RedPassion schreef:Ik heb hier jaren geleden al meegekletst, nog altijd meegelezen maar al een tijd niet gereageerd. Nu ik mijn oude posts teruglees zie ik dat de geschiedenis zich herhaalt; ik voel me eenzaam in relaties. Ondertussen is er wel wat gebeurt op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, doen waarin ik goed ben en kan ik tegenwoordig best goed filteren. Ook heb ik waardevolle vriendschappen. Dus dat is positief.Maar wat moeilijk blijft is me fijn voelen in een liefdesrelatie. Ik merk dat ik toch steeds weer teleurgesteld ben dat ik niet begrepen word als ik vertel over wat ik voel en ervaar en voel me dan eenzaam. Ook vind ik het moeilijk dat ik er tijdens moeilijke dagen/periodes altijd alleen voor sta. Ik kan mezelf goed helpen hoor, maar soms zou een arm om me heen fijn zijn, ook als iemand me niet begrijpt.
Herkent iemand dit? En zijn er mensen die hierdoor besloten hebben geen relaties meer aan te gaan? Geeft dat rust? Of accepteer je dan maar dat een bepaalde mate van eenzaamheid blijft in je relatie? Misschien verwacht ik ook wel te veel. Ik wil graag alles kunnen delen maar ik stoot daardoor vaak mijn hoofd.
Ja dit is herkenbaar..het is belangrijk om te leren dat niemand jou ooit 100% gaat begrijpen. Die behoefte is begrijpelijk maar niet realistisch.
Het enige wat je kunt doen is uitleggen wat je voelt en hoe je je voelt, maar dan ook vooral benoemen wat je nodig hebt.
Want niet HSP'rs kunnen niet aanvoelen wat je nodig hebt..(want die missen dat aanvoelingsvermogen wat jij van nature hebt)
Ik denk dat een stukje gevoel van eenzaamheid blijft in je relatie, belangrijk is volgens mij dat je andere mensen (HSP'rs) om je heen hebt die je wel begrijpen, en dat hoeft niet perse in een partnerrelatie te zijn. Een partner die jou 100% aanvoelt of perfect is, die ga je nooit vinden want die bestaan niet.