Bokt.nl

Piloetje schreef:

Als ik in de file sta krijg ik ook zowat een toeval. Zo vreselijk. Wordt helemaal gek en weer het gevoel alsof ik ontplof. Maar je kunt dus niet midden op de snelweg uit je auto stappen en weglopen. Ik zit soms echt half hysterich jankend in mijn auto hierdoor.

Nickolay schreef:

hallo allemaal.

Ik heb zo'n beetje de hoofdpunten uit het topic gelezen.
En het meeste komt heel erg bekend voor.

Ik sta op de wachtlijst om getest te worden. Mijn hele leven al last van concentratie problemen. Maar er is eigenlijk nooit uitgezocht waar het door zou kunnen komen.
De afgelopen jaren heb ik veel banen maar kort volgehouden, de 1e maanden ga ik er te veel voor. En dan ben ik leeg. Vorig jaar werd het zo erg, dat ik na 3 maanden ver over mijn grens te gaan, ik met een burnout thuis kwam te zitten.

Nu alweer 5 uur per dag aan het werk, maar ik kan me totaal niet concentreren. Klok tikt te hard, collega zit met zijn pen te spelen of er is gewoon te veel herrie op de achtergrond.

Dit weekend bijna het hele weekend op de bank gezeten, moest even bijkomen van afgelopen week. Maar zie nu alweer op tegen komende week.

Hoop dat ik snel getest word, dan is er eindelijk (na 36 jaar) duidelijkheid.

wemkelover schreef:

Mijn test is momenteel begonnen. Alleen de laaste keer kwamen we niet verder omdat ik niet meer zo goed weet van vroeger dus moet me moeder even meekomen donderdag. Uit het psygologisch onderzoek kon degene die het afnam niet een twee drie zien dat ik een concetratie probleem had. Maar ze moest alle resultaten nog even bekijken. Nu weet ik van mezelf als iets nieuw is voor mij dat ik mijn gedachte er beter bij kan houden als bij iets wat ik al vaker heb gedaan. Mijn psygoloog zei ook dat het niet raar is dat die test wel goed gemaakt is omdat het een moment opname is.

Die nachtmerries zijn eigenlijk geen nachtmerries maar pavor nocturnus (nachtangst) en dat heeft eigenlijk niet veel met psygolie te maken, daarvoor word ik doorverwezen naar het slaapcentrum. Maar mocht ik dus add hebben dan heeft dit dus niks met elkaar te maken.

Ik heb tegen mijn ouders gezegd dat ik getest wordt op add omdat de psygoloog dat wou. Werd er toch wel meteen negatief op gereageerd dat iedereen die diagnose krijgt vooral door me vader en stiefmoeder. Daardoor voel ik me nu niet echt serieus genomen en heb ik wel zo iets van heeft het dan wel zin om door te gaan? Want wat als ze gelijk hebben. Nu zei de psygoloog dat echt niet zomaar iedereen die diagnose krijgt en echt niet zomaar iedereen pilletjes krijgt. Maar ik heb er nu wel heel naar gevoel over door mijn ouders. Zijn er meer ouders die zo gereageerd hebben?

wemkelover schreef:

Ja ik ga er ook mee door, maar voel me niet echt serieus genomen. Al had ik het aan de andere kant van me vader wel kunnen verwachten.
Mijn vriend wil ook wel graag dat ik het toch doorzet. Want er zijn wel problemen waar we soms allebei wel gek van kunnen worden.
Ik wil het ook echt niet als excuus gaan gebruiken, dat is de hele opzet helemaal niet. Maar ik wil voor mezelf rust krijgen. Ik kan om hele kleine dingen flippen of stressen. Voor mij heeft een dag ook maar twee uur en die twee uur moet alles maar gedaan worden anders ben ik bang dat het niet meer gaat lukken. Het ene moment kan ik me vrolijk voelen en het andere moment kan ik kwaad zijn of een andere emotie. Ik kan snachts wakker worden en er kan dan een gedachte in me opkomen met iets wat ik niet moet vergeten en moet het eigenlijk op dat moment kwijt maar ik wil me vriend daar weer niet wakker van maken met als gevolg dat ik uren ga malen en piekeren en stressen. En dat vreet best energie op soms.

Kahawa schreef:

Psychiater gebonden eerder.