Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-03-14 13:46

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-14 13:46

morgen een bezoekje van maatschappelijk werker en leerplicht:( leerplicht is wat minder.. vrijdag de 'diagnose' en dan gelijk school even inlichten is de bedoeling als ik het niet vergeet haha.

**Geplaatst**: 04-03-14 16:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-14 16:24

Ikkkke: je hebt zeker een punt, in mijn werk kan ik nu meer gaan werken als ervaringsdeskundige

en het helpt idd om mensen meer te begrijpen.
Zoals Jollien zegt naar de GGZ kan ik best een naar binnen lopen (uhhh hinken) zodra ik weer zelfstandig kan bewegen.
Maar wat ik denk is dat als ik weer zelfstandig aan de gang kan ik ook weer vrolijker ben, t wordt ook weer mooier weer en dat doet toch ook een hoop met mijn gemoedstoestand.
ik ga er nog eens een nachtje over slapen... die body scan klinkt erg goed dat ga ik eerst eens doen.. dat kan k nu gewoon thuis doen.
Donderdag ziekenhuis en daarna als het goed is werk opbouwen (maar eerst maar even afwachten)
wachten wachten wachten wachten... BLUGH!!!

bedankt voor het begrip en stukje medeleven dat doet mij al veel goed

En miranda over dat EMDR hoor je ook veel goede berichten... hmmmz.. toch even in verdiepen.

thnx

en blij dat ik niet de enige ben

**Geplaatst**: 04-03-14 17:05

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-14 17:05

@ DBiancaL: Ik weet niet of je het bedoelt, maar voor de GGZ heb je wel een doorverwijzing nodig van de huisarts

De therapieën die hier eerder genoemd zijn kunnen inderdaad goed helpen bij traumaverwerking.
@ Claudia: Succes morgen!

**Geplaatst**: 04-03-14 17:16

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-14 17:16

ja, maar mijn huisarts vraagt mij zelf altijd om een oplossing dus dat kan ik dan wel vragen

thnx jorine

**Geplaatst**: 04-03-14 17:32

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-14 17:32

Zodra je weer wat mobiel bent zul je zien dat het geestelijk ook weer wat beter gaat. Ik ben 4 weken terug aan mijn knie geopereerd. De eerste 2 weken had ik het moeilijk; zat thuis en had nergens zin in. Mijn man was bang dat het weer de andere kant op ging. Vanaf vorige week werk ik weer 2 dagen van 2 uur en ik voel me gelijk een heel ander mens.

**Geplaatst**: 04-03-14 18:02

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-14 18:02

Ja Miranda! dat hoop ik zelf ook.... heb mijn 13 weken dat ik niks mag ook echt ups en downs gehad.. moest mijzelf echt positief praten (wat gelukkig steeds werkte) helaas gister alleen niet

vandaag gaat het al iets beter... dat komt ook omdat ik vanuit hier wat meer begrip merk en herkenning dat is zo fijn.

**Geplaatst**: 04-03-14 21:56

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-14 21:56

Bianca: Fijn dat het vandaag iets beter gaat! Ik heb zelf ook in een lang revalidatie traject gezeten na een ongeval met paard. Ik kan mij dus wel voorstellen hoe dat is. Juist daar kreeg ik ook een enorme terugval. Ik ben ook in behandeling voor meerdere trauma's, maar bij mij wil het nog niet zo vlotten aangezien ik nogal blokkeer. Maar we zijn er druk mee bezig.
Het doel is EMDR maar die is niet gelukt vanwege het blokkeren. Dus we zijn nu even een aantal stappen terug en nu even bezig met G schema's etc

.

**Geplaatst**: 04-03-14 22:20

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-14 22:20

Oh G schema's, heb ik ook vaak moeten doen.

Ben behoorlijk ziek aan het raken vermoed ik. Ik lijk een ontsteking te hebben bij mijn ogen, ze zijn zo rood als het maar wezen kan, voelen warm aan en jeuken en doen pijn. Verder nies ik mij helemaal kapot en begint er een klein hoestje op te spelen en heb ik hoofdpijn. Net even mijn temperatuur genomen en ik heb verhoging. Morgen heb ik een presentatie op school waar ik bij wil en moet zijn en 's middags maar even langs de dokter. Ook omdat ik longpatient ben, wil ik er gewoon voorzichtig mee zijn.

Denk dat het misschien de stress is die ook deels op gaat spelen.

**Geplaatst**: 06-03-14 17:37

Geplaatst: 06-03-14 17:37

Ik ben ook nog steeds bezig met EMDR na een ongeval met mijn paard. Maar ik vraag me af of het echt het ongeval zelf is wat je wilt verwerken, of is het net doordat je nu moet rusten er andere dingen opspelen? Want dan weet ik niet of EMDR de meest ideale techniek is...?

Ik heb straks mijn 4e (?) actieve sessie. Ben eens benieuwd. Naar mijn gevoel heeft het tot hiertoe zeker wel 'iets' teweeg gebracht, er is een stukje rust en een stuk van mezelf terug aanwezig in mij (noujaaa, als dat niet zweverig klinkt?! hihi), maar het eureka-gevoel heb ik absoluut niet en ik ben nog steeds onrustig als ik op mijn paard kruip en er drukte rondom ons is. Dus in die zin weet ik niet of het wel echt helpt. Het heeft me wèl geholpen om het trauma te verwerken, maar de gevolgen draag ik helaas nog steeds.

**Geplaatst**: 06-03-14 17:44

Geplaatst: 06-03-14 17:44

Zijn hier trouwens dames die naar aanleiding van problemen/therapie/... zijn gaan detoxen? Kwestie van je lichaam te ontgiften en een beetje resetten? En hoe beviel dat dan? Ik zit een beetje met het idee te spelen, maar ben er nog niet uit of het nu banketstaaf is of niet...

**Geplaatst**: 06-03-14 21:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 06-03-14 21:40

Op zich een mooi idee maar hou in de gaten dat je lijf het zwaar heeft en doe je er verstandig aan om het onder begeleiding oid te doen.

**Geplaatst**: 06-03-14 21:50

Geplaatst: 06-03-14 21:50

@ Shanelle: Is het jouw paard die jou onzeker maakt als je erop zit of het rijden zelf? Misschien is het een idee om een paar keer op een paard te stappen waarvan je zeker weet dat het bomproof is.

Edit: Dat hangt natuurlijk wel af van het soort ongeluk dat je gehad hebt, bedenk ik me..

**Geplaatst**: 06-03-14 22:12

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 06-03-14 22:12

Ohja, nee ik heb geen ervaring daarmee. Ik geloof er ook niet zo in, denk ik.

**Geplaatst**: 07-03-14 09:05

Geplaatst: 07-03-14 09:05

Ik ben niet bang van mijn paard zelf, maar wel van het idee dat er iets gaat gebeuren... Een AV is sowieso al heel expressief en dat maakt het er niet makkelijker op om te doen alsof er niets aan de hand is, hihi! Ik hou zielsveel van mijn paard, maar ben gewoon op zeer regelmatige basis bang dat er 'iets' gaat gebeuren, zowel met hem als met mezelf.

Ik voorzie altijd rampscenario's, bv.: als wij het bos in trekken, dan gaat mijn paard ergens van schrikken en gaan rennen, met als gevolg dat ik aan mijn paard blijf hangen en hij over mij gaat lopen en dat hij sowieso naar de straat toe gaat lopen en aangereden zal worden en de persoon in de wagen ook gaat sterven.

Volgens mijn therapeut heb ik OCD (dwangneurose) in de zin van dat ik àltijd eerst en alleen het gevaarlijke in situaties zie (zowel letterlijk als figuurlijk) ipv zorgeloos te genieten of zelfs nog maar normaal te functioneren. Dit was trouwens niet alleen met paardrijden zo, alleen kwam het daar het ergste naar boven en werd het ook echt zichtbaar voor anderen. Nu moet ik wel zeggen dat het, sinds ik in therapie ben, stilletjesaan wat beter begint te gaan. Gelukkig maar, want voortdurend op je hoede zijn omdat je altijd denkt dat het ergste gevaar ieder ongenblik kan toeslaan, is eeeeerg vermoeiend en onleefbaar.

Mijn sessie gisteren was trouwens oké, we zijn op een punt gekomen waarbij mijn ademhaling het grootste probleem is. Ik verkramp zo erg bij stress, dat ik niet meer fatsoenlijk ademhaal (latente hyperventilatie volgens de therapeut). Gevolg daarvan is dat ik een erge druk op mijn maag ervaar waardoor ik nog meer verkramp. Hoezo vicieuze cirkel?

**Geplaatst**: 07-03-14 09:29

Geplaatst: 07-03-14 09:29

Shanelle schreef:
Ik ben ook nog steeds bezig met EMDR na een ongeval met mijn paard. Maar ik vraag me af of het echt het ongeval zelf is wat je wilt verwerken, of is het net doordat je nu moet rusten er andere dingen opspelen? Want dan weet ik niet of EMDR de meest ideale techniek is...?

Ik heb straks mijn 4e (?) actieve sessie. Ben eens benieuwd. Naar mijn gevoel heeft het tot hiertoe zeker wel 'iets' teweeg gebracht, er is een stukje rust en een stuk van mezelf terug aanwezig in mij (noujaaa, als dat niet zweverig klinkt?! hihi), maar het eureka-gevoel heb ik absoluut niet en ik ben nog steeds onrustig als ik op mijn paard kruip en er drukte rondom ons is. Dus in die zin weet ik niet of het wel echt helpt. Het heeft me wèl geholpen om het trauma te verwerken, maar de gevolgen draag ik helaas nog steeds.

Je moet natuurlijk niet verwachten dat je na 10 sessies nergens meer last van hebt. Krijg je alleen maar EMDR? OF ook andere hulp? Een dwangneurose houdt je, je leert er alleen mee omgaan.

**Geplaatst**: 07-03-14 09:32

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-03-14 09:32

zo naar de ggz stuur jullie vanmiddag een berichtje hoe alles gegaan is en wat er nou uit is gekomen!!

**Geplaatst**: 07-03-14 09:36

Geplaatst: 07-03-14 09:36

claudiadvx schreef:
zo naar de ggz stuur jullie vanmiddag een berichtje hoe alles gegaan is en wat er nou uit is gekomen!!

Succes!

**Geplaatst**: 07-03-14 10:15

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-03-14 10:15

Succes Claudia

Shanelle net wat Joolien al zegt je moet niet te snel denken. En als je zo bang bent, wat je paardje heel goed aanvoelt en ook aan je lichaamstaal ziet, waarom dan niet met iemand mee het bos in. Neem de tijd!!

**Geplaatst**: 07-03-14 10:22

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-03-14 10:22

Ik denk ook wel dat het heel moeilijk is om een stapje terug te doen en vooral om jezelf te gunnen tijd te nemen en de angst te accepteren. Het lijkt me dat je denkt nou stel je niet zo aan huppetee maar die angst heb je niet zonder reden. Blijf realistisch en gun jezelf de tijd, verwacht niet teveel van jezelf en maak kleine stapjes

**Geplaatst**: 07-03-14 15:07

Geplaatst: 07-03-14 15:07

Shanelle schreef:
Ik ben niet bang van mijn paard zelf, maar wel van het idee dat er iets gaat gebeuren... Een AV is sowieso al heel expressief en dat maakt het er niet makkelijker op om te doen alsof er niets aan de hand is, hihi! Ik hou zielsveel van mijn paard, maar ben gewoon op zeer regelmatige basis bang dat er 'iets' gaat gebeuren, zowel met hem als met mezelf.

Ik voorzie altijd rampscenario's, bv.: als wij het bos in trekken, dan gaat mijn paard ergens van schrikken en gaan rennen, met als gevolg dat ik aan mijn paard blijf hangen en hij over mij gaat lopen en dat hij sowieso naar de straat toe gaat lopen en aangereden zal worden en de persoon in de wagen ook gaat sterven.

Volgens mijn therapeut heb ik OCD (dwangneurose) in de zin van dat ik àltijd eerst en alleen het gevaarlijke in situaties zie (zowel letterlijk als figuurlijk) ipv zorgeloos te genieten of zelfs nog maar normaal te functioneren. Dit was trouwens niet alleen met paardrijden zo, alleen kwam het daar het ergste naar boven en werd het ook echt zichtbaar voor anderen. Nu moet ik wel zeggen dat het, sinds ik in therapie ben, stilletjesaan wat beter begint te gaan. Gelukkig maar, want voortdurend op je hoede zijn omdat je altijd denkt dat het ergste gevaar ieder ongenblik kan toeslaan, is eeeeerg vermoeiend en onleefbaar.

Dat herken ik grotendeels. Ik zie ook veel rampscenario's en ben bang dat ik de controle kwijt raak en er dan vanalles kan/gaat gebeuren. Ik heb er heel lang last van gehad bij mijn pony waar het ook het meest tot uiting kwam. Ik ben hier aan gaan werken en zodra ik merk dat ik zo'n nare gedachten krijg, probeer ik die gedachten om te keren in iets positiefs (een soort tegengedachte zeg maar). Dit, samen met de begeleiding van mijn therapeuten en extra lessen grondwerk (western horsemanship), heeft mij geholpen om hierin toch verder te komen. Over is het nog niet bij mij, maar ik merk wel dat ik minder panikeer dan vroeger tijdens het rijden.
Bij mij is dit niet tot stand gekomen door een nare ervaring met mijn pony. Hij voelt het gewoon heel goed aan hoe ik me voel en reageert daar heel fel op. Als ik gespannen ben, spiegelt hij dat enorm en raakt hij ook gespannen. Zo kwamen we in een vicieuze cirkel want door zijn spanning werd ik weer angstiger dat er iets zou gebeuren en ik de controle kwijt zou zijn.
Ik ben het er overigens niet helemaal mee eens dat je een 'dwangneurose' (OCD) blijft houden en er alleen maar mee om kan leren gaan. Voor sommige mensen zal dit wel zo zijn, maar je kan er imo wel vanaf raken met veel geduld en inspanning.
Ik heb ergens nog een boek liggen van Ulrike Thiel wat ik erg goed vond (Beter paardrijden kun je leren
Praktijkboek voor ruiters en instructeurs). Ik heb het een aantal jaren geleden gelezen, maar ik vond toen dat je het wel kon gebruiken om ook aan dergelijke problemen te werken.

**Geplaatst**: 07-03-14 16:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-03-14 16:54

er is uitgekomen: angstoornis in combinatie met agorafobie. wat is al dacht maar nog niet zeker wist. wat hierboven staat doe ik ook wel eens

**Geplaatst**: 09-03-14 01:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-03-14 01:07

Ik ben "klaar" bij d psycholoog voor mijn paniekstoornis icm agorafobie. Voel me er goed bij en heb er vertrouwen in. Het is niet 100% weg maar ik heb nu voldoende bagage en kennis om het zelf aan te kunnen pakken. Daarnaast is het ook al heel veel minder geworden, dus ik heb hoop haha

**Geplaatst**: 09-03-14 12:47

Geplaatst: 09-03-14 12:47

volgensmij kan het ook nooit weggaan heb ik begrepen maar kun je het wel onder controle hebben Bizzybijtje. maandag beginnen voor mij de behandelingen en heb ik eerst een gesprek op school waar ik best tegen op zie omdat 'ex' vriendinnen me aan de kant geschoven hebben en er nu rare verhaaltjes rond gaan die helemaal niet waar zijn.
als het onduidelijk is lovebelle waarom vraag je dan niet om verduidelijkheid? het lijkt me niks om in onduidelijkheid een therapie in te gaan.
ik krijg (even opzoeken voor een spellingscontrole) ''Cognitieve gedragstherapie''

verder ben ik gisteravond voor het eerst in maanden weer naar mijn vrienden groep geweest, was heel er gezellig tot er zo'n 'ex' vriendin binnenkwam haha toen zijn we maar pizza gaan halen! was super lekker overigens

**Geplaatst**: 09-03-14 18:19

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-03-14 18:19

Wie is "ze"? En dat klopt claudia, het blijft altijd een stukje van je. Maar het kan zeker leefbaar worden

**Geplaatst**: 09-03-14 18:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-03-14 18:34

fijn om dat te horen bizzybijtje lijkt met niet fijn dat het je hele leven beïnvloed namelijk.
en ook inderdaad wie is 'ze' haha