Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-09 19:44

Re: Overbezorgde vader..

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-09 19:44

Ik heb net gevraagd dat we deze week eens samen gaan wandelen, dat hij een halstertouw vasthoudt, en ik een. En hij reageerde er vrij goed op vond ik!
Ik ben nu heeeeelemaal blij!
Al een stap meer in de goede richting

**Geplaatst**: 02-06-09 19:50

Geplaatst: 02-06-09 19:50

jasminetje schreef:
Ik heb net gevraagd dat we deze week eens samen gaan wandelen, dat hij een halstertouw vasthoudt, en ik een. En hij reageerde er vrij goed op vond ik!
Ik ben nu heeeeelemaal blij!
Al een stap meer in de goede richting

nou zie je wel 8-)

enne niet teveel in 1x verwachte he

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-09 19:51

Re: Overbezorgde vader..

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-09 19:51

neenee, onze stal staat vlak tegen het bos, en daar is een heel breed wandelpad, dus ik heb voorgesteld dat we een klein stukje doen

het is al iets, nu nog hopen dat Lianne braaf gaat zijn :')

**Geplaatst**: 03-06-09 08:47

Re: Overbezorgde vader..

Geplaatst: 03-06-09 08:47

Ik ben blij voor je meis! Dat je vader hier goed op reageerde. Het zal best allemaal wel goed komen, maar het heeft wel tijd nodig!

Succes meis, en laat je ons even weten hoe het was met je paps en Lianne?

**Geplaatst**: 03-06-09 22:15

Geplaatst: 03-06-09 22:15

Jeetje Jasminetje, wat een verhaal. Maar vergeet niet dat het voor ouders het ergste is wat hun kan overkomen, een kind verliezen.
Ik hoop dat het nu heel goed met je gaat en blijft gaan. Ga ervoor!!
Heel erg veel sterkte gewenst de komende tijd.

**Geplaatst**: 04-06-09 05:43

Geplaatst: 04-06-09 05:43

ah wat een geweldige naam heeft je paard zeg Lianne (zo heet ik ook hihi)

Ja wat de andere ook zeiden, je vader wil je niet nog eens kwijt raken. Ik denk dat je er erg goed aan doet samen met hem en je paard dingen te ondernemen. Zodat hij kan zien dat paarden geen dieren zijn die je dochter wat aan willen doen.
Wandelen zie ik niet zo het probleem van in.

ZOnder zadel rijden zou ik als moeder zijnde ook niet zo happy mee zijn denk ik, je hebt toch niet zo'n goede houvast. Maar ik denk dat als je dat echt wil je aan je vader zal moeten laten zien, dat Lianne niets doet ook zonder zadel niet en dat het dus niet gevaarlijk is waar je mee bezig bent.

heel veel succes ben benieuwd hoe het afloopt.

Groetjes Lianne

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-09 06:57

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-09 06:57

Nikki_L schreef:
Ik ben blij voor je meis! Dat je vader hier goed op reageerde. Het zal best allemaal wel goed komen, maar het heeft wel tijd nodig!

Succes meis, en laat je ons even weten hoe het was met je paps en Lianne?

Dankjewel voor de reactie's, het ging super, Lianne heeft zich als een engeltje gedragen.
Hij zegt wel dat als ik ga wandelen, hij er altijd bij wil zijn, of ze vasthouden.
Maar als Lianne zich zo blijft gedragen denk ik dat dat snel zal veranderen! :+:

**Geplaatst**: 04-06-09 08:49

Re: Overbezorgde vader..

Geplaatst: 04-06-09 08:49

Wat fijn dat het zo goed ging, en fijn dat je vader het ook goed vond gaan. Persoonlijk begrijp ik ook wel dat hij vaker mee wilt, en ergens is het toch ook gezellig, kun je lekker praten tijdens het wandelen. En zeker als het zo goed blijft gaan, zul je zien dat je snel genoeg meer vrijheid krijgt

**Geplaatst**: 04-06-09 09:41

Geplaatst: 04-06-09 09:41

Ik heb de zin van Kiwoko (betekent wijs mens

) er uit gepikt:

alleen als je niet meer mag leven, dan heeft het leven ook niet zoveel zin..... houden van is loslaten, hoe moeilijk het ook is..........

Dit is wat je je vader moet vertellen maar gun hem even wat tijd om het hem te laten inzien. Die diepgewortelde angst om jou te verliezen, zal je niet kunnen wegjagen. Het zou verstandiger zijn als hij daar hulp bij zocht. Maar dat is weer niet jouw taak.

Hebben jullie in het ziekenhuis geen ondersteunende hulp gehad, via maatschappelijk werk of psycholoog waar je dit kunt bespreken met behulp van je moeder. Ons is dat toendertijd (ziekte dochter) wel aangeboden. Ook ik hield haar vast en wilde haar nooit meer loslaten...............Hier is het ook met vallen en opstaan "goed" gekomen. Ik laat haar gaan maar mijn angst zal nooit verdwijnen, let wel: dat is mijn probleem, mijn angst, daar moet ik mee uit de voeten en is niet de taak van mijn dochter.

Al begrijpt zij wel hoe die angst werkt, na haar ziekte, kreeg ik kanker, mijn kinderen zijn bang om mij te verliezen. Gelukkig zijn de prognoses nu goed en heb mijzelf gister zelfs op de pony gehezen (letterlijk), de jongste wilde zich er wel van overtuigen dat mijn beugels goed zaten want tja mam als je eraf valt.............je moet wel aan je botjes denken..........

Leuk dat je vader ermee instemt om met jou en de pony te gaan wandelen, neem wat lekkers en drinken mee de volgende keer, kun je onderweg samen "picknicken" en even bijpraten. Succes!

**Geplaatst**: 04-06-09 09:55

Geplaatst: 04-06-09 09:55

jasminetje schreef:
Nikki_L schreef:
Ik ben blij voor je meis! Dat je vader hier goed op reageerde. Het zal best allemaal wel goed komen, maar het heeft wel tijd nodig!

Succes meis, en laat je ons even weten hoe het was met je paps en Lianne?

Dankjewel voor de reactie's, het ging super, Lianne heeft zich als een engeltje gedragen.
Hij zegt wel dat als ik ga wandelen, hij er altijd bij wil zijn, of ze vasthouden.
Maar als Lianne zich zo blijft gedragen denk ik dat dat snel zal veranderen!

Tof!

Maar eh, ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit ernstig ziek ben geweest, en mijn vader was tot over een jaar hetzelfde als de jouwe. Ik mocht met moeite alleen een paard van de weide halen, laat staan gaan wandelen of zonder zadel rijden. Ik heb toen een tijd alles samen met hem gedaan (samen op buitenrit, het paard zelf halen en opzadelen terwijl hij erbij was,...). Zo kreeg hij meer en meer vertrouwen. Toen ik eindelijk alleen mocht rijden ben ik steeds stukje per stukje de weg op gegaan. Altijd net iets verder, en uitgebreid verslag gedaan wanneer ik terugkwam.
Een paard kan ook heel gevaarlijk zijn, laat hem weten dat je dit beseft en dat je echt wel heel voorzichtig zal zijn.

Besef ook dat je maar 14 jaar bent, en je nog niet zo groot en sterk bent. En wanneer een paard angstig is wanneer je ernaast loopt en het probeert te vluchten jij het echt niet kan tegenhouden. En dat heb ik zelf al een paar keer meegemaakt. Aan de hand wandelen zou je van mij dus ook niet mogen doen, het is veiliger wanneer je erop zit. Hoewel je er ook nog niet zo heel ervaren uitziet, dus misschien wacht je daar beter nog even mee

Het is kwestie van tijd en vertrouwen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-09 15:48

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-09 15:48

Senzafine schreef:
jasminetje schreef:
Tof!

Maar eh, ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit ernstig ziek ben geweest, en mijn vader was tot over een jaar hetzelfde als de jouwe. Ik mocht met moeite alleen een paard van de weide halen, laat staan gaan wandelen of zonder zadel rijden. Ik heb toen een tijd alles samen met hem gedaan (samen op buitenrit, het paard zelf halen en opzadelen terwijl hij erbij was,...). Zo kreeg hij meer en meer vertrouwen. Toen ik eindelijk alleen mocht rijden ben ik steeds stukje per stukje de weg op gegaan. Altijd net iets verder, en uitgebreid verslag gedaan wanneer ik terugkwam.
Een paard kan ook heel gevaarlijk zijn, laat hem weten dat je dit beseft en dat je echt wel heel voorzichtig zal zijn.

Besef ook dat je maar 14 jaar bent, en je nog niet zo groot en sterk bent. En wanneer een paard angstig is wanneer je ernaast loopt en het probeert te vluchten jij het echt niet kan tegenhouden. En dat heb ik zelf al een paar keer meegemaakt. Aan de hand wandelen zou je van mij dus ook niet mogen doen, het is veiliger wanneer je erop zit. Hoewel je er ook nog niet zo heel ervaren uitziet, dus misschien wacht je daar beter nog even mee

Het is kwestie van tijd en vertrouwen.

Dat heb ik nu idd ook nog wel, zelfs als ik gewoon mijn paard in haar stal ga aaien moet hij erbij zijn, ik mag zelfs niet in de buurt van haar komen zonder dat hij er bij is.
Maar ik ben toch al blij dat we samen gaan wandelen zijn

**Geplaatst**: 04-06-09 15:58

Re: Overbezorgde vader..

Geplaatst: 04-06-09 15:58

Wat misschien ook werkt is proberen je vader erin te betrekken.. dus niet vna pap ik wil wandelen dus je moet mee, maar meer van papa ik wil graag wandelen heb je soms zin om mee tegaan van dat soort dingen, dan ziet ie vanzelf in de je best verantwoordelijkheid kan hebben!

**Geplaatst**: 16-06-09 09:01

Re: Overbezorgde vader..

Geplaatst: 16-06-09 09:01

en lukt het allemaal nog?