Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-01-11 03:16

Geplaatst: 15-01-11 03:16

24 jaar jong. Inplaats van in de bloei van mijn leven te zitten, zit ik thuis.
Op de bank, aan de eettafel, op mijn bed, op een stoel in de tuin in de regen.
Inplaats van genieten van het leven zit ik maar te zitten.
Voor me uit te staren, doelloos en leeg.
De leegte maakt hier en daar plaats voor emoties.
Emoties die door elkaar heenlopen. Huilen, lachen, verdriet, boosheid, onbegrip,
onzekerheid.
Jaren heb ik het grotendeel van die emoties/gevoelens weggestopt.
Ik kon wel huilen maar voelde het niet, ik kon lachen maar nooit onbezorgd.
Ik kon verdrietig en boos zijn maar met een knip in mijn vingers maakte dat plaats
voor die leegte.
Een schild opgebouwd vanaf heel jong af aan. Bescherming tegen pijn. Dat was mijn fundering.
Doorgaan waar ik kon en zo niet dan alsnog.
Maar ik ben opgeraakt en mijn fundering hield het niet meer.
Ik heb mijn ogen hiervoor dichtgehouden, dacht wel door te kunnen gaan.
Dit was mij immers al zoveel jaren gelukt.
Ging de afgelope tijd steeds slechter slapen en ookal ben ik altijd vermoeid geweest,
dit maal voelde het anders.
Kreeg moeite met lezen, het gevoel alsof ik een joint gerookt had, geen concentratie meer
en vergat wat mensen 2 min daarvoor zeiden.
Donderdag door collega's naar huis gestuurd en meteen in slaap gevallen.
Afgelope nacht weer tegen de ochtend in slaap gevallen en de rest van de dag kapot.
Mijn vriend verteld dat ik de relatie niet aankan op dit moment. Te moe om het hem goed uit te
leggen, schuldgevoel om hem zo alleen te laten. Leven is een puinhoop en geen idee
wat nu te doen, hoe nu te handelen.
Nu 02.11 en doodmoe, maar slapen lukt niet.
Alles wat gebeurd is opschrijven gaat ook niet lukken. De energie en de kracht om dingen
op te halen is er niet.

**Geplaatst**: 15-01-11 09:33

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 09:33

Imala, op het vriendje na (want die heb ik niet) is het mijn verhaal wat je vertelt. (zelfs de leeftijd) :(:)

Heb je al besloten hoe nu verder?

Ik ben gisteren overigens naar die man van GGNet geweest. Ik zag er tegenop. Was net bij mijn pasgeboren nichtje wezen kijken en had heel even het gevoel dat ik op een 'high' zat. Tot ik weer een opmerking van mijn moeder hoorde en ik weer op onder 0 zat. Natuurlijk ben ik blij met mijn nichtje, maar ik heb het idee dat dat gevoel wat ik heb, die high, vooral spanning is. En dat dit ook van me verwacht wordt.
Goed, ik wilde niet gaan naar die man, maar heb mezelf gepusht en ben toch gegaan. Viel me heel erg mee. Ik kijk natuurlijk erg de kat uit de boom en had wel mooi even die muur nog eens stevig opgetrokken en er een gracht omheen gegraven voordat ik met hem ging praten. Alsof ik het over een ander heb ben ik met hem gaan praten. Heb geprobeerd zo eerlijk mogelijk te zijn en mezelf en mijn gevoel niet minder te doen lijken dan dat het is. Was op zich wel een prettige man en vond het fijn dat hij aan het eind zei dat hij even moest nadenken hoe we dit aan gingen pakken, in plaats van dat hij meteen een soort plan ofzo of tafel gooide. Dat gaf me wel het gevoel dat hij het serieus nam. Over twee weken heb ik de volgende afspraak.

**Geplaatst**: 15-01-11 13:47

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 13:47

Polivy, loop al een tijdje bij een externe coach via het werk. Dit omdat ik aan had gegeven dat het niet goed met mij ging. Dit heb ik aangeboden gekregen omdat tweedelijns hulp vaak weken wachtijden hebben hier. De verwijzing voor tweedelijns hulp is de deur uit en aankomende week zou ik de uitnodeging voor een intake op de deurmat moeten krijgen.
De gesprekken met mijn coach verlopen stroef.
Wat jij zegt; het vertellen alsof je het over een ander hebt. Een muur waar ze niet doorheen kunnen komen.
Ik vertel alles met een stalen gezicht alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Dit is het voor mij eigenlijk ook, want kan me niet herinneren dat het ooit anders geweest is.
Ze wou eigenlijk via hun een psychodiagnostisch onderzoek laten uitvoeren, maar gezien ze een lngdurig traject verwachten vond mijn baas het beter om dit via de verwijzing van de huisarts te gaan doen, gezien het kostenplaatje.
Een depressie, vermoedelijk manisch met eventueel meerdere ontwikkelings/persoonlijkheidsstoornissen.
Ik ga het afwachten, laat het wat over mij heen komen.
Kwa werk heb ik besloten dat ik ziek ben, of nou ja ik? Mijn lichaam geeft het duidelijk aan en hier moet ik naar gaan luisteren. Mijn collega's vinden ook dat ik eerst de rust moet pakken en voor mijzelf alles duidelijk moet krijgen, pas weer aan het werk als ik weer enigzins op de rit ben. Als dit ooit het geval weer gaat zijn.

**Geplaatst**: 15-01-11 15:02

Geplaatst: 15-01-11 15:02

Je kwetsbaar opstellen is iets heel moeilijks als je altijd heel sterk bent geweest. Ik heb echt vrede met mezelf moeten maken, de witte vlag uithangen, voordat ik mijn masker kon laten zakken. Zelfs over hele ernstige zaken als misbruik kon ik een lolletje maken. Bizar achteraf. Maar het is zelfbescherming en heel begrijpelijk hoor.
Maar je kunt het wel leren. Langzaam aan iemand toelaten, eerlijk zijn naar buiten toe en ook van diegene zonder masker leren houden.
Imala, ik zie dat je twijfelt of het allemaal nog goed komt. Laat ik dan degene zijn achter de pc, waarschijnlijk aan de andere kant van t land die zegt: T komt goed! T zal niet gemakkelijk zijn, maar je krijgt hulp en 't komt goed!!! :(:)

**Geplaatst**: 15-01-11 19:02

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 19:02

Wat je zegt imala herken ik ook wel. Wil me ook bij vidya aansluiten.

Gisteren vroeg die man hoe ik zou omschrijven hoe ik me voelde. Ik vroeg hoe hij dat bedoelde. Zegt ie: bijvoorbeeld somber of depressief.
Nou, ik zou mezelf nooit als depressief omschrijven, al zullen misschien anderen dat in mijn geval wel doen. Ik vind dat zo beladen, zo ernstig. Terwijl ik al jaren me zovoel. Het wordt wel erger, maar het beeld wat ik van depressief heb ligt nog een stuk verder.

**Geplaatst**: 15-01-11 19:12

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 19:12

of somber, met depressieve klachten!

Welkom Imala!
Hoop dat je hier net als ons wat steun en begrip vindt, en altijd gewoon fijn dat je hier je verhaal kwijt kan, gewoon omdat we hier ook begrijpen dat je je naar kan voelen om dit of om dat, en dat we niks raar vinden!

Verder blijft het even bij een kort berichtje van mij, moet eten koken, vanavond een personeelsfeestje van koen zijn werk, en moet ook nog douchen!
Net even 2 uur op bed gelegen, was heel moe, maar kan gewoon niet slapen he!!! kan daar zoooooo pissig om worden!

morgen zal ik weer uitgebreider reageren, maar heb alles wel gelezen en wederom gewoon weer veel herkenbaar! in elk geval sterkte, en kop op he!

**Geplaatst**: 15-01-11 19:15

Geplaatst: 15-01-11 19:15

Omschrijven hoe je je voelt. Nog zoiets moois.
Ik vind dat een hele lastige omdat ik vaak niet eens weet hoe ik me voel.
Daarvoor voel ik te weinig eigenlijk. Er gaat iets door mij heen. Verdriet, woede, angst noem maar op.
Ik weet dat het er zit, maar voelen?
Mijn coach pakte laatst mijn handen vast nadat ik weer eens ijzerstrak voor mij uit zat te staren.
Op dat moment voelde ik pas echt. Er ging zoveel pijn door mij heen.
Liet het even toe maar automatisch toch weer afschermen. Een stemmetje wat duidelijk aanwezig roept dat ik moet stoppen met huilen.
moeilijk allemaal

**Geplaatst**: 15-01-11 19:20

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 19:20

@imala: raar lijkt me dat indd!

ik kan gelukkig mijn gevoel wel uitten, alleen jankte ik gewoon zowat bij van alles in mijn dieptepunt!
maar vind het soms wel moeilijk om mijn gevoel te uitten hoor, blij, boos, bang, enz enz enz, ik ben het vaak wel, maar dan binnen in mijn velletje, en zo bouw ik dan weer heeeel veeeeel spanning op wat mijn spieren dan weer minder vinden en wat weer veel koppijn bezorgd!(nja,ben ik koppijn wel gewend want heb haast elke dag wel koppijn, en zodra er iets van spanning is, floep koppijn! herkennen jullie dat ook?

**Geplaatst**: 15-01-11 19:37

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 19:37

Huilen kan ik ook onwijs goed. Om alles en niks op de raarste tijden. Eerder deed ik me dan snel
herstellen en ging ik weer verder met de normale gang van zaken. Heb nu wel geleerd om het maar
te laten gaan, voelt meer als een opluchting, ookal weet ik niet eens waarom ik huil.
Die hoofdpijnen ken ik. De dag dat ik zonder hoofdpijn doorkom geef ik een knalfeest voor een ieder die wil
komen. Spanning, te zware lichamelijke belasting, voel ik het door me nek trekken en de hoofdpijn is er weer en lig ik weer op de bank of op bed te hopen dat het snel weer wegtrekt.

**Geplaatst**: 15-01-11 19:50

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 19:50

ja idd! nja, paracetamol met coffeine wil mij nog wel goed helpen, maar ja, is ook niet gezond! maar ibupofen, gewoon paracetamol helpt niet meer bij mij.....

**Geplaatst**: 15-01-11 19:53

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 19:53

ibuprofen sleept mij de meeste dagen er wel doorheen. Zou niet zonder kunnen.

**Geplaatst**: 15-01-11 19:55

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 19:55

kijk je wel uit met ibuprofen, is niet zo goed voor je maag he....

**Geplaatst**: 15-01-11 20:00

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 20:00

I know, niet teveel van snoepen, niet op een lege maag snoepen. Verder denk ik er niet bij na hoor als ik ze neem. Ze helpen goed, wat ik van andere pijnstillers niet kan zeggen. Heb ook tijdje diclofinac gehad van de huisarts maar schoot niet op.
Heb de 400 mg liggen voor ''gewone'' dagen en 600 via de huisarts voor dagen dat het echt niet gaat.
Momenteel bonkt mijn hoofd ook weer aan alle kanten. Vandaag veel gedaan, gewinkeld, huisje beetje heringericht.
Dan merk ik wel dat ik over mijn top ben gegaan. Trillen, hoofdpijn, duizelig.
Straks maar even op de bank met een filmpje ofzo.

**Geplaatst**: 15-01-11 20:58

Geplaatst: 15-01-11 20:58

Imala, echt. Wat jij omschrijft elke keer had ik kunnen opschrijven. Alleen kan ik de tranen nog niet laten gaan.
Mijn hoogtepunt van de dag was mijn pasgeboren nichtje. Zo lief, zo klein, zo zacht en zo mooi. Een perfect mensje. Vandaag heb ik haar voor het eerst vastgehouden. Dan komt er ineens heel erg veel in me los. Ben even met haar in mijn armen naar de andere kant van de kamer gelopen. Had het even niet meer. En dan kijk ik naar dat prachtige meisje wat heerlijk in mijn armen ligt te slapen en dan besef ik wel even dat ik sterk moet zijn, want ik wil de allerbeste tante haar zijn en dan moet ik echt wat sterker en beter zijn.

**Geplaatst**: 15-01-11 21:47

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 21:47

Dat is toch schitterend Polivy! Dat jouw liefde voor zon klein wezentje je kan raken tot diep in je kern. Ik vind het heel bijzonder wat zon babytje bij je kan losmaken. En ik zou dat koesteren.

Ik moest laatst huilen toen ik door een straat reed waar de zon door de bomen weerkaatste terwijl de vlokjes eruit dwarrelen. Vond t prachtig en heb ongeneerd gesnotterd. Hier ben ik dan gewoon een emotioneel type voor. Ik koester t maar, want ben blij dat dingen me nog kunnen raken. (maar ik was gelukkig wel alleen, anders had ik t ook weggeslikt)

**Geplaatst**: 15-01-11 22:06

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 22:06

Dat moet een prachtig plaatje zijn geweest vidya.

Koester het idd enorm. Bijzonder dat je al zoveel liefde kan voelen voor een meisje van maar 2 dagen oud. En dan is het nog niet eens mijn eigen kind.

**Geplaatst**: 15-01-11 22:40

Geplaatst: 15-01-11 22:40

Polivy schreef:
Imala, echt. Wat jij omschrijft elke keer had ik kunnen opschrijven. Alleen kan ik de tranen nog niet laten gaan.
Mijn hoogtepunt van de dag was mijn pasgeboren nichtje. Zo lief, zo klein, zo zacht en zo mooi. Een perfect mensje. Vandaag heb ik haar voor het eerst vastgehouden. Dan komt er ineens heel erg veel in me los. Ben even met haar in mijn armen naar de andere kant van de kamer gelopen. Had het even niet meer. En dan kijk ik naar dat prachtige meisje wat heerlijk in mijn armen ligt te slapen en dan besef ik wel even dat ik sterk moet zijn, want ik wil de allerbeste tante haar zijn en dan moet ik echt wat sterker en beter zijn.

Ik heb gemerkt dat dingen die zo puur en eerlijk zijn zoals in jou geval dan je pasgeboren nichtje, hetgeen in je raken wat onaangetast is. Dat ze dat plekje in je raken wat ook nog puur is. Dat stukje waar nog gevoel zit.
En dan hoef je niet sterk en beter te zijn, juist omdat die dingen/mensen je nemen zoals je bent.

Lastig, ik weet het soms allemaal zo goed in mijn hoofd, zo goed uit te leggen, maar kan het zelf niet eens.
Ik weet dat je die momenten juist vast moet houden. Die momenten dat je zo geraakt word. Dat is een stap naar jezelf. Maar de drang om sterk te zijn, jezelf te beschermen tegen een bepaald gevoel is zo groot.

**Geplaatst**: 15-01-11 22:43

Geplaatst: 15-01-11 22:43

vidya schreef:
Dat is toch schitterend Polivy! Dat jouw liefde voor zon klein wezentje je kan raken tot diep in je kern. Ik vind het heel bijzonder wat zon babytje bij je kan losmaken. En ik zou dat koesteren.

Ik moest laatst huilen toen ik door een straat reed waar de zon door de bomen weerkaatste terwijl de vlokjes eruit dwarrelen. Vond t prachtig en heb ongeneerd gesnotterd. Hier ben ik dan gewoon een emotioneel type voor. Ik koester t maar, want ben blij dat dingen me nog kunnen raken. (maar ik was gelukkig wel alleen, anders had ik t ook weggeslikt)

Ik had dit gisteravond toen ik een stukje ging wandelen. Liep in de regen over een brug en in het water weerspiegelde de lichtjes van lantaarns enz. Een mooi gezicht. Dan loop ik leeg.
Nu nog erbij voelen...

**Geplaatst**: 15-01-11 22:52

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 22:52

Zo blij met dit topic! Voel me nu een stukje minder alleen en niet meer zo alsof ik de enige ben die zich zo kan voelen en zo kan reageren.

**Geplaatst**: 16-01-11 02:05

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-01-11 02:05

Ik ben ook weer thuis!
En indd, genieten van de kleine dingen zoals de zonnestralen door bomen...
Of jouw lieve mooie kleine nichtje! Neem haar maar vaak in je armen, en laat je tranen maar lekker gaan! Ben blij dat zij het gevoel wel in je losmaakt zeg maar! En jij wordt echt een supertante, dat geloof ik wel!
Nou ik ga ook maar slapen!(hoop dat ik kán slapen! grrrrrr)

**Geplaatst**: 16-01-11 12:04

Geplaatst: 16-01-11 12:04

Welkom Imala!

iejoor: dat tegenstrijdige van aan jezelf denken, maar wel aan je trekken ken ik.
Veel mensen zijn van nature egiostisch of egoistisch gemaakt. Willen dat anderen binnen hun straatje passen.
Andere mensen zijn loyaal en die zijn geneigd om zich binnen dat straatje te schikken.
Maar hou vol. Hoe moeilijk en hoe frustrerend het ook is.
Uiteindelijk zullen ze het accepteren. En zo niet dan zijn deze mensen jou niet waard.

Polivy: fijn dat je eerste gevoel over die man goed is. Hopelijk kan hij je verder helpen

En klinkt prachtig, je nichtje!

Kwetsbaar opstellen is juist heel sterk. Want juist dan durf je jezelf te laten zien.
Je niet kwetsbaar opstellen en een masker opzetten is juist niet sterk. Want dan kun je jezelf niet laten zien.
Overigens weet ik uit ervaring dat zo'n masker in sommige situaties gewoon noodzaak is en is ook helemaal niet slecht.
Maar ik merk zelf dat nu ik me kwetsbaar opstel ik juist daardoor mijn grenzen aangeef, laat zien wie ik ben en ik voel me sterker dan ooit.

Ik heb gister een fantastische avond gehad. Ik had concert en we mochten in gala.
Dus had werk gemaakt van mijn outfit en make-up.
Ik vond zelf dat ik er mooi uitzag (dat is raar om van jezelf te denken, maar gaf me wel zelfvertrouwen).
En de reacties.... Na veel blikken van :wow:

gehad te hebben werd ik overladen met complimenten.
Dat deed me zo goed!
Ik heb heerlijk gespeeld, veel gelachen en gepraat. Doe mij elke week zo'n avond

**Geplaatst**: 16-01-11 14:31

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-01-11 14:31

Als eerste allemaal bedankt voor het warme welkom. Fijn om een plek te hebben waar mensen je dingen herkennen. In mijn omgeving vind ik het lastig.
Moeder waar het contact minimaal mee is denkt volgens mij dat ik mij aanstel ofzo. De mededeling dat ik hulp kreeg en de uitslag die ik daar van kreeg leek haar zeer onwaarschijnlijk want ik was toch altijd haar zonnestraaltje. Sorry hoor, ik ben haar nooit wat geweest. Zeker bang om te horen dat ze heel,heel erg tekort is geschoten als een moeder.
Verder vooral het moe zijn begrijpen sommige mensen niet.
De vraag hoe gaat het, beantwoorden met ja ben nogal moe resulteerd vaak weer in, goh alweer? Nee, nog steeds.
Vanacht om half 6 in slaap gevallen. De wekker wel gezet op 12 uur zodat ik niet weer een hele dag in bed lig. Nu weer een dag tegemoet.

**Geplaatst**: 16-01-11 18:03

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-01-11 18:03

goedemiddag!
Allereerst, ik heb een heerlijke middag gehad!
Rij niet graag alleen paard, maar heb paardje op de trailer gezet, nadat ik haar eerst heerlijk op mijn primitieve stalletje hebt gepoetst in de zon! Ze glom zo heerlijk in de zon! Deken afgelaten, op de trailer en naar de bak waar ik zomers altijd rijd! Eigenlijks nooit bij die mensen echt binnen geweest, en alhoewel mijn hindernissen daar nog staan, vind ik het dus moeilijk om na een tijd niet geweest te zijn daar dan om zomaar hun terrein op te rijden, nu dus met trailer en hup te gaan rijden in de bak!

(Ter uitleg, swinters staat mijn paard bij mijn schoonpa, 4km van mijn huis, deze zomer voor het eerst stond mijn paard en mijn pony heel dicht bij mijn huis, en mag ik in de bak rijden die 100mtr verderop ligt en nooit meer gebruikt wordt! Die mensen vinden het mooi dat de bak weer in gebruik is, en mocht mijn hindernissen en alles daar wel neerzetten)

Maar dacht dus! Marian, WAAROM zou je niet gaan??? waarom zou dat niet mogen??? omdat ik zelf dus bedenk dat ik na deze lange winterperiode eerst maar es opnieuw moet gaan vragen of het mag???? Die mensen hebben toch gezegd: Die bak is voor jou! je redt je er maar mee haha, en wij vinden het mooi dat ie weer in gebruik is! dussssssssssssss......(ja zo dacht ik dus...) dus hup, peerd in de trailer, en naar de bak! Had nog een flesje drank voor hun die ik hun met kerst wou geven als dankjewel voor de bak, maar zehebben geen voordeur, en ik stamp dus niet zomaar via de achterdeur naar binnen...
Toen sprak ik een zoon van hun met nieuwjaarsreceptie van onze buurtvereniging, ik uitgelegd, dat ik kadootje had, maar geen voordeur kon ontdekken daaro..... Jah zegt die man, ehhh iedereen komt ook achterlangs, dus jij ook hihi! ohw...........
dus ik na het rijden, paard heerlijk zonder deken in de bak achtergelaten, ik met flesje drank naar de achterdeur, en anderhalf uur later stond ik weer buiten! Lekkere thee gedronken, lekker gekletst over van alles en nog wat, echt, heb die mensen nu heeeeeel stuk beter leren kennen!!!! (En normaal hou ik daar HELEMAAL niet van om ergens dan "alleen"naar binnen te stappen, bang dathet gesprek zo "dood"is, en dan zit je daar ergens.....)

Daarna paard op de trailer, uitgemest, gevoerd, mijn paard die op 1 of andere manier heeel lief was, iedereen bij me wegjaagde en dan weer heel lief bij mij stond van.....nja, weet ik veel wat ze dacht....maar zoooo lief!

En nu net thuis!

Dus weer een mega positief punt die ik in mijn dachtboek kan vermelden hihi

En verder om even te reageren op jullie...(ja ben nu even weer wat helderder)...
Je herkent indd gewoon zo veel!
En dat moe zijn......heel lastig als mensen het vragen, en ja, het hoort erbij, je voelt je gewoon moe moe moe, en niet 1 dag moe, niet 1 week moe, niet 1 maand moe, maar gewoon een hele tijd moe!!!! dat langzaam aan beter wordt doordat je dan weer es fut hebt voor leuke dingen(en dan daarna wel goed moe bent, maar dan bedenk je je, goh, een maand geleden had ik voor dit of dat niet eens puf, en nu wel!

Maar blijft lastig, omdat "gezonde"mensen dat gewoon niet kennen, en zich niet op die manier kunnen inleven!
Ik heb nu ook genoten, maar ben nu ook moe! maar goed, heb deze mdidag daar graag voor over! En dat gaat bij jullie ook gebeuren hoor! Toen mensen vorig jaar dit tegen mij zeiden dacht ik ook echt van: jajajajjaja, nou dit komt nooooit meer goed, wil niet meer enz enz enz.....maar jup, ze hadden toch gelijk!

Nou voor de rest had ik al wel met een hap en snap op jullie gereageerd, of is er al door anderen hele mooie reacties gegeven waar ik me volledig bij aansluit!!

Nou sorry voor het positieve verhaal, maar dacht, wou het wel even delen met jullie!
Ik dacht dat echt genieten, en dan ook nog es in mijn eentje en mijn paard....er nooit voor mij zou inzitten! nou, wel dus! ('[k weet dat ik de volgende keer weer mezelf over de drempel moet slepen om in me eentje naar mijn paard te gaan, maar hoop dat dat ook beter zal worden! zeker nu ik gewoon ook tijdens het rijden gewoon lekker mijn aandacht bij mijn aardige frisse paardje had!)Besef nu dat ik gewoon een paar uur niet aan andere denken hebben gedacht, maar echt mijn aandacht dus in het "hier en nu"!

Nou zal nu stoppen met schrijven!

**Geplaatst**: 16-01-11 18:39

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-01-11 18:39

bobomelo: fijn dat je het deelt! Het plezier en het positieve straalt gewoon uit je berichtje.
Het is je van harte gegund.
En dit topic is toch niet alleen om de slechte dagen kwijt te kunnen?
Ik ervaar een stukje positieviteit ook als een positieve uitwerking op mezelf. Dus vooral blijven doen

**Geplaatst**: 16-01-11 18:56

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-01-11 18:56

Dat is waar, en hoop als we onze positieve dingen met elkaar delen, ook tot ons kunnen laten doordringen.....hmmmm ja het zal even duren, maar het komt echt goed!!! ziektebeeld heeft nou eenmaal een paar jaar nodig, en langzamerhand komen we er allemaal bovenop!