Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-12-25 17:05

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 08-12-25 17:05

Haha
Je bent goed op dreef met goede tegenhangers

**Geplaatst**: 08-12-25 17:07

Geplaatst: 08-12-25 17:07

F_T schreef:
DuoPenotti schreef:
Ja dat zou mooi zijn ja.

Of die heb ik pas 100 keer gehoord.

Eigenlijk moet je dan zo'n handtellertje in je handen hebben en heeeeeel demonstratief klikken terwijl je 101 zegt

Dit is goud :')

**Geplaatst**: 08-12-25 17:07

Geplaatst: 08-12-25 17:07

DuoPenotti schreef:
Haha
Je bent goed op dreef met goede tegenhangers

Ik moet vandaag wat dingen afreageren :')

En dat kan ik beter met online humor-sarcastische opmerkingen doen dan dat ik uit mijn vel spring tegenover bestaande echte mensen.

Is voor iedereen inclusief mezelf leuker :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-25 17:15

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-25 17:15

haha nou ik heb wel gegrinnikt dus dank je wel. Vooral de Yoga-flexibel opmerking vind ik mooi _O-

**Geplaatst**: 08-12-25 17:22

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 08-12-25 17:22

Iemand zei tegen mij: “Had ik maar zo veel vakantie!”

Ik zei: “Zullen we ruilen? Jij mijn chaotische aandoening, ik jouw gezonde benen!”

Meteen afgelopen.

**Geplaatst**: 08-12-25 17:25

Geplaatst: 08-12-25 17:25

Ja die: ooh wat fijn zoveel vrij

Die ken ik ook wel ja.

Leuk met een hoog energie level.

Niet als je opstaat met een lager level dan waar zij mee naar bed gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-25 17:28

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-25 17:28

Wat ik het meest te horen krijg, soms zelfs van mn schoonmoeder: 'Ja ik ben ook wel moe vandaag. Zal wel door het weer komen.'

Zucht...

**Geplaatst**: 08-12-25 17:28

Geplaatst: 08-12-25 17:28

“Had ik maar zo veel vakantie!”

'Dit jaar 36 afspraken met artsen en ziekenhuizen,
Dagelijks 3 soorten medicatie, een aan mijn lichaam aangepast vervoersmiddel op maat, 2x per week thuiszorg, en over 2 maanden mijn derde operatie in 3 jaar, wil je ruilen???'

En dan zo'n engelachtig gezichtje erbij trekken met net even te overdreven knipperende wimpers, a la flirten maar dan net niet....

**Geplaatst**: 08-12-25 17:31

Geplaatst: 08-12-25 17:31

Earth schreef:
Wat ik het meest te horen krijg, soms zelfs van mn schoonmoeder: 'Ja ik ben ook wel moe vandaag. Zal wel door het weer komen.'

Zucht...

'Ja, jíj kunt slecht weer nog als excuus gebruiken. Ik gebruik het dát als hobby, áls ik fit genoeg ben, en dat is het verschil'

(Zout op hoor, ik vind dat van die non-opmerkingen. Leef een poosje met chronisch ècht vermoeidheid en niemand durft ooit nog zijn eigen vermoeidheid na een normale actieve dag te gebruiken om de vermoeidheid van iemand met chronische ziekte te bagatelliseren....)

**Geplaatst**: 08-12-25 19:34

Geplaatst: 08-12-25 19:34

F_T schreef:
DuoPenotti schreef:
Ja dat zou mooi zijn ja.

Of die heb ik pas 100 keer gehoord.

Eigenlijk moet je dan zo'n handtellertje in je handen hebben en heeeeeel demonstratief klikken terwijl je 101 zegt

die wil ik ook wel. Hoe vaak je inderdaad niet te horen krijgt; sluit je er gewoon vanaf of iets in die trant. Als dat lukte, had ik dat hele pakket niet wat ik mee draag denk ik dan. En je zegt ook niet tegen een blinde dat hij moet uitkijken toch?

**Geplaatst**: 08-12-25 20:01

Geplaatst: 08-12-25 20:01

Weet je wat ik zo raar vind aan deze soort van discussie. Is het iets nederlands of zo? Ik heb nu zeer regelmatig dat mijn lijf pok plof stort doet in frankrijk tijdens een bijeenkomst. Of ik beloof te komen maar moet afzeggen omdat het echt niet lukt. En dat ik of vaag reageer of echt meteen moet vertrekken om erger te voorkomen. En mijn allergie met de honderd duizend verschillende mag ik niets. En er wordt gereageerd zonder die dooddoeners. Maar vaak zijn ze me nu al voor met een "zou je niet eens naar huis gaan voordat je instort?" Of alvast een extra stoel voor mijn linkerbeen neerzetten zonder gezucht gepuf of gesteun.

Een wel positief iets mijn franse week cursus die voor mij echt veel te zwaar fysiek maar wel erg nuttig en met heel veel slaapjes tussendoor net te doen was. Met "maar" twee weken last erna. Ik kwam vorige week een van mijn medecursisten tegen. Die de tweede ontmoeting die ochtend ook zei" je ziet eruit alsof je nu meteen wegmoet of anders omvalt" die had me in die week goed genoeg geobserveert en me zien instorten soms dat is wel fijn. Ook de cursusleider was echt heel voorzichtig met me met aangepaste programmas voor iedereen waardoor ik toch ook meekon doen. Overal stonden extra stoelen. Slaapkamer gemaakt naast de lesruimte waardoor ik meteen kon doorschuiven het bed in tussendoor.

**Geplaatst**: 08-12-25 20:13

Geplaatst: 08-12-25 20:13

Ik denk dat Nederland wel een land is van de ratrace maatschappij.
En daar hoort uitvallen niet bij.
Je continue schoppen en doorgaan wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-25 23:27

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-25 23:27

Dus, ik ga jullie misschien wel verlaten. Of nog niet, maar misschien is er nu echt progressie...

Het verhaal is af, de laatste zin van mijn verleden is geschreven, nu ga ik leven in het heden. Het klinkt gek, maar ik ben met een nieuwe therapie begonnen en deze peut heeft me een heel interessant inzicht gegeven. Eentje die ik lastig te omvatten vond in het begin, maar nu een week later valt er steeds meer op de plek.
Volgens hem blijf ik teveel leven in mijn verleden. Ik kan mijn levensverhaal goed vertellen, maar ik speel er nog een actieve rol in. En dat moet ik loslaten, ik moet eruit stappen. Want door in het verhaal te blijven zitten, blijf ik vast zitten. Ik blijf aan staan door de dingen in het verleden, en daardoor constant overbelast. Die knop kan ik alleen maar omzetten als ik uit het verhaal stap en in het heden stap. Ik moet loslaten, naar het nu gaan. En ook niet teveel naar de toekomst. Wel vooruitkijken naar dingen, maar in het hier en nu blijven.
En dat is lastig, ik merk dat ik heel moeilijk in het heden kan komen. Reactief kan ik goed op mijn gevoel reageren (begrenzen etc), maar als je me nu vraagt wat ik voel, dan weet ik het niet.
Ik dacht dat ik best wel goed over mezelf dacht, maar stiekem zit ik ook een beetje vast in een 'ik kan dat niet', 'dat lukt me niet', 'ik ben te moe' en al dat soort negatieve gedachten. Dat is ook niet helpend, dus ik probeer niet in beperkingen te denken, want dan neem ik mezelf ook snel terug in het verleden. Ik moet de dag aangaan zoals ik hem wil aan gaan, wel met mate. Maar ik mag mezelf nu echt gaan uitdagen. Ik kan WEL invloed hebben hoe ik me voel, en hoe mijn lichaam zich houdt. Door het mentaal goed te houden.

Ik ben nu het boekje 'De kracht van het nu' aan het lezen. Daar haal ik opvallende dingen uit, nieuwe inzichten die me raken, die me dingen doen begrijpen. Die me mijzelf doen begrijpen. Nu ook in het spirituele. Ik bedoel, ik had de psychologen en reguliere peuten en paten wel uitgespeeld. En eigenlijk is het helemaal niet zo spiritueel. Ja het boekje an sich wel, maar de boodschap is heel helder, heel basic. Maak het hoofd leeg, vrij van gedachten, die vaak toch negatief zijn. Dat klinkt makkelijk, maar dat is het helemaal niet. Maar ik heb in de 10 dagen nadat ik bij hem ben geweest en in de paar dagen dat ik het boekje heb, al echt stappen gemaakt.

Zo heb ik vandaag voor het eerst gesport. Niet meer in de 'nee dat kan ik niet' stand, maar gewoon rustig belasten. Ik heb nog geen 10 minuten gesport, maar voor mij is dat echt een hele stap.
En blijkbaar hiellp het, want toen ik uit bed kwam was ik doodmoe, maar na het sporten ben ik de hele middag druk bezig geweest. Met opruimen, echt grondig opruimen. Ik heb zo'n 20 kg aan troep weggegooid. Veel oude papieren, nog van school, gedichten, heftige verhaaltjes die ik her en der in schriftjes schreef. Ik heb ze nog een keer gelezen en daarna heel bewust weggegooid. Er viel een last van me af. Opruimen werkt heel therapeutisch, heerlijk is het. Ook weer loslaten.
Daarnaast droomde ik nog dagelijks van het ouderlijk huis. Dat ik er niet heen durfde, en als ik er dan was dan was ik bang en wilde ik er niet zijn. Dus nog heel erg in het verleden leven. Maar sindsdien is het anders. Ik droom er nog over, maar nu ben ik niet meer het bange kind, maar de volwassen vrouw die niet bang is. En die er gewoon leeft, in het bewustzijn dat het een droom is. Ook droomde ik vaak dat ik nog op school zat. Ik had mn diploma al, maar toch zat ik nog steeds op school. En vannacht droomde ik dat ik naar mn afsluitende kamp ging omdat ik mn diploma had.

Dus ook daar zit progressie in.

Enfin, een lang verhaal, maar een verhaal van hoop, niet de hoop op toekomst, maar de hoop op rust. Ik stap uit het verleden en kom in het nu. Ik ben er nog niet, maar de weg er naartoe gaat de goede kant op. En daarom moet ik jullie misschien ook verlaten. Om niet meer te leven als ziek persoon, als iemand met een chronische ziekte. Maar iemand die de controle neemt, en stap voor stap naar een gezond persoon gaat, wat dat dan ook mag betekenen.

**Geplaatst**: 09-12-25 16:05

Geplaatst: 09-12-25 16:05

Wat goed dat die hoop er is, dat is denk ik echt al mega! en eh.. begrijpelijk hoor, doe vooral waar je je goed bij voelt, er zijn zat plekken op Bokt om elkaar alsnog tegen te komen

**Geplaatst**: 09-12-25 17:36

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 09-12-25 17:36

Ik hoop echt voor je dat dit DE stap voor je gaat zijn.

En hopelijk zien we je hier niet meer terug.

En dat bedoel ik uiteraard goed hè

Net als dat ik mensen hier eigenlijk geen welkom wil heten....

**Geplaatst**: 10-12-25 20:12

Geplaatst: 10-12-25 20:12

Ik hoop voor je dat het de goede kant blijft op gaan en dat er geen terugslagen zijn.

Hier is het nog geen feest. Ik oefen hard met de kinesist maar sommige oefeningen voor de heup zijn weer slecht voor mijn schouders en rug dus het is schipperen.

Ik ben nu wel een paar keer buiten geweest. Sint gevierd, Sjors gezien en geknuffeld en op café geweest afgelopen weekend.
Daarna ben ik bekaf en heb ik meer pijn maar ik ben zo blij dat ik af en toe weer buiten kan zonder bestemming ziekenhuis.

De boom staat ook opgetuigd, dat maakt het ook weer gezelliger in de kamer want ik bivakkeer nog steeds in het ziekenhuisbed.

**Geplaatst**: 10-12-25 22:10

Geplaatst: 10-12-25 22:10

Wat fijn zeg dat je weer lekker naar buiten hebt kunnen gaan, vitamine P zal vast goed hebben gedaan

Leuk ook dat je van je laat horen, doet Bokken niet te veel pijn voor je? kan je je arm, hand en vingers die aan de kapotte schouder vast zitten eigenlijk ook gebruiken of helemaal niet? alles eenhandig doen is zwaar...