Dat ik, toen er een grote verbouwing in huis zou beginnen (sloop en nieuwbouw van keuken, wc en badkamer) het huis ben ontvlucht en tijdelijk bij mijn moeder ben wezen bivakkeren zal vast niemand hier verbazen...Dat lawaai van die drilboren alleen al...
arian_wolf schreef:Hebben jullie ook dat je onwijs goed de stemming van de ander kunnen inschatten en dat je meteen merkt dat er iets is?
Voordat de eigenaar van de paarden hoi heeft gezegd weet ik al in wat voor een bui hij is, sta ik bij mijn moeder voor de deur dan weet ik ook al hoe laat het is.
En irriteren aan mensen, soms ja
, al word dat idd minder naarmate je er meer begrip voor kunt opbrengen. Soms ook heb ik gewoon een soort van hekel aan iemand, zelfs al doet die persoon normaal tegen me (uiteraard gedraag ik me dan ook netjes). Meestal merk ik dan later wel, bv met dieren hoe die reageren, dat ik het bij het rechte end had. Opladen doe ik ook door de natuur in te gaan en alles te voelen en ruiken, soms gewoon door ergens op een rustig plekje te gaan zitten maar te paard werkt ook erg goed! Paarden zijn sowieso goede opladers. Alleen al hun aanwezigheid geeft rust...van rustig aan hooi knabbelende of grazende paarden val ik rustig in slaap. (om vervolgens wakker te worden van het gevoel van prikkende ogen in mijn rug: vier zwaar ongeruste paardjes die me aanstaren - zou ze nog wel rechtop komen en wie voert ons anders?
)
Of inderdaad, ik kon vroeger als kind al nooit tegen coltruien, dacht altijd dat ik dan ging stikken ofzo. 


