verslaafd familielid?

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Zappa

Berichten: 2761
Geregistreerd: 10-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 15:06

Su_Cr_Cheese schreef:
ik heb een (hard)drugsverslaafde moeder , helaas is ze nu al ong 25 jaar verlaafd en ik heb wat dat betreft de gekste dingen gezien

Ga vanavond even op verder



Heb even nagedacht of ik het wel op i net wou gooien maar doe het wel
Misschien heeft een ander er wat aan

Mijn moeder is helaas door verkeerde vrienden aan de drugs geraakt alhoewel ik erbij blijf dat ze zelf een keuze had
Ze gebruikte toen alles wat los en vast zat
Toen ze erachter kwam dat ze zwanger was van mij is ze goddank gestopt met de heroine
Toen ze bevallen is van mij heeft ze een gigantische terugslag gehad , later kwamen we erachter dat het waarschijnlijk
een postnatale depressie was
Ze heeft met mij een paar weken in een opvang gezeten maar helaas is dat niet goed gegaan en heeft ze me gedumpt bij mijn oma om voor anderhalf jaar vermist te zijn
Daar weet ik allemaal verder niks van alleen dat mijn oma eraan kapot ging

Wat ik wel nog weet zijn alle leugens en problemen en weet ik veel wat
Toen ik wat ouder werd kreeg ik het allemaal wel mee (helaas)
De leugens tegen mijn oma maar vooral het stelen
Ik weet nog dat mijn oma een spaarpotje voor mij had waar ze al tijden elke week 5 gulden in deed
Nadat mijn moeder weg was was dat spaarpotje ook weg evenals de fiets en de nieuwe stereo

Helaas kon mijn oma echt niet tegen haar op en zoals ze zelf zei , het is en blijft mijn dochter
Dus kwam ze ook na een half jaar weer doodleuk thuis en vlgens haar was er niks aan de hand

Ik weet niet meer precies hoe maar op een dag heb ik als kleiner kind een blik gevonden met allemaal aliminium troep erin
e ik had in mijn hoofd gehaald dat dat de reden was dat mijn oma zo ongelukkig was (wat kunnen kinderen veel doorhebben)
en ik heb toen geprobeerd om het door de wc te spoelen
Helaas is mijn moeder erachter gekomen en toen is de hel losgebarsten
Ze dacht dat mijn opa het had gedaan en heeft het hele huis overhoop gehaald hysterisch als ze was
Daarbij haalde ze zelf de zomen van mijn opa's trui open omdat ze dacht dat hij het daar verstopt had
Toen mijn opa het nie meer aankon en haar wou aanvliegen is ze naar beneden gevlogen en heeft daar een schilmes gepakt
mijn opa achter haar aan maar die heft nooit gezien dat ze dat mes had dus die drukt ze zo in zijn buik
(mijn oma was trouwens hertrouwd )
En tja daar sta je als klein kindje met een hysterische moeder die je opa aan het neersteken is en een oma die hysterisch aan moeders arm hangt
Gelukkig hadden de buren door al het lawaai de politie gebeld
Opa had wat steekwonden maar gelukkig oppervlakkig en is helemaal hersteld
Ik schrijf dit expres op om aan te geven hoe onvoorspelbaar een verslaafde is

Helaas werd ze weer zwanger van 1 of andere schooier en deze keer lukte het haar niet om af te kicken dus mijn broertje is helaas verslaafd geboren
Daarbij kon mijn oma het allemaal niet aan want ze kon niet de zorg van mijn broertje op zich nemen , hoe graag ze ook wou
Dus mijn broertje is helaas naar een pleeggezin gegaan en mijn oma heeft hem helaas nooit mogen zien

Mijn oma heeft toen gezegd ik wil dit niet meer en heeft haar dus ook daadwerkelijk een jaar lang de toegang tot het huis geweigerd
Maar dat hou je niet lang vol als op een avond een schreeuwende dochter voor het raam staat en de hele buurt wakker schreeuwt
Dat als ze er niet in mag ze wel een manier verzind en die is niet aardig
ja .... wat doe je dan

Als ze weer eens in de gevangenis zat was het feest thuis
We wisten waar ze was en dat ze haar natje en droogje had en dat ze tenminste niet op straat zwierf

Vaak beloofde ze na het gevang dat ze haar leven ging beteren en dan mocht ze ook weer thuis komen
Verschrikkelijk was dat want alles moest achter slot en grendel en de stereo enz moest dan naar de overburen (vrienden van ans die van de situatie wisten)
Maar ja driemaal raden dat ging nooit lang goed en dan was ze weer de hort op
Het meest verschrikkelijk vond ik het verdriet van mijn oma dan en het was dan een paar weken niet te harden in huis

Mijn moeder kreeg het op een gegeven moment in haar hoofd dat ze met een turkse man naar turkije wou om af te kicken
leek ons niet zo'n goed plan , gelukkig is het toen gelukt om haar weer in de gevangenis te krijgen omdat ze godzijdank nog wat op haar kerfstok had staan
Dit heeft mijn oma kapot gemaakt , zij heeft namelijk tegen al haar moedergevoel in haar dochter aangegeven bij de politie met het hele verhaal

Ook hebben we eens bezoek gehad van 1 van haar criminele vriendjes die het huis heeft leeggehaald
Vakantie konden we ook niet want mijn oma was dan heel erg bang dat als ze terugkwam het hele huis overhoop zal liggen of dat haar vriendjes hun hol in het huis hadden gemaakt

Mijn oma is helaas plotseling overleden toen ik 14 was en mijn moeder was nergens te bekennen en ja de begravenis kun je niet uitstellen maar dat gaat zo tegen je gevoel in want mijn oma leefde voor haar dochter om het zo maar te zeggen
Ik ben toen met mijn opa naar de politie gegaan met het verhaal en gelukkig begrepen ze het alweer en zijn actief op zoek gegaan naar haar
Bleek dat ze gewoon weer in het gevang zat in breda ofzo maar dat ze ons nog niet gebeld had

Gelukkig kon ze op tijd bij de begravenis zijn maar..........met 2 man begeleiding die zichtbaar pistolen/geweren droegen aan de broek
(gelukkig waren deze mannen wel zeer discreet)
Nou echt dan voel je je vernederd , je wil je oma het laatste afscheid geven , eentje die haar waardig was en dan weer komt ze het verpesten
Normaal doen kon ze ook niet alleen maar hysterisch gillen en stampij maken op de begravenis

Begrijpen doen we het wel want haar grote steun was natuurlijk weggevallen en ze kon al niet zo goed met de emotie's omgaan

Toen ik ouder werd kreeg ik van haar telefoontjes , dat ze bij een klant van haar zat en dat deze haar zo pijn deed wat ze moest doen
Ja sta je als druif van 16 niet wetende wat te zeggen , de volgende dag belde ze weer dat haar klant dood op bed lag en dat ze niet wist wat ze moest doen
Ik heb maar gezegd dat ze weg moest wezen en vanuit een cel de politie moest bellen
Dat heeft mij een behoorlijke deuk opgeleverd moet ik zeggen

Mijn moeder is duitse dus het gebeurde ook wel dat ze werd opgepakt en uitgezet naar duitsland
1 keer ben ik bij haar op bezoek en ik was ook eerder weg dan de bedoeling was
Ze zat in een opvang voor verslaving in Hamn en daar mocht ze dus ook bezoek ontvangen
Daar hadden ze speciale kamers voor waar het bezoek kon logeren
3 sloten op de deur en tralies voor de ramen
Nee was snel weer weg

Helaas heb ik ook een antal keer door het hele land bij de politie moeten optreden want er was een vrouw die nog niet geindentificeerd was dood gevonden
en ze vermoedden dat het mijn moeder was
Moet zeggen hier is altijd netjes mee omgegaan en er werd mij echt gevraagd of ik dit wel wou doen en ik kreeg gelukkig niet meteen een lijk om het zo maar te zeggen te zien
Vaak kon ik door omschrijvingen al aantonen dat ze het niet was
Tandarts gegevens enz kon helaas niet want ze had geen enkele tand meer in haar mond
1 keer heb ik op een tv scherm een gezicht van een vrouw gezien maar dat was niet mijn moeder
En zal ik je eerlijk ertellen en eigenlijk schaam ik me ervoor , ik vond het jammer dat zij het niet was en ik was jaloers op de familie van deze vrouw
Want deze hadden rust en konden verder

Zo kabbeld het al jaren door , ze leeft nog steeds heeft helaas hiv opgelopen en normaal denken kan ze ook niet echt meer
Af en toe laat ze wat van zich horen
Ze woont nu met een man samen een beetje een samenwerkingsverband zeg maar
Zij zorgt voor net huishouden en hij zorgt voor haar
Ach ze word weer wat dikker en ze heeft een vaste verblijfplek en haar natje en droogje
en dat gun ik haar wel

Nu zul je je ook wel afvragen waarom breek je dan niet met haar ?
Ik kan dat op de 1 of andere manier niet , het blijft mijn moeder maar vooral de dochter van mijn lieve oma die zoveel voor haar wou doen
Voor haar doen we dit zodat er een klein beetje gezorgd word voor haar

Is een heel verhaal geworden zie ik en wat persoonlijker dan de bedoeling maar ben maar gewoon gaan schrijven
Wel wat afstandelijk geschreven maar dat kon even niet anders
Als iemand vragen heeft stel ze gerust , ben bijna ervaringsdeskundige en helaas met mij meer zie ik

KiWiKo

Berichten: 51672
Geregistreerd: 19-10-02
Woonplaats: Killstraight

Re: verslaafd familielid?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 15:37

christus hemellief.............

Rhendera
Berichten: 1481
Geregistreerd: 15-10-08
Woonplaats: Raleigh, NC, USA

Re: verslaafd familielid?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 15:41

Mijn moeder is alcoholist en in haar verleden ook verslaafd aan alle soorten drugs die je je maar kan bedenken. ik ben op eigen initiatief uit huis gegaan op 14jarige leeftijd, in pleeggezinnen. Moeder had nogal losse handjes, plus mijn moeder + mij in een huis is geen goed idee :n heel snel ruzie.

ben ondertussen 18 en woon al vanaf mn 16e op kamers. En nu kamp ik met gezondheidsproblemen door een heavy nooit verwerkt verleden :\

Zappa

Berichten: 2761
Geregistreerd: 10-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 15:58

KiWiKo schreef:
christus hemellief.............


Weet je..... het gaat me zo aan het hart dat ik helaas niet de enige ben die deze dingen mee heeft gemaakt
Ik heb ooit eens gereageerd in een ander topic en ik schrok ervan dat er meer waren die vergelijkbare dingen hebben meegemaakt
Ik had zo graag gewild dat ik een geisoleerd geval was want ik weet wat dit voor psychische gevolgen met zich kan meebrengen
Ik zelf heb het meegemaakt en dat is gewoon zo , jammer maar helaas , pech of hoe je het wilt noemen
Maar echt , mijn hart doet zeer voor alle anderen en ik had zo graag gewild dat het anderen was bespaard
Ik had helemaal gewild dat het mijn lieve oma bespaard was gebleven

shilady

Berichten: 10784
Geregistreerd: 30-10-06

Re: verslaafd familielid?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 16:18

Wat een erge verhalen hier zeg.. Een buurvrouw van mij was junk .. Ongelooflijk hoe ze er soms uitzag en hoe hard haar leven was. Als haar vrienden langs kwamen hoorde je ze soms schreeuwen door haar brievenbus anita doe nou asjeblieft open ik heb je nodig!!!!!!!!!! Haar yorkshiterrier hondje liet ze een jaar lang met een gebroken pootje lopen beestje was ondertussen gewend geraakt aan het op 3 pootjes hinkelen..
Al was ze geen familie ik zal die vrouw nooit vergeten

Rhendera
Berichten: 1481
Geregistreerd: 15-10-08
Woonplaats: Raleigh, NC, USA

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 16:31

Su_Cr_Cheese schreef:
KiWiKo schreef:
christus hemellief.............


Weet je..... het gaat me zo aan het hart dat ik helaas niet de enige ben die deze dingen mee heeft gemaakt
Ik heb ooit eens gereageerd in een ander topic en ik schrok ervan dat er meer waren die vergelijkbare dingen hebben meegemaakt
Ik had zo graag gewild dat ik een geisoleerd geval was want ik weet wat dit voor psychische gevolgen met zich kan meebrengen
Ik zelf heb het meegemaakt en dat is gewoon zo , jammer maar helaas , pech of hoe je het wilt noemen
Maar echt , mijn hart doet zeer voor alle anderen en ik had zo graag gewild dat het anderen was bespaard
Ik had helemaal gewild dat het mijn lieve oma bespaard was gebleven


Ik herken mijzelf, mijn moeder en opa en oma zo in je verhaal :=

Alleen mijn moeder is nu (en al zo'n 7 a 8 jaar) zwaar ziek omdat de alcohol en alle andere troep haar van binnen gesloopt hebben.
Mijn opa en oma blijven maar voor mevrouw opdraven, het enigste andere hier is dat m'n moeder wel in een huis woont (schuldsenering betaald alles etc).. M'n opa heeft het echt helemaal met dr gehad, maar m'n oma wil het niet opgeven, ze is haar enigste kind..

ook ik ben bij mijn opa en oma gedumpt 'toen ze geen zin meer in mij had' en ze weer verder wou met feesten zuipen en drugs. heb van mijn 4e tot mijn 12e bij m'n opa en oma gewoond, die altijd stank voor dank kregen, en als het weer eens mis ging met een van haar vriendjes kwam ze weer met hangende pootjes terug bij haar ouders wonen, om na n heleboel ruzies, lege drankflessen en spuiten heroïne en cocaïne en alle andere troep weer zonder een woord te vertrekken :\

Als ze dan een vriend had gevonden mocht ik in de weekenden naar m'n moeder en dan was ik helemaal blij, als klein kind zijnde.

ik heb 2 jaar meegemaakt dat mijn moeder 'normaal' was. dat houd in, clean en een moeder voor mij. Ze had haar vriend ontmoet in een afkickcliniek ontmoet en daar is ze mee gaan samenwonen in zeeland. En ik als 12jarige, mocht mee. Het is zo'n jaar en 8maanden goed gegaan, en toen ging ze weer drinken (bier verstoppen in mijn klerenkast, kliko, konijnenkooi, je kon het zo gek niet bedenken! ) dus bonje met haar toenmalige vriend (die ik trouwens als een echte vader was gaan zien.. aangezien zij niet weet wie mijn vader is >;) %) ) en toen is ze weer 2maanden terug gegaan naar haar ouders, en die wonen in Brabant. En ik als 13jarige ging net naar de eerste van de middelbare (was in de zomervakantie) toen heeft ze weer een huis 'gekregen' (urgentie) en toen zijn we daar gaan wonen. daar raakte ze weer zwaar verslaafd terwijl ik met haar in een huis woonde, ook ontzettend veel ruzie gehad, en wij hebben toen der tijd ook iemand in huis wonen, een 'vriend' van haar, huurde een kamer bij ons. Als hij er niet was geweest, weet ik niet wat er van mij terecht gekomen zou zijn.. echt niet. Hij kocht eten voor me, zorgde dat ik afentoe nog wat kon kopen, en vooral zorgde voor rust in m'n hoofd terwijl mn moeder als n idioot aan het zuipen/blowen/snuiven was. Toen was ik 14, en luisterde voor geen meter naar m'n moeder. Het is zo erg geweest dat ik hoopte dat ze dood ging. Jullie hebben geen idee hoe het is om met zo iemand in een huis te leven := ik ben er niet trots op, maar ik zie haar niet als 'mijn' moeder, dat is mijn oma eigenlijk voor me ;)
mijn moeder heeft toen jeugdzorg gebeld omdat ik onhandelbaar was. Er is toen iemand komen kijken, en die heeft al snel gezien hoe de situatie in elkaar zat. 2maanden later was ik verhuisd naar een spoedpleeggezin, en toen ben ik mijn pleegmoeder 'tegen' gekomen op de manege.. ik hielp haar altijd met haar paard en uiteindelijk is het balletje zo gerold dat ik daar in huis mocht komen wonen, waar ik nog steeds eeuwig dankbaar voor ben.

Dit is niet het hele verhaal, dit is niet eens de helft. dit is denk ik net 8 - 10% van het totale wat ik heb meegemaakt vanaf mijn 3e, gelukkig!! weet ik weinig van de periode 3 t/m 6e jaar, maar alle crap daarna helaas wel.

Nu heb ik nauwelijks contact met m'n moeder, ligt ze zo'n 1 a 2keer per maand in het ziekenhuis (kapotte lever, chronische alvleesklierontsteking, suikerziekte, hepatitis B en dat is lang niet alles.... ) en rijden m'n opa en oma altijd van oost brabant (in de buurt van eindhoven) naar Zeeland (achterin walcheren) als ze weer in het ziekenhuis ligt, waarbij mn oma het huis helemaal aan kant maakt en opruimd en voor de hond van mn moeder zorgt (arm dier, echtwaar.) en zodra mn ma weer uit het ziekenhuis komt, krijgt m'n oma weer stank voor dank :\ en toch blijft ze t doen..

dit is een erg lange post geworden :=

KiWiKo

Berichten: 51672
Geregistreerd: 19-10-02
Woonplaats: Killstraight

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 16:35

Su_Cr_Cheese schreef:
KiWiKo schreef:
christus hemellief.............


Weet je..... het gaat me zo aan het hart dat ik helaas niet de enige ben die deze dingen mee heeft gemaakt
Ik heb ooit eens gereageerd in een ander topic en ik schrok ervan dat er meer waren die vergelijkbare dingen hebben meegemaakt
Ik had zo graag gewild dat ik een geisoleerd geval was want ik weet wat dit voor psychische gevolgen met zich kan meebrengen
Ik zelf heb het meegemaakt en dat is gewoon zo , jammer maar helaas , pech of hoe je het wilt noemen
Maar echt , mijn hart doet zeer voor alle anderen en ik had zo graag gewild dat het anderen was bespaard
Ik had helemaal gewild dat het mijn lieve oma bespaard was gebleven

Bewonderenswaardig. Mag ik zeggen dat ik je echt een bewonderenswaardig persoon vind. Wat je allemaal hebt meegemaakt, hoe je opgegroeid bent, hoe groot de druk voor je is geweest....... en dan nog zo vol gevoel, zonder woede of verbitterdheid, maar met een hele gezonde dosis gezond verstand de wereld in blijven kijken.......... kan niet anders zeggen dan ...... bewonderenswaardig :(:)

Zappa

Berichten: 2761
Geregistreerd: 10-10-06

Re: verslaafd familielid?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 16:49

@ firescorpion

Ik herken het helemaal dat je hoopt dat iemand dood is
Als je er zelf aan onderdoor gaat en tiener bent vind ik het helemaal niks om voor te schamen
Daarbij heb ik het zelf ook gehoopt want het brengt ook rust met zich mee
Rust voor jezelf maar als ik voor mezelf spreek ook rust voor de verslaafde zelf
Want hoe ''slecht'' iemand ook kan zijn je gunt niemand zo'n leven

shilady

Berichten: 10784
Geregistreerd: 30-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 16:51

Ja vind ik ook kiwiko
ongelooflijk dat die meiden hier er niet enorm aan onderdoor zijn gegaan

KiWiKo

Berichten: 51672
Geregistreerd: 19-10-02
Woonplaats: Killstraight

Re: verslaafd familielid?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 16:54

mijn post van hierboven geld natuurlijk ook voor Fireschorpion.........

ik kan me alleen maar een voorstelling maken van hoe het voor jullie geweest moet zijn, en nog is!

Rhendera
Berichten: 1481
Geregistreerd: 15-10-08
Woonplaats: Raleigh, NC, USA

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 16:55

Su_Cr_Cheese schreef:
@ firescorpion

Ik herken het helemaal dat je hoopt dat iemand dood is
Als je er zelf aan onderdoor gaat en tiener bent vind ik het helemaal niks om voor te schamen
Daarbij heb ik het zelf ook gehoopt want het brengt ook rust met zich mee
Rust voor jezelf maar als ik voor mezelf spreek ook rust voor de verslaafde zelf
Want hoe ''slecht'' iemand ook kan zijn je gunt niemand zo'n leven


ik wou gewoon dat m'n opa en oma nou ns rust zouden hebben, die gaan er echt aan onderdoor #) %) |(
ikzelf red me wel, maar die mensen verdienen dit echt niet, ze hebben al zo'n zwaar leven gehad :n

Zappa

Berichten: 2761
Geregistreerd: 10-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:02

Als we dan helemaal open zijn haha

Ik ga heel erg blozen van jullie compliment
Ik ben er zelf wel aan onderdoor gegaan , heb zelfs een paar momenten gehad dat ik ervan overtuigd was dat ik als dochter van mijn moeder ook gedoemd was zo te worden
met die gedachte ging ik me er ook naar gedragen en heb alles gedaan wat god verboden heeft
Echter heb ik op tijd ingezien dat wat ik deed niet echt goed wasmaar dit heeft een psychisch lange nasleep

Precies scorpion , mijn hart bloed als ik eraan denk wat het allemaal met mijn oma gedaan heeft
het mensje heeft 15 jaar lang onder druk gestaan
Zelfs bij haar overlijden (ze kreeg een hersenbloeding) heeft ze in een helder moment gezegd : maar hoe moet het nu met (naam moeder) dan als ik er niet meer ben
Dit is iets waar ik zo boos door ben en wat me kan opvreten van binnen
Ik troost me met de gedachte dat ik opgevoed ben door een door en door goed mens die zelfs op HAAR moment nog aan een ander dacht

Rhendera
Berichten: 1481
Geregistreerd: 15-10-08
Woonplaats: Raleigh, NC, USA

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:07

Su_Cr_Cheese schreef:
Als we dan helemaal open zijn haha

Ik ga heel erg blozen van jullie compliment
Ik ben er zelf wel aan onderdoor gegaan , heb zelfs een paar momenten gehad dat ik ervan overtuigd was dat ik als dochter van mijn moeder ook gedoemd was zo te worden
met die gedachte ging ik me er ook naar gedragen en heb alles gedaan wat god verboden heeft
Echter heb ik op tijd ingezien dat wat ik deed niet echt goed wasmaar dit heeft een psychisch lange nasleep

Precies scorpion , mijn hart bloed als ik eraan denk wat het allemaal met mijn oma gedaan heeft
het mensje heeft 15 jaar lang onder druk gestaan
Zelfs bij haar overlijden (ze kreeg een hersenbloeding) heeft ze in een helder moment gezegd : maar hoe moet het nu met (naam moeder) dan als ik er niet meer ben
Dit is iets waar ik zo boos door ben en wat me kan opvreten van binnen
Ik troost me met de gedachte dat ik opgevoed ben door een door en door goed mens die zelfs op HAAR moment nog aan een ander dacht


Ikzelf sta op dat gebied zo ontzettend sterk in m'n schoenen en heb zo'n vreselijke hekel aan m'n moeder dat ik er doodsbenauwd voor ben om zelf zo te worden. Zodoende rook ik absoluut niet, drink ik wel maar ontzettend met mate, ben in de 3jaar dat ik 'iets' drink, een keer te ver gegaan en dat kwam door m'n vriend :Y) en ik kan me herinneren dat ik de hele terugweg naar huis (op de fiets) in mezelf heb lopen schelden dat ik het zover heb laten komen := O:)

ik zeg altijd; ik heb een vreselijke moeder, maar een ding is wel heel goed; ze heeft me precies laten zien wat de gevolgen zijn van zo leven en me in laten zien dat ik zelf NOOIT zo wil worden :=
ik kan ook niet goed tegen dronken mensen :o

KiWiKo

Berichten: 51672
Geregistreerd: 19-10-02
Woonplaats: Killstraight

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:08

ik kan me heel goed voorstellen dat er inderdaad een tijd in je leven dan komt dat het eruit moet, en dat je dan helemaal los gaat, dat kan ik me heel, heel goed voorstellen.........

Grapjasjes12

Berichten: 18642
Geregistreerd: 01-09-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:09

Ik denk dat de meeste mensen die 1 of 2 verslaafde ouders hebben een bovengemiddelde
empathie hebben voor andere mensen. Ik zie dat ook bij mezelf, mensen zeggen altijd dat ik het warmste hart heb
dat ze ooit hebben meegemaakt. En dat terwijl (of juist omdat, of ondanks)
onze jeugd zo ontzettend hard was. Veel pubers zeuren over hun ouders,
maar wij hadden daar toch echt het recht toe! Ik deed het alleen veel minder dan m'n leeftijdsgenootjes,
terwijl ik veel meer te klagen had.

Ik kan dus ook niet tegen dronken mensen. Totaal niet, ik word er boos van. Zo van: Je weet niet hoe stom dit gedrag is!

Mensen aan de heroine zie ik gelukkig niet in het dagelijks leven. :o

Rhendera
Berichten: 1481
Geregistreerd: 15-10-08
Woonplaats: Raleigh, NC, USA

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:11

ik heb alles opgekropt, loop nu bij de psycholoog om het te verwerken, bij de fysiotherapeut omdat alle spanning en stress in mijn lichaam op slaat (jiipie) en met name op m'n schouders.

plus heb ik ontzettend veel gezondsheidsproblemen hierdoor. (vrijwel altijd hoofdpijn,buikpijn soms misselijk spaning die ik niet kan verwerken, moeite hebben met emoties tonen) :n nee blij ben ik er niet mee. :n

Rhendera
Berichten: 1481
Geregistreerd: 15-10-08
Woonplaats: Raleigh, NC, USA

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:13

phormicola schreef:
Ik denk dat de meeste mensen die 1 of 2 verslaafde ouders hebben een bovengemiddelde
empathie hebben voor andere mensen. Ik zie dat ook bij mezelf, mensen zeggen altijd dat ik het warmste hart heb
dat ze ooit hebben meegemaakt. En dat terwijl (of juist omdat, of ondanks)
onze jeugd zo ontzettend hard was. Veel pubers zeuren over hun ouders,
maar wij hadden daar toch echt het recht toe! Ik deed het alleen veel minder dan m'n leeftijdsgenootjes,
terwijl ik veel meer te klagen had.

Ik kan dus ook niet tegen dronken mensen. Totaal niet, ik word er boos van. Zo van: Je weet niet hoe stom dit gedrag is!

Mensen aan de heroine zie ik gelukkig niet in het dagelijks leven. :o


hoeft niet altijd waar te zijn hoor! toen ik nog bij m'n moeder woonde boeide t me geen bal als ik op het nieuws hoorde dat er weer 100mensen dood waren gegaan aan een of ander zwaar ongeluk := heb in 4jaar neit een keer gehuild. toen ik eenmaal uit huis was, en een schat van een vriend kreeg, 'ontdooide' ik eindelijk een beetje, nu huil ik juist heel snel :+ ik kan geen disney film zien zonder emotioneel te worden. := daarnaast komen nu steeds vaker de gedachtes; wou dat ik zo'n jeugd had gehad.. (als ik iets zit te kijken over iemand met een normale jeugd enzo := )

KiWiKo

Berichten: 51672
Geregistreerd: 19-10-02
Woonplaats: Killstraight

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:15

kan ik me wel voorstellen FS............ Ik hoop dat je de gebeurtenissen ooit een plaatsje kan geven......

Ik ben een beetje stil van jullie verhalen, ik vind het echt vreselijk. Weet je over verslaafden zijn zat boeken geschreven, heb ik ook zat boeken gelezen....... OOK zo over ouders van verslaafden......

maar over de kinderen van verslaafden........... eigenlijk niet, je kan weinig leesvoer hierover vinden...... terwijl die eigenlijk in mijn ogen de grootste slachtoffers zijn, zeker nu ik jullie verhalen zo lees.

Rhendera
Berichten: 1481
Geregistreerd: 15-10-08
Woonplaats: Raleigh, NC, USA

Re: verslaafd familielid?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:16

ik vind het erg fijn om jouw reacties te lezen KiWiKo, is indirect een riem onder t hart voor mij :)

Zappa

Berichten: 2761
Geregistreerd: 10-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:23

FireScorpion schreef:
phormicola schreef:
Ik denk dat de meeste mensen die 1 of 2 verslaafde ouders hebben een bovengemiddelde
empathie hebben voor andere mensen. Ik zie dat ook bij mezelf, mensen zeggen altijd dat ik het warmste hart heb
dat ze ooit hebben meegemaakt. En dat terwijl (of juist omdat, of ondanks)
onze jeugd zo ontzettend hard was. Veel pubers zeuren over hun ouders,
maar wij hadden daar toch echt het recht toe! Ik deed het alleen veel minder dan m'n leeftijdsgenootjes,
terwijl ik veel meer te klagen had.

Ik kan dus ook niet tegen dronken mensen. Totaal niet, ik word er boos van. Zo van: Je weet niet hoe stom dit gedrag is!

Mensen aan de heroine zie ik gelukkig niet in het dagelijks leven. :o


hoeft niet altijd waar te zijn hoor! toen ik nog bij m'n moeder woonde boeide t me geen bal als ik op het nieuws hoorde dat er weer 100mensen dood waren gegaan aan een of ander zwaar ongeluk := heb in 4jaar neit een keer gehuild. toen ik eenmaal uit huis was, en een schat van een vriend kreeg, 'ontdooide' ik eindelijk een beetje, nu huil ik juist heel snel :+ ik kan geen disney film zien zonder emotioneel te worden. := daarnaast komen nu steeds vaker de gedachtes; wou dat ik zo'n jeugd had gehad.. (als ik iets zit te kijken over iemand met een normale jeugd enzo := )


Volgens mij lopen wij hierin wat gelijk
Ik ben nu 26 maar tot ong 3 a 4 jaar geleden ben ik een keiharde geweest
Emotie's had ik niet zoveel mee , dat was compleet geblokkeerd
Nu heeft dat meer oorzaken want ben na het overlijden van mijn oma uit huis geplaats en ben ik in 2 jaar rond de 20 keer verhuist
Dus ik kon ook geen emotie's toelaten want dan kon ik het niet aan
Een jaar of 4 geleden is dat helemaal geescaleerd en ik begin langzaam aan steeds meer toe te laten
Soms is dat een last maar vaak ook een bevrijding
maar zoals alles bij mij haha wil ik wel eens doorslaan en ik heb dus een tijd alleen maar jankend rondgelopen
Bambi kon ik idd niet kijken haha maar ook de zogeheten ''woensdagavond films'' kon ik niet kijken
Als ik lachende kindertjes zag moest ik al huilen omdat ik het geweldig vond dat ze zo lekker uitbyundig konden zijn
Maar ik kon dan ook heel jaloers zijn
Iets wat ik niet helemaal kon plaatsen ook was ik vaak jaloers op mijn vriendin die een leuke thuissituatie had
Maar gelukkig kon ik met haar daar heel goed over praten

Grapjasjes12

Berichten: 18642
Geregistreerd: 01-09-09

Re: verslaafd familielid?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:28

Dat je juist keihard was wil ook wel wat zeggen. Je gaat vaak overcompenseren omdat je het allemaal niet aankunt. Dat deed ik ook. Het is niet zo zwart-wit :)

Maar goed misschien heb ik ongelijk, dat kan zeker. De enige andere twee meisjes die ik ken met verslaafde ouders zijn allebei ontzettend warme personen.

KiWiKo

Berichten: 51672
Geregistreerd: 19-10-02
Woonplaats: Killstraight

Re: verslaafd familielid?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:39

tja die muur bouw je wel op ja, dat geloof ik zo :)

En als je vaak teleurgesteld bent of pijn gedaan bent, dan sluit je inderdaad de gevoelsknop uit, uit zelfbescherming.

Maar dat maakte jullie gelukkig niet hard, maar wel tijdelijk afgesloten. Het is een goed ding dat jullie weer leren dat verdriet en pijn niet altijd negatief hoeft te zijn. Dat een ernstige huilbui gewoon omdat er een sok is opgegeten door de wasmachine behoorlijk kan opluchten.

En dat is fijn om te lezen, huilen is de weg naar herstel....... boos worden is de weg naar herstel..... even een tijd van god los leven is de weg naar herstel......

Als ik zie hoe jullie nu in het leven staan, denk ik dat jullie er wel komen, weliswaar met een behoorlijke rugzak ......... maar jullie komen er wel, ben ik van overtuigd

Zappa

Berichten: 2761
Geregistreerd: 10-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 17:40

Nee het is zeker niet zo zwart wit
ben er nu achter dat het een defensietactiek was
Ik heb altijd geroepen dat het mij niet veel deed en dat ik daardoor de persoon geworden ben die ik ben en dat ik daar dankbaar voor was
Maar weet je ... je komt erachter dat dat niet zo is
Dat het je wel wat doet en dat je misschien toch een ander persoon was geworden , niet beter niet slechter maar anders
Maar eigenlijk ben ik er niet dankbaar voor , stiekem had ik ook een leuke thuissituatie gewild met leuke ouders
En had ik een leukere start gerwild en ja ik ben nog steeds wel jaloers op sommige mensen
Veel mensen die ik ken hebben een hele leuke relatie met hun ouders en komen graag thuis
Ik wil ook wel eens thuis komen maar dat kan niet want heb geen thuisbasis

Dit vind ik soms toch wel moeilijk maar ben ergens blij dat ik het begin te relativeren
Mijn jaloezie kan ik nu omzetten in blijdschap voor een ander dat deze dat wel heeft
Echter wil ik nog wel eens ongewild scherp uit de hoek komen als iemand wat te klagen heeft over de thuissituatie
gelukkig heb ik vrienden die dit begrijpen en gewoon lekker tegen mij zeggen
Joh , we weten dat jij dat niet hebt maar daar kunnen wij niks aan doen :D werkelijk heerlijk haha

Essie73
Hoofdmoderator

Berichten: 17526
Geregistreerd: 04-02-07
Woonplaats: Waterland

Re: verslaafd familielid?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-09 22:01

Jeetje Ik schrik heel erg van jullie verhalen. Het is heel pijnlijk als je zusje verslaafd is, maar 1 van je ouders.... dat lijkt me verschikkelijk. Ik herken wel wat Su_Cr_cheese schrijft over jaloesie. Ik heb gelukkig wel die leuke thuisbasis. Echter kan ik zo ontzettend jaloers zijn op zussen die een leuk en gelijkwaardige band met elkaar hebben. Wanneer ik bij mijn zusje ben, of we gaan samen op pad, dan is ze of afwezig, en als ze wel aanwezig is, dan is ze SUPER aanwezig en kraamt ze alleen maar leugens en onzin uit. Vrienden vragen vaak aan me waarom ik in godsnaam nog met haar om ga. Ik leg dan altijd maar uit, dat wanneer ik een uur met haar optrek en ik in dat uur 1 min herken van het zusje dat ze vroeger was, dat ik dan toch nog dat ene minuutje heb gehad. Vroeger hadden we een hele goeie band, we waren echt meer vriendinnen dan zussen zeg maar. Misschien dat ik haar daarom niet los kan laten. Je blijft toch altijd hoop houden!

Zappa

Berichten: 2761
Geregistreerd: 10-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-09 22:32

Essie73 schreef:
Ik herken wel wat Su_Cr_cheese schrijft over jaloesie. Ik heb gelukkig wel die leuke thuisbasis. Echter kan ik zo ontzettend jaloers zijn op zussen die een leuk en gelijkwaardige band met elkaar hebben. Wanneer ik bij mijn zusje ben, of we gaan samen op pad, dan is ze of afwezig, en als ze wel aanwezig is, dan is ze SUPER aanwezig en kraamt ze alleen maar leugens en onzin uit.



oeh wat ontzettend herkenbaar , moet er bijna van lachen

Ik kan nog zo voor me halen
De eerste keer dat mijn vriend mijn moeder ontmoette
Ik had hem al lang van te voren ingelicht over mijn verleden en hij wist dus van alle ins and outs
en had er gelukkig ook geen enkel probleem mee
Afijn moeder komt op visite en begint heerlijk te keuvelen met vriend
En net komt erop neer dat alles iedereens schuld is en vooral niet die van haar
Vriend stelt een paar kritische vragen en ze weet er werkelijk prachtige verhalen om heen te vertellen
Was wel eens bang dat ze haar hersens ''weggebruikt'' had maar het fantasiecentrum werkte nog prima
Ach zag er maar de humor van in

Andere keer dat we haar zien is ze zo zielig en iedereen is tegen haar
En als je dat negeerd dan word er net zolang gezucht en gekreund totdat je er helemaal flauw van bent dat je haar vraagt wat er is
Ze krijgt geen geld voor haar kunstgebit maar deze heeft ze wel laten vallen en is doormidden gebroken en ach en wee
Dit vertelde ze aan iedereen te pas en te onpas
En weet je .. ik geloofde haar ook nog , na zoveel jaar ervaring en eigenlijk beter weten geloofde ik haar
het klonk zo plausibel , ze vertelde zo goed over een niet aanvullende verzekering en dat ze daar rond de 250 voor nodig had om een nieuw kunstgebit te kopen
En stomme ik stop haar ook nog 50 euro in de hand