Ik val even binnen als het mag
Ik wil geen kinderen, heb ik nooit gewild ook. Dat was als kind al een beetje 'vreemd', kennen jullie die vriendschapsboekjes? Merendeel bij ons in het dorp schreef bij 'wat wil je later worden' als antwoord 'moeder'.
Wat mij mateloos irriteert is dat ik niet serieus genomen wordt. Reacties als dat komt nog wel, je bent nog jong, we zullen het wel zien enz. Ik heb gewoon nooit een kinderwens gehad...en eigenlijk wordt dat gevoel alleen maar sterker naarmate ik meer volwassen word.
Maar, mijn vraag. Hoe breng je dit in een relatie?
Ik heb het ooit eens aan een, toen vrij serieus, vriendje verteld toen ik pas 17 was en kreeg daarop een hele heftige reactie waar ik echt van geschrokken ben...hij trok zich dat echt heel erg aan. Sterker hij heeft zelfs gezegd dat ik die keuze niet alleen kon maken...ahum.
Ook in een latere relatie heeft het toch problemen opgeleverd, jongen die zegt er geen probleem mee te hebben maar vervolgens serieus gaan zitten janken bij het zien van een baby in een film...
Hoe doe je dit? Hoe breng je het, wanneer? In hoeverre houden jullie (ook degene met kinderen trouwens) hierbij rekening met de partner...
Degene die geen kinderen hebben, was je partner hier vanaf het begin mee eens of heeft het problemen opgeleverd?
Lang verhaal geworden, maar ik vind het een interessant onderwerp en ben toch eigenlijk wel heel benieuwd naar hoe dat voor anderen gaat. Oja, ik ben nu trouwens single, dus geen problemen gelukkig

Maar misschien steek ik er wat van op haha.