Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-02-18 14:28

Geplaatst: 12-02-18 14:28

Dreamy schreef:
Ik kreeg huilbuien en uiteindelijk dus hyperventileren incl klappertanden en shaken. Nog voordat ik uberhaupt met klanten (in mijn geval passagiers) in contact was geweest. De laatste keer dat ik naar werk toe reed deed ik dat in een soort waas en kwam ik er op de parkeerplaats pas achter dat dat irritante geluid de ruitenwissers (voor dus) waren die dus al de hele weg aan stonden.
Erg gevaarlijk dus.

Jeetje, heftig. Ik heb vandaag even een gesprek gehad op werk. Aangegeven dat ik niet lekker in me vel zit. Werd gelukkig goed op gereageerd. Heb van het weekend ook een gesprek gehad met vrienden kwam even heel hard binnen. Was voornamelijk ‘de reden’ aan het zoeken om met iemand te kunnen praten. Maar het is wel doorgedrongen dat er of geen reden hoeft te zijn of dat die reden vanzelf wel naar buiten komt.
Ga van de week denk ik HA bellen om te kijken of ik er wat mee kan..

**Geplaatst**: 12-02-18 20:04

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 12-02-18 20:04

Ik ben gister mijn paard plots verloren door een hartstilstand, maar godzijdank voel ik me nog oké genoeg. Ik denk dat het ook nog niet echt geland is allemaal.. :-(

**Geplaatst**: 12-02-18 20:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 12-02-18 20:05

Wat heftig! Heel veel sterkte :(:)

Ik heb vandaag intake gehad bij de psycholoog. Iig voor de komende 4 weken elke week een afspraak..

**Geplaatst**: 12-02-18 20:15

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 12-02-18 20:15

Och wat heftig pimaude, heel veel sterkte met het verlies :(:)

En hoe was het Dreamy?

**Geplaatst**: 12-02-18 20:22

Geplaatst: 12-02-18 20:22

Ik kom even binnenvallen...

Ik weet op het moment niet zo goed wat ik moet doen en hoop dat jullie me ermee kunnen helpen.

Heb jaren geleden een depressie gehad en ben daar toen uitgekomen. De afgelopen twee jaren waren echt super! Ik voelde me zo intens gelukkig weer. Maar helaas dit jaar een omslag en ik weet niet zo goed hoe dat zo is gekomen.

Begin van dit jaar begonnen met stage lopen, maar dit was eigenlijk niet echt een stage voor mij. Heb mezelf denk ik voor de gek gehouden en ben stug doorgegaan. Daarnaast nog vele activiteiten naast stage en ik had het dus opeens heel druk. Ik denk dat ik steeds vermoeider ben geworden. Vergat steeds meer dingen (kreeg ook te horen dat ik heel vergeetachtig was, terwijl ik normaal juist alles onthou), kreeg steeds vaker hoofdpijn, etc. Dit had ik wel door, maar ik dacht dat het door een weekje kerstvakantie wel weer beter zou worden. Kerstvakantie was leuk en daarna moest ik weer beginnen. Dat lukte dus niet en ik ben in een keer volledig ingestort. Kon niet normaal meer denken, vergat vanalles, enorme huilbuien, trillen, hoofdpijn, etc. Mijn zelfvertrouwen is helemaal weg. Ik ben gestopt met stage, want ik kon het gewoon echt letterlijk niet meer.

Nu zit ik al ruim een week thuis. Ik moet eigenlijk nog allerlei dingen maken voor school en opzoek naar een nieuwe stage (die wel bij me past). Het lukt me alleen gewoon echt niet. Ik heb vandaag bijvoorbeeld heel de dag aan school gezeten en ik heb precies een half a-4 geschreven. Normaal een kwartiertje werk... ook een nieuwe stage stel ik eigenlijk uit, omdat ik het gevoel heb dat als ik nu op deze manier aan een stage begin, het hem helemaal niet wordt.

Het voelt alleen niet erg genoeg om er echt voor naar de huisarts (voor verwijzing naar de psycholoog) te gaan. De depressie van toen is voor mijn gevoel erger. Het is niet dat ik niet meer kan lachen of niet meer wil leven. Het lukt allemaal alleen niet meer en ik maak me enorm veel zorgen over de toekomst. Heb veel stress en ben uitgeput.
Mijn ouders vragen ook constant of ik al verder ben met school en/ of ik al een stage gevonden heb. Ik voel me zo’n aansteller als ik hiermee naar de huisarts zou gaan. Het voelt ook echt als falen als ik hiervoor weer terug moet.
Ik weet dus gewoon even niet meer wat ik moet doen.

Laatst bijgewerkt door snuffie123 op 12-02-18 20:23, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-02-18 20:22

Geplaatst: 12-02-18 20:22

Joolien schreef:
Och wat heftig pimaude, heel veel sterkte met het verlies

En hoe was het Dreamy?

Waren alleen wat vragen voor de intake, dus was nog niet heel spannend ofzo. Ben wel benieuwd of het allemaal gaat helpen, de vrouw is wel aardig en ik durf wel echt open te zijn naar haar. Dat is ook het belangrijkste denk ik.

**Geplaatst**: 12-02-18 20:31

Geplaatst: 12-02-18 20:31

Dreamy schreef:
Joolien schreef:
Och wat heftig pimaude, heel veel sterkte met het verlies

En hoe was het Dreamy?

Waren alleen wat vragen voor de intake, dus was nog niet heel spannend ofzo. Ben wel benieuwd of het allemaal gaat helpen, de vrouw is wel aardig en ik durf wel echt open te zijn naar haar. Dat is ook het belangrijkste denk ik.

Dat is heel belangrijk, een goede klik is zoooo essentieel voor een goede hulpverlening.

Snuffie, wat balen dat het niet lukt. En er is geen ranking voor erge of minder erge problemen, als jij nu niet meer kunt functioneren, is dat reden genoeg om hulp te zoeken. En er zijn zoveel soorten hulp, de hulp die je nu nodig hebt, kan heel wat anders zijn dan toen. Misschien kun je terecht bij een maatschappelijk werker, of misschien heb je maar een paar sessies nodig. Misschien als je langer wacht, dat je uiteindelijk weer in een depressie belandt.

**Geplaatst**: 13-02-18 01:28

Geplaatst: 13-02-18 01:28

Snuffie: klinkt als overbelast. Ik zou toch naar de huisarts gaan, dan krijg je wellicht een praktijkondersteuner te spreken en kan deze je hierdoorheen loodsen. Jij weet vast heek goed wat zo lang doordenderen met een mensenlijf kan doen, dus bel morgen vooral de HA even op! En meld dit ook even bij je school/ mentor, dan kunnen ze er rekening mee houden.

Stages zijn altijd in te halen in zomervakanties, of met een beetje gesjoemel in uren met behulp van school dus maak je niet te druk

**Geplaatst**: 13-02-18 10:57

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-02-18 10:57

Ik kom me hier ook melden. Zit thuis met een burn-out sinds een paar weken.
Gister een heftig gesprek gehad met mijn vriend over de toekomst. Hij had gehoopt dat het met 2/3 weken wel weer beter zou gaan. Ja, dat zou ik ook wel willen. Helaas werkt dat niet zo. Hoe kan ik hem dat uitleggen?

**Geplaatst**: 13-02-18 11:48

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-02-18 11:48

Denk dat het slecht uit te leggen valt. Mijn advies zou zijn hem mee te nemen naar je arts of een ander, hoort hij het van een kundig persoon.

Sommige mensen begrijpen het gewoonweg niet.
Wat zeg ik... veel mensen.

Uit onwetenheid. Soms is het hen ook slecht kwalijk te nemen.

Dus ik zou het een ander laten doen.

**Geplaatst**: 13-02-18 13:27

Geplaatst: 13-02-18 13:27

Maanlicht schreef:
Ik kom me hier ook melden. Zit thuis met een burn-out sinds een paar weken.
Gister een heftig gesprek gehad met mijn vriend over de toekomst. Hij had gehoopt dat het met 2/3 weken wel weer beter zou gaan. Ja, dat zou ik ook wel willen. Helaas werkt dat niet zo. Hoe kan ik hem dat uitleggen?

Balen dat het toch niet loopt Maan. Idd, neem hem mee naar je therapeut of huisarts.
Waar loopt hij precies tegenaan?

**Geplaatst**: 13-02-18 14:29

Geplaatst: 13-02-18 14:29

Maanlicht schreef:
Ik kom me hier ook melden. Zit thuis met een burn-out sinds een paar weken.
Gister een heftig gesprek gehad met mijn vriend over de toekomst. Hij had gehoopt dat het met 2/3 weken wel weer beter zou gaan. Ja, dat zou ik ook wel willen. Helaas werkt dat niet zo. Hoe kan ik hem dat uitleggen?

Heel lastig! Inderdaad meenemen naar een afspraak kan helpen.

Ik weet nog heel goed dat de collega waar ik een duo mee vorm “uitviel” en ik er toen ook niks van begreep. Toen ik zelf een paar maanden later ook aan de beurt was begreep ik ineens wél hoe het zat. Maar ik kan me doordat hij eerst ging heel goed het “ik begrijp het niet” begrijpen. Dat maakt het wel makkelijker om met de mensen om me heen te communiceren nu in m’n eigen situatie moet ik zeggen.

Inmiddels zit ik op 2,5 maand en heb ik het ergste gehad geloof ik. Heb in ieder geval het gevoel dat ik nu weer aan het bouwen ben/kan. Als je het fijn vindt kan ik mijn “weg” en hoe ik het er met anderen over heb wel naar je PB’en? Het is bij iedereen anders natuurlijk, maar misschien kun je dingen wel anders onder woorden gaan brengen door het er over te hebben?

**Geplaatst**: 13-02-18 18:10

Geplaatst: 13-02-18 18:10

Joolien schreef:
Maanlicht schreef:
Ik kom me hier ook melden. Zit thuis met een burn-out sinds een paar weken.
Gister een heftig gesprek gehad met mijn vriend over de toekomst. Hij had gehoopt dat het met 2/3 weken wel weer beter zou gaan. Ja, dat zou ik ook wel willen. Helaas werkt dat niet zo. Hoe kan ik hem dat uitleggen?

Balen dat het toch niet loopt Maan. Idd, neem hem mee naar je therapeut of huisarts.
Waar loopt hij precies tegenaan?

Als ik het goed heb begrepen baalt hij er gewoon heel erg van. Hij had gehoopt dat onze vakantie naar Tanzania veel goed zou maken en is stiekem ook van mening dat het een hele hoop gaat uitmaken als ik een fijne, leuke baan vind waar ik wel op mijn plek zit. Daar zit natuurlijk een grote kern van waarheid in, maar niet nú. Nu kan dat nog niet. Hij is ook bang dat ik te lang thuis ga zitten en daar lamlendig en depressief van wordt. Ook weet hij dat ik heel blij kan zijn als ik wél werk doe wat ik echt leuk vind.

Hij is heel erg in praktische oplossingen aan het zoeken, en begrijpt niet dat daar eerst nog geen sprake van is. Ik heb hem geprobeerd uit te leggen als voorbeeld dat je als je aan een project begint, je ook niet gelijk begint met dingen uitwerken, maar dat je eerst een "probleemstelling" vormt, en daar onderzoek naar gaat doen. Je hebt niet zomaar oplossingen uit het niets.

**Geplaatst**: 13-02-18 18:50

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-02-18 18:50

Sterkte Pimaude!

Snuffie, gewoon naar de huisarts gaan hoor! Het jezelf een faalhaas voelen is volgens mij echt kenmerkend voor een depressie en aanverwante..

Hier gaat het redelijk. Heb na ruim 2 jaar nu geen therapie meer en dat voelt nog een beetje onwennig.

**Geplaatst**: 13-02-18 21:00

Geplaatst: 13-02-18 21:00

Maanlicht schreef:
Daar zit natuurlijk een grote kern van waarheid in, maar niet nú. Nu kan dat nog niet.

Ik heb vandaag een vorming gevolgd over je grenzen kennen en bewaken. Hetgeen je schrijft doet me daaraan denken...
Je geeft aan dat er op dit moment een bepaalde drijfveer is die maakt dat je niet van job verandert. Welke drijfveer, welke behoefte is dat? Wat is zo belangrijk voor jou dat je bij de job blijft die je momenteel doet?
Door te kiezen voor je huidige job, zeg je nee tegen een andere job die misschien andere behoeften zou invullen. Welke behoeften heb je wel, maar zijn niet vervuld en zou je eigenlijk wel vervuld willen zien?
En als jij je beter voelt, welke behoefte(n) is (zijn) dan vervuld?

**Geplaatst**: 13-02-18 22:28

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-02-18 22:28

Op dit moment zit ik thuis. Mijn contract loopt tot 14 maart en dan ben ik daar niet meer welkom. Ik merk nu dat ik ook in niet in staat ben om op dit moment te werken.

**Geplaatst**: 13-02-18 22:36

Geplaatst: 13-02-18 22:36

Hallo iedereen, ik zou ook graag mee willen kletsen.

Dit is nu mijn derde week thuis (of toch al mijn vierde) van een burn-out. Een drukke periode, met veel van mezelf verwachten en twee plotselinge sterfgevallen dichtbij hebben er toe geleid dat mijn lichaam halverwege januari keihard STOP zei. Ik wist dat ik op het randje zat, maar toen was ik echt op. Conclusie huisarts dan ook: burn-out.

Ik moet helaas nog een week wachten op therapie. Weet eerlijk gezegd ook niet wat ik hier van kan verwachten. Ondertussen worstel ik ondertussen enorm met mezelf. Ik weet dat ik al enkele jaren (ik geef mezelf die diagnose) last heb van depressies, of in elk geval periodes van depressie. Afgelopen jaar heb ik me periodes echt gelukkig gevoelt, en nu voel ik me alsof ik die persoon nooit meer ga terug vinden. Afgelopen week is me wel duidelijk dat ik mentaal echt niet in orde ben, en dat ik echt hulp nodig heb. Heb zelfs opgezocht wat een overdosis van mijn slaappillen met me zou doen. Nee.. ik ben echt niet in orde. Ik merk dat ik niet goed weet wat ik wil, wat ik denk. Ik heb doordat ik thuis zit geen mentale uitdaging meer, gevolg dat ik alleen ben met mijn gedachten. Een erg gevaarlijke situatie voor mij (in het verleden dit vaker een trigger geweest). Ik weet niet waarom ik m'n verhaal hier uitstort. Misschien moet ik het even kwijt, ik weet verder ook niet aan wie ik dit moet vertellen. Kan voor mezelf m'n gevoel al moeilijk duidelijk krijgen. Hopelijk vind ik hier mensen die zich hetzelfde voelen/denken.

Sorry dat ik zomaar kom binnen stormen en mogelijk zomaar ' tussendoor' kom.

**Geplaatst**: 14-02-18 09:23

Geplaatst: 14-02-18 09:23

Je hoeft geen sorry te zeggen want daar is dit topic voor. Je woont alleen begrijp ik? Heb je vrienden tot wie je je kan wenden om mee te praten en afleiding te zoeken?
Een week wachten op therapie is kort hoor maar duurt voor jouw gevoel lang, dat snap ik. Probeer afleiding te zoeken.
Heb je een paard? Mijn paard sleept mij echt door de moeilijke tijden omdat ik voor hem me aankleedt en naar hem toe ga
Ik heb cognitieve gedragstherapie en een enorm goede klik met mijn psycholoog. Ben nu sinds november met haar bezig en ik ga vooruit. Maar wel ook met terugvallen die zwaar en pijnlijk zijn.

**Geplaatst**: 14-02-18 14:19

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-02-18 14:19

Oh sorry misschien had ik dat wat duidelijker moeten vermelden, ik wacht al 4 weken op therapie, totaal dus 5 weken wachten.

Ik woon samen met mijn vriend, alleen hij werkt 40 uur per week dus daarom ben ik vaak alleen. Hij is trouwens wel echt mijn steun en toeverlaat. Hij ziet het wanneer ik met m'n gedachtes worstel en hij is ook 'streng' in de zin van ik niet te veel mag doen van hem. Verder vind ik het lastig om met vriend/vrienden/ouders te praten omdat ik heel erg het gevoel heb dat ik hen niet wil belasten met mij problemen. En ik wil ook niet 'zielig' klinken..

Ik heb helaas geen eigen paard. Dan had ik waarschijnlijk wel wat meer afleiding gehad.

**Geplaatst**: 14-02-18 15:58

Geplaatst: 14-02-18 15:58

Waarom zou je je naasten belasten met je problemen? En waarom denk je dat je dan zielig klinkt? Je hebt toch ook een probleem? Praat er juist over met hen. Het heeft mij zo geholpen daarover heen te stappen. Mensen snappen dan ook beter hoe je je voelt. En zien ook eerder aan je wanneer het wel of niet goed gaat of alles daar tussen in. En kunnen je dan steunen. Of soms ook domme dingen zeggen

, daar is mijn vader heel goed in.
Je doet jezelf echt tekort wanneer je denkt het niet waard te zijn. Want dat is, vermoed ik, het probleem.

En het kan echt iedereen overkomen.

**Geplaatst**: 14-02-18 16:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-02-18 16:05

Dat is ook mijn voornaamste probleem, mijn zelfbeeld. Ik kan mezelf echt martelen met woorden in m'n hoofd. Ik vind mezelf dan inderdaad daar niet belangrijk genoeg voor.

Bedankt voor de tip en bemoedigende woorden.

**Geplaatst**: 14-02-18 16:22

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-02-18 16:22

Mijn meest helpende motto is: geloof niet alles wat je denkt. Prboeer het eens uit, en zul zien dat het helemaal niet zo is als wat je eigenlijk denkt. Ik zelf ben niemand verloren door er open en eerlijk over te zijn, en ik ben echt zo blij dat ik bij mijn vrienden gewoon kan zijn zoals ik ben. En dat ik er ook gewoon open en eerlijk over kan zijn.

Momenteel ben ik knettertje down omdat ik aan het afbouwen ben met de AD. Ik wil echt helemaal niks. Net was ik boodschappen doen, vergeet ik de helft en ben ik onwijs chaotisch. Ook een beetje paniekerig. Ben blij dat ik nu weer thuis ben. Ik zou straks gaan paardrijden maar zelfs daar zie ik echt giga tegenop

**Geplaatst**: 14-02-18 23:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-02-18 23:07

Waarom blijf je dan niet nog aan de AD Joolien? Ik was mijn AD aan het afbouwen, maar ivm mijn overspannenheid blijf ik de huidige dosering doorslikken. Als ik nu ook verder ga afbouwen dan maak ik het mezelf alleen maar moeilijker.
Je motto is trouwens heel treffend, die moet ik onthouden!

**Geplaatst**: 14-02-18 23:15

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-02-18 23:15

Omdat het juist komt door het afbouwen. Je kunt verschrikkelijk depressief voelen van afbouwen, maar dat is echt voor mij geen excuus om dan maar weer te beginnen. Kan het gelukkig afvloeien met lorazepam.

**Geplaatst**: 15-02-18 09:42

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 15-02-18 09:42

Maar het ging toch helemaal niet zo goed met je? Is het dan echt verstandig om af te bouwen?