Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-03-10 14:27

Geplaatst: 16-03-10 14:27

Ik heb het meegemaakt dat mijn enkel niet goed gerepareerd was door de eerste chirurg, daardoor in totaal 20 weken gips en een 2e operatie nodig gehad om mijn botten weer aan elkaar te laten groeien.

Daarnaast hebben ze een zenuw beschadigd, waardoor ik voor de rest van mijn leven met een dode zenuw in mijn voet zal lopen.

Er zal echter nooit door doktoren worden toegegeven dat ze fouten maken..

**Geplaatst**: 16-03-10 14:30

Geplaatst: 16-03-10 14:30

Ben ik even blij dat de huisarts hier in Duitsland je heel snel doorverwijst

Of het een medische misser was weet ik niet, maar ben nog steeds een beetje boos erom... Mijn opa was altijd een zware roker, aangezien in zijn jeugd werd verteld dat roken tegen zeeziekte hielp (hij was schipper). Hij liep al een tijdje bij een longarts omdat hij veel last had en veel hoeste. Deze verklaarde dat het door het roken kwam (natuurlijk) en mijn opa is stel op sprong gestopt met roken (nicotine stikkers en gewone lolly's in zijn borstzakje waren voldoende). Maar het hoesten bleef en hij kreeg steeds maar zalfjes en drankjes tegen het hoesten. Na een tijdje zou hij een paar maanden oppassen op het huis van mijn tante en is toen daar langs de longarts gegaan (was dus niet zijn eigen). Deze concludeerde gelijk longkanker, ze hebben nog geprobeert het te bestralen maar na een jaar is mijn opa (64 jaar oud geworden) toch gestikt in zijn slaap. Als zijn eigen arts het nou eerder had opgemerkt was het misschien anders gelopen. Maar het verleden kun je niet veranderen...

**Geplaatst**: 16-03-10 14:32

Geplaatst: 16-03-10 14:32

Ik heb ooit een ongeluk gehad in het zwembad van duinrell, ik ben toen in een glijbaan waar je met een bootje vanaf moet op mijn hoofd gevallen.
Eenmaal uit de glijbaan wist ik niet meer waar en wie ik was, en al helemaal niet meer wat er gebeurt was.
Het was dat mijn oom vanwege mijn leeftijd in mijn bootje mee moest en er dus bij was, anders had ik het nu nog steeds niet geweten.
Toen ik bij de ehbo aankwam zeiden ze; 'neem maar een paracetamolletje'. wat er bij de ehbo gebeurt is en nog 2 uur daarna is een gat in mijn geheugen.

Ik bleef hoofdpijn houden, overgeven etc, en na 2 weken toch maar eens weer naar de huisarts. Daar werd me gezegt; 'je kunt je herinneren wat er voor het ongeluk is gebeurt, dus je hebt geen hersenschudding. Ziek maar uit'.
De hoofpijn is uiteindelijk 3 jaar lang gebleven non-stop, concentratie problemen heb ik nog steeds.
Ik ben in de tussentijd wel 20 keer naar de huisarts geweest, en steeds werd er gezegt; 'neem maar even een paar dagen vrij van school, je bent gewoon moe'.

Later ben ik naar een fysiotherapeut geweest (voor mijn enkelbanden nota bene), en daar werd geconstateerd dat mijn rug en nekwervels zo vreselijk verschoven waren dat ze het knap vonden dat mijn hoofd nog kon draaien. En dat de huisarts dit zelfs zonder voelen had moeten kunnen zien. (die dingen staken letterlijk uit en dit kon je zo zien door mijn huid heen...).
Dit was dus door het ongeluk gekomen.

**Geplaatst**: 16-03-10 14:36

Geplaatst: 16-03-10 14:36

Tsja, artsen blijven ook mensen. Maar veel missers hier zijn toch onvergeeflijk, hoe hard dat ook klinkt.

Mijn opa had een hernia, ging voor een herniaoperatie en kwam met een dwarslaesie terug. Mijn oma wilde een proces aanspannen maar het ZH gaf geen haarbreed mee.

Uiteindelijk kwam het hoge woord er dan uit: 'Waarschijnlijk was het mesje bot geweest ofzo.'

**Geplaatst**: 16-03-10 14:40

Geplaatst: 16-03-10 14:40

Ik had vroeger een vriendinnetje die is overleden aan Non Hodgkin. Ze was nog maar 4 jaar oud. Ze werd de hele tijd naar huis gestuurd door de huisarts die zei dat het een griepje was en dat ze moest uitzieken. Toen ze er achter kwamen wat het was waren ze al te laat en was het niet meer te behandelen...

**Geplaatst**: 16-03-10 14:44

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 14:44

Mijn oma is overleden doordat ze niet serieus werd genomen door een arts. Ze bleek hartproblemen te hebben en toen dat aan het licht kwam was het al te laat.

Zelf een klein missertje meegemaakt: ik als 2.5jarige erg aan het hoesten, benauwd. De dokter heeft mijn ouders een hoestremmer meegegeven, dat zou het beter maken. Was niet het geval, mijn klachten bleken veroorzaakt te worden door astma en als iets dan niet goed voor je is, is het een hoestremmer.

**Geplaatst**: 16-03-10 14:53

Geplaatst: 16-03-10 14:53

Gaat lekker als ik het hierboven al lees, ga nog maar wat toevoegen...

Vriendin, valt foto's in ziekenhuis geen gebroken wervels,
helaas, klachten bleven en wat bleek na 3 maanden, jullie raden het al gebroken rug...

Direct familie lid steeds last van buik, buikgriep riep huisarts.. jammer genoeg bleek het om eierstokkanker te gaan...

Ander familie lid, aan de zuurstof, zonder ging ie echt harstikke dood, jullie willen niet weten hoe vaak ze in het
ziekenhuis de kraan hebben dicht gedraaid.. Waarop hij dus echt de moord stikte en iedereen zich afvroeg
of hij nu echt dood ging, bleek dat ze de boel weer hadden dichtgedraaid...

Zelfde familielid, op de longafdeling, leggen ze er een open TBC patient op ZAAL!!! die is slim..
Kwam er toevallig achter (familielid zei het en ik hoorde alarmbellen in mijn hoofd),
heb dit gemeld bij GGD en als klacht bij het ziekenhuis (ziekenhuis had het in de doofpot gestopt)
Gevolg alle mensen die toen op de zaal waren geweest moesten worden getraceerd en getest..

Weer hetzelfde familielid, terwijl er met koeieletters op je medische gegevens staat dat je allergisch bent voor bepaalde antibiotica..
Dit gewoon doodleuk op 2 verschillende tijdstippen toch via het infuus doodleuk aan hem geven...

Ergo, de les die ik heb geleerd, controleer, controleer, controleer..

O, heb er nog van mezelf.. D
Al 5 dagen 39.5 en zelfs 40 graden (ondanks emmers koortsremmers), dus naar huisarts, zou blaasontsteking zijn, vond vervanger.
Ik begon hevig te protesteren, want ik vond dat ik dat niet had.
Ik ter plekke potje geeist en naar toilet gegaan(ze wouden dat ik naar huis ging en het later bracht),
uitslag die dag geen blaasontsteking,
kom over 3 dagen als je dan nog koorts hebt maar terug.

2 dagen later ondertussen 40.5.. hoi hoi hoi.. terug, bij gratie mocht ik komen, mijn opmerking,
volgens mij heb ik longontsteking, dat werd bevestigd... (nu was eigen huisarts er, kon meteen vertrekken richting
ziekenuis voor foto's en bloedonderzoek)
Wat ik overigens ook tot op heden niet snap is dat ze je als je doodziek bent, gewoon naar de praktijk laten komen
klepperen en alleen naar huis sturen.
(heb een en ander in huis laten sneuvelen, omdat ik af en toe soort van omviel.)

Ziekenhuis.. na te zijn doorgestuurd door huisarts, voor directe behandeling.
Nee, u moet een afspraak maken bij de balie voor volgende week.
Mijn antwoord, nee, ik moest NU komen, uiteraard uitgelegd waarom. (kunt net zo goed tegen een boom staan praten)
Ziekenhuis, nee hoor, dit formulier is geen spoed formulier.
Omdat ik pertinent weigerde om te vertrekken hebben ze de huisarts gebeld en de stagaire had verkeerde formulier meegegeven.
Nou uiteindelijk mocht ik dus door. (was de huisarts vertrokken geweest op dat tijdstip, had ik kunnen vertrekken)
Krijg ik op mijn donder dat ik nu pas kwam (vrijdagmiddag na 5 uur)

Waarop ik doodleuk zei, ja hallo, ik heb vanochtend meteen de huisarts gebeld, daar kon ik pas om 4 uur terecht
en die stuurde me direct door.
Was laat op de avond ervoor door kat dusdanig in mijn vinger gebeten,
dat die ondanks antibiotica sinds die nacht en nat verband in zijn geheel niet goed ging.
(zelfbediening antibiotica (ja, foei, maar bij het bijten wist ik al dat het foute boel was)
en voor de kenners Augmentin is dan heel normaal en in de correcte dosering.)
Ziekenhuis toen enthousiast extra gaten in mijn vinger zitten snijden, is uiteindelijk netjes genezen.
Tijdens het verdoven, knalde naald van de spuit en kreeg de co een plens lidocaine in zijn gezicht.
Ik had het toen helemaal gehad en melde droog, dat hij eigenlijk een veiligheids bril op had gemoeten

Helaas hadden ze slagadertje geraakt.. dus thuis een bende.. Zelf maar overnieuw in verband geknutseld.
Op zaterdag terug, zeg nog, pas op! slagadertje, zegt de verpleegster, nee, dat kan niet..
Ja hoor, rukt gaasje eraf, hopla, nou ja, zij moest opruimen ik niet..
Heb allen wel nog een uur met mijn hand omhoog kunnen zitten.
Gelukkig allemaal niet levensbedreigend, maar vertrouwen geven doet het ook niet.
Vinger is blijven zitten, beetje stijf, maar heb hem nog!!!

**Geplaatst**: 16-03-10 15:01

Geplaatst: 16-03-10 15:01

Toen ik nog in het ziekenhuis werkte, lag er man die zijn been moest laten amputeren. Het was voor de tweede keer zei hij. Ik geloofde het niet, een been kan je toch maar 1x amputeren? 'Nee hoor' zegt ie. Blijkt dus dat ze in een ander ziekenhuis het verkeerde been hadden geamputeerd.. Je hoort het wel eens vaker. Man heeft nu dus geen benen meer.

Zelf heb ik niet echt een medische misser meegemaakt. Wel een hele grove fout. Ik moest een mijn HB laten controleren. Dus hup vingerprikje etc. HB was goed. Opeens werd de stagiaire rood en begon te zweten. Ik dacht wat nou?
Had ze dus mij met een gebruikt naaldje geprikt die er nog inzat van de vorige patiënt. Direct een HIV sneltest gedaan, gelukkig was dit niet het geval.. Ze heeft het nog wel van mij te horen gekregen!

Laatst bijgewerkt door Mayflower_ op 16-03-10 15:04, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-03-10 15:02

Geplaatst: 16-03-10 15:02

Mijn moeder liep al een aantal keren bij de huisarts met een onwijs dikke buik, ze is allang in de overgang dus zwangerschap ed was echt uitgesloten!
- Eerst diagnose PDS - prikkelbaar darmsyndroom
- Tweede keer dachten ze aan stress

Ze heeft vanalles gekregen om ontlastig etc op gang te krijgen, dit is allemaal niet gelukt. Ik had er al snel een slecht gevoel bij en heb dus ook een keer gezegd dat het maar is moest ophouden ik wil naar het ziekenhuis etc dit kan zo niet langer.
Uiteindelijk na aandringen een verwijsbriefje gekregen.

Na in verschillende ziekenhuizen af te zijn gegaan, begon het bei eierstok kanker, vervolgens was het dachten ze darmkanker met een uitzaaiing naar de eierstokken. Maar ook hier waren ze niet zeker van dus eindelijk na een half jaar terecht gekomen in het AVL Anthonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis in A'dam.

Dit ziekenhuis is gespecialiseerd in kanker en het bleek dus te gaan om buikvlies kanker die begonnen is in de blinde darm.

Het was dus allemaal 100 x erger dan wat de huisarts dacht.

Met buikvlieskanker is het zo dat er een kwaadaardig vlies over al je organen heen zitten dus ze kunnen op scans dus ook niet goed zien wat er allemaal wel of niet is aangetast.
Ze maken dan dus je hele buik open en kijken ter plekke wat er is aangetast en of er nog wat te redden valt.
De operatie heeft 8,5 uur geduurd ook heeft ze nog een HIPEC behandeling gehad (ter plekke na het weghalen van organen etc).
http://www.nki.nl/Ziekenhuis/Patienten/ ... /HIPEC.htm

In het geval van mijn moeder was haar lever god zij dank niet aangetast, was dat wel zo geweest dan hadden ze haar dicht gemaakt en ga je dus het proces in van afwachten hoe lang je nog hebt te gaan etc.

Inmiddels is het bijna een half jaar geleden dat ze is geopereerd, en gaat het nu gelukkig goed met haar. Hadden wij nu niet op tijd aan de bel getrokken en om een verwijsbriefje gevraagd dan was ze nu waarschijnlijk dood geweest.

**Geplaatst**: 16-03-10 15:03

Geplaatst: 16-03-10 15:03

Mayflower_ schreef:
Toen ik nog in het ziekenhuis werkte, lag er man die zijn been moest laten amputeren. Het was voor de tweede keer zei hij. Ik geloofde het niet, een been kan je toch maar 1x amputeren? 'Nee hoor' zegt ie. Blijkt dus dat ze in een ander ziekenhuis het verkeerde been hadden geamputeerd.. Je hoort het wel eens vaker. Man heeft nu dus geen benen meer.

oei die is slordig, remind me, als me zoiets overkomt, merkstift mee! Om van te voren aan te geven welke wel of niet..

**Geplaatst**: 16-03-10 15:04

Geplaatst: 16-03-10 15:04

wat een verhalen allemaal.

Ook ik ben de dupe geworden van meer dan één missers, mijn vertrouwen in artsen is bijna nihil geworden.

**Geplaatst**: 16-03-10 15:13

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 15:13

Of iemand die 8 maanden zwanger is en zich helemaal niet goed voelt en het kindje niet meer voelt komt bij de huisarts....
Met de melding: ach, in het ergste geval zit de navelstreng om het nekje gedraaid....
En dan diegene doodleuk naar het ziekenhuis sturen op eigen houtje...

**Geplaatst**: 16-03-10 15:14

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 15:14

mijn broertje was ook overleden in de baarmoeder.............. het joch is nu 37

**Geplaatst**: 16-03-10 15:16

Geplaatst: 16-03-10 15:16

Mijn schoonvader adviseerde mij bij mijn operatie om op de knie die niet gedaan moest worden een groot kruis te zetten met "deze NIET". Je zou echt niet de eerste zijn. Maar mijn arts heeft me ook elke keer gevraagd welke knie (ookal stond het op het papier) check check en een derde check

**Geplaatst**: 16-03-10 15:20

Geplaatst: 16-03-10 15:20

Ik ben in december 2006 van een paard gevallen. Kwam op de ehbo aan, meteen door naar de trauma kamer. Daar binneste buiten gekeerd. Iig was mijn sleutelbeen gebroken. Oke prima kan ik mee leven. Kom ik 2 wkn later terug op controle. Foto's gemaakt staan mijn botten niet meer recht op elkaar maar over elkaar heen. Wordt er dood leuk gezegd ga maar naar huis en rechtop lopen. Daar was ik het niet mee eens. Second opinion aangevraagd en ik op naar belgie. Daar aangekomen, had ik nooit door de dokter in NL naar huis gestuurd mogen worden.
Na ruim 6mnd van foto's, ct-scans, echo's van mijn ontstoken pezen en zenuwen hebben ze toch maar besloten om me te opereren. Heb nu een plaat van 10 cm met 6 schroeven en een stuk nepbot op mijn sleutelbeen. Mijn bot was ondertussen afgestorven ;-)

Ik heb nu nog 75% van mijn arm functie over. Als ze mij bij de ehbo niet naar huis hadden gestuurd dan had ik wss niet al die ellende en pijn gehad die ik nu wel heb.

**Geplaatst**: 16-03-10 15:24

Geplaatst: 16-03-10 15:24

Heb nogal een klein rottig niersteentje gehad dat flinke nierkolieken veroorzaakte. Wel meegemaakt dat ze van de HAP vonden dat een paracetamolletje wel zou helpen. Paar kolieken verder moest ik aan de tramadol. Mocht er 2 per dag, maar wat stond er op het etiket; iedere 2 uur 1 nemen. Ik kan je vertellen dat ik aardig van de wereld was.

**Geplaatst**: 16-03-10 15:26

Geplaatst: 16-03-10 15:26

Ze hebben mij als 6-jarige lekker door laten lopen met een gebroken been

Ik was van mijn fiets gevallen en had erg veel pijn, dus zijn we naar de dokter gegaan en hebben we foto's moeten maken. Op de foto's was niets te zien dus moest ik me volgens de dokters niet zo aanstellen en het zou wel over gaan. Het bleef de daarop volgende dagen maar pijn doen en ik kon er gewoon niet op staan dus zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan. Weer foto's genomen en 'oeps'... er zat toch wel een flinke scheur in het bot

**Geplaatst**: 16-03-10 15:26

Geplaatst: 16-03-10 15:26

Ik ben vorige maand met een harde klap van mijn paard afgevallen toen ze vanuit een aardige vaart stopte voor de hindernis.
Met mijn borst op de grond terecht gekomen, en mijn benen over mij heen geslagen, en mijn rug voelde ik echt kraken.
Ambulance gebeld en mee naar het ziekenhuis genomen, ze dachten aan een gebroken rug/dwarslaisie.
Foto's en alles gemaakt, heel lang moeten wachten, met als conclusie: Ja, sorry mevrouw we zien niks, u kunt naar huis met een gekneusde rug.
En dan de volgende ochten opgebeld worden dat je met spoed terug moet komen naar het ziekenhuis, dat andere artsen wel een breuk gezien hebben op de foto's.
Heb ik dus een breuk in mijn ruggenwervel opgelopen, wat eerst dus een gekneusde rug was...
Gelukkig gaat het nu al heel wat beter

**Geplaatst**: 16-03-10 15:27

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 15:27

een vraagje............. hebben jullie werk gemaakt van deze missers......... of heb jehet maar laten gaan?

hebben jullie melding gemaakt bij de Inspectie van Volksgezondheid?

**Geplaatst**: 16-03-10 15:29

Geplaatst: 16-03-10 15:29

Mijn oma kon door een "verkeerde" ruggeprik niet meer lopen.

**Geplaatst**: 16-03-10 15:31

Geplaatst: 16-03-10 15:31

KiWiKo: Ik heb het gewoon laten gaan. Wel teruggekoppeld naar de apotheek die de misser maakte. Hun schrik was groot genoeg om te weten dat ze die fout nooit meer zouden maken. Scheelt ook dat ik er niets aan over heb gehouden. Ik vond het zo goed genoeg afgehandeld.

**Geplaatst**: 16-03-10 15:31

Geplaatst: 16-03-10 15:31

Paar dagen geleden nog.. Mijn oma kreeg 25 gram medicijn, terwijl ze eigenlijk maar 2,5 gram mocht...
Ze hadden de komma verkeerd gezet _-:(

Dat geloof je toch niet?! Als het iets zwaars wat geweest als slaapmiddel was ze misschien eraan overleden

**Geplaatst**: 16-03-10 15:32

Geplaatst: 16-03-10 15:32

Ik ben nu al bang dat ik later dit soort stomme missers ga maken, als ik huisarts word

**Geplaatst**: 16-03-10 15:34

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 15:34

bij mij is gewoon een verkeerde operatie uitgevoerd,,,
het werd er zeker niet beter van,,
en ook de narcose blijft een probleem
de eerst e keer ben ik 11 uur weg geweest
de 2 e ingreep 9 uur
( en dat voor een uurtje opereren)

**Geplaatst**: 16-03-10 15:42

Geplaatst: 16-03-10 15:42

Hmm. Bij binnenkomst op de spoedpost 7 weken geleden midden in de nacht getest op een blaasontsteking ivm extreme buikpijn. Was niets te zien. Na een beetje aandringen en een erg onzekere arts voor mijn gevoel toch doorgestuurd naar de gyneacoloog. Kom daar midden in de nacht op de verloskamer, plas nogmaals in een potje, nog geen 2 minuten later komen ze al vertellen dat ik een hevige urineweg infectie heb en daardoor weeën bij een zwangerschapsduur van 28 weken.... Tja als ik de arts op de spoedpost geloofd had was ik naar huis gegaan en daar gaan bevallen, geloof ik.

Toen opgenomen dus en tijdens deze opname nog gehad dat mijn buurvrouw (snachts binnen gebracht) mijn ontbijt gekregen had terwijl ze niets mocht eten.

Paar dagen geleden nog dat mijn kamergenoot mijn medicijnen kreeg, gelukkig had ze het zelf door.

Zijn maar kleine missertjes maar toch....