Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-02-10 20:09

Geplaatst: 23-02-10 20:09

Ik ben gek genoeg bevriend geraakt met m'n oude klas. Erg goede vrienden zitten er tussen. De hoofdpester zou ik geen stoot geven, ze kan zich niet eens verdedigen. Nee, ik hou m'n eer liever hoog door aardig tegen haar te zijn en zelf de boventoon te voeren.

Er is nog één persoon die denkt grappig te zijn door kansloos tegen mij te doen, hoopt ook daarmee dat ik er mee ga zitten. Als ik haar tegen kom zegt ze op een hele nare manier: Hoi Sjanien! Ze is 20, haar vriendinnen zijn allemaal 14 en ze heeft ze niet alle 7 op een rijtje schijnt...
Ach :wave:

**Geplaatst**: 23-02-10 20:10

Geplaatst: 23-02-10 20:10

@ Melsh en Shattered: Jeetje, wat heftig voor jullie zeg....Wat doet/deed men er op school aan dan?

@ Janine1990: Ik zit net in je profiel te kijken...maar jij bent echt een prachtige meid zeg! :oo

**Geplaatst**: 23-02-10 20:10

Geplaatst: 23-02-10 20:10

ik ben ook altijd gepest. onzeker van geworden als er iemand lacht is dat om mij.
ben ook thuis altijd gepest totdat mensen de ogen van mn ouders hebben geopend. sindsdien gaat het veel beter. ook werk ik al jaren in een winkel werkt ook erg goed. ga je veel met verschillende mensen om en moet je vaak toch je woordje klaarhebben(ja het was zo erg dat sommige leraren nieteens wisten dat ik in de klas zat. zat stil in het hoekje)

vriendschappen tja al te vaak wat meegemaakt dat je toch geen diepe vriendschappen hebt. net als vriendjes. als ik ze dan eindelijk vertrouwde flikte ze wel weer wat.

**Geplaatst**: 23-02-10 20:12

Geplaatst: 23-02-10 20:12

Dit is het gedicht wat ik toen heb geschreven en daarin heb ik echt geuit hoe ik me toen voelde. Behoorlijk belabbert dus

gelukkig tegenwoordig niet meer!!

Citaat:
Iedereen is boos,
boos op mij.
Zo voel ik me,
alleen.

Ik ben boos,
boos in mezelf.
Het komt eruit.
Ik huil

Ik heb heimwee.
Heimwee, waarnaar?
Naar vriendschap
of naar vrijheid?

Ik zit opgesloten,
opgesloten in mezelf.
Ik wil eruit.
Kan ik uit mezelf?

Ik wil op zoek.
Op zoek, waarnaar?
Naar vriendschap of vrijheid,
misschien wel naar allebei!

**Geplaatst**: 23-02-10 20:14

Geplaatst: 23-02-10 20:14

Adil18 schreef:
Vreselijk, hoe herkenbaar! Mijn broertje mocht ook gewoon alles, en dat wat niet mocht deed hij gewoon, hij had op gegeven moment mijn ouders onder controle....

Ik maar op mij rondhakken....God, ik heb hem daarom gehaat hoor! We hebben elkaar de lelijkste dingen aan de kop geslingerd en we hebben elkaar geslaan, de keel dichtgedrukt, bespuugd....Vreselijk, net de tokkies....Hij veel meer bij mij dan ik bij hem, omdat ik lichamelijk niet zo sterk was dan hij.

Toen groeiden we nog veel meer uit elkaar omdat hij met jongens en meisjes om ging die ik "ratten" en "tuigkoppen" noem en ik braaf rechten ging studeren en in zijn ogen een "kakker" was...

Nu zijn we een stukkie verder en mijn broertje heeft een vriendin. Hij is heel erg veranderd en langzaam maar zeker gaat het steeds beter met ons. En daar ben ik erg blij mee, want stiekem hou ik heel erg veel van mijn grote, kleine broertje....

M'n vriendinnen vinden het niet eerlijk dat m'n zusje een scooter krijgt en 20 rijlessen. Ik hou wijselijk m'n mond. M'n ouders vinden dat we gelijk bedeeld zijn, ik heb 20 rijlessen gekregen, een midweek met school wadzeilen en een midweek met school naar Rome. Vriendinnen vinden het niet te vergelijken.

Ik kan vaak chagarijnig zijn tegen m'n zusje, maar als zij boos op mij wordt, dan knalt het huis bijna uit z'n voegen! SCHREEUWEN! Zo hard kan ik niet eens schreeuwen! Ik heb altijd het idee dat ze me dan wil vermoorden ofzo :')

Wel een gelijkwaardige situatie, mijn zusje gaat ook om met de hangjongeren uit m'n dorp! En ik ben een HBO-student, en in haar ogen een kakker

Ik doe altijd te moeilijk, zie altijd taalfouten, erger me aan verkeerd gesproken Nederlands, en moet altijd alles uitkauwen. Terwijl ik er niets aan kan doen, zo ging het op de middelbare school altijd. Maar ik moet altijd het gevoel hebben dat ik slimmer ben, zodat zij kan denken dat ik haar minder waard vind. Nou ook echt niet, zo slim ben ik niet, ik kan alleen wat beter leren.

Dit jaar ga ik weer met m'n ouders op vakantie. Heeft zij even een probleem, ik mag graag lezen...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:14

Geplaatst: 23-02-10 20:14

Adil18 schreef:
@ Melsh en Shattered: Jeetje, wat heftig voor jullie zeg....Wat doet/deed men er op school aan dan?

@ Janine1990: Ik zit net in je profiel te kijken...maar jij bent echt een prachtige meid zeg!

Wow, dankje

**Geplaatst**: 23-02-10 20:16

Geplaatst: 23-02-10 20:16

Heb op de lagere school ook een paar keer het gevoel gehad dat ik gepest werd, dan kwam ik vaak huilend thuis, maar ik wou niet dat mijn moeder met de juffrouw ging praten.
Ook in het middelbaar een aantal maanden me een beetje gepest gevoeld, tot ik het wel genoeg vond, toen heb ik me een paar keer ontzettend kwaad gemaakt en er 1 een klap verkocht.
Sindsdien doen ze allemaal heel vriendelijk ;D
Je moet gewoon echt laten voelen dat je beter bent dan dat!
Waar ik dan wel echt weer niet tegen kan zijn dingen die heel erg zwaar op je inwerken.
Zo heeft mijn moeder vorig jaar kanker gehad en of daar nou bewust of onbewust een grapje over wordt gemaakt of mee wordt gescholden, elke keer krijg ik er weer de tranen van in m'n ogen.

Ik woon in België, maar ben een Nederlandse.
Er zijn nu een paar jongens die daar flauwe en racistische grappen over maken, terwijl ik echt gewoon op en top Belgisch ben.
Dat soort dingen, daar heb ik echt een pesthekel aan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-10 20:18

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-10 20:18

Oogcontact is idd ook zo'n ding ik vind dat echt heel moeilijk, moet mezelf er echt toe zetten iemand aan te kijken en dan hou ik het ook maar een paar seconden vol.
Zoek altijd iets anders om naar te kijken een kopje thee, mijn handen, een papiertje alles om iemand maar niet aan te hoeven kijken.

Laatst was ik ergens aan het werk (post bezorgen) en daar waren wat kinderen 8 tot 10 jaar wat aan het klieren.
Ze begonnen achter me aan te lopen en lawaai te maken enz., ik voelde me echt meteen weer dat meisje op school en toen ik klaar was met de straat ben ik naar huis gefietst en heb ik echt even zitten janken.
Ik doe het stuk nu alleen nog maar onder schooltijd en nu het vakantie is voel ik me daar echt niet prettig, ik laat me gewoon op mijn kop zitten door een stel kinderen.

**Geplaatst**: 23-02-10 20:21

Geplaatst: 23-02-10 20:21

Adil18 schreef:
@ Melsh en Shattered: Jeetje, wat heftig voor jullie zeg....Wat doet/deed men er op school aan dan?

@ Janine1990: Ik zit net in je profiel te kijken...maar jij bent echt een prachtige meid zeg!

Niets, terwijl ze het wel zagen...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:22

Geplaatst: 23-02-10 20:22

zonnebloem18 schreef:
Oogcontact is idd ook zo'n ding ik vind dat echt heel moeilijk, moet mezelf er echt toe zetten iemand aan te kijken en dan hou ik het ook maar een paar seconden vol.
Zoek altijd iets anders om naar te kijken een kopje thee, mijn handen, een papiertje alles om iemand maar niet aan te hoeven kijken.

Laatst was ik ergens aan het werk (post bezorgen) en daar waren wat kinderen 8 tot 10 jaar wat aan het klieren.
Ze begonnen achter me aan te lopen en lawaai te maken enz., ik voelde me echt meteen weer dat meisje op school en toen ik klaar was met de straat ben ik naar huis gefietst en heb ik echt even zitten janken.
Ik doe het stuk nu alleen nog maar onder schooltijd en nu het vakantie is voel ik me daar echt niet prettig, ik laat me gewoon op mijn kop zitten door een stel kinderen.

Oogcontact is het grootste struikelblok, ja. En omdat ik mensen niet kan aankijken, denken ze altijd dat ik lieg...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:25

Geplaatst: 23-02-10 20:25

Misschien dat ik nu heel veel boze reacties krijg maar á la....
Ik ben vanaf groep 6 t/m de 3e klas havo behoorlijk gepest, verbaal,lichamelijk etc.
Dit is gestopt op het moment dat ik de grootste pestkop een gebroken neus sloeg, als 14 jarig meisje.
Ik heb daarna de keuze gemaakt geen last meer van het pesten te hebben.
Tot op de dag van vandaag heb ik er ook geen last van.
Niet omdat het pesten weinig voorstelden(gebroken arm,verwondingen,meest grove scheldwoorden,bril vernielen,opsluiten etc)maar omdat ik ZELF die keuze heb gemaakt.
Volgens mij kan iedereen dat, je moet het echter wel écht willen.

**Geplaatst**: 23-02-10 20:28

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 23-02-10 20:28

Ik vecht sinds twee jaar ook terug, maar er blijven momenten dat dat moeilijk is, als iemand bedoeld of onbedoeld iets aanhaalt dat echt kwetst, bijvoorbeeld...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:30

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 23-02-10 20:30

Ooh ik word zeker nog wel eens gekwetst,uitgelachen oid maar ik laat dat binnen,filter het,gooi het er weer uit en lach erom.
Je denkt toch niet dat iemand anders mij, door zoiets kleins, verdrietig kan maken?
Nou ben ik van mijzelf een redelijk arrogant en vrij persoon, met veel humor; ook zelfspot en behoorlijk wat zelfvertrouwen, dat scheelt wel denk ik,

**Geplaatst**: 23-02-10 20:31

Geplaatst: 23-02-10 20:31

Heb een beetje meegelezen, pas de diagnose PTTS gekregen, naar aanleiding van een traumatische kindertijd, pubertijd en adolescentie.
Voor vragen pb maar..
Ga niet alles openbaar maken...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:31

Geplaatst: 23-02-10 20:31

melsh schreef:
Adil18 schreef:
@ Melsh en Shattered: Jeetje, wat heftig voor jullie zeg....Wat doet/deed men er op school aan dan?

@ Janine1990: Ik zit net in je profiel te kijken...maar jij bent echt een prachtige meid zeg!

Niets, terwijl ze het wel zagen...

Had ik ook, de hele klas kreeg ik over me heen, heel wat klappen te verduren gehad. En de meester en de juf draaiden hun hoofd gewoon weg. Ik snap niet dat ik die middag niet gewoon naar huis ben gegaan...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:34

Geplaatst: 23-02-10 20:34

Wildgirl schreef:
Misschien dat ik nu heel veel boze reacties krijg maar á la....
Ik ben vanaf groep 6 t/m de 3e klas havo behoorlijk gepest, verbaal,lichamelijk etc.
Dit is gestopt op het moment dat ik de grootste pestkop een gebroken neus sloeg, als 14 jarig meisje.
Ik heb daarna de keuze gemaakt geen last meer van het pesten te hebben.
Tot op de dag van vandaag heb ik er ook geen last van.
Niet omdat het pesten weinig voorstelden(gebroken arm,verwondingen,meest grove scheldwoorden,bril vernielen,opsluiten etc)maar omdat ik ZELF die keuze heb gemaakt.
Volgens mij kan iedereen dat, je moet het echter wel écht willen.

Ik vind het vreselijk dat mijn pesters me tot agressiviteit hebben gedwongen als het ware, want dat ben ik nu van tijd tot tijd nog steeds...n daar ben ik echt niet altijd trots op....

**Geplaatst**: 23-02-10 20:34

Geplaatst: 23-02-10 20:34

Janine1990 schreef:
melsh schreef:
Niets, terwijl ze het wel zagen...

Had ik ook, de hele klas kreeg ik over me heen, heel wat klappen te verduren gehad. En de meester en de juf draaiden hun hoofd gewoon weg. Ik snap niet dat ik die middag niet gewoon naar huis ben gegaan...

Ik ben wel eens naar huis gegaan. Toen ineens wisten ze wel dat ik bestond, want ik was er niet en daar zouden ze het wel eens over gaan hebben met de leerplichtambtenaar, blablabla...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:35

Geplaatst: 23-02-10 20:35

Ik zit er sinds de basisschool nog middenin. Het gaat beter, ik heb inmiddels een weerwoord. Maar het doet nog steeds pijn. Ik neem complimenten(zelfs van mijn vrienden) maar moeilijk serieus en sluit mezelf in. Ik zit de hele dag te staren.
Het leven van een tiener gaat niet over rozen zeggen ze dan...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:36

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 23-02-10 20:36

Ik neem complimenten inderdaad ook niet aan...
Ik heb ooit eens geprobeerd kort samen te vatten wat er allemaal gebeurd is... Het werd een document van 8 pagina's in Word. En dat was echt nog niet alles...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:37

Geplaatst: 23-02-10 20:37

Het pesten heeft me veel littekens bezorgt, zware faalangst en ernstig verstoord zelfbeeld.

Ik kan het nog altijd niet snappen dat mensen in staat zijn om zo wreed te zijn tegen iemand anders. Bij mij is het begonnen met leerkrachten dyslexie kon toen niet, ik was gewoon te dom en te lui. En ja dan doen kinderen mee, en zo is het een vicieuze cirkel van slachtoffer zijn.

Bij ons thuis is agressie not done, dus was geen optie voor mij

Nu ben ik miss popular om het zo maar te zeggen, maar blijft een facade

**Geplaatst**: 23-02-10 20:38

Geplaatst: 23-02-10 20:38

Janine1990 schreef:
Ooh, nee zeggen kan ik heel goed...
Ik word alleen wel heel onzeker van uitspraken van m'n zusje... Heeft niemand door, aangezien ik wel een grote bek terug geef...

Hier nog zo'n zusje. Weet niet of het onder de noemer pesten valt, maar met 1 woord of blik heeft ze me al weer in de hoek gedrukt. En ook al zeg k iets terug of geef ik een weerwoord, diep van binnen huil ik.

**Geplaatst**: 23-02-10 20:41

Geplaatst: 23-02-10 20:41

melsh schreef:
Ik neem complimenten inderdaad ook niet aan...
Ik heb ooit eens geprobeerd kort samen te vatten wat er allemaal gebeurd is... Het werd een document van 8 pagina's in Word. En dat was echt nog niet alles...

Mooie korte samenvatting van mij: Ik ben vroeger gepest.
Meer wil ik er niet over zeggen eigenlijk, alleen aan heel dierbare personen.
Ik werk bij m'n moeder op kantoor, en laatst begonnen ze er over, dan loop ik spontaan naar de printer omdat ik iets heb geprint...

Complimenten vind ik sowieso lastig, maar zoals Lisanne/Adil net zei, ja daar kan ik wel tegen. Op internet vind ik het makkelijk...

Als m'n moeder zegt dat ik heerlijk heb gekookt zeg ik: Oh, oke.
Over dat ik er leuk uit zie, bijvoorbeeld kleren, vind ik niet meer zo lastig als dingen die ik kan...
Ik blijf ook altijd zeggen dat ik niet goed kan rijden.

**Geplaatst**: 23-02-10 20:42

Geplaatst: 23-02-10 20:42

Petulan schreef:
Janine1990 schreef:
Ooh, nee zeggen kan ik heel goed...
Ik word alleen wel heel onzeker van uitspraken van m'n zusje... Heeft niemand door, aangezien ik wel een grote bek terug geef...

Hier nog zo'n zusje. Weet niet of het onder de noemer pesten valt, maar met 1 woord of blik heeft ze me al weer in de hoek gedrukt. En ook al zeg k iets terug of geef ik een weerwoord, diep van binnen huil ik.

Zo'n broertje heb ik ook lopen, hij is autistisch en een van zijn makken is dat hij gewoonweg geen emoties leest.. Ik kan liggen huilen en hij gaat gewoon door. Het scheelt hem niet of het pijn doet, hij blijft mijn slechte eigenschappen opnoemen. outch :(:)

**Geplaatst**: 23-02-10 20:44

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 23-02-10 20:44

Mijn zus was heeeeeeeel mooi en lief altijd, en ik was *&*&^#&$&^%^. Mijn zus deed zelf niet mee, maar de rest van de familie...

**Geplaatst**: 23-02-10 20:44

Geplaatst: 23-02-10 20:44

Petulan schreef:
Janine1990 schreef:
Ooh, nee zeggen kan ik heel goed...
Ik word alleen wel heel onzeker van uitspraken van m'n zusje... Heeft niemand door, aangezien ik wel een grote bek terug geef...

Hier nog zo'n zusje. Weet niet of het onder de noemer pesten valt, maar met 1 woord of blik heeft ze me al weer in de hoek gedrukt. En ook al zeg k iets terug of geef ik een weerwoord, diep van binnen huil ik.

Heel bekend ja!
Dat is een tijdje terug wel aan tafel geweest, dat m'n moeder dat zag... Maar tegenwoordig heb ik een te grote mond en ben ik te vrolijk. En dan zoekt ze wel een manier om me uit te lachen, op een nare manier. Overdreven neplachen, nou daar heb ik wel zo'n hekel aan.

Maar wat ik vanavond deed, vond ik wel slim...
M'n zusje lustte de prei uit de preischotel niet, ik lust geen doperwtjes en grote stukken wortel in de bami van de Chinees. Dat leg ik keurig op een keukenrolletje en gooi ik na het eten weg.
Nu begon ik te klieren toen zij haar prei niet meer luste. Dus zij begon daar natuurlijk over... En m'n vader en moeder doen vrolijk mee.
Dus ik kijk m'n zusje aan: Oh, wat ben ik toch een verschrikkelijk kind he. Wat moet jij je schamen voor je zus, echt niet normaal.
Nou, dan kunnen ze goed happen!! Kan je zelf ook lachen...