Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-02-18 22:14

Geplaatst: 08-02-18 22:14

xNathaliee schreef:
Hallo allemaal.
Lang getwijfeld om me hier te melden, maar hoop dat ik voor mezelf meer duidelijkheid ga krijgen. Wanneer is er sprake van een depressie? Ik lees in het topic dat veel mensen ‘gewoon’ maar doorgaan en daar herken ik mezelf wel in. Ach het zal wel even een dipje zijn, ach ik zal wel slecht geslapen hebben. Maar ik merk steeds meer aan mezelf dat ik de laatste tijd niet meer mezelf ben. Ik ben onwijs negatief over en tegen alles en iedereen om me heen. Heb nergens zin meer in, heb huilbuien. Luister ‘zielige’ muziek, lees allemaal quotes. Ik wil er ook niet aan toegeven, echter merken mensen in mijn omgeving wel dat er iets is. Ik heb vorig jaar wat dingen meegemaakt en denk dat ik dat nu pas aan het verwerken ben. Dacht dat het juist wel weer goed ging vooral de laatste weken maar blijkbaar toch niet..

Ben je al naar een huisarts geweest?
Zorg dat je dat wel op tijd doet, ook al denk je zelf dat het misschien “nog niks” is. Maar je meldt je zelf niet voor niks hier en de signalen wijzen ook al een bepaalde kant op.
Better safe than sorry, gewoon aan de bel trekken en de huisarts kan je dan altijd nog doorverwijzen als het idd erger is dan een “dipje”.

**Geplaatst**: 08-02-18 22:27

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 08-02-18 22:27

Een vriendin van me zei ook al dat ik evt. met een maatschappelijk werker kan praten. Maar ik vind het dan zo lastig om aan te geven waarom ik naar zo’n iemand moet.. de dingen die ik heb meegemaakt zijn niet dusdanig erg (dan denk ik aan een overlijden of een ongeluk) dat heb ik beide niet meegemaakt dus vind ik mezelf al snel ‘overdreven’.

**Geplaatst**: 08-02-18 22:31

Geplaatst: 08-02-18 22:31

xNathaliee schreef:
Een vriendin van me zei ook al dat ik evt. met een maatschappelijk werker kan praten. Maar ik vind het dan zo lastig om aan te geven waarom ik naar zo’n iemand moet.. de dingen die ik heb meegemaakt zijn niet dusdanig erg (dan denk ik aan een overlijden of een ongeluk) dat heb ik beide niet meegemaakt dus vind ik mezelf al snel ‘overdreven’.

Ik heb precies hetzelfde als jij, ook dingen die vorig jaar zijn gebeurd en waarvan ik denk dat ik er wel overheen ben. Dat denk ik nog steeds, maar volgens de huisarts en praktijkondersteuner kan dat zeker meewegen. Het hoeft trouwens nieteens een reden te hebben, het feit dat jij je zo voelt is al genoeg om om hulp te vragen.

Ik weet ook niet wat het bij mij is, maar ik weet dat ik mezelf niet meer ben en ik ben bang daardoor mensen om mij heen te verliezen en mijzelf. Reden genoeg om aan de bel te trekken. Ik mag maandag naar een psycholoog, ook geen idee wat ik daar moet vertellen maar tot nu toe zijn de klachten serieus genoeg voor de doorverwijzing.

**Geplaatst**: 08-02-18 22:39

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 08-02-18 22:39

Ik mag maandag naar de bedrijfsarts. Ziek melden betekend voor mij falen en dat wil en kan ik niet...

**Geplaatst**: 08-02-18 22:42

Geplaatst: 08-02-18 22:42

purny schreef:
Ik mag maandag naar de bedrijfsarts. Ziek melden betekend voor mij falen en dat wil en kan ik niet...

Toch zal je aan jezelf moeten denken. Ik hoop dat de bedrijfsarts kundig genoeg is om te zien wat jij nodig hebt :(:)

**Geplaatst**: 08-02-18 22:44

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 08-02-18 22:44

Dank je! Jij ook hoor
Volgende week heb ik 2 weken vakantie. Kan ik even bijkomen.

**Geplaatst**: 08-02-18 22:50

Geplaatst: 08-02-18 22:50

Purny, ik kan dat heel goed begrijpen. Is ook een soort van maar door willen gaan natuurlijk. Aan de ene kant denk ik ieder mens is anders en je hebt niet alleen een depressie als je ‘overwerkt’ bent. Maar veel wordt er gezegd ach je bent nog jong (ik ben 25) je zal vast niet lekker in je vel zitten maar meer is het ook niet.

Dreamy, wat heb jij precies voor klachten? Mag ook via pb.

**Geplaatst**: 08-02-18 23:00

Geplaatst: 08-02-18 23:00

Huilbuien, heel onrustig, slecht slapen (2 weken 2 tot max 4 uur slaap per nacht, nou toevallig 3 goede nachten gehad maar afgelopen nacht weer slecht), geen interesse in anderen en ook contacten vermijden omdat ik mezelf nu geen leuk mens vind. Ik kan niet nep gezellig doen, maar heb ook geen zin in vragen of medelijden. Dus dan maar helemaal geen contact.
Ik doe “leuke dingen”, maar ik mis het gevoel van genieten. Alles is vermoeiend en achteraf daardoor ook teleurgesteld, omdat ik niet snap hoe iets wat ik normaal leuk zou vinden mij nu zo weinig doet.

Ik herken mijzelf gewoon niet.
Op werk daardoor ook tegen een muur opgelopen en 3x naar huis gestuurd, waardoor ik nu dan thuis zit.

**Geplaatst**: 08-02-18 23:07

Geplaatst: 08-02-18 23:07

Nathalie, weet je wat het is. Veel mensen kennen het griepje wel, of de buikpijn. Maar een depressie niet, omdat je daar vaak achter komt als je dan al heel ver bent. Want het staat deels ook voor het maar doorgaan en overleven. Je doet en denkt dingen die misschien niet altijd gezond voor je zijn. en dat is echt een sluimerend iets. 1 keer ja zeggen terwijl je eigenlijk geen puf hebt om extra te werken is niet zo'n ramp. Maar als je dat maanden, zoniet jaren doet, dan gaat je lichaam langzaam afhaken. Om wat voor reden dan ook.
Het gaat er ook niet om waardoor je klachten hebt, maar wat voor klachten je hebt. Je hoeft niet met een kant-en-klaar verhaal te komen, want daar zijn de therapeuten voor, om dat met jou te ontdekken. Wat belangrijk is, is om te kijken hoe jij je nu voelt. En ja, voelen, dan heb je eteen een punt, want dat is vaak al waar het mis gaat. We voelen niet, we denken. Het enige wat we nu voelen is standje klote, in de toekomst ga je met een therapeut kijken wat er precies klote is, en wat er eigenlijk verdriet is, of angst, of misschien wel boosheid.
Dus als jij niet meer kunt, om wat voor reden dan ook, is dat een goede reden.
Deze test geeft wel enige indicatie over jou, en je kunt altijd nog meer info krijgen via deze site. https://www.zelfhulpwijzer.nl/

**Geplaatst**: 08-02-18 23:42

Geplaatst: 08-02-18 23:42

xNathaliee schreef:
Hallo allemaal.
Lang getwijfeld om me hier te melden, maar hoop dat ik voor mezelf meer duidelijkheid ga krijgen. Wanneer is er sprake van een depressie? Ik lees in het topic dat veel mensen ‘gewoon’ maar doorgaan en daar herken ik mezelf wel in. Ach het zal wel even een dipje zijn, ach ik zal wel slecht geslapen hebben. Maar ik merk steeds meer aan mezelf dat ik de laatste tijd niet meer mezelf ben. Ik ben onwijs negatief over en tegen alles en iedereen om me heen. Heb nergens zin meer in, heb huilbuien. Luister ‘zielige’ muziek, lees allemaal quotes. Ik wil er ook niet aan toegeven, echter merken mensen in mijn omgeving wel dat er iets is. Ik heb vorig jaar wat dingen meegemaakt en denk dat ik dat nu pas aan het verwerken ben. Dacht dat het juist wel weer goed ging vooral de laatste weken maar blijkbaar toch niet..

Een echt goede diagnose betekent een paar gesprekken met een psychotherapeut.
Zeker als er sprake is van 'nare dingen', trauma en depressie lijken erg op elkaar.
And please - doe zo weinig mogelijk aan vergelijken!
(De weegschaal van het leed - 'pas na een ongeluk mag je echt overstuur zijn', 'alles minder dan een verkrachting is geen trauma', etc etc. Niet doen!!)

Jij voelt je helaas zoals je je voelt en dat is balen.
Trek aan de bel.
Als je nu aanpakt, kun je verdere schade/ dieper wegzakken etc voorkomen.

En met een maatschappelijk werkster praten ivm steun kan altijd ('sociaal wijkteam').
En houd in mind: jij hoeft geen verklaring te geven voor de klachten.
Ze zijn er, helaas. De verklaringen komen later onder leiding van de vaklui wel. (Of niet. Soms is de verklaring niet nodig om het toch op te ruimen.)

**Geplaatst**: 08-02-18 23:51

Geplaatst: 08-02-18 23:51

Dreamy schreef:
Huilbuien, heel onrustig, slecht slapen (2 weken 2 tot max 4 uur slaap per nacht, nou toevallig 3 goede nachten gehad maar afgelopen nacht weer slecht), geen interesse in anderen en ook contacten vermijden omdat ik mezelf nu geen leuk mens vind. Ik kan niet nep gezellig doen, maar heb ook geen zin in vragen of medelijden. Dus dan maar helemaal geen contact.
Ik doe “leuke dingen”, maar ik mis het gevoel van genieten. Alles is vermoeiend en achteraf daardoor ook teleurgesteld, omdat ik niet snap hoe iets wat ik normaal leuk zou vinden mij nu zo weinig doet.

Ik herken mijzelf gewoon niet.
Op werk daardoor ook tegen een muur opgelopen en 3x naar huis gestuurd, waardoor ik nu dan thuis zit.

Hmm ik herken mezelf wel in een aantal dingen. Leuke dingen doen om proberen positiever in het leven te staan maar het komt niet binnen. Van de week was ik een spelletje aan het doen en ik kan opzich goed tegen me verlies maar ik werd er steeds chagerijniger van dat ik zelfs degene waarmee ik speelde (mijn vader) de deur uitkeek. Hij is 10 min later weggegaan en daar voel ik me nu schuldig over..
Slecht slapen heb ik nooit last van. Slaap juist altijd heel snel en ben snachts nooit wakker. Echter wel de laatste tijd vroeg wakker, in het weekend maaf ook doordeweeks voor mijn wekker al.
Heftig zeg dat je nu thuiszit. Hoe gaat het verder?

Joolien, je hebt een punt. Ook omdat ik zelf niet weet wat ik heb of ik ergens aan ‘lijdt’ moffel ik het weg alszijnde gewoon een dipje. Al merk ik dat ik de laatste tijd wel echt anders ben. Mensen om me heen stoot ik af en ik laat het vooral maar op me afkomen. Toon geen initiatieven meer want vind het ook wel best als ik geen leuke dingen doe. Daar tegenover staat dat ik me soms wel heel eenzaam kan voelen. En als iemand in mijn omgeving zulke klachten als ik heb en mensen om me heen zeggen bij die persoon wel van ja die loopt tegen een burnout of die heeft het zo zwaar dan word ik gewoon boos en denk ik hallo maar ik dan?

Janneke, dat vergelijken moet ik ook niet doen alleen zo ben ik wel. Heel erg kijken naar anderen, bang zijn hoe mensen wel niet over me zullen denken. Voor andere mensen denken etc. Dat is echt een grote valkuil..

**Geplaatst**: 08-02-18 23:56

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 08-02-18 23:56

Ik vond paardrijden zelfs niet meer leuk. Ook omdat ik moest stoppen vanwege de korting op m'n Wajong. Maar zat niet meer met plezier op m'n paard

**Geplaatst**: 08-02-18 23:57

Geplaatst: 08-02-18 23:57

Trouwens, de officiele DSM diagnose voor depressie is als volgt:
(De DSM wordt gebruikt door psychologen en therapeuten gebruikt om een diagnose te kunnen stellen. Uiteraard is het niet zo strak als er staat, en is er verschil tussen licht, matig en ernstig.)

A. Vijf (of meer) van de volgende symptomen zijn binnen dezelfde periode van twee weken aanwezig geweest en wijken af het eerdere functioneren; minstens één van de symptomen is ofwel (1) een sombere stemming, ofwel (2) verlies van interesse of plezier.
NB Hierbij geen symptomen meetellen die duidelijk zijn toe te schrijven aan een somatische aandoening.

- Sombere stemming, gedurende het grootste deel van de dag en bijna elke dag, zoals blijkt uit ofwel subjectieve mededelingen (bijvoorbeeld zich verdrietig, leeg of hopeloos voelen), ofwel observatie door anderen (bijvoorbeeld heefttranen in de ogen).
(NB bij kinderen en adolescenten kan de stemming prikkelbaar zijn.)
- Duidelijk verminderd(e) interesse of plezier in alle of bijna alle activiteiten, gedurende het grootste deel van de dag, bijna elke dag (zoals blijkt uit een subjectieve beschrijving of observatie door anderen).
- Significant gewichtsverlies zonder dat dieet wordt gehouden, of gewichtstoename (bijvoorbeeld meer dan 5% van het lichaamsgewicht binnen één maand), of bijna elke dag een afgenomen of toegenomen eetlust.
(NB Bij kinderen moet gedacht worden aan het niet bereiken van de te verwachten gewichtstoename.)
- Insomnia of hypersomnia bijna elke dag
- Psychomotorische agitatie of vertraging, bijna elke dag (waarneembaar door anderen, en niet alleen subjectieve gevoelens van rusteloosheid of geremd worden).
- Vermoeidheid of verlies van energie, bijna elke dag.
- Gevoelens van waardeloosheid of buitensporige of onterechte schuldgevoelens (die het karakter van een waan kunnen hebben) bijna elke dag (niet allee zelfverwijt of schuldgevoel over het ziek zijn).
- Verminderd vermogen tot nadenken of concentreren, of besluiteloosheid, bijna elke dag (ofwel subjectief beschreven ofwel geobserveerd door anderen).
- Recidiverende gedachten aan de dood (niet alleen de vrees om dood te gaan), recidiverende suïcidegedachten zonder een specifiek of een suïcidepoging, of een specifiek plan om suïcide te plegen

B. De symptomen veroorzaken klinisch significante lijdensdruk of beperkingen in het sociale of beroepsmatige functioneren of in het functioneren op andere belangrijke terreinen.

C. De episode kan niet worden toegeschreven aan de fysiologische effecten van een middel of een somatische aandoening.

D. Het optreden van de depressieve episode kan niet worden verklaard door een schizoaffectieve stoornis, schizofrenie, een schizofreniforme stoornis, een waanstoornis of door een andere gespecificeerde of ongespecificeerde schizofreniespectrum- of andere psychotische stoornis.

E. Er heeft zich nooit een manische of hypomanische episode voorgedaan.

**Geplaatst**: 08-02-18 23:59

Geplaatst: 08-02-18 23:59

xNathalee schreef:
Janneke, dat vergelijken moet ik ook niet doen alleen zo ben ik wel. Heel erg kijken naar anderen, bang zijn hoe mensen wel niet over me zullen denken. Voor andere mensen denken etc. Dat is echt een grote valkuil..

Ten dele is het ook zelfbescherming.
Dus niet acuut mee willen stoppen etc als je nog geen betere vormen hebt.

Maar schuif je klachten er niet mee ter zijde.

**Geplaatst**: 09-02-18 07:50

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-18 07:50

Ooooh ik herken mezelf echt heel erg in jou, ik hang echt tussen jouw fase (ja, maar anderen..) en eraan toegeven in. De fase waarin jij nu zit begint langzaam af te brokkelen, terwijl ik me het liefst erachter wil verstoppen en gewoon wil doorgaan met alles.
Maar ik kan dus niet meer gewoon doorgaan, want ik liep letterlijk tegen een muur op op werk. Opeens. Plotseling. Dus dan kan je er niet meer omheen.

Ga alsjeblieft op z’n minst met een huisarts of maatschappelijk werker praten. Het is ten eerste fijn dat je erover kunt praten, maar ten tweede kunnen zij je dan ook de hulp gaan bieden die jij nodig kan hebben. Je bent geen aansteller en je moet niks van wat jij hebt meegemaakt gaan vergelijken met anderen. Jij voelt je nu niet goed en daar moet je doorheen.

**Geplaatst**: 09-02-18 11:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-18 11:13

purny schreef:
Ik mag maandag naar de bedrijfsarts. Ziek melden betekend voor mij falen en dat wil en kan ik niet...

nee dat betekend dat je zoekt wat beste voor jou is :(:)

Ik heb zoveel respect voor jullie... wat is het bizar lastig om goede hulp te krijgen, ik hoop dat jullie iemand hebben die je erbij helpt (of inmiddels hebt gevonden).. maar zorgprofessionels kunnen soms zo...

Afbeelding

ik heb eergisteren acuut aan de bel getrokken voor mijn vriend.. ik kreeg signalen die mij alles behalve lekker zaten en zie hem steeds verder weg glijden. Met spoed konden we dus bij andere huisarts. maar wat een vrouw....... Nadat hij zei dat hij studeerde en werken stond gelijk "overspannen" label op zijn hoofd. We zijn weg gestuurd met "zoek een beter balans in je leven". Ik kon op dat moment zelf wel gaan janken.. ik zie hem steeds verder verdwijnen, steeds minder bereikbaar worden....

**Geplaatst**: 09-02-18 12:59

Geplaatst: 09-02-18 12:59

Ohhh Gina zo herkenbaar, en zoooo frustrerend!! Mijn huisarts zei dat ook, toen ik op mn 18e veel deed. Alsof ik zoveel meer deed dan anderen van mijn leeftijd. 8)7

Kun je niet bij je eigen huisarts terecht bij de praktijkondersteuner?

**Geplaatst**: 09-02-18 15:38

Geplaatst: 09-02-18 15:38

Dreamy schreef:
Ooooh ik herken mezelf echt heel erg in jou, ik hang echt tussen jouw fase (ja, maar anderen..) en eraan toegeven in. De fase waarin jij nu zit begint langzaam af te brokkelen, terwijl ik me het liefst erachter wil verstoppen en gewoon wil doorgaan met alles.
Maar ik kan dus niet meer gewoon doorgaan, want ik liep letterlijk tegen een muur op op werk. Opeens. Plotseling. Dus dan kan je er niet meer omheen.

Ga alsjeblieft op z’n minst met een huisarts of maatschappelijk werker praten. Het is ten eerste fijn dat je erover kunt praten, maar ten tweede kunnen zij je dan ook de hulp gaan bieden die jij nodig kan hebben. Je bent geen aansteller en je moet niks van wat jij hebt meegemaakt gaan vergelijken met anderen. Jij voelt je nu niet goed en daar moet je doorheen.

Zou je dat kunnen beschrijven, hoe dat ging Dreamy dat je op een gegeven moment niet meer kon?

Gianti, pff lijkt me inderdaad vervelend. Daar ben ik dus ook zo bang voor, dat er wordt gezegd. Ach je stelt je aan, oid.

**Geplaatst**: 09-02-18 15:42

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-18 15:42

Ik kreeg huilbuien en uiteindelijk dus hyperventileren incl klappertanden en shaken. Nog voordat ik uberhaupt met klanten (in mijn geval passagiers) in contact was geweest. De laatste keer dat ik naar werk toe reed deed ik dat in een soort waas en kwam ik er op de parkeerplaats pas achter dat dat irritante geluid de ruitenwissers (voor dus) waren die dus al de hele weg aan stonden.

Erg gevaarlijk dus.

**Geplaatst**: 09-02-18 17:20

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-18 17:20

Hoi allemaal,

Na een hele tijd meelezen en soms juist helemaal niet willen meelezen omdat dat het nog erger maakt kom ik me toch maar actief melden.

Eind november is de bom gebarsten op m’n werk en zit ik sindsdien met een burn out vergezeld door het meest lage zelfbeeld thuis. Een tijd lang, ook voor ik thuis kwam te zitten heb ik op t randje van een depressie gezeten, dat is tenminste hoe ik het verkoop naar mezelf en de psych. Ik speel niet alleen mooi weer voor de omgeving maar ook voor mezelf, het zou dus zomaar ook zo kunnen zijn dat ik al lang dat randje over ben (geweest)..

Ik merk dat ik nu toch behoefte krijg met jullie mee te praten omdat niemand om me heen het begrijpt en ik het zelf ook heel vaak niet eens kan begrijpen. Misschien dat jullie dan af en toe een lichtpuntje/verklaring/uitleg/ herkenning kunnen geven.

Later komt er vast meer uit, en zal ik uiteraard oom reageren op anderen. Maar momenteel is alleen t typen van dit bericht al heel vermoeiend.

**Geplaatst**: 09-02-18 21:35

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-18 21:35

Eindelijk 2 weken vakantie. En op het laatste moment krijg ik een belletje dat de afspraak niet door gaat maandag. Heb ik weer

**Geplaatst**: 09-02-18 23:29

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-02-18 23:29

Hier gaat het ook echt behoorlijk slecht. Het eten ging echt goed, drie dagen rond de 1300-1400 kcal gegeten, vandaag ook, maar het ging echt niet lekker en voel me erg dik. Ik begin weer terug te vallen in mijn oude gewoontes en de eetstoornis begint weer echt op te spelen, het stemmetje in mijn hoofd en de onrust (het moeten bewegen) is echt ondraagelijk soms. Morgen en overmorgen weer gepland en zit flink onder wat ik de afgelopen dagen heb gegeten... Ik voel me zo waardeloos.

**Geplaatst**: 10-02-18 19:32

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-02-18 19:32

Het gaat steeds slechter met mijn vriend... Ik zie hem gewoon verder glijder.. wat ik er uit weet te krijgen is dat hij ook heel wat frustratie heeft dat niemand in zijn omgeving het echt begrijpt.

Is er iemand waarmee mijn vriend kan berichten misschien?

**Geplaatst**: 10-02-18 20:42

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-02-18 20:42

Hij/jij mag altijd een berichtje doen.

**Geplaatst**: 10-02-18 21:06

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-02-18 21:06

Mijn PBbox staat ook open.