Bokt.nl

_Quieto_ schreef:

Ik heb dat ook weleens ja! Dan lig je het ene moment doodstil klaar om te slapen en dan alsof je ergens van schrikt maar dan alleen je lichaam en niet je geest ofzo beweeg je ineens heel kort en ben je ook meteen weer klaarwakker. Haha ik vind het moeilijk uit te leggen. Ik heb ooit eens gelezen dat je lichaam dan denkt dat je dood gaat Of dit waar is weet ik niet

Psydoxy schreef:

Mijn endurance paard had het waarschijnlijk ook. Die sloeg de fases tussen doezelen en slaap over. Zakte regelmatig spontaan door de benen.

Sonja schreef:

Ik heb het als ik 'te snel' wakker word. Dan is het net of ik vanaf het plafond met een soort van niet te horen knal terugval in mijn eigen lijf. Ik zelf ben dan wakker, maar mijn lijf slaapt dan nog. Meestal is het kwestie van gewoon even wachten tot mijn lijf ook wakker wordt. Of ik val gewoon weer in slaap.
Ben er eigenlijk altijd vanuit gegaan dat dit komt doordat slapen een soort van 'uittreding' is zeg maar.

marjonrebel schreef:

betekend dat dan dat je altijd een half slaappilletje nodig hebt om in slaap te vallen?..jeetje lijkt me ook nie niks, en sinds je dat gebruikt heb je dan ook geen last meer van die verlammingen?..ik ben gelukkig niet bang om in slaap te vallen, maar als het moment daar is dat ik in die toestand ben vind ik t wel heel beangstigend..

russel schreef:

marjonrebel schreef:

betekend dat dan dat je altijd een half slaappilletje nodig hebt om in slaap te vallen?..jeetje lijkt me ook nie niks, en sinds je dat gebruikt heb je dan ook geen last meer van die verlammingen?..ik ben gelukkig niet bang om in slaap te vallen, maar als het moment daar is dat ik in die toestand ben vind ik t wel heel beangstigend..

Ja ik heb zoveel wakker gelegen, dat ik er op een gegeven moment wel mee ben begonnen. Ik heb een periode jaren geleden heel erg veel stress gehad en toe is het in heel heftige wijze begonnen. ik heb ontzettende angsten gehad, echt hele rare dingen meegemaakt. Ik durfde niet meer te gaan slapen. Nu kan ik dus wel in slaap komen, maar dan altijd met een half pilletje, daarna doezel ik alleen nog maar. Ik heb nl door die angsten een soort van mechanisme ontwikkeld om met het minste geringste geluid of gevoel meteen wakker te worden. Heel raar, ik was soms gewoon in iemands huis leek het wel, hoorde stemmen, praten, iemand in de keuken bezig met potten en pannen, bestek, zag licht, hoorde kinderen lachen, vogels fluiten en als ik dan wakker werd was het gewoon midden in de nacht. Had ook hele erge duidelijke dromen, of dat er idd iemand op mij ging zitten en dat het leek of een blok beton op mijn borstkast lag, of dat er iemand twee handen om mijn strot hield en aan bleef drukken.

marjonrebel schreef:

jeetje russel dan heb je echt zowat wel alle verschijnselen gehad die erbij horen...kan me dan ook wel erg goed voorstellen dat je dan angst hebt om dan in slaap te vallen, maar heb je het dan nooit als je ontwaakt?..want ik heb het bij zowel in slaap vallen als bij het ontwaken...

Sonja schreef:

Hebben jullie dan ook wel eens dat je naar adem happend wakker wordt, omdat je onder het slapen ineens 'vergat' adem te halen?
Dat vind ik persoonlijk enger dan dat m'n lijf nog niet wakker is en het dus nog niet doet. Want daarbij adem ik altijd wel gewoon normaal.
Maar soms krijg ik dus ineens helemaal geen lucht meer, da's echt ff panieken. Als ik dan eenmaal wakker ben, dan adem ik weer 'automatisch'.

russel schreef:

Ik ken dit dus ook, nu eindelijk snap ik wat het is, heb er jaren last van gehad en dat is idd heel erg beangstigend. Ik heb een aantal keren gehad dat ik wakker was maar mij niet kon bewegen en heel erg veel moeite moest doen om dan een beweging te kunnen maken en dan ineens gewoon klaar wakker was. Je hebt dan het gevoel dat je in je lijf gevangen bent, je weet dat je slaapt en je weet dat je wakker bent, maar niet bewegen kan.

Dan heb ik dus ook het hallucineren gehad, dat je idd geluiden hoort, alsof je in een holle kamer bent, dus in een soort schemer toestand ligt, dat heb ik een hele tijd met regelmaat gehad, zeer beangstigend, dat je nl niet meer durft te gaan slapen. Hierdoor heb ik ook jaren lang slapeloosheid gehad. Nu na al die jaren moet ik met een half slaaptabletje gaan slapen, normaal in slaap vallen kan ik niet meer en soms durf ik het ook niet. Nu weet ik dus dat het slaapverlamming heet. Ik hoop dat ik het niet meer krijg, alhoewel ik er wel regelmatig dicht tegen aan zit, maar het lijkt alsof mijn onderbewustzijn mij wekt om enge dingen te voorkomen, zo kan ik ineens mijzelf wakker praten en dan is het eigenlijk nog te vroeg om wakker te worden.