
Morgen is de verjaardag van mijn opa (is altijd een vaderfiguur voor me geweest), dus dat zijn toch altijd van die moeilijke dagen die er dan aan komen he?!
Hoorde vanavond ook tussen neus en lippen door dat mijn oom nog zoveel moeite heeft met het verlies van mijn opa. Die heeft het dus schijnbaar ook nog niet verwerkt en zoals wij allemaal in de familie is het vooral er niet over praten maar lekker je kop in het zand steken en doen alsof er niets aan de hand is en door leven.
En dat vergeetachtig zijn, komt me heel bekend voor. Ik heb het toendertijd gegooid op zwangerschapsdementie maar die duurt inmiddels ook al bijna 5 jaar
