Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-03-10 20:14

Geplaatst: 16-03-10 20:14

Nou dan zal ik mijn verhaal ook even typen.
Ik heb een Chorinische dagelijkse migraine waarbij ik flauwval.
Dit houd in dat ik dagelijks hoofdpijn heb (cijfer tussen de 1-10 gemiddeld rond de 8-9) en daarbij ook zo 1 keer per week een heftige migraine-aanval heb.
Mijn migraine-aanvallen wijken ook nog af van de rest. Ik val flauw als ik migraine heb, 3-4 keer per dag/per uur,, elke keer verschillend.
Geen medicijnen helpen. Heb nu medicijnen tegen mijn misselijkheid. Ik val af omdat ik door de misselijkheid vaak moet stoppen met eten.

Door mijn hoofdpijn, ben ik altijd super Moe, supergevoelig voor licht en geluid.
Daarbij ben ik ook nog een HSP-tje, dus vang onbewust de problemen van andere op, wat natuurlijk nog meer hoofdpijn veroorzaakt.
Zo zit ik dus in een spiraal gevangen als het ware..

HOe ik er mee kan leven? Moeilijk.. na school altijd een uurtje plat! zonnebril op tegen de lampen.
Niet naar de Bioscoop (dat is echt NOT DONE!!!) niet uit,, (te veel geluid & aparte lampen) en voor de rest erg veel in het donker zitten...
Bril op en bril af,,, steeds afwisselen..

Nou ja dat was het wel zo'n beetje...

**Geplaatst**: 17-03-10 11:30

Geplaatst: 17-03-10 11:30

Pff wat een verhalen allemaal :(:)

Zelf mag ik me helaas ook indelen bij de chronische zieken.

Het is begonnen toen ik 11 was en ben aangereden door een auto. Dit zorgde voor 4 beenbruiken in mijn linkerbeen en linkerschouder inelkaar geklapt en verbijzeld. Daarbij bloed achter de maag en longen met een zware hersenschudding en alles aan de rechterkant zwaar gekneusd. Ben in totaal 8x geopereerd aan mijn linkerbeen voornamelijk en heb er intotaal 9 pennen in gehad.

Het eind resultaat is er van dat ik zeer slechte knieën, Slechte onderrug en een constante moeheid van heb overgehouden.
Het zal nooit beter worden maar als het goed is ook niet slechter. Wat we natuurlijk wel even moeten afkloppen

Daarbij kreeg ik 2 jaar geleden op de leeftijd van 20 te horen dat ik een chronische darmziekte genaamd CU er bij heb gekregen en dan ik je vertellen dat even helemaal niet verder wilt.

Ik heb me heel vaak afgevraagd waar ik het aan had verdient. Of ik al niet genoeg had "geleden" en of er nog meer de hoek om komt kijken.

De dagen zijn erg wisselend en je moet gewoon dag bij dag leven anders kom je er niet. Ik had ook heel veel moeite met de omgeving want CU is natuurlijk niet aan de buitenkant te zien en veel mensen vonden dat ik me aan stelde. Het vreet energie als je mensen iedere keer moet uitleggen wat je hebt en waarom je wel de ene dag heel goed bent en de andere dag niet. Ik ben er langzamerhand ook maar mee gestopt, sommige mensen willen en kunnen het niet begrijpen dat een 20 jarige soms als een 50 jarige op de bank de hele dag moet zitten omdat haar lichaam niet mee werkt.

Het heeft een dik jaar geduurt voordag ik het enigzins had geaccepteerd en mijn leven er een beetje naar heb leren plannen. Elke dag is weer een strijd want zelf ben ik erg koppig en zal misschien ook nooit helemaal er bij neerleggen dat ik dit allemaal heb.

Ik studeer nog wel maar ik moet wel in mijn achterhoofd houden dat ik nooit meer fultime zou kunnen werken.
Ik heb mijn goede en slechte dagen en zolang de goede dagen nog meer zijn dan de slechte gaan we gewoon rustig door waar we allemaal mee bezig zijn