Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-09-25 17:41

Geplaatst: 26-09-25 17:41

Oh wat verschrikkelijk....
ik snap dat je het nu niet meer weet.

Geen idee hoe het in Belgie zit.
Maar in Nederland heb je ook dikke pech. Als de behandelend arts niet tekent voor zorg en vind dat je het zelf wel moet kunnen ben je uitgekakt.

Mijn moeder had dit na een heupoperatie.
Dat ze alleen woont maakte ook niet uit.
Operatie was geslaagd dus naar huis.

Ik heb zelf bij een revalidatiecentrum hier in de regio vrijwilligerswerk gedaan.
En daar gaf de fysio aan dat het ook echt per regio verschilt.
Weert gaf veel makkelijker toegang tot Revalidatie dan Someren (andere provincie de reden?)
Zij werkte in beide.

Ik heb mensen daar opgenomen gezien met minder klachten dan mijn moeder en was zo verbaasd.

En in het geval van Percy, met ook nog de schouder is het schandalig!

**Geplaatst**: 26-09-25 17:48

Geplaatst: 26-09-25 17:48

Ik vind het echt heel heftig Percy, ik word er verdrietig van als ik zo lees wat jij allemaal moet doorstaan. Hoe is het met de pijn, is daar controle over? Is dat houdbaar?

Silverlining wat 'fijn' dat je een diagnose hebt, fijn tussen haakjes omdat het helemaal niet fijn is natuurlijk

maar fijn in de zin van dat je nu je weet wat het is, dan kan je misschien nu ook de goede informatie en hulp vinden die jou echt vooruit kunnen helpen met dingen waar je zoal tegenaan loopt. Zo kom je toch elke keer weer een stap verder

**Geplaatst**: 26-09-25 17:51

Geplaatst: 26-09-25 17:51

SilverLining schreef:
Ik meld me hier ook weer een keer. Lang geleden wel wat gepost maar niet echt bijgehouden. Ga nog even wat teruglezen om jullie verhalen weer wat bij te benen.

Wilde wel even delen dat ik hier vorige week eindelijk na 2 jaar ziektebeeld een diagnose heb gekregen van Autisme en ADHD. 'Hopelijk' verklaart dat ook veel van mijn lichamelijke klachten waardoor ik nu niet kan werken en mijn leven normaal kan leiden. Dan zou die eindeloze zoektocht met 'wat is er toch met me aan de hand' misschien ook eindelijk eens ophouden.

Oh sorry, helemaal overheen gelezen.

Hopelijk geeft je diagnose inderdaad rust en een manier van er mee omgaan.

**Geplaatst**: 27-09-25 15:41

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 27-09-25 15:41

Ah joh geen probleem! Moest zelf ook nog flink bijbenen met terug lezen. Zitten wel weer hele heftige en vervelende dingen tussen hoor.

Dus voor nu even een algemene sterkte aan iedereen hier die momenteel ergens mee zit of ergens mee worstelt. Y;(

**Geplaatst**: 07-10-25 16:28

Geplaatst: 07-10-25 16:28

Vraagje, willen jullie eens meekijken.
Jullie kennen de chronisch zieke struggle beter dan de meeste mensen die ik ken,

Ik ben al lang chronisch ziek, heb stapels diagnoses.

Meerendeel van mijn vrienden weet wel iets, een stukje, misschien 1 of 2 van de waslijst.

Vrijwel niemand weet eigenlijk de hele waslijst.

Normaal vind ik dat ook niet zo belangrijk.
Ik wil liever dat ze mij kennen om al mijn positieve dingen dan om al mijn aandoeningen.
Want naast alles wat er speelt ben ik ook nog gewoon een mens met interesses, liefhebberijen, interesse in anderen, in de wereld, in de maatschappij.
En ik wil gewoon niet leven op een manier waarbij mijn ellende en sores het enige gespreksonderwerp ooit is.

Maar omdat er op dit moment wel een hoop speelt, en mensen weinig lijken door te hebben dat ik soms dingen niet kan of niet doe, níet omdat ik niet wil maar omdat ik echt niet kàn,
Wil ik eigenlijk eenmalig een keer een overzicht geven van disgnoses die ik heb en die nog in onderzoek zijn.

Gewoon een opsomming, zonder drama etc.
In de hoop dat mensen iets beter begrijpen waar ik mee deal.
Dat als ik niet op een uitnodiging inga, dat níet is omdat ik niet wil maar omdat het niet gáát.
Dat het wel fijn is als mensen af en toe contact blijven zoeken, ook als ik niet direct reageer, of misschien zelfs pas na enige weken.
En dat het managen van deze combi ingewikkeld is, en dat wat ik wel of niet kan per dag of soms zelfs per uur kan wisselen.

Vraag is vooral of de opsomming zelf duidelijk is.
En of jullie dit zo zouden aanpakken, of toch anders

Het zou met een korte uitleg van waarom ik het deel (vergelijkbaar met hierboven) op Facebook komen. Persoonlijke pagina die redelijk goed afgeschermd is.

___

1 PCS (post commotionele stoornis, neurologische restklachten auto-ongeluk, fysiek (linkerbeen wil soms niet en prikkelgevoelig, regelmatig cognitieve klachten)

2 Beide enkels blijvend kapot,
Vooral links, operatie in mijn geval niet aangeraden door orthopeed

3 Levertumoren (2018)
Waarschijnlijk (99%) goedaardig piladenoom.
Grootste is weggehaald met 1/3e lever, maar er zitten er nog een paar. Af en toe controles

4 ME/CVS (chronische vermoeidheid diagnose al sinds 2003. Chronisch vermoeid klinkt simpel, is echter een aandoeningen met heel veel ingewikkelde problemen)

5 PTSS (uitbehandeld, nog wat kwetsbaarheden/restklachten gelukkig niet dagelijks/extreem. Al zeer lang aanwezig, en zeer langdurig en uitgebreid behandeld. Sinds ong 2012 uitbehandeld daarvoor)

6 2019 Burnout, met verhoogde kans op (regelmatig) terugvallen
Wisselend meer of minder actueel

7 Carpaal tunnel syndroom, opereren momenteel niet zinvol.
Klachten relatief licht, risico voor mij relatief hoog)

8 Long-Covid

9 PEM (post exertionele malaise, extreme reactie op 'te veel doen' met dan extreme gevolgen enige dagen tot weken daarna. 'er af liggen')

10 MCAS (mast cell activation syndrome, lijf reageert met soort allergische reactie op extreem veel dingen, gevolg allerlei wisselende reacties, huid, darmen, luchtwegen, gewrichten etcetera etcetera)

11 Fibromyalgie (pijn door heel lijf)

12 Hypertensie (bloeddrukproblemen die moeilijk te reguleren zijn)

Daarnaast nog in onderzoek en redelijk waarschijnlijk

- POTS (extreme verhoging hartslag bij verandering houding van liggen, via zitten naar staan, in mijn geval mogelijk de hyperadrenerge vorm waarbij ook bloeddruk mee reageert)

14 h-EDS (Ehlers danlos syndrome)
Dit is bekend in de familie, genetisch heb ik 50% kans, en veel van bovenstaande zaken passen als comorbiditeit bij deze diagnose

16 Mogelijk vorm van neurodiversiteit

-- Verder loopt er naar aanleiding van bijzonderheidje in urine na de recente spoedopname nog een onderzoek.
Die uitslag kan mogelijk passen bij een combinatie van bovenstaande diagnoses,
en mogelijk (maar ga ik op dit moment nog niet vanuit) bij bijzondere, wat zeldzamere tumor op bijnieren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-25 16:52

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-25 16:52

Ik vraag me af, waarom wil je per se de diagnoses vertellen? Dat klinkt namelijk nogal klinisch. Ga een gesprek aan dat je gewoon veel mankeert, daarbij kun je je diagnoses wel bespreken, maar ik denk niet dat dat de insteek van je gesprek moet zijn. De insteek zou 'moeten' zijn dat er meer begrip komt. Dan hoef je juist niet alles bloot te leggen, ik denk namelijk niet dat daar de crux zit. Het is namelijk ook een stukje lief zijn voor jezelf, dat anderen je serieus nemen en erop vertrouwen dat je de waarheid spreekt. Dat het niet uitmaakt waarom je even niet kunt, maar dat een paar woorden genoeg zijn voor begrip.

**Geplaatst**: 07-10-25 16:55

Geplaatst: 07-10-25 16:55

De nummers lijken niet helemaal te kloppen in het stukje wat ze nog aan het onderzoeken zijn:
12 (laatste vd vastgestelde diagnoses) - 14 16

Die bijnier, is dat toevallig een bijnierschorscarcinoom of iets in die richting?

Verder ga ik met Earth mee.

**Geplaatst**: 07-10-25 17:01

Geplaatst: 07-10-25 17:01

Ik noem ook niet alles.
Dat is ondertussen ook wel een lijstje.
Maar niet alles met veel klachten maar de stapeling wel.

Ik zeg meestal Ik heb NAH en van daaruit migraine en laat het daarbij.
terwijl dat ook complex in elkaar zit.

ME/CVS noem ik al nooit want dat vinden de mensen toch een ziekte voor aanstellers oid.
Net als het altijd hoge cortisol waarde en het altijd in de stress staan, dat snappen ze toch niet.
Terwijl die 3 wel de flinke klachten geven.

Als ze me niet geloven dan niet, dat zegt wat over de andere, niet over mij

**Geplaatst**: 07-10-25 17:04

Geplaatst: 07-10-25 17:04

Earth schreef:
Ik vraag me af, waarom wil je per se de diagnoses vertellen? Dat klinkt namelijk nogal klinisch. Ga een gesprek aan dat je gewoon veel mankeert, daarbij kun je je diagnoses wel bespreken, maar ik denk niet dat dat de insteek van je gesprek moet zijn. De insteek zou 'moeten' zijn dat er meer begrip komt. Dan hoef je juist niet alles bloot te leggen, ik denk namelijk niet dat daar de crux zit. Het is namelijk ook een stukje lief zijn voor jezelf, dat anderen je serieus nemen en erop vertrouwen dat je de waarheid spreekt. Dat het niet uitmaakt waarom je even niet kunt, maar dat een paar woorden genoeg zijn voor begrip.

Dat is het nu net.

Ik wil dat gesprek geen 40, 50 of 100x aan.

Ik wil eigenlijk in 1 klap veel mensen bereiken, snel ervan af en door.

Ik vind het heel naar, en voor mij ook écht niet positief om het er steeds over te hebben.
Maar het totaal is onderhand zoveel dat ik er langzaamaan niet onderuit kom om dingen een keer wel op te sommen.
Alleen wil ik dat gesprek gewoon écht niet met allemaal individueel aan. Dat kost mij veel te veel energie.

Met Facebook bereik ik er veel meer tegelijk.
Bij sommigen zal dan een gesprek ontstaan, anderen lezen het, weten het en dan hoeft er verder niet zo veel meer mee.

Daar hoop ik eigenlijk op

**Geplaatst**: 07-10-25 17:08

Geplaatst: 07-10-25 17:08

Nadat mijn zicht de afgelopen jaren nogal achteruit ging, maar ik in eerste instantie weigerde mijn ogen te laten testen want 'ik draag ook al hoortoestellen', 'ik wil geen bril' en 'ach, ik red me prima' ben ik vanmorgen toch maar voor een oogmeting naar de opticien geweest.
Conclusie: ik ben legaal nog net niet blind.

Blijkt dat ik ongeveer 20% zicht heb en er werd al half paniekerig gevraagd of ik hiermee auto rij.
Mijn droge 'mijn rijverbod zit er nog niet op' stelde ze gek genoeg niet gerust. :')

Heb daarna maar uitgelegd dat ik geen rijbewijs heb en ik dus geen auto rij.
Maar het verklaart wel waarom ik in de Plus zo ongeveer met mijn neus op de prijskaartjes zit om de prijs en productinformatie te kunnen lezen, waarom ik de straatnaamborden niet meer kan aflezen en dat de ondertiteling op mijn toch best grote tv zo wazig is.

En dat ik constant met geknepen ogen rondloop, iedereen om me heen wazig is en ik regelmatig hoofdpijn heb. :roll:

Van de week even terugkomen daar om te kijken of ik de uitgekozen bril nog steeds leuk vind, anders een andere uitkiezen en dan 2 weken wachten tot de glazen erin kunnen.
Oftewel, ik moet wel een bril, zonder functioneer ik gewoon niet goed.
Lenzen zijn helaas geen optie omdat ik snel geïrriteerde en ontstoken ogen heb, nog maar niet te spreken vh feit dat ik de heebie jeebies krijg vh idee alleen al dat ik iets in mijn oog moet steken/mijn oogbollen moet aanraken.

**Geplaatst**: 07-10-25 17:22

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 07-10-25 17:22

Ik zou dat niet doen Tweety, het lijkt het juist af te zwakken ipv te benadrukken hoe "erg" het is.

De meesten gaan met zo'n lijstje denken "ach geen kanker, ach geen dodelijke ziekte, geen hersentumoren, geen noem maar op... dus het zal zo erg dus niet zijn, kwestie van méér willen ipv denken kan niet".

Je zal net het tegenovergestelde creëeren dan waar je naar op zoek bent hiermee vrees ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-25 17:51

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-25 17:51

Femke_Tweety schreef:
Earth schreef:
Ik vraag me af, waarom wil je per se de diagnoses vertellen? Dat klinkt namelijk nogal klinisch. Ga een gesprek aan dat je gewoon veel mankeert, daarbij kun je je diagnoses wel bespreken, maar ik denk niet dat dat de insteek van je gesprek moet zijn. De insteek zou 'moeten' zijn dat er meer begrip komt. Dan hoef je juist niet alles bloot te leggen, ik denk namelijk niet dat daar de crux zit. Het is namelijk ook een stukje lief zijn voor jezelf, dat anderen je serieus nemen en erop vertrouwen dat je de waarheid spreekt. Dat het niet uitmaakt waarom je even niet kunt, maar dat een paar woorden genoeg zijn voor begrip.

Dat is het nu net.

Ik wil dat gesprek geen 40, 50 of 100x aan.

Ik wil eigenlijk in 1 klap veel mensen bereiken, snel ervan af en door.

Ik vind het heel naar, en voor mij ook écht niet positief om het er steeds over te hebben.
Maar het totaal is onderhand zoveel dat ik er langzaamaan niet onderuit kom om dingen een keer wel op te sommen.
Alleen wil ik dat gesprek gewoon écht niet met allemaal individueel aan. Dat kost mij veel te veel energie.

Met Facebook bereik ik er veel meer tegelijk.
Bij sommigen zal dan een gesprek ontstaan, anderen lezen het, weten het en dan hoeft er verder niet zo veel meer mee.

Daar hoop ik eigenlijk op

Maar dan kun je toch in deze trant een post maken? Ik doe dat ook wel eens. Maar dan hoef ik niet te benoemen waar het hem in zit. Iets in de trant van:
'Sommige van jullie weten dat ik ziek ben, maar niet iedereen weet hoe ernstig het is. Ik heb heel veel diagnoses, en het is lastig om daarmee het dagelijkse leven te leiden. Ik kan niet altijd afspraken nakomen, ik ben vaak ziek, maar ik probeer altijd zoveel mogelijk betrokken te blijven. Soms heb ik ook ziekenhuisopnames, dat is ook heftig. Het is dan moeilijk om het leven weer op te pakken. Dan ben ik er soms gewoon 'even niet'. Ik hoop dat jullie hier begrip voor hebben. Ik vind het moeilijk om hierover het gesprek aan te gaan, maar heb je vragen dan wil ik hier altijd op in gaan.'

Als je zoiets typt, dan is dat toch heel duidelijk?

**Geplaatst**: 07-10-25 17:53

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 07-10-25 17:53

hele mooie post, heel mooi!!!

**Geplaatst**: 07-10-25 17:56

Geplaatst: 07-10-25 17:56

Misschien is dat wel veel tactischer.

Ik ben in mijn eigen denken enorm nerdy-beta, wetenschappelijk getraind.
Misschien probeer ik wel veel te veel achtergrond te geven zodat 'mensen het snappen'.
Terwijl jouw samenvatting van wat ik eigenlijk wil zeggen misschien wel zinvoller is.

Degenen die dan wel graag een overzicht willen (sommige vrienden zijn nog méér beta dan ik :')

) kunnen er dan altijd nog naar vragen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-25 18:05

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-25 18:05

Ja ik denk dat je daarmee veel meer het gesprek opent, ipv dat mensen schrikken van zo'n waslijst. Dat zou ik namelijk wel doen denk ik

**Geplaatst**: 07-10-25 18:05

Geplaatst: 07-10-25 18:05

En sommige mensen geloven het pas als ze het ook echt zien. Wat je ook zegt en schrijft.

Voorbeeld.
Ik kan mijzelf gewoon overal doorheen zetten. Ik begrijp dat lichamelijk niet iedereen dat kan. Maar aan mijn ledematen en rug bijvoorbeeld mankeer ik niks.

Super slecht, maar dat heb ik mijn hele werkende leven ook gedaan en daarna dan de sociale verplichtingen ook.

Als ik wil ziet niemand wat.

Een keer hielpen zwager en schoonzus mee hooi laden.
Ik doe dan volle bak mee.
Ik merk dat dat niet kan, maar stomp gewoon door en op een gegeven moment voel ik niks meer, ook geen vermoeidheid meer.
Moet niet gaan zitten, want dan ben ik af.
En dat doe ik dan ook niet, door, door en door.

Heel lief kwamen ze de dag daarna onaangekondigd kijken of er nog hulp nodig was.
Toen zat ik met een zonnebril met de rolluiken half dicht als een uiteen gezakte pudding op de bank.

En sindsdien is er begrip.
Sindsdien snappen ze pas dat ik echt gewoon over mijn grenzen kan stappen en niemand wat merkt...maar daarna, als er niemand meer is ik een ander persoon ben

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-25 18:10

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-25 18:10

Klopt, sommige mensen zullen altijd iets hebben van 'jaja'. Ik heb wel de ervaring dat gewoon eerlijk het gesprek aan gaan soms het beste werkt. Mijn tante bijvoorbeeld was altijd best wel kritisch, maar achteraf bleek gewoon dat ze niet het hele verhaal wist en dat ze het niet begreep. Een goed gesprek heeft dit opgehelderd en nu hebben we een hele begripvolle band.

**Geplaatst**: 07-10-25 18:17

Geplaatst: 07-10-25 18:17

Ik ehm... Ben gestopt met noemen van een paar van mijn labels, omdat de ervaring leert dat daar toch geen begrip voor is. Wat dat betreft voelt het, hoe ziek ook, eigenlijk als een soort opluchting dat ik nu ook zichtbaar lichamelijk wat mankeer, nu krijg ik tenminste begrip, hulp en liefdevolle reacties.

Mijn dysthymie is veel moeilijker en beperkender om mee te leven als een stel kapotte armen, maar dat is iets heel ontastbaars dat veel mensen niet begrijpen, onderschatten, vergeten, of domweg ontkennen 'want ik zie niks mis aan jou'.
Beetje uit zelfbescherming dat ik daar niet meer over begin, begrip is er vaak toch niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-25 18:36

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-25 18:36

Ik noem het daarom ook chronische depressie Telpeva, dat snappen mensen toch al eerder ofzo?
Ik krijg altijd wel mooie gesprekken omdat ik van mezelf best heel energiek ben. Dus je ziet nauwelijks aan mij dat ik ziek ben. Zeker begin september met de theatervoorstellingen ging het heel goed, als ik dan het gesprek met mensen aan ga en het erop komt wat voor werk ik doe, dan vertel ik dat ik chronisch vermoeid ben en chronisch depressief. Maar dan vertel ik ook dat je daar nu (toen tijdens de voorstellingen) maar dat ik na de voorstellingen mogelijk een paar weken van de radar ben. Wat dus ook klopt, ik ben nog niet op het niveau geweest van toen.
Maar eigenlijk heb ik daar altijd alleen maar fijne en begripvolle gesprekken over. Ik heb gemerkt, hoe opener ik erover ben, dat wil zeggen, erover praten zonder het anders te maken dan het is, door kort te vertellen waar het bij mij zich in uit en hoe het me belemmert om soms te functioneren, hoe meer begrip ervoor is. En ik kies daarvoor, om er open en eerlijk over te zijn omdat ik weet dat het alleen maar goed doet. En het is altijd weer goed voor mezelf. Want zo neem ik mijzelf serieus en ben ik tegelijkertijd lief voor mezelf door het niet bij me te houden of alleen te dragen.

Slikt hier iemand een langdurige onderhoudsdosis naproxen?
Ik heb weer een hoofdpijnaanval waar je U tegen zegt, gisteren zat ik huilend in bed zoveel pijn. Voordat ik naar de neuroloog ging slikte ik een onderhoudsdosis en toen had ik eigenlijk nooit aanvallen, maar de neuroloog vond dat niet zo verstandig. Dus mee gestopt maar nu vraag me eigenlijk af waarom :')

Want deze hoofdpijnen zijn echt zo gruwelijk, dat ik bijna met mn kop tegen de muur wil beuken. Ik ben dan ook echt ziekjes, moe, misselijk.
Nu kan ik dat zelf wel kopen bij de kruidvat maar ik wil dat niet buiten een arts om doen...

**Geplaatst**: 11-10-25 21:48

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 11-10-25 21:48

Telpeva, herkenbaar

Earth, hoe gaat het nu? Kan je niet in overleg met je arts

Ik voel me zo moe en moedeloos soms OVER al mijn moeheid en ziektes.. herkennen jullie dit?

**Geplaatst**: 16-10-25 10:54

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 16-10-25 10:54

Niks te melden, hier zoals het altijd gaat.

Maar gewoon even de vraag, hoe gaat het met iedereen hier? :knuffel:

**Geplaatst**: 16-10-25 11:03

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 16-10-25 11:03

Wat een lieve vraag.

Ik ben langzaamaan steeds meer zelfredzaam na de laatste ziekenhuisopname, zit dicht tegen mijn oude normaal aan (wat ook fiks beperkt is maar wel beter dan afgelopen paar weken)

Druk bezig met zoeken naar de juiste combinatie medicijnen voor mijn beetje belachelijke bloeddrukproblemen (erg instabiel, momenteel soms zelfs te laag voor mij, maar wel met af en toe een piekdag met erg hoge waarden )

Er beginnen ideeen te komen over de oorzaak van die in stabiliteit. Als dat duidelijk is weten we in ieder geval wat beter waar we qua managen ervan rekening kunnen houden.

In de komende 6 tot 8 weken gaat er waarschijnlijk veel duidelijk worden op dat gebied en meer duidelijk worden over het neurodiverse stuk.

Al met al dus in ieder geval wat beter dan afgelopen twee maanden.

Ik ben ook wel benieuwd inderdaad, Percy al een poos weinig gehoord geloof ik?
En de anderen ook uiteraard

**Geplaatst**: 16-10-25 11:13

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 16-10-25 11:13

Maar als oud normaal beter is dan nieuw normaal, dan graag daar naar terug.

Dat zou fijn zijn als ze weten waar het vandaan komt, zodat je daar op in kunt gaan spelen.
Maar fijn dat het voor jou doen weer beter gaat dan afgelopen tijd.

**Geplaatst**: 16-10-25 12:37

Geplaatst: 16-10-25 12:37

Wat fijn dat je je weer wat beter kan redden, dat lijkt mij toch flink spannend. Hopelijk snel meer informatie, zodat er ook meer gericht een plan kan komen om het onder controle te krijgen en houden. Lukt het allemaal, ook met Percy erbij? Dat is mijn grootste angst altijd met huisdieren, het piekeren van 'wat gebeurd er met hen, hoe krijgen ze zorg en van wie, hoe erg mogen zij afzien en hoe lang, wanneer er iets met mij gebeurd'.

Met mij gaat het zo-zo, niet per se slecht maar ik merk wel dat de zomer voorbij is. Het doet gelukkig niet zo bizar veel pijn (het is te handelen) maar ik heb weer momenten dat mijn rechterarm weigert, hij voelt dan pijnlijk en zwaar. Warmere temperaturen zijn wel echt helpend om klachten te voorkomen, dus ik ben tegelijkertijd ook bezig of ik van de gemeente financiele steun kan krijgen om mijn huis op een comfortabele temperatuur te verwarmen. Morgen heb ik een afspraak met een arts van de gemeente daarvoor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-10-25 15:18

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 16-10-25 15:18

Fijn dat het wat beter gaat Femke. Hopelijk krijg je de bloeddruk ook onder controle.

Hier gaat het wisselend. Ik schrik ervan hoelang de terugslag duurt van de theatervoorstellingen. Ik ben nog steeds niet terug op het oude niveau.

Maar ik ben ook weer in behandeling dus dat roert ook de pot wel.