Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-03-10 01:54

Geplaatst: 05-03-10 01:54

Het valt mij ook op dat de meeste papa's en mama's het er vaak over hebben hoe slim hun kind wel is en hoe snel die allemaal lastige baby, peuter, kleuter, kinderdingen kan, its amazing.

Een bevalling wil ik dus echt niet meemaken en dat maakt mij een goede preventer

.

Mick, sommige wel, maar de meesten niet hoor.

**Geplaatst**: 05-03-10 02:28

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 05-03-10 02:28

Ik denk dat ik dood ga van die bevalling :')

Heb niet zo'n hoge pijngrens dus misschien maar goed dat ik geen kinderwens heb :')

**Geplaatst**: 05-03-10 02:31

Geplaatst: 05-03-10 02:31

mick75 schreef:
Naar aanleiding van het topic over abortus lijkt dit me wel een gepast onderwerp.

Ik ben midden 30 en zeer bewust kinderloos. En mocht ik per ongeluk zwanger raken, iets wat mij in theorie best zou kunnen overkomen wil ik het absoluut niet hebben, wil er geen 9 maanden last van hebben en er helemaal niets mee te maken hebben. Heel vaak in gesprekken met leeftijdsgenoten, of ze nou wel of geen kinderen hebben, word ik voor knettergek of erger aangemerkt omdat ik een totaal gebrek aan moederlijke gevoelens heb en ook geen bijster zorgzaam karakter heb. Vrouwen van mijn leeftijd horen op z'n minst een dringende kinderwens te hebben en er alles aan te doen om zwanger te worden lijkt het wel. Ik was echter dolgelukkig de dag dat ik een miskraam kreeg, scheelde weer een dag ziekmelden voor een abortus.

Nou heb ik natuurlijk totaal geen problemen als anderen om me heen zwanger worden en kinderen krijgen, gefeliciteerd en veel geluk gewenst, oprecht. Wil best de hele dag luisteren naar nieuwe moeders die over niets anders dan hun uk kunnen praten, wil best mee met inkopen doen en voor pakezel spelen als de moeder nog weinig mag tillen. Ik wil alleen niet oppassen of op een andere manier voor een kind moeten zorgen want dat kan ik niet en ik wil het ook niet kunnen.

Vraag me af of er meer mensen zijn die zoiets hebben, die heel gelukkig kinderloos zijn en ondanks dat de tijd "begint te dringen" nog steeds geen enkel moederlijk gevoel hebben.

*meldt zich*
helemaal mee eens
verademing dit
heb wel het idee dat ik als melaatste wordt aangekeken
alsof je niet normaal bent als je geen kinderen wil
en nu is het nog niet zo erg
maar op je 40e gaan mensen toch denken 'kan ze het niet, of is ze niet normaal, maar WIL ze het niet is geen optie'

tijdje geleden las ik dit artikel, en dat vond ik ook al zo'n verademing
http://www.dailymail.co.uk/femail/artic ... -done.html

**Geplaatst**: 05-03-10 02:51

Geplaatst: 05-03-10 02:51

Zidore schreef:
*meldt zich*
helemaal mee eens
verademing dit
heb wel het idee dat ik als melaatste wordt aangekeken
alsof je niet normaal bent als je geen kinderen wil
en nu is het nog niet zo erg
maar op je 40e gaan mensen toch denken 'kan ze het niet, of is ze niet normaal, maar WIL ze het niet is geen optie'

tijdje geleden las ik dit artikel, en dat vond ik ook al zo'n verademing
http://www.dailymail.co.uk/femail/artic ... -done.html

Die reacties :oo

Het artikel is heel interessant maar...

**Geplaatst**: 05-03-10 03:38

Geplaatst: 05-03-10 03:38

mick75: hier nog 1 hoor. Net zo bewust NIET willen. Ik was ook heel jong, nog voor de pubertijd, dat ik al zeker wist dat ik nooit kinderen zou willen.
Mijn mening is ook nooit veranderd. Ik ken de opmerkingen van anderen, bewust gekozen moeders ook wel.

Wacht maar.. tot je ze van jezelf hebt.. dan verander je wel van gedachten...

Nou, echt niet. Ik wist en weet het nog steeds zeker. En geen moment spijt gehad.
Ik heb een bloedhekel aan oppassen op andermans kinderen en doe het dus ook echt niet.

En nee... er is nooit iets fout geweest in m'n jeugd... kom uit een gelukkig gezin met vier kinderen, waarvan ik de oudste ben.
Weet wat poepluiers zijn van broertjes + zusje... maakt me allemaal niets uit.
Ik heb geen trauma's... helemaal niets. Ik hoef ze gewoon niet. En de keuze heb ik niet meer, inmiddels is de leeftijd waarop ik nog wél kinderen zou kunnen krijgen voorbij.
Mijn man denkt er gelukkig precies hetzelfde over, het is nooit een issue geweest.

Dus zo vreemd ben je helemaal niet. Als dát jouw keuze is... heeft iedereen dat maar te respecteren.

Moedergevoelens.... nooit gehad. Zal ze nooit meer krijgen ook.
Kan veel beter met dieren omgaan ;-)

)

**Geplaatst**: 05-03-10 07:21

Geplaatst: 05-03-10 07:21

Onassa schreef:
Ik heb ze heel graag willen hebben maar moeder natuur besliste anders.
Dus een heel krom gebeuren, maar ik kan nu tegen mezelf zeggen, meoder natuur heeft me waarschijnlijk ervoor willen behoeden.
Ik ben 46 en eigenlijk stiekem blij dat ik ze neit heb als ik al die problemen bij vrienden zie die wel kids hebben en dan ook bij allemaal.
Ppffff...ik zou die zorg niet graag op mijn schouders hebben.

hier dus het zelfde, ook van alles voor gedaan: ivf enz.
maar ik zat al vroeg in de overgang ( 26 toen het begon, 36 toen ik eraf was).
maar ik vind het heerlijk zo

**Geplaatst**: 05-03-10 07:46

Geplaatst: 05-03-10 07:46

Oehhh...klinkt mij bekend in de oren allemaal. Ik ben 35 en ook heel bewust kinderloos. Al sinds mijn 14e roep ik dat ik nooit, never geen kinderen wil. Mensen riepen voorheen altijd "wacht maar, dat komt nog wel", maar ik denk er nog steeds zo over.
Wat ze dan wel weer gek vinden, is dat ik juf ben en dus blijkbaar wel van kinderen houd. Dat is ook wel zo, maar ik houd nog veel meer van ze, als ze, na een schooldag, weer lekker naar hun papa en mama gaan

Kinderen passen gewoon niet in mijn leven. Ik wil tijd hebben voor de paarden, elk moment de stad in kunnen gaan voor een hapje en/of een drankje. Heerlijk vind ik die vrijheid. Mijn vriend denkt er (vooralsnog) hetzelfde over. Hij is echter wel 9 jaar jonger dan ik...die kinderwens kan bij hem dus nog best wel komen. Mocht het moment daar zijn...tsja....ik vind niet dat je concessies kunt doen over een onderwerp als kinderen. Dan zouden onze wegen dus scheiden.

**Geplaatst**: 05-03-10 08:07

Geplaatst: 05-03-10 08:07

ik ben ook bewust kinderloos en bijna 44. Spijt ??? Helemaal niet, ik heb altijd geweten dat ik geen kinderen wou.
Ik kan er ook niets aan doen, maar ik stop mijn tijd en geld liever in mijn paardjes.....

**Geplaatst**: 05-03-10 08:08

Geplaatst: 05-03-10 08:08

Ik ben 33 en bewust kinderloos, en mijn tijd dringt
Ik heb alles wat ik een kind kan geven....toch weet ik niet of ik er zelf eentje wil

Mocht ik zwanger raken dan neem ik mijn verantwoording...de liefde voor de baby komt wel en als ik kijk hoe ik mijn beesten verzorgen en vertroetel dan ga ik er wel van uit dat ik mijn kindje ook goed ga verzorgen

Ik ben nergens bang voor

overal is een mouw aan te passen en je kan de opvoeding zo moeilijk en mooi maken als je zelf wilt

Dat je moeder wordt, wil niet zeggen dat je geen leven meer hebt......

**Geplaatst**: 05-03-10 08:24

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 05-03-10 08:24

Hier meldt zich nog een bewust kinderloze. Ik weet ook al van jongsaf aan dat ik geen kinderen wil. Ik kreeg ook altijd te horen; dat komt nog wel. Nou, ik ben nu 38 en het is er nog steeds niet en zal nooit komen ook! Mijn man denkt er gelukkig net zo over en heeft zich zo'n 5 jaar geleden al laten steriliseren.

**Geplaatst**: 05-03-10 08:45

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 05-03-10 08:45

Ik kan me goed voorstellend at er mensen zijn die zeer bewust gen kinderen willen hebben.
en daar heb ik respect voor.
Zelf ben ik er een die al van kleins af aan kinderen wou.
Heb nu een dochter van 2.5 en de tweede is op komst.
Ik ben hier heel gelukkig mee maar weet zeker dat er mensen zijn die daar juist doodongelukkig van worden.
Daarom heb ik respect voor die personen die die keuze maken.
Ik ken genoeg jongeren om me heen die geen kinderen willen maar wel onveiliger sex hebben en sommigen daarvan hebben al twee of drie keer een abortus laten doen.
Daar heb ik dus geen respect voor maar mensen zoals jullie dus wel.
Jullie doen er van alles aan om niet zwanger te worden en mocht het dan toch gebeuren door wat voor reden dan ook kan ik me voorstellend at je een abortus zou willen.
Die reden vind ik al heel anders.
mijn vriendin was er ook zo een die altijd schreeuwde dat ze geen kinderen wilde tot ze op een dag bij me zat en zei dat ze zwanger was.
Ze zei tegen mij ja ik weet het ik was er fel op tegen maar mijn moederinstinct nam de overhand.
Zij heeft nu twee kinderen en is er toch dolgelukkig mee.
Maar mensen kunnen er ook anders tegenaan kijken en daar heb ik respect voor.
Petje af voor jullie dus.

**Geplaatst**: 05-03-10 08:46

Geplaatst: 05-03-10 08:46

hier nog een bewust kinderloze......
ik wist het al vanaf de lagere school.
mijn huisarts heeft het wel altijd serieus genomen,mijn ouders ook,maar voor de rest........
1 aangetrouwde tante was zelfs zo leuk om ons af te zeiken op een verjaardag.
geen kinderen was een vorm van egoisme,je laat niets achter na je dood.
was ook erg leuk voor de persoon naast me......
zij wil erg graag maar kan echt geen kinderen krijgen.
sommige mensen.

**Geplaatst**: 05-03-10 08:49

Geplaatst: 05-03-10 08:49

Ik ben nog maar 20, en heb voor nu absoluut nog geen kinderwens. Misschien als alles op orde is, maar dat is het de eerst komende jaren nog niet

Wat jullie noemen valt mij ook erg veel op, dat ze net doen of een kind een status symbool is ofzo.. Wanneer je een kleine hebt hoor je er helemaal bij..
Het was hier in de buurt zooo erg, zaten een paar meiden bij elkaar in de klas. Ik weet niet meer in welke volgorde het was, maar 1 die daar in de klas zat was zwanger, haar oudere zus ook, een ander was zwanger, haar tweelingzus vond dat ze daarom veelte veel aandacht kreeg en heeft zelf de pil ook maar laten staan.. Was er nog 1 die zwanger was en op het laatste moment abortus heeft gepleegd, en een maand later weer zwanger was en nu heeft ze het wel gehouden... Dit zijn wel allemaal meiden van 16/17 toen ze zwanger werden..
Ik snap dat niet, tegenwoordig lopen ze allemaal rond vroege leeftijd al met een dikke buik.. Nou als er bij mij wat zou komen (weet niet eens of het lichamelijk wel kan) maar dan zou dat echt nu nog niet zijn! Zou eerst alles op orde willen hebben..

**Geplaatst**: 05-03-10 09:05

Geplaatst: 05-03-10 09:05

het is maar goed dat niet iedere vrouw kinderen ''wil''......zou het wel erg druk worden op de wereld.

**Geplaatst**: 05-03-10 09:12

Geplaatst: 05-03-10 09:12

Ik zeg nooit nooit en heb ook nog wel 'tijd', maar zoals ik er nu over denk wil ik geen kinderen. Mocht ik toch zwanger raken (van mijn vriend) dan wordt de keuze wel moeilijk, maar bewust stoppen met anticonceptie en voor een zwangerschap gaan zal ik waarschijnlijk niet doen. Niet omdat ik denk dat ik geen goede moeder zou zijn of dat mijn leven ophoudt (de invulling van je leven zal veranderen, maar dat wil toch niet zeggen dat je geen leven meer hebt?), maar omdat ik de wereld veel te hard en gevaarlijk vind om er een kind van mezelf op te zetten. Ik zou me constant zorgen maken, en daarmee mezelf, het kind en mijn vriend alleen maar tot waanzin drijven.

Zo te lezen heb ik wel geluk met mijn omgeving, tenminste met de mensen die dichter bij me staan. Van buitenstaanders (maar dat zijn mensen die er niet toe doen) krijg ik wel eens rare reacties over het feit dat ik geen huisje-boompje-beestje wil (want samenwonen en trouwen hebben ook niet mijn voorkeur), maar mensen die me beter kennen vinden het echt niet raar. Ook niet de mensen die zelf wèl volgens 'het plaatje' leven.
Maar dat is misschien een wisselwerking, ik heb er namelijk ook geen probleem mee wanneer zij over trouwen/kinderen praten. Het is toch logisch dat mensen over iets dat zo ingrijpend is (kan ik me tenminste voorstellen) als een zwangerschap en kinderen hebben (willen) praten? Details hoef ik niet (maar die krijg ik ook nooit) en als er ook nog andere gespreksonderwerpen zijn en er interesse in mijn leven is vind ik het prima om te luisteren naar babyverhalen.

Eerlijk gezegd vind ik het bij een vriendschap normaal dat je interesse toont in de ander, dus geen babyverhalen aan willen horen vind ik vrij egoistisch. (tenzij de ander alleen maar over baby's/zichzelf praat, uiteraard)

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 05-03-10 09:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-03-10 09:12

Geplaatst: 05-03-10 09:12

Ook ik wil absoluut géén kinderen. Ben nu 38 en dat 'moedergevoel' met kriebels en 'aaaaah ik wil ook' heb ik niet gehad. In mijn directe omgeving zijn er een paar geweest die me er dag in, dag uit, op wezen dat ik heus wel aan de beurt kom, dat het erbij hoort, dat het zo leuk is, etc. Tot ik er spuugzat van was, toen heb ik een column-achtig iets geschreven en aan ze laten zien. Daarna hebben ze nooit meer iets in die richting gezegd

Ik wil het niet, punt. Vind sommige kinderen best leuk, maar voor eventjes. Ik zie zoveel vriendinnen en kennissen van vroeger die alleen nog maar over hun kroost kunnen praten, nooit ergens tijd voor maken want ze hebben kinderen, bevoorrecht zijn op het werk want ze hebben kinderen... soms word ik er wel eens kriegel van.

**Geplaatst**: 05-03-10 09:17

Geplaatst: 05-03-10 09:17

Ik heb totaal niets met kinderen, en ik vind het erg vervelend dat er altijd van uitgegaan wordt dat je dat wel doet als meisje/vrouw.

Althans, binnen mijn familie.

Ik heb een heel scala aan neefjes en nichtjes, en als ik bij mijn ouders ben en ze moeten daar op passen vind ik daar echt niks aan.

Hun moeder (mijn schoonzus) heeft zelf heel veel met kinderen, en begrijpt niet goed dat ik dat niet heb. Ik heb veel meer met dieren dan met kids.

En zij juist weer niet, en zij jaagd mijn hond constant van zich af. Zo zie ik dat ook een beetje met kinderen.

Vroeger speelde ik altijd al liever met knuffels dan met poppen, die kregen dan een luier om en alles. :')

Overigens wakkeren mijn 'moeder'gevoelens wél aan als ik een verwaarloost kind zie, dat amper tot geen zorg krijgt van zijn ouders. Maar mijn neefjes en nichtjes zijn tot in den treure verwend dus conclusie; een bezoekje is oke, maar oppassen; no way!

**Geplaatst**: 05-03-10 09:20

Geplaatst: 05-03-10 09:20

Ow leuk dit topic

Ik roep ook al zo lang dat ik geen kinderen wil. Mijn moeder heeft lang geroepen, wacht maar af. Ik kreeg jou ook toen ik 30 werd, dan denk je er wel anders over. Ik word binnenkort 24 en wil nog steeds geen kinderen. Als ik kleine kinderen zie denk ik ook niet van, OW WAT LIEF... nee, ik wil het liefst de andere kant uit. Heb er echt helemaal nix mee.
Mijn vriend heeft zich er volgens mij nu wel bij neergelegd. Hij zou het wel willen. Hij kan ook heel goed met zijn kleine neefjes en als ik dat zie denk ik nog steeds, ik hoef ze niet.
Mijn ouders geven het ook langzaam op. Laatst was mijn oudste pony ziek en toen zei ze toen ze langs kwam om me te steunen, ja, mijn 2 kleinkinderen, als er 1 zo ziek is, dan kom ik toch zeker langs

Dus bij deze zijn mijn paarden haar kleinkinderen

PRIMA

hihi

**Geplaatst**: 05-03-10 09:28

Geplaatst: 05-03-10 09:28

Lovely schreef:
Nou echt, maar over 4 maanden moet ik aan gaan horen hoe erg ze ingeknipt of uitgescheurd is enzo en dat wil ik dus helemaal niet weten.

totaalruptuur. Alleen het woord al :')

Ik heb meer (bewust) kinderloze vrienden dan vrienden met kinderen. Heb ook nooit de behoefte gehad mensen "over te halen".

**Geplaatst**: 05-03-10 09:29

Geplaatst: 05-03-10 09:29

Oeh! Wat ben ik blij dat er over dit onderwerp ook eens gesproken wordt! En dat er zoveel lotgenoten zijn ! Ik dacht altijd dat ik de uitzondering was die de regel bevestigde. Ben 40 en bewust kinderloos, al vanaf mijn tienerjaren heb ik besloten geen kinderen te "nemen" (als je dat zo oneerbiedig mag zeggen...........) Ben nog steeds zo blij dat ik kinderloos ben. Vooral als ik zie hoe familie zich in allerlei bochten moet wringen en vanalles moet regelen voor de kinderen (oppas enzo) om eens gezellig ergens te gaan eten! En wat een ongelofelijke K-kinderen het zijn!
Er zijn ook lieve kids hoor, begrijp me niet verkeerd! Maar je hebt ze niet voor het uitzoeken natuurlijk.
Nee, ik ben gelukkig kinderloos en besteed mijn tijd lekker aan mezelf, mijn vriend, mijn paard en de rest van de beesteboel! En daar ben ik hardstikke druk mee! Ik zou er geen kind in kunnen passen, geen tijd voor!

**Geplaatst**: 05-03-10 09:35

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 05-03-10 09:35

ik ben op een leeftijd dat dit onderwerp ook steeds meer gaat spelen. Vrienden, zusje enz, om je heen krijgen kinderen en zijn helemaal gelukkig. Voor mij hoeft het eigenlijk ook niet. Vind het bij een ander heel leuk hoor, maar niet bij mij

Het is wel een lastig onderwerp hier, want mijn vriend zou best graag kinderen willen...

**Geplaatst**: 05-03-10 09:39

Geplaatst: 05-03-10 09:39

Ik ben 39 en ook heel bewust kindvrij

Gelukkig denkt mijn man er net zo over als ik.
Ik heb aan mijn baas wel eens om een extra week vrij gevraagd omdat ik geen moeder ben, werk gewoon full-time en heb geen zwangerschapsverlof, ouderschapsverlof, zorgdagen of wat dan ook, dus vond ik dat ik ook wel wat dagen verdiend had als kindvrije

Helaas is de maatschappij nog niet zover

**Geplaatst**: 05-03-10 10:00

Geplaatst: 05-03-10 10:00

Pollewoppy schreef:
Het is wel een lastig onderwerp hier, want mijn vriend zou best graag kinderen willen...

dit speelt bij mij niet,wij willen beide niet.
maar ik vraag me wel af hoe dit geregeld is bij de mensen die er beide anders over denken.
pas je je aan,ga je uit elkaar of???????

**Geplaatst**: 05-03-10 10:06

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 05-03-10 10:06

Ik ben 43 en wist vanaf mijn 12e al dat ik geen kinderen wil. Gelukkig kan mijn man zich hier ook helemaal in vinden.

Ik heb verder ook geen hekel aan kinderen of zo, maar soms wel aan ouders van jongere kinderen. Vaak lijkt het wel, vooral bij moeders, of hun eigen individu helemaal verdwijnt en het enige dat er nog bestaat en waar ze over praten hun kinderen zijn. En dan kijken ze je soms ook nog zo vol medelijden aan en dan zeggen ze: "ach, dat snap je alleen als je zelf kinderen hebt".....

Valt me wel op dat bij ons op de manege veel vrouwen zijn van rond de 35, 40 met een eigen paard die geen kinderen willen.

**Geplaatst**: 05-03-10 10:08

Geplaatst: 05-03-10 10:08

Een vriendin van me heeft wel een kind gekregen omdat haar man dit heel graag wilde en heeft daar echt spijt van.
Ze voelt zich ook heel schuldig omdat ze, als ze heel eerlijk is, gewoon moet toegeven dat ze hem liever niet gehad had en ze kan daar dus met bijna niemand over praten.
Ze heeft het gevoel dat ze nu het leven leeft van iemand die ze niet is en ook niet wil zijn.