Femke_L schreef:Tja, eigenlijk zouden chirurgen gewoon naar de personen moeten luisteren.
Maar je moet ook naar het postuur kijken, bij mij had een B echt niet gestaan.
En daar bij komt, dat ik iets te mollig was, waardoor ze ze ook niet te klein wilde maken, voor het geval ik toch weer wat ging afvallen, dan ben je namelijk je halve borsten ook weer zo ongeveer kwijt (aangezien die goed mee afvallen! )
Natuurlijk moet je reëel blijven denken en natuurlijk kan er iets mis gaan, maar daar moet je eigenlijk in eerste instantie niet van uit gaan.
Want ik ben van mening, wat je roept, dat roep je over jezelf af.
Ik heb nu bijvoorbeeld een gezwollen en geirriteerd littekenweefsel aan een kant ter hoogte van mijn oksel..
Maar dat was mij van te voren verteld dat dat mogelijk zou kunnen zijn omdat ik roodharig ben.
Maar het weegt in mijn geval echt niet op tegen het gewicht wat ik tegenwoordig kwijt ben van voren!
Je moet voor jezelf uiteraard ook goed op een rijtje zetten wat de voor en nadelen zijn. En dan kijken of je het uberhaupt wel écht wil.
Ik loop er sinds m'n 15e al over te denken en ik weet dat ik het echt wil.. Alleen is er alle keren dat ik geopereerd ben, wat verkeerd gegaan... En daar ben ik niet heel erg bang voor op zich.. Maar wel dat je er zelf niet bij bent en zij dus beslissen over je lichaam...
Kijk ik wil niet het idee hebben na mijn operatie van "er is niks over" en als ik 3 cupmaten mis, dan weet ik dat ik wel van m'n klachten af ben, maar ben ik niet alles kwijt..
En ik ben er verder ook wel reëel in dat de kans dat er wat mis gaat, klein is, maar ik ben wel de "gelukkige" geweest met mijn andere 3 operaties.. En dat degene die me opereerde me na die tijd niet serieus nam, en ik nu nog steeds met de gevolgen rond loop... En dat is mijn grootste punt wat ik moeilijk vind..