laetitia schreef:Alle medicijnen zijn troep...Maar ja wat moet je dan?
Mijn moeder heeft reuma en moet elke maandag 4 soorten zware medicijnen slikken met allerlei bijwerkingen.
Ze is er een keer mee gestopt en de reuma kwam 10 x harder terug. Ze kon geeneens meer haar bed uit.
Nu neemt ze de medicijnen voor lief, want het helpt tegen de vreselijke pijn.
En zo denk ik ook: Mensen met hartklachten, ernstige ziektes, moeten ook troep slikken. Maar als het helpt dan wordt diegene wel beter.
En zo zit het ook met antidepressiva.
Ik snap nooit zo waarom er men in het algemeen zo tegen medicijngebruik is bij depressie of ernstige angsstoornissen.
Iemand die depressief is is nl. ook ziek!
Enige verschil is dat reuma een lichamelijke aandoening is en depressie een geestelijke.
Bij reuma kan je niet anders.. Er is geen andere oplossing voor de pijn.
Bij depressie vind ik gewoon dat ze niet medicijnen mee moeten gaan geven vóórdat alle andere dingen zijn geprobeerd en ook echt een kans gekregen hebben. Tenzij het dus echt gevaarlijk wordt voor de persoon zelf.
Ik was een tijd geleden ook depressief en ik had de diagnose borderline, ik heb nu nergens last meer van hoor(mwah paar dingetjes die alleen iets erger zijn dan normale mensen dat hebben). Nou weet ik vrij zeker dat de borderline diagnose verkeerd was maar toch..
Ik heb mn hele leven problemen met mezelf gehad en ik heb gewoon besloten me daar niet bij neer te leggen, ik wilde niet zo zijn en er moest gewoon verbetering komen.
Even een quote van t internet:
Citaat:
De aanmaak van serotonine in onze hersenen wordt onder andere gestimuleerd door contact met andere mensen, lachen, sporten, beweging en zonlicht.
En als je depressief bent wordt dit heel moeilijk MAAR het kan wel en het is precies wat ik gedaan heb.