Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-01-11 13:46

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 13:46

vanaf Utrecht een hele dikke knuffel! Ik zat gisteren ook zo, en ik heb vandaag voor mezelf een schemaatje gemaakt van allemaal kleine doe-dingen om niet te veel in mn hoofd te zitten. Misschien helpt t. En anders..weet dat deze dagen altijd komen, maar ook altijd weer weggaan. Het maakt je niet minder leuk, het is maar even je gevoel. Als tip: negeer je gevoel niet, maar bedenk vandaag wel 1 ding waardoor je je misschien iets beter gaat voelen: een lekkere wandeling, even een knuffel brengen bij je paard, of als een idioot door je huis springen

Er is vast wel iets waardoor je denkt, pfoe, dat is eventjes fijn zeg!

**Geplaatst**: 13-01-11 18:38

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 18:38

Lieve allemaal. Heb beetje bijgelezen, maar weinig blijft hangen. Het is nu extra te merken dat ik vol emoties zit. Ik jank namelijk bij het minste of geringste. Normaal ben ik vrij nuchter en kan ik enorm blij zijn bv zonder in janken uit te barsten ofzo, maar vandaag ben ik tante geworden en ik moet zooooveel moeite doen om mijn tranen te bedwingen. En dat past helemaal niet bij mij. Ik ben natuurlijk dolgelukkig op dat gebied, en zou dat normaal ook zijn. Alleen zou ik normaal niet bijna elke keer als ik er aan denk moeten huilen. Ben echt een wrak. Lekkere tante _O-

Hahaha...

**Geplaatst**: 13-01-11 19:51

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 19:51

sterkte svdijk,
hoort erbij, en zal ook niet "floep"zo weg zijn!
maar probeer te accepteren, dat dit nou eenmaal het verloop is wat erbij hoort!...
en wat vidya ook zegt, probeer je toch ergens toe te zetten wat je wel leuk vind! al is het indd maar een knuffel van je paard, van je dochter......

@polivy,
ja, haha, dat herken ik maar als te goed! leuk, stom, blij, emo wat voor nieuws ook, je kan gewoon janken! gewoon lekker laten gaan.....de kersverse moeder en vader weten vast wel dat je echt blij bent voor hun en dat je niet jankt omdat het stom nieuws is...
Ik was ook een hele tijd heeeeeel emo hoor! men....schaam me dood als ik erop terugkijk.....maar iedereen zegt: nou, dat hoort erbij! niks om je voor te schamen hoor!

Ik ben vandaag bij de psych geweest, zijn bezig met cognitieve therapie, best moeilijk!

**Geplaatst**: 13-01-11 20:06

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 20:06

@bobomelo, wat doe je dan met de psych?

En ben echt enorm blij voor ze, en ze zullen ook zeker niet denken dat ik jank omdat het stom nieuws is, want ik keek echt heel erg uit naar de kleine. Maar ik zou normaal gesproken niet in janken uitbarsten bij zulk geweldig nieuws.
Maar op het moment kan ik echt niets hebben. Geweldig nieuws of niet. De watervallen zijn aanwezig. En dan hoeft mijn moeder alleen maar te zeggen: "Wil je nog even stofzuigen hier? En dweilen? Kom op, even doorpakken!" en dan moet ik moeite doen om niet te huilen, want ik ben zo doodop.

**Geplaatst**: 13-01-11 20:10

Geplaatst: 13-01-11 20:10

Mag ik me hier misschien ook bijvoegen?
Kamp al bijna 2 jaar met een burn out...cq depressie.
Ben bijna 4 jaar gescheiden, ben moeder van 2 kinders .
Een totale financiele chaos achtergelaten door ex....bergen te hoog om overheen te kijken (WSNP tot 3 maal toe afgewezen)
Vorig jaar had ik een hele goede vriend (passie de paarden, maar ondanks alle keren dat ik hem duidelijk had gemaakt om MEER dan VRIENDSCHAP NIET van mij te hoeven verwachten) maar toen ik hemn zei dat ik een oogje had op iemand anders hieruit het dorp vond hij dat een goede reden om zichzelf van het leven te beroven.
Zijn ouders en meerdere familieleden hebben mij dit zeer kwalijk genomen en NOG (mocht ook geen afscheid nemen en ook niet naar de uitvaart komen, en dat heb ik uit respect ook gedaan)
Nu een goede 6 maanden een relatie gehad met diegene maar ook dit mocht niet lukken.
Heb mijn baan anderhalf jaar verloren omdat mijn contract niet verlengd werd, door dit alles.
Via het UWV een Burn Out training gevolgd in het UMCG.
Heb ik wel wat aan gehad qua inzicht krijgen wat mijn valkuilen zijn en wat ik hieraan kan doen maar tjonge ik kan het maar heel moeilijk toepassen in de hedendaagse wereld.
Ik ben als een soort reintegratie 2 daagjes in de week 3 uurtjes aanwezig in mijn oude werkvlak, en hier doe ik een soort maskertje op en doorgaan, als ik dan thuiskom ben ik af!
Ik heb het de laatste dagen weer heel moeilijk en denk zelfs wel eens dat ik beter af ben als ik overal mee stop....maar ja dat zijn toch volledig geen realistiche gedachten (heb 2 schatjes van kids die van me houden zoals ik ben....met al mij onoverkomelijkheden)
Ben nog niet in staat om alle pagina's te lezen maar ik lees hier veel bekende dingen...misschien haal
ik hier wat kracht en energie uit...

**Geplaatst**: 13-01-11 20:15

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 20:15

Jemig Crazyhorse, jij bent ook diep gegaan. Gun jezelf wel de tijd om langzaam te herstellen he. Krijg je verder nog enige begeleiding dan?

**Geplaatst**: 13-01-11 20:25

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 20:25

@Polivy-> Ik heb er misschien nog niet eens alles neergezet, de vader van mijn kinderen ziet ze nooit meer.
Heb grote moeite met mensen die je ''denken'' te kennen en je dus veroordelen, terwijl ik zelf niet eens weet wat ik allemaal gedaan heb (in mijn ogen doe ik namelijk heel weinig maar volgens het dorp en de omgeving....pff heb ik aan 24 uur in een dag niet voldoende)
Ik woon tesamen met mijn moeder en mijn grootmoeder, omdat ik gewoon nu een huis alleen niet financieren kan.
Ik krijg nu geen begeleiding meer, ja in de vorm van een pshych, maar niet meer vanuit umcg of iets.
Ik zit nu bijna in mijn 2 jaar ziektewet en dus binnenkort keuring WIA (als ik die al krijg want ja pshychische klachten zijn eigenlijk geen klachten he....)
Ik voel me op dit moment zoo leeg en zoo slecht.
Heb totaal geen fut meer om iets te ondernemen....mijn paarden waar ik altijd zoo enorm veel energie uithaalde vind ik ook een soort van blok aan het been worden....(herkennen jullie dit??)

**Geplaatst**: 13-01-11 20:34

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 20:34

@ crazyhorse77: allereerst welkom....hoe wrang het ook is dat je je hier aan wilt(moet?) sluiten, het is wel prettig om hier je gedachtes en je gevoelens kwijt te kunnen zonder dat je veroordeeld word.
Ik kan me voorstellen hoe je je voelt, machteloos, moe, enerzijds overgevoelig, anderszijds totaal leeg.
Je hebt je kinderen, waarvoor je wel door MOET, maar eigenlijk wil je niets anders dan slapen, even niets voelen.
Ik herken wel een en ander in je laatste bericht, ook de vader van mijn kindje zie ik nooit meer, en mijn kind dus ook niet.
Heb daar totaal geen behoefte aan, maar het is wel een extra belasting daar alle zorg voor de kids op jouw nek komen, ook al woon je bij je moeder en grootmoeder....
Ook het stukje dat je geen energie meer uit je hobby(paarden) kunt halen herken ik gedeeltelijk, hoewel ik altijd nog wel blij ben om m'n paard te zien.
De verplichting die je voelt weegt zwaar, maar als je een dag niet gaat voel je je ook rot want dan laat je je dieren in de steek.

Dat je vriend zich van het leven heeft beroofd is uiteraard niet jouw schuld, maar het is wel uitermate rot dat je geen afscheid hebt kunnen nemen van hem.
Dat je al 2 jaar in de ZW zit, is ook niet motiverend, maar die dagdelen op je oude werkvlak is dat ook niet...
je zit in een cirkeltje waar je geen uitweg in ziet, en o, wat herken ik dat!
Helaas heb ik geen tips voor je, ik kan alleen maar met je meeleven....
Heel veel sterkte!!!

**Geplaatst**: 13-01-11 20:42

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 20:42

@svandijk-> geeft niets dat je geen tips hebt...ik ben al blij dat ik hier mensen tegenkom die hetzelfde ''BEGRIJPEN'' het is zo lastig om anderen uit te leggen dat je ''ziek'' bent want als je immers je been breekt zit je in het gips en als ik mijn maskertje opzet merkt niemand iets aan mij...

Ik ben op zich wel blij om mijn beestje te zien, en ik ga hoe dan ook 2 keer op een dag heen, ondanks dat ik weleens anders zou willen.

Ook is het voor mij heel herkenbaar om alleen maar te kunnen huilen om niets....zag vanmiddag een jongetje op de tv waarvan een polsbreuk werd gezet, nou dan ben ik gelijk een half uur aan het brullen echt terwijl ik het hele kind niet ken.

**Geplaatst**: 13-01-11 21:04

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 21:04

Welkom Crazyhorse

Heel heftig ook zeg...

Dat emotionele hebben veel mensen volgens mij. Laat het komen. Heel hard gezegd misschien: maar wees blij dat je iets voelt. Hoe rot en hoe blij. Want dat je kan huilen om niets betekent vaak ook dat je van kleine dingen al blij kan worden. Je moet ze natuurlijk wel zien.
Helemaal niets voelen, dat is veel erger. Dat heb ik lang niet gekund. Ik kon prima luisteren en meeleven met anderen. Maar zelf voelen? Nee, dat ging niet.
Nu jank ik om kleine dingen, maar lach ik ook om kleine dingen. En daardoor kan ik intens genieten van dingen.

Vandaag had ik voor het eerst sinds maanden weer eens saxofoonles.
Ik ben altijd een hele technische speler geweest. Noten lezen, spelen, maar geen gevoel er in kunnen leggen.
Sinds ik thuis zit kan ik het wel. En het verschil vanmiddag tussen het begin van de les en het einde was enorm! Heel simpel liedje gespeeld, maar ik kon er zoveel gevoel in leggen door de handvaten die ik kreeg. Docente en ik waren allebei verbaasd en helemaal blij. Dat soort dingen zijn zo mooi!

Overigens ben ik nu wel bekaf door de treinreis (al die mensen!!) en de concentratie tijdens de lessen. Maar het was het waard

**Geplaatst**: 13-01-11 21:16

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 21:16

@Amanda-> ja ook datgene jij zegt klinkt heel bekend.
Ik heb een tijdje niets kunnen en willen voelen...en nu idd mega-emotioneel
Mooi toch te horen dat je genieten kunt weer van iets wat je altijd zo leuk gevonden hebt...hoop dat ik dat ook weer kan gaan voelen!

**Geplaatst**: 13-01-11 21:49

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 21:49

Amana, wat goed zeg! Mooi zulke momenten.

Ik heb morgen trouwens een gesprek met een man bij de huisarts. Alleen hoe belangrijk ik mijn gezondheid ook vind: als 's middags morgen de enige optie is om mijn nichtje te bezoeken dan kies ik daarvoor. Denk ook dat ik daar een beter gevoel van krijg dan een gesprek met een onbekende.

Vinden jullie dat trouwens ook zo lastig? Om je echte gevoel te laten zien of alleen maar al te vertellen? Ik vind dat zo moeilijk. Ik zet het dan wat meer van mezelf af en dan is het net of ik het over een onbekende heb.

**Geplaatst**: 13-01-11 22:11

Geplaatst: 13-01-11 22:11

Sjee, wat een verhaal! welkom!!!
Zal niet in herhaling vervallen met een samenvatting, maar sluit me bij hierboven geschreven stukjes helemaal aan!
En denk indd dat heel veel dingen ons gewoon bekend voorkomen! We zijn allemaal "geestelijk"even niet in evenwicht, de 1 door dit, de ander door dat, maar uiteindelijk komt veel op hetzelfde neer! geestelijk totaal uitgeput, je kan niks meer hebben, emotioneel om van alles en nog wat, slecht slapen, of juist heel veel, geen concentratie, ja heel veel hebben we allemaal wel gemeen!

Dus ja, crazyhorse, we snappen wel hoe je je voelt hoor! is ook niet niks wat je hebt meegemaakt! sjemig!
maar je hebt bij het umcg gelopen, bedoel je daar het ucp mee?

Heb verder niet zoveel toe te voegen, ben eigenlijks rete moe, geestelijk ook, en ik vind dat het al heel mooi op gereageerd is, sluit me er helemaal bij aan!

@polivy
moet nu vooral op stencils schrijven wanneer je een spanningsvolle situatie hebt, omschrijven zoals een camera het op beeld zou vastleggen, je gedachtes, je gevoel, gevolgen voor jezelf/omgeving
ken je dit?

*edit*
Heel mooi dat het zo goed ging dus Amanda!!!!!!!!!

**Geplaatst**: 13-01-11 22:14

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 22:14

Bobomelo, lijkt me een moeilijke oefening zeg. Hoe lang moet je dat volhouden?

**Geplaatst**: 13-01-11 22:17

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 22:17

dit wordt voor de 3e keer dat ik weer stencils mee heb gekregen!
zo leer je je denkpatroon te herkennen, en uiteindelijk zal je (Denk ik) je denkfouten moeten herkennen waardoor je je dan weer zo naar kan voelen...
maar hoe lang ik dit moet en hoe dit verder gaat, geen idee eerlijk gezegd!

**Geplaatst**: 13-01-11 22:37

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-01-11 22:37

@bobomelo-> nee ik zat echt in een burn out traineeship in het UMCG (weliswaar op de poli psychologie)
We kregen hier verschillende onderwerpen waar we mee aan de gang moesten, waaronder:
Beeldende therapie
Cognitieve training
Stressmanagement
Kernkwadranten
Sterkte zwakte analyses
Psychomotore training

Het stomme is dat iedereen in de groep(6mensen) bij bijvoorbeeld de Psychomotore training (lees gym) een grens overging.
We kregen de opdracht om 5 verschillende opdrachten te doen (waaronder boksen, touwtje springen, traplopen, tennissen ed) dit moesten we roulerend 5 minuten volhouden, dus ieder onderdeel 1 minuut en dan opschrijven hoe vaak je dit dan gedaan had.
De eerste keer ging iedereen volledig tot het uiterste (en waarom? er stond geen geweer op je hoofd)
De tweede keer moest je halveren (ook dan gaat iedereen weer te ver) en dan de derde keer moesten we vasthouden aan hetgene de leider ons had gezegd.....ook dan gaat het mis.
Ik ben er voor mezelf zo wel achter gekomen dat ik overal vol voor ga, nooit eens rustig maar altijd 300%
Ben gigantisch precies en ook erg perfectionistisch.
Vind het ook lastig wat anderen van mij denken, en hecht hier ook teveel waarde aan.
Apart om jezelf tegen te komen...
Ik ken nu zeker wel mijn valkuilen alleen kan ik mezelf niet de schop onder mijn kont geven om mezlef wer bijeen te rapen.
Ik ben er misschien wel teveel van uit gegaan dat ik na een bepaalde tijd weer helemaal aan de gang moest zijn.
De acceptatie heeft al heel lang geduurd, en het ''helingsproces'' zla ook echt nog wel tijden duren.
In het umcg hebben ze me al laten weten hier minimaal ook nog wel een jaar of 2 erbij op te tellen.
Omdat je ook jaren nodig hebt om jezelf burn out te laten geraken en dit kan ik niet verwachten dat dit in een jaar over zal zijn.
Ik vind het zoooo moeilijk!!

**Geplaatst**: 14-01-11 01:30

Geplaatst: 14-01-11 01:30

svdijk schreef:
zo, ik kom even klagen hoor....gadverdamme, wat baal ik van mezelf!
m'n gevoelens slingeren van links naar rechts, van onder naar boven en van voor naar achter...
het lijkt wel een achtbaan en ik word er zo vreselijk moe van.
er komt niets uit m'n handen, ben al blij als ik heel de dag wakker kan(moet) blijven.
ik kan me niet concentreren, ik voel me enorm depri.
verdorrie, ik wil gewoon mijn leven leiden, gewoon een beetje happy zijn.

Als ik wist wat de oplossing was zou ik hem je geven
Als ik wist hoe ik je zou kunnen opbeuren zou ik het je zeggen

Maar helaas weet ik dat niet, maar wil je heel veel sterkte wensen en hoop dat je eruit kunt komen, want die welbekende achtbaan is waardeloos.

Liefs Linda

**Geplaatst**: 14-01-11 01:32

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-01-11 01:32

Ik heb even gereageerd op svdijk, ben nu te moe om de rest te lezen, wekker loopt weer af om 05.30 uur, maar wens iedereen veel sterkte met alles wat op dit moment niet lekker loopt.

Liefs Linda

**Geplaatst**: 14-01-11 10:37

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-01-11 10:37

Crazyhorse: dat is ook het moeilijkste.
Een nieuw doel bereiken is niet moeilijk. Weten waar je naartoe wil ook niet. Maar het vasthouden en niet in je oude gewoontes terugvallen, dat is het moeilijkst.

**Geplaatst**: 14-01-11 17:10

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-01-11 17:10

Ook ik herken dat wel Crazyhorse. Bijvoorbeeld zelfs gisteren tijdens de afwas en op weg naar de supermarkt, dan ben ik bezig alsof er op dat moment iemand tegen me schreeuwt: EN NU AFWASSEN JIJ!! EN SNEL!

(ik trek het in t belachelijke natuurlijk, maar t komt er wel zon beetje op neer)

Op zulke momenten proberen ik meteen in te passen wat ik geleerd heb. Als je de rustig de ene voet voor de ander zet, loop je vanzelf een kilometer. (werkt ook heel goed als ik compleet lamgeslagen ben). Dus ik stop meteen met wat ik aan t doen ben, en pak het weer langzaam op. Ga ik weer over de touren, stop ik weer.
Langzaam je verkeerde routines verbreken, dat is toch wat op de lange duur het verschil zal uitmaken, maar het is vallen en opstaan hierin... en ik ben er ook nog lang niet.

**Geplaatst**: 15-01-11 01:25

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 01:25

Welkom alle nieuwe mensen fijn dat t hier weer wat drukker word!

http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boe ... index.html
Heeel mooi boek alleen kom ik er niet zo goed nog doorheen...

**Geplaatst**: 15-01-11 01:35

Geplaatst: 15-01-11 01:35

vidya schreef:
Ook ik herken dat wel Crazyhorse. Bijvoorbeeld zelfs gisteren tijdens de afwas en op weg naar de supermarkt, dan ben ik bezig alsof er op dat moment iemand tegen me schreeuwt: EN NU AFWASSEN JIJ!! EN SNEL! (ik trek het in t belachelijke natuurlijk, maar t komt er wel zon beetje op neer)

Op zulke momenten proberen ik meteen in te passen wat ik geleerd heb. Als je de rustig de ene voet voor de ander zet, loop je vanzelf een kilometer. (werkt ook heel goed als ik compleet lamgeslagen ben). Dus ik stop meteen met wat ik aan t doen ben, en pak het weer langzaam op. Ga ik weer over de touren, stop ik weer.
Langzaam je verkeerde routines verbreken, dat is toch wat op de lange duur het verschil zal uitmaken, maar het is vallen en opstaan hierin... en ik ben er ook nog lang niet.

En ook ik kan me hier helemaal in vinden...het blijft opletten en vooral (zo voel ik het tenminste) blijven vechten en wat is dat vaak moeilijk en hard, maar daarna heb je dan weer zo het gevoel van "Zo, dat heb ik toch weer geklaard".

Wat ik zo moeilijk van dit alles vind, is dat er steeds gezegd wordt dat je om jezelf moet denken, maar ondertussen wordt je van behoorlijk veel kanten 'gepusht' om net weer te hard/te snel te gaan....jammer en moeilijk, want gaat uiteindelijk toch weer ten koste van jezelf.

Wat een heftige verhalen heb ik net gelezen, hoop echt dat het met iedereen weer wat beter gaat en dat je er heel veel aan mag hebben om hier alles kwijt te kunnen en misschien wat tips op te doen en een warm welkom voor allemaal die er sindskort bij zijn gekomen.

**Geplaatst**: 15-01-11 02:49

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 02:49

Toen ik net overspannen was, was het vooral ik die mezelf pushte. Maar merkte ook dat 'ziek zijn' niet kon. Mijn vriend verwachte een huisvrouw, mijn studie liep nog door, werk eiste ook alles op, en mijn vriendinnen zag ik al zo weinig, voor paardrijden al helemaal geen tijd meer. Maar dat waren allemaal dingen die ik niet los kon laten.

Het is bij mij uiteindelijk geresulteerd in een fikse darmontsteking, 3 maanden ziek geweest met ziekenhuisopnames voordat ik aan de bel trok. Dat het op was.Dat terwijl ik al zeker 2 maanden bevend in huis zat, huilend en radeloos. En wat bleek ,... al die factoren die me pushte verdwenen als sneeuw voor de zon... het was voornamelijk ik die van mijn leven een 'living hell' maakte door te denken dat iedereen een superwoman verwachtte.

**Geplaatst**: 15-01-11 02:56

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 02:56

hallo allemaal, mag ik me ook toevoegen?
Zal straks mijn verhaal hier plaatsen.

**Geplaatst**: 15-01-11 03:06

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-01-11 03:06

iedereen is welkom Imala! Fijn als je je zou willen voorstellen.