Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-01-18 12:13

Geplaatst: 27-01-18 12:13

Amy schreef:
Ik slaap wel (meestal 23:30 naar bed en 06:30 eruit, en dat 7 dagen per week...) Maar heb niet het idee dat ik m'n rust daar uit haal. Word niet uitgerust wakker. Langer slapen heeft alleen maar tot gevolg dat ik nog 'vermoeider' ben, en dan krijg ik de hele dag niks uit handen.

Dit heb ik dus ook, heel frustrerend!

**Geplaatst**: 27-01-18 12:54

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 27-01-18 12:54

Ik slaap de laatste tijd weer moeilijk in. Heb zelf temazepam gekregen maar aangezien ik alleen woon durf ik die niet in te nemen. Merk wel hoe langer ik in de week zit hoe moeilijker ik kan opstaan.
Eindelijk een telefoontje van indigo gehad. Begin volgende maand een intake via de telefoon.
Maandag gesprek met uwv over m'n huidige situatie

**Geplaatst**: 27-01-18 15:35

Geplaatst: 27-01-18 15:35

Amy schreef:
Ik slaap wel (meestal 23:30 naar bed en 06:30 eruit, en dat 7 dagen per week...) Maar heb niet het idee dat ik m'n rust daar uit haal. Word niet uitgerust wakker. Langer slapen heeft alleen maar tot gevolg dat ik nog 'vermoeider' ben, en dan krijg ik de hele dag niks uit handen.

Klaas noemde dit 'hout hakken': hij was de hele nacht bezig geweest (en dus niet uitgerust).
...wellicht toch een goed idee om gewoon langer te slapen.
Probeer iets te plannen dat je die dagen gewoon niets hoeft te doen.

Zolang je niet uitgerust wakker wordt, zul je jezelf moeten ontzien.

**Geplaatst**: 28-01-18 01:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 28-01-18 01:05

Ik meld mij ook helaas. Al heel lang last van depressies. Sta sinds oktober op de wachtlijst voor therapie.. ben helaas pas tussen oktober en december 2018 aan de beurt. Moet het in de tussentijd zelf uitzoeken.

**Geplaatst**: 28-01-18 01:55

Geplaatst: 28-01-18 01:55

soloro schreef:
Ik meld mij ook helaas. Al heel lang last van depressies. Sta sinds oktober op de wachtlijst voor therapie.. ben helaas pas tussen oktober en december 2018 aan de beurt. Moet het in de tussentijd zelf uitzoeken.

Jeetje wat bizar lang :oo

kan je via je verzekering geen wachttijd bemiddeling? Of wil/moet je bij specifieke behandelaar?

**Geplaatst**: 28-01-18 07:45

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 28-01-18 07:45

Mijn wachttijd was 8 maanden,ik ben in de tussentijd naar de praktijkondersteuner van de huisarts gegaan. Misschien voor jou ook een optie?

**Geplaatst**: 28-01-18 09:49

Geplaatst: 28-01-18 09:49

Jeetje wat zie ik hier een wachttijd voorbij komen!! Ik vond 1,5 maand wachten al lang maar 8 maanden? Of zelfs een jaar?? Idd wat gianti zegt misschien kan de verzekering iets voor je betekenen?

Dreamy: ik slaap ook slecht word in de nacht meerdere keren wakker..en duurt ook weer ff voor ik dan weer in slaap ben. Ik slik nu valeriaan en merk dat ik daardoor iets rustiger slaap.

**Geplaatst**: 28-01-18 10:12

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 28-01-18 10:12

Schrijnend dat je zolang moet wachten eer je hulp krijgt... sterkte!

**Geplaatst**: 28-01-18 12:18

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 28-01-18 12:18

Verzekeraar vind dat huisarts moet bemiddelen en huisarts vind dat dat niet zijn taak is, maar de taak van de verzekeraar. Dus kastje -> muur verhaal. Praktijkondersteuner ben ik geweest, maar klikte niet. Zet liever hier niet alles meer, bij interesse kan je pb sturen.

**Geplaatst**: 29-01-18 10:55

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 29-01-18 10:55

Ik heb een aantal berichten omtrent een redelijk commerciële oproep verwijderd. Dit topic is hier inderdaad niet voor bedoeld.

**Geplaatst**: 29-01-18 21:41

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 29-01-18 21:41

Dankje Berdien!

Ik heb een redelijk goede dag gehad qua eten, heb ontbeten, gelunched (dan wel met een musli reep), en avond gegeeten en net nog een koekje op. Tevens heb ik een halfuurtje met de hond gewandeld.
Morgen heb ik mijn ontbijt verhoogd van 68 kcal, naar circa 185 kcal. Nu ik het zo typ vind ik het wel een grote stap, maar ik ben nu ook al een week over tijd met ongesteld worden (nu ben ik onregelmatig ongesteld, maar mijn moeder zegt dat het kan komen door mijn eetgewoontes). De gedachtes rondom het eten zijn er nog steeds, maar ik merk wel dat ik stapje voor stapje vooruit ga. Woensdag naar een lopend buffet met oud collega's en daar zie ik wel heel erg tegenop omdat ik niet precies de calorieen weet en dat benauwd me. Ik heb mezelf wel opgelegd om 1 bord te eten. Nu gaat het dus met het eten redelijk (nog steeds geen 600 kcal per dag) maar nu komen de andere nare gedachtes terug en zo had ik vorige week ook een soort paniek aanval in de auto over de dood, dat ik doodsbang ben voor de dood (raar, want ik heb wel een poging tot gedaan een jaar terug). Dit is dus altijd zo, het ene moment ben ik er niet bang voor en verlang ik ernaar, het andere moment ben ik echt doodsbang.

Het lijkt wel alsof het mij niet is gegund om een leven zonder nare gedachtes etc. te leven. -zucht-

**Geplaatst**: 29-01-18 21:54

Geplaatst: 29-01-18 21:54

Hoi Coldsummers,
die 'dans met de dood' herken ik. Letterlijk doodsbang - en 'pogingen om' doen.
Ik houd het voor mijzelf er op dat 'angst voor de dood' een natuurlijk en gezond fenomeen is - en dat mijn pogingen neerkwamen op 'als het op deze manier moet, bedank ik voor de eer'. (De druk en de chantage en wat al niet vind ik tot op de huidige dag walgelijk, dus met 'het bedanken voor de eer' zelf is op zich ook weinig mis.)

En gosh, begrijp ik nou, dat het voor jou zo is dat je liever weinig eet, omdat dat je gedachten stil kan krijgen...?
Die 'rotzakken' (interne critici, boe-ouders/ pig parents, ingeslikte woede, ingeslikte onderdrukking en wat al niet) zijn doorgaans wel te ontmantelen met een gevulde maag en goede begeleiding.

**Geplaatst**: 29-01-18 21:56

Geplaatst: 29-01-18 21:56

Janneke2 schreef:
Hoi Coldsummers,
die 'dans met de dood' herken ik. Letterlijk doodsbang - en 'pogingen om' doen.
Ik houd het voor mijzelf er op dat 'angst voor de dood' een natuurlijk en gezond fenomeen is - en dat mijn pogingen neerkwamen op 'als het op deze manier moet, bedank ik voor de eer'. (De druk en dr chantage en wat al niet vind ik tot op de huidige dag walgelijk, dus met 'het bedanken voor de eer' zelf is op zich ook weinig mis.)

En gosh, begrijp ik nou, dat het voor jou zo is dat je liever weinig eet, omdat dat je gedachten stil kan krijgen...?
Die 'rotzakken' (interne critici, boe-ouders/ pig parents, ingeslikte woede, ingeslikte onderdrukking en wat al niet) zijn doorgaans wel te ontmantelen met een gevulde maag en goede begeleiding.

En als je angst wel weg is, maar de drang voor een poging nog wel dan zit je hier niet meer over het algemeen.

Hier ook een rot dag achter de rug, vooral veel frustratie omdat ik er toch helemaal alleen voor sta.

**Geplaatst**: 29-01-18 22:55

Geplaatst: 29-01-18 22:55

coldsummers schreef:
Dankje Berdien!

Ik heb een redelijk goede dag gehad qua eten, heb ontbeten, gelunched (dan wel met een musli reep), en avond gegeeten en net nog een koekje op. Tevens heb ik een halfuurtje met de hond gewandeld.
Morgen heb ik mijn ontbijt verhoogd van 68 kcal, naar circa 185 kcal. Nu ik het zo typ vind ik het wel een grote stap, maar ik ben nu ook al een week over tijd met ongesteld worden (nu ben ik onregelmatig ongesteld, maar mijn moeder zegt dat het kan komen door mijn eetgewoontes). De gedachtes rondom het eten zijn er nog steeds, maar ik merk wel dat ik stapje voor stapje vooruit ga. Woensdag naar een lopend buffet met oud collega's en daar zie ik wel heel erg tegenop omdat ik niet precies de calorieen weet en dat benauwd me. Ik heb mezelf wel opgelegd om 1 bord te eten. Nu gaat het dus met het eten redelijk (nog steeds geen 600 kcal per dag) maar nu komen de andere nare gedachtes terug en zo had ik vorige week ook een soort paniek aanval in de auto over de dood, dat ik doodsbang ben voor de dood (raar, want ik heb wel een poging tot gedaan een jaar terug). Dit is dus altijd zo, het ene moment ben ik er niet bang voor en verlang ik ernaar, het andere moment ben ik echt doodsbang.

Het lijkt wel alsof het mij niet is gegund om een leven zonder nare gedachtes etc. te leven. -zucht-

Allereerst!!!! Wat sta ik van je te kijken zeg!!

Maar je hoeft geen grote stappen te nemen he?
Niemand zegt dat jij ineens grote borden eten weg moet werken. Neem je eigen tempo en je eigen initiatief. Zolang je zelfreflectie maar blijft.

Kleine stapjes... is meer dan voldoende.
Je moet het jezelf niet onnodig zwaar maken.
Die nare gedachtes zullen nog wel even blijven, maar zodra je lijf en je hersenen meer voeding krijgen zul je je iets beter voelen. Hersenen kunnen enkel alleen suiker opnemen uit je bloed.
Als jij weinig eet, voelen je hersenen zich ook niet goed.

Baby steps...

En toch maak JIJ mij voor vanavond blij!! Ben trots op je ontwikkelingen. Dikke knuffel!!

Doe je binnenkort weer een update?

**Geplaatst**: 29-01-18 23:02

Geplaatst: 29-01-18 23:02

soloro schreef:
Janneke2 schreef:
Hoi Coldsummers,
die 'dans met de dood' herken ik. Letterlijk doodsbang - en 'pogingen om' doen.
Ik houd het voor mijzelf er op dat 'angst voor de dood' een natuurlijk en gezond fenomeen is - en dat mijn pogingen neerkwamen op 'als het op deze manier moet, bedank ik voor de eer'. (De druk en dr chantage en wat al niet vind ik tot op de huidige dag walgelijk, dus met 'het bedanken voor de eer' zelf is op zich ook weinig mis.)

En gosh, begrijp ik nou, dat het voor jou zo is dat je liever weinig eet, omdat dat je gedachten stil kan krijgen...?
Die 'rotzakken' (interne critici, boe-ouders/ pig parents, ingeslikte woede, ingeslikte onderdrukking en wat al niet) zijn doorgaans wel te ontmantelen met een gevulde maag en goede begeleiding.

En als je angst wel weg is, maar de drang voor een poging nog wel dan zit je hier niet meer over het algemeen.

Hier ook een rot dag achter de rug, vooral veel frustratie omdat ik er toch helemaal alleen voor sta.

Nee hoor... helemaal alleen zijn we niet.
Wij zijn er!!! Ook al is het virtueel.
Het doel was toch om elkaar te steunen en te begrijpen?

Elkaar niet naar de mond te praten want dat doet de rest van de wereld maar.

En jij zal mij hier toch ook helpen waar je kan en proberen te begrijpen?

**Geplaatst**: 29-01-18 23:39

Geplaatst: 29-01-18 23:39

Ik bedoel meer alleen in de zin van, buiten internet om

Dat wanneer je naar de huisarts gaat dat je naar huis gestuurd wordt met: we kunnen je niet helpen. En natuurlijk wil ik iedereen helpen en begrijpen, geen probleem

. Doelde met mijn opmerking ook meer van: dat angst voor de dood over het algemeen een goed iets is. Als die weg is en je wil een poging doen, dan is dat "natuurlijke" afweer er niet meer, want je hebt geen angst.

**Geplaatst**: 30-01-18 18:22

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-01-18 18:22

Hier weer eens een update van mij. Behalve dat ik bijna een week geveld ben door de griep, gaat het niet goed. Ik zo eigenlijk over 2 weken beginnen met school, maar dat gaat nog niet lukken want ik ben nog te onstabiel. Heb nog teveel dagen dat ik niks wil en niks kan. En dat heeft me weer teruggeworpen. Ik wil eigenlijk niet meer, tenminste, ik wil niet dood, maar ik wil gewoon niet meer vechten. Ik ben er gewoon zo zat van. Ik ben bang dat ik dit mn hele leven houdt, dat als ik een keer een tegenslag heb, ik meteen helemaal down ben.

**Geplaatst**: 30-01-18 18:28

Geplaatst: 30-01-18 18:28

Joolien schreef:
Hier weer eens een update van mij. Behalve dat ik bijna een week geveld ben door de griep, gaat het niet goed. Ik zo eigenlijk over 2 weken beginnen met school, maar dat gaat nog niet lukken want ik ben nog te onstabiel. Heb nog teveel dagen dat ik niks wil en niks kan. En dat heeft me weer teruggeworpen. Ik wil eigenlijk niet meer, tenminste, ik wil niet dood, maar ik wil gewoon niet meer vechten. Ik ben er gewoon zo zat van. Ik ben bang dat ik dit mn hele leven houdt, dat als ik een keer een tegenslag heb, ik meteen helemaal down ben.

**Geplaatst**: 30-01-18 19:41

Geplaatst: 30-01-18 19:41

soloro schreef:
Janneke2 schreef:
Hoi Coldsummers,
die 'dans met de dood' herken ik. Letterlijk doodsbang - en 'pogingen om' doen.
Ik houd het voor mijzelf er op dat 'angst voor de dood' een natuurlijk en gezond fenomeen is - en dat mijn pogingen neerkwamen op 'als het op deze manier moet, bedank ik voor de eer'. (De druk en dr chantage en wat al niet vind ik tot op de huidige dag walgelijk, dus met 'het bedanken voor de eer' zelf is op zich ook weinig mis.)

En gosh, begrijp ik nou, dat het voor jou zo is dat je liever weinig eet, omdat dat je gedachten stil kan krijgen...?
Die 'rotzakken' (interne critici, boe-ouders/ pig parents, ingeslikte woede, ingeslikte onderdrukking en wat al niet) zijn doorgaans wel te ontmantelen met een gevulde maag en goede begeleiding.

En als je angst wel weg is, maar de drang voor een poging nog wel dan zit je hier niet meer over het algemeen.

Hier ook een rot dag achter de rug, vooral veel frustratie omdat ik er toch helemaal alleen voor sta.

Dankjewel, vandaag heb ik zelfs meer dan 600 kcal gegeten, en aluwel ik mij erg schuldig voel, ben ik ook trots op mezelf. Ik heb circa 200kcal meer gegeten dan de 600kcal. Vergeleken met een paar dagen terug, toen ik circa 200 kcal at, een erg grote stap. Ik wil dit doorzetten, maar ik wil ook sporten om de calorieen weer te verbranden. Ik heb sinds zondag een Fitbit, en nu kan ik goed zien hoeveel ik nu eigenlijk verbrand. Ik kocht het om mijn kcal inname bij te houden, maar eigenlijk heeft het mij een duwtje in de rug gegeven om meer te eten omdat ik circa 1600 kcal per dag verbrand (heb een kantoorbaan en zit meerendeel). Ik zou niet eens weten hoeveel ik verbrande toen ik nog bij mijn andere baan werkte, daar was ik standaard twee dagen in de week alleen maar aan het lopen en sjouwen. :')

Ik heb vandaag zelfs twee crackers met 15gram duo penotti op (die kleine kuipjes waar exact 15 gram inzit) als snack want mijn lunch was een granenreep. Morgen ga ik dit omwisselen, want het hoort niet dat je gaat lunchen met een reepje.

Dus morgen twee crackers met duo penotti of vegetarisch beleg en dan, wanneer ik nog trek heb in de loop van de dag, de granenreep.

Avond eten ging ook goed, meegegeten met mijn ouders en mijn broertje. Een kommetje versgemaakte chineese tomatensoep en twee pita broodjes waarvan 1 met een beetje shoarma vlees (nep vegetarier die ik er ben :')

)

Joolien, jeetje, dat is inderdaad minder om te horen. Een hele dikke knuffel want ik weet niet zo goed hoe ik erop moet reageren. Ik hoop dat je toch blijft vechten, je bent echt een topmens!

**Geplaatst**: 31-01-18 12:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-01-18 12:07

Knuffel voor je Joolien! Ik ben via m'n werk aangemeld voor de bedrijfsarts.

**Geplaatst**: 31-01-18 12:25

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-01-18 12:25

Hier morgen ook een gesprek met verzuim en met de praktijkondersteuner/psycholoog? Erg benieuwd. Geen idee wat ik moet zeggen, want ik weet niet waar het vandaan komt. Weet alleen dat ik heel onrustig ben, erg vermoeid ben, emotioneel heel onstabiel ben en slapen echt heel moeizaam gaat. Maar geen idee waarom.

**Geplaatst**: 31-01-18 13:27

Geplaatst: 31-01-18 13:27

Dreamy schreef:
Hier morgen ook een gesprek met verzuim en met de praktijkondersteuner/psycholoog? Erg benieuwd. Geen idee wat ik moet zeggen, want ik weet niet waar het vandaan komt. Weet alleen dat ik heel onrustig ben, erg vermoeid ben, emotioneel heel onstabiel ben en slapen echt heel moeizaam gaat. Maar geen idee waarom.

Lijkt me ook niet nodig dat je er een reden voor opgeeft? Je kan wel zeggen wat je ervaart. Samen met de psycholoog / praktijkondersteuner kan je - als je dat wil - op zoek gaan naar waar het vandaan komt. Het gebeurt bij iedereen wel eens dat "je niet goed in je vel zit" zonder dat je daarvoor echt een oorzaak kan aanduiden. Daar is niets mis mee, er zijn ook zoveel factoren die een rol kunnen spelen hierbij dat het vaak moeilijk is om aan te geven welke factor het probleem veroorzaakt heeft.

En soms is het zelfs niet relevant om te weten wat de oorzaak is. Er wordt in de hulpverlening nog vaak uitgegaan van zoeken naar de oorzaak en proberen die aan te pakken. Dit kan zinvol zijn en helpen, maar voor sommige mensen / op sommige momenten is het zinvoller om te gaan kijken naar mogelijkheden en oplossingen, naar wat je wil bereiken en wat je nodig hebt om tot aan je doel te komen. Dat is oplossingsgericht werken / oplossingsgerichte therapie. Samen met een hulpverlener ga je zoeken naar wat voor jou als persoon werkt, wat er bij je past.

**Geplaatst**: 01-02-18 14:49

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-02-18 14:49

Succes allemaal, wat balen Joolien dat het nog steeds niet wil, ik snap je wel, herken het wel. Als ik even tegenslag heb denk ik laat maar en geef ik de moed op. Soms ook dat het dan één grote chaos word in m'n hoofd en dan weet ik het helemaal niet meer en doe ik maar niks meer. Lastig uit te leggen.
Ik merk nu ik bepaalde doelen stel, dingen die ik echt wil, dat alles beter wil.

Herkennen jullie het volgende?
Ik heb dus twee paarden. En de verzorging moet steeds perfecter. Ze staan in volpension. Alleen wil ik de controle blijven houden, krijgen ze mijn inziens te weinig ruwvoer waardoor ik zelf om de dag heen breng. Veel werk maar goed. Maar het gaat steeds verder. Overdag staan ze in het land (in totaal maar 8/9 uur) waar bijna niks te eten is (het is hier overal een modderbende). Op stal hebben mijn paarden onbeperkt ruwvoer in een slowfeeder. Dus staan ze ongeveer 16 uur met eten.
Maar ik voel me daar dus schuldig om. En dat ik niet elke dag kom maar om de dag inmiddels ook. Dat ik m'n jonkie al twee maand niet heb gereden voel ik me schuldig om (bak te nat). Dat ik m'n oudje niet om de dag poets voel ik me schuldig om (terwijl ik wéét dat dat onzin is).
Het gaat van kwaad tot erger en vind het best lastig. Ik ben een perfectionist maar dit gaat nu wel héél ver...
Wie herkent dit toevallig?

**Geplaatst**: 01-02-18 14:53

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-02-18 14:53

Ik heb dat losgelaten en ze verkocht.
Nu snap ik dat dat geen oplossing is. Maar voor mij wel. Dus ff wat rust.

Ook al zou ik best wel een ander willen helpen, maar zelf paarden aan huis? Voorlopig niet meer.

**Geplaatst**: 03-02-18 01:42

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 03-02-18 01:42

Slapen gaat steeds slechter, nu 2 uurtjes erop zitten en ben al weer klaar wakker. Slaappillen wilde de huisarts en de praktijkondersteuner eigenlijk niet, die willen ook de psycholoog afwachten. Maar dat duurt nog anderhalve week, dus ik ga toch even bellen