Helaas is mijn night trailrun vrijdag bij Leersum erg anders gelopen dan ik had gedacht. Als eerst, het was enorm leuk en enorm modderig! Alleen ik heb halverwege ronde 2 (rondes van 6 kilometer) mijn enkel vies verzwikt, echt vol doorheen geklapt. Niet eens op een rare plek/boomwortel of iets, de grond was een beetje ongelijkmatig zoals wel vaker bij trailruns. Ik ben bang dat er in al een klein scheurtje/beschadiging in die enkel zat van toen ik de 7 summits in Noorwegen liep 18 dagen geleden, toen begon ik deze enkel ook te voelen en was hij iets verdikt erna op exact de plek waar nu een gigantisch ei zit. Daarna heb ik geen last meer gehad van die enkel, de volgende dag was de zwelling ook weg, dus ik dacht dat het wel goed zat, maar helaas pindakaas.
De eerste pijn was enorm heftig, ik dacht echt even dat ik mijn enkel gebroken had.

Daarna zakte de pijn gelukkig wel en kon ik er ook op wandelen, uiteindelijk heb ik de laatste paar kilometers uitgerend, dat was niet pijnlijker dan lopen en het werd niet erger (ik vond het een solide 2 op de schaal van 0 tot 10 en 10 is volledig ondraaglijk). Bij de finish wel gelijk gekeken en zag dat het al dik was. De organisatie van Trailrun Events was enorm lief, hebben gelijk ice packs gegeven en af en toe ingecheckt, kreeg ook een buff om tussen de icepack en mijn huid te houden. De meneer van Petzl die leenlampjes had, heeft me ook een paar petzl sokken gegeven, super lief, hij merkte eerder op dat ik al hun hoofdlamp had voor rennen (nao-rl) en dat vond hij erg leuk.
Maar goed, naast een medaille ben ik een mooi ei rijker. Ik zou eigenlijk gister nog de halve trailmarathon bij Leersum lopen, maar dat heb ik uiteraard gelaten. Enkel ingetapet om te ondersteunen en lekker rustig aan gedaan op de kleine camping waar we stonden, wel 42 km naar huis gefietst, maar dat ging pijnloos. Gelukkig kan ik mijn voet prima belasten zolang ik hem recht neerzet, lopen en trap lopen gaat allemaal goed, dus dat betekent hopelijk dat de beschadiging niet heel groot is.
Vandaag heb ik een mooie olifantenpoot, hij is flink vol van vocht. Ik baal wel enorm, want ik loop 26 oktober mijn eerste 50 kilometer en ik weet nog niet zo goed wat de impact hiervan gaat zijn en hoe ik ga voorkomen dat dit een zwakke plek wordt. Voor nu rust en blijven belasten in wat pijnloos gaat, ik ga donderdag naar een fysio die gespecialiseerd is in enkels.
We hadden het eerder in het topic over door je enkel gaan/je enkel verzwikken en dat gewoon door je enkel gaan (wat mij ook vaak gebeurt) echt wel normaal is en hoort binnen de normale range van je enkel gebruiken, maar dit is niet normaal, dit is wel echt een verzwikte enkel.
Het ei gister
[
Afbeelding ]
En hoe dik mijn enkel nu is
[
Afbeelding ]
En nog een abstracte sfeerfoto van de trailrun, het was wel echt heel leuk!
[
Afbeelding ]