Ik kom weer even binnenvallen als dat mag 
sifra01 schreef:Zolang je het zonder redt, zou ik het zonder doen Angela. Die grens ligt bij iedereen ergens anders. Maar ik sta er geloof ik wat anders tegenover dan de gemiddelde mens. (en dat heeft er niets mee te maken of je je er voor zou moeten schamen, want dat is natuurlijk onzin)
Medicatie zou ik ook het liefst zo lang mogelijk mee wachten.
IK ben 6 jaar geleden ook flink overspannen geweest, en was flink depressief.
Ook had ik veel last van paniekaanvallen(paniekstoornis) en sociale fobieen.
De medicatie heeft mij toen enorm geholpen.
Nu zit ik halverwege het zelfde bootje als toen.
Medicatie is fijn omdat het idd de scherpe randjes eraf haalt, en je je wat beter gaat voelen.
Maar ik heb nog vers in mijn geheugen wat een ellende ik heb gehad met stoppen.
Ik heb een aantal jaren de medicatie gebruikt en heb echt enorm langzaam afgebouwt, de dokter zei zelfs dat het gerust wat sneller kon, maar ik heb om de 2 weken de dosering verminderd, en heb de laatste loodjes met de vloeibare versie gedaan zodat ik echt langzaam kon eindigen.
Maar men wat heb ik me ellendig gevoeld ...
Maar eerlijk is eerlijk, zonder medicatie was ik er de vorige keer niet uit geraakt.
Ook kwam ik veel kilo's aan met die medicatie, en na het stoppen ( ben ook gezonder gaan eten toen) vlogen de kilo's er eindelijk weer vanaf.
Dus denk goed na over of je eraan wilt beginnen.
psychologen roepen al gauw dat je medicatie nodig hebt.
Goed bedoeld, maar lukt het je zonder, dan ben je uiteindelijk beter af.
IK heb nu een week vakantie opgenomen, ben vorige week volledig ingestort.
Mijn lichaam is op, en dus de geest ook.
Ik volg haptonomie. Helaas is mijn arts op vakantie, want wss ook maar weer een verwijzing naar het ggz.
De stap om me ziek te melden is enorm groot, al maanden houd ik mezelf groot. Niemand die wat aan mij merkt...
Knap waardeloos zijn wij eigenlijk he?
Ons maar kapotwerken allemaal voor een ander.
Om maar niet te hoeven falen ...