 6maandjes met waarschijnlijk nog geen 1 gesprek per week mij er weer zo ver bovenop te krijgen dat ik weer "normaal" kan functioneren. Misschien wel, maar ik schat die kans niet erg groot in. Ook bij mijn eerste intake gesprek werd al gezegd dat mijn 'probleem' wel wat tijd zou gaan kosten.

Alleen maar thuis zitten mag ik ook niet. Daarom werk ik nogsteeds 6 uurtjes per week (schoonmaakwerk, is voor mij op een of andere manier heel rustgevend) werk de dinsdag 4 uur en de donderdag 2 uur. ben altijd wel kapot als ik gewerkt heb (vooral na de 4uur) maar dat geeft niet, want ik vind het leuk, en het is superdicht bij huis (7minuten fietsen) als het iets verder weg was geweest had ik het waarschijnlijk al niet meer getrokken.

En Tat_jana inderdaad wel een beetje

maar ook de vragen van jullie beantwoorden doet dat opzich wel een beetje, raar eigenlijk he?

**Geplaatst**: 31-03-10 14:57

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 31-03-10 14:57

en zijn er geen andere instanties waar je wel snel terecht kan dan? want 5 mnd wachten duurt wel heeeel lang inderdaad die tijd kun je beter besteden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-10 15:01

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-10 15:01

Hebben allemaal behoorlijk lange wachttijden, en ik voel me erg goed bij de mensen van altrecht. Ik weet dat het geen geldige reden is, maartoch

**Geplaatst**: 31-03-10 15:08

Geplaatst: 31-03-10 15:08

Hoi,

wat een verhaal! Ikzelf ben ook depressief geweest toen ik 18 was, en ben toen met school gestopt. Moet je dus echt niet doen, heb er ondertussen véél spijt van! Je ken het beste doen, wat je wil doen

Wil je uit, dan ga je uit. Wil je in bed liggen het ganse weekend met een boek, dan doe je dat. Laat je niet forceren, door niemand, om iets te doen waar je geen zin in hebt. Veel succes!

**Geplaatst**: 31-03-10 15:35

Geplaatst: 31-03-10 15:35

FireScorpion schreef:
Nou weetje, ik denk dat een jaar op het moment even niet genoeg is.

Ik heb hulp nodig om aan mezelf te werken, dat lukt me alleen niet. En aangezien er een enorme wachttijd bij Altrecht is (5maanden op het moment) kan er pas over +/- een halfjaar begonnen worden aan de behandeling. En eerlijk gezegd denk ik niet dat het gaat lukken om in 6maandjes met waarschijnlijk nog geen 1 gesprek per week mij er weer zo ver bovenop te krijgen dat ik weer "normaal" kan functioneren. Misschien wel, maar ik schat die kans niet erg groot in. Ook bij mijn eerste intake gesprek werd al gezegd dat mijn 'probleem' wel wat tijd zou gaan kosten.

Alleen maar thuis zitten mag ik ook niet. Daarom werk ik nogsteeds 6 uurtjes per week (schoonmaakwerk, is voor mij op een of andere manier heel rustgevend) werk de dinsdag 4 uur en de donderdag 2 uur. ben altijd wel kapot als ik gewerkt heb (vooral na de 4uur) maar dat geeft niet, want ik vind het leuk, en het is superdicht bij huis (7minuten fietsen) als het iets verder weg was geweest had ik het waarschijnlijk al niet meer getrokken.

En Tat_jana inderdaad wel een beetje maar ook de vragen van jullie beantwoorden doet dat opzich wel een beetje, raar eigenlijk he?

dat is zeker niet raar hoor, juist erg goed om het er eens met neutrale mensen over te hebben.
heb voor meelf ook zeer nare periode moeten afsluiten zal verder niet in detail treden want het gaat hier niet om mij maar om jou, en ik weet dus als geen ander hoe fijn het is om er over te praten met mensen die er niets maar dan ook echt NIETS mee te maken hebben, gewoon even je verhaal,, even je "last" op een anders schouder leggen al is het er niet mee gedaan is heerlijk

en al heb ik verder geen tips voor je, ik wil je wel een schop onder je kont geven om door te gaan * lief bedoeld hoor haha *

groetjes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-10 15:53

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-10 15:53

Doorgaan doe ik zeker

En dat is ook de hele reden waarom ik t op bokt gemieterd heb, haha