Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-08-10 21:00

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 21:00

Wij hebben dezelfde tafelsituaties dus.

Mijn vader is hetzelfde als ik hierin, meestal is hij ook degene die erover begint, ook meestal niet al te vriendelijk, en ik snap zijn frustratie maar vind het dan ook vervelend dat hij zo naar doet... terwijl ik heel goed weet dat ik zo ook zelf kan doen.

Ik heb het "probleem" dat ik zo waanzinnig veel, extreem en realistisch droom en vooral zoveel onthoud dat ik vaak moe wakker word. Dan is slapen ook niet echt lekker uitrusten...

**Geplaatst**: 26-08-10 21:01

Geplaatst: 26-08-10 21:01

hey,

van veel mensen zou je zeggen dat ze geen autisme hebben..
waaronder ik..
heb in maart de diagnose autisme gekregen op 18 jarige leeftijd...

het syndroom van Asperger..

**Geplaatst**: 26-08-10 21:04

Geplaatst: 26-08-10 21:04

Haha inderdaad

.
Hier is het dus altijd mijn moeder die zich eraan ergert en als het telang duurt gaat me vader zich ermee bemoeien.

Dat dromen heb ik ook wel, ik kan ook midden in de nacht wakker worden met een heeeel druk hoofd om vervolgens niet meer te kunnen slapen. Ik bedoel met in bed liggen ook vooral het liggen, niks of niemand aan me hoofd hebben en gewoon me lichaam even rust gunnen. Vind het bijvoorbeeld ook heerlijk om bij mijn paard op het land te zitten en lekker niemand om me heen te hebben.

**Geplaatst**: 26-08-10 21:06

Geplaatst: 26-08-10 21:06

Ik vind het ook heerlijk om ergens alleen te zijn dat heb ik het liefste

ik word niet zo snel wakker in de nacht tenzij ik met iemand anders in een bed slaap of op een vreemde plek slaap.

**Geplaatst**: 26-08-10 21:13

Geplaatst: 26-08-10 21:13

Op een vreemde plek slaap ik helemaal heel onrustig, een tweede nacht is vaak dan wel beter. Maar dan nog wel onrustig. Ik slaap heeel zelden met iemand anders in een bed of in dezelfde kamer en dan slaap ik super slecht, durf me dan ook bijna niet bewegen oid, heel vervelend.

**Geplaatst**: 26-08-10 21:14

Geplaatst: 26-08-10 21:14

Fiffill schreef:
Van vrienden kan ik aanrakingen wel hebben hoor, maar als ik dicht bij onbekenden sta of ze me aanraken vind ik dat heel vervelend.

Dat heb ik dus ook..

Er hoeft maar een vreemd iemand vlakbij me te staan en raakt me aan dan heb ik al een flinke rilling over de rug heen.

**Geplaatst**: 26-08-10 21:15

Geplaatst: 26-08-10 21:15

Ik beweeg sowieso amper in mijn slaap, vond mijn vriend zo opvallend (en ook helemaal niet erg). Ik blijf bijna de hele nacht in dezelfde houding liggen naar het schijnt. Op vakantie heb ik alle 2 de weken slecht geslapen.

**Geplaatst**: 26-08-10 21:18

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 21:18

Ik heb eigenlijk bijna nooit bij vreemden geslapen.

Ook niet bij familie in een ander deel van Nederland.

Zelfs normaal in een trein stappen kan ik dus niet.
Moet eerst altijd na denken als ik erin stap.. kan het niet zo in 1 keer met een stap zonder na te denken erin te stappen.

**Geplaatst**: 27-08-10 02:19

Geplaatst: 27-08-10 02:19

Wat fijn dat er eindelijk eens gepraat wordt over problemen met aanraken, ik heb tot nu toe namelijk vooral veel afgezwakte variaties gehoord en vind het 'fijn' om te horen dat er toch meer zijn voor wie dit echt een groot problem is

Ik heb zelf van kleins af aan een hekel aan aangeraakt worden. Ik heb een periode gehad dat ik het van héél goede vrienden 'prettig' vond maar dat had meer te maken met de emotie erachter dan met het aanraken zelf.

Ik heb wel een partner, maar laat me ook door deze vrijwel niet aanraken. Ik ben hier altijd duidelijk ingeweest en ja mijn partner vindt dat wel heel lastig, maar ja

Nu heb ik ook weer zo'n vriendin die dus héél aanrakerig is. Zij vindt het heel moeilijk dat ik dat vreselijk vind, en daarom sta ik haar soms maar weer wel wat toe.
Maar het gevolg is dat ze dan steeds een stapje verder gaat. (Bv toestaan hand vast te houden en dan de keer erop tegen me aan komen leunen en als ik daar dan niks van zeg over mijn arm gaan lopen aaien etc. dat laatste kan ik na een paar tellen écht niet meer verdragen en zeg dan alleen daar wat van, terwijl ik haar dan het liefst allang helemaal van me afgeduwd zou hebben

)

Terwijl ik het toe sta om háár een plezier te doen en het zelf nog altijd op zijn zachtst gezegd 'niet prettig' vind.

Maar omdat zij zelf zo aanrakerig is, kan ze dat bijna niet begrijpen en neigt er steeds naar om te denken dat ik het van haar wél fijn vind. En ik ben echt héél gek op haar hoor maar

@ Moonfish, ik heb Asperger en ja ik slik Ritalin

**Geplaatst**: 27-08-10 03:11

Geplaatst: 27-08-10 03:11

Ik kom ook maar weer eens aanwaaien

Ik heb niet zo heel erg veel problemen meer met aanrakingen tegenwoordig, zolang het m'n man maar is. Vreemden raken me sowieso bijna niet aan, sommige mensen zeggen dat ze het van 10km afstand kunnen zien dat ik dat niet fijn zou vinden, terwijl ik gewoon een warm en vriendelijk persoon ben. Best apart, want ze voelen zich niet afgewezen.

Ik heb het voornamelijk met stoffen. Katoen voelt vreselijk aan m'n handpalmen, net als badstof en elke andere stof die niet tot de categorie Satijn of Zijde behoord :')

Erg lastig met kleding opvouwen, aankleden, uitkleden, afdrogen....je snapt het wel, met ALLES dus.
Dat met geluiden en visuele prikkels heb ik ook heel erg extreem. Staat de tv op standby en ik zie het niet eens? Je kunt er van op aan dat ik dat ding hoor zoemen en piepen, terwijl niemand anders het hoort. Ook ik hoor sommige vleermuizen. Lampje aan? Ik zie dat verdomde ding flikkeren als een gek en ik word er kotsmisselijk van. Vaak de enige reden dat ik stop met rijden bij maneges. Gelukkig hebben ze fijne lampen op de stal waar ik werk.
Ik geef rijlessen aan kinderkes en na 3 uurtjes ben ik ook echt volledig gebroken en m'n hoofd zoemt letterlijk. Terwijl ik echt van m'n werk hou en niets anders wil doen.
In de tram zitten? Ik doe m'n muziek maar aan, zodat ik niet alles hoef te horen. Maar als het te druk is en m'n spelertje niet harder kan, dan moet ik 'm uitzetten, omdat de muziek dan juist een extra prikkel wordt. Daar zit je dan, kotsmisselijk in een overvolle tram zonder enig uitzicht om je op iets prettigs te concentreren :')

En al die geuren (kan vooral niet tegen zweet en zware parfum luchtjes) maken m'n hoofd ook overvol en is zeer slecht voor het welzijn van m'n maag. M'n hart slaat ook regelmatig een boempsje over, of begint met 180 slagen per minuut te racen. Voor mij zijn alledaagse dingen dus topsport.
Plotselinge geluiden doen niet alleen pijn aan m'n oren, maar ook m'n hele lichaam doet pijn. Eerst krijg ik een soort van 'golf' of 'schok' door m'n lichaam en daarna gaat het 'pijn' doen. Heel erg vervelend.
Ik heb geleerd om me op prettige dingen te concentreren als ik het moeilijk heb. Soms houdt dat in dat ik me vol overgave op de prikkels moet storten en creatief moet gaan denken (zoals op m'n werk). Als het teveel wordt tijdens het lesgeven, ga ik juist heel vrolijk doen en meerennen met de galop, dat soort dingen. Ik weet nog niet helemaal wat het mechanisme is waardoor dit werkt, maar het werkt in ieder geval wel. Als ik klaar ben met werken moet ik wel een dubbele klap verwerken, helaas. Dit werkt overigens niet in de tram of in de winkel.

Andere prikkels die m'n hoofd doen overlopen:

Sommige toonhoogtes in mensenstemmen (vooral bij m'n man

)
Elke vorm van drukte (meer dan 4 mensen), om het even waar.
Onduidelijkheid
Veranderingen
Als mensen veel snelle, verschillende bewegingen/gezichtsuitdrukkingen maken
De geur van eten als ik op straat loop
Muziek uit winkels terwijl ik over straat loop
Het geluid van de Senseo, daar zit zo'n rare hoge, bijna onhoorbare toon in, brrr.
En vast nog veel meer dingen waar ik nu op dit tijdstip even niet op kan komen.

Het is grappig dat mensen die veel met me omgaan, dit soort dingen helemaal niet doorhebben. Als ik het er over heb, dan staan ze me echt aan te gapen. Blijkbaar verberg ik het nogal goed en dat probeer ik dan ook constant. Anders zou ik de hele dag hard gillen

Zo, de zeurmodus gaat uit

Ik ben niet getest, het is wel vaak geopperd, maar ik heb er niet zo veel zin an om door de molen te gaan. Maar ik kan me wel in erg veel aspecten van autisme vinden. Ook is het voor mij een tweede natuur om met autistische kinderen om te gaan, totaal geen problemen mee. Ik vind het zelfs fijn en lekker duidelijk

Edit: Er zijn ook ultra lage tonen die velen niet kunnen horen, maar ik voel dan m'n trommelvlies tergend langzaam trillen en dat maakt een heel zwaar geluid. *rillingen*

**Geplaatst**: 27-08-10 09:17

Geplaatst: 27-08-10 09:17

Jij hebt ook van veel dingen last Phormicola :(:)

. Maar ik moet zeggen dat ik me daar aardig in kan vinden ook. Ik heb met stoffen juist dat ik satijn en zijde vereselijk vind :')

. Gelukkig hebben we dat hier haast niet in huis en krijg ik dat ook nauwelijks in handen. De tv moet ik ook niet op stand-by hebben(gelukkig zijn we hier ook wel aardig milieubewust bezig en staat de tv altijd óf uit óf aan), maar zelfs als de tv aanstaat hoor ik hem nog zoemen.
Als ik in de bus zit word ik ook vaak hondsberoerd van al die luchtjes om me heen, terwijl een ander daar geen last van heeft. Ik moet dan ook onwijs op letten dat ik wel door blijf ademen want anders ga ik weer hyperventileren*zucht*. Mijn hart slaat ook wel eens over of inderdaad juist op hol, heeel vervelend is dat.

Wel fijn dat je, je op je werk gewoon prettig voelt

. Ik werk nu 3 uurtjes op een dag in een groot hotel en ben nadien ook helemaal gesloopt, moet dan echt even een uurtje plat om alles te verwerken. Laatst had ik het met een collega over autisme(kwam ter sprake) en ze weten daar verder niks van mijn PDD. Dat ik op den duur ook vertelde dat ik ook PDD heb en dan kijken ze me inderdaad allemaal heeel verbaasd aan. Kennelijk kan ik ook alles redelijk verbergen. Nou moet ik ook eerlijk bekennen dat er maar een paar mensen zijn die ik er echt van verteld heb, puur omdat ik dat niet nodig vind. Ik wil niet anders behandeld worden omdat ik autisme heb en voor mijn gevoel gebeurd dat onbewust best snel. Die collega weet het nu dus ook, maar daar werk ik ook alweer een aantal jaar mee en ik weet van haar dat ze er niet anders om zou gaan doen.

Ik heb ook in panieksituatie(of althans panieksitiuaties voor een niet-autist), dan word ik volkomen ontspannen en relaxed, terwijl de mensen om me heen zich onwijs druk lopen te maken. Dan kijken ze je ook allemaal aan

, vervolgens ben ik dan vaak wel degene die met de oplossing komt. Vooral tussen de paarden is dat erg fijn, ik zal niet in paniek raken als mijn paard rare dingen gaat uitspoken.
Maar in andere situaties, als dingen anders gaan of als ik iets niet meer in de hand heb, als ik weet dat ik te laat ga komen oid dan kan ik wel weer volledig in paniek raken en grijp ik snel weer naar me rescu.

**Geplaatst**: 27-08-10 09:21

Geplaatst: 27-08-10 09:21

Ik krijg van harde geluiden pijn door mijn hele lichaam, als ik het geluid dan ontvlucht houd ik meestal alleen nog maar hoofdpijn en misselijkheid over.

Dat van die tram herken ik, ik was vroeger ook nog eens ontzettend wagenziek

en dat werd natuurlijk erger door de drukte. Als baby in de draagzak kotste ik iedereen al onder in de tram.

Gelukkig is het nu minder erg en word ik alleen nog maar misselijk en onwel, maar net niet op het randje van overgeven.
Stoffen heb ik niet zoveel last van eigenlijk, of ze moeten heel synthetisch zijn.

Hebben jullie ook zo'n hekel aan roltrappen? Ik haat roltrappen. Ik kan er echt niet tegen, die band die je vast moet houden loopt altijd in een ongelijke snelheid, dat hele ding zoemt en trilt en ik word er helemaal kriegel van. Ik heb ze nooit leuk gevonden.

Oh, en wij hebben geen tv. $_/-\o_$
En geen auto, gelukkig. Ik fiets veel liever! Mijn vader houdt niet van autorijden en mijn moeder voelt zich ook niet zo lekker in auto's.

Dat van die paniek herken ik zo goed ijssnuiver! Ik stond op school altijd bekend als "zij met de stalen zenuwen" omdat ik altijd zo ontzettend koelbloedig reageer als er iets misgaat. Ik kan ook eigenlijk niet stressen om 'normale' stressdingen, alleen om onzinnige dingen of als het echt het laatste moment is. Ik ben sowieso heel down to earth, dat kan het ook gewoon zijn hoor.

Ik rijd wel op een manege (gelukkig zijn de lampen goed

) maar ik merk dat als het druk is in de bak en een paar mensen kunnen hun paard niet helemaal in de hand houden (bijvoorbeeld omdat het om een nogal koppig dier gaat die ze lekker in de zeik neemt) waardoor de helft crasht dan kan ik me echt niet meer goed concentreren, ik word zo snel afgeleid altijd.... kan nog wel eens lastig zijn als je zelf lekker aan het rijden bent.

**Geplaatst**: 27-08-10 18:03

Geplaatst: 27-08-10 18:03

Wat herkenbaar met die herrie en aanraken. Ik krijg er ook pijn van en het dreunt dan door mijn lijf.

Wat Phormicola zegt, heb ik ook. Van die dingen die niemand anders opmerkt.

Ook dieren zie ik veel sneller en onderbreek vaak iemand als die tegen me praat om het te laten zien

.

Nou heb ik 1 vraagje: Hoe doen jullie dat met werk? Ik heb geprobeerd een Wajong aan te vragen, maar hij wordt afgewezen en ze blijven baantjes suggereren waar ik dus met mensen moet werken of binnen een bepaalde tijd iets af moet hebben.

Vandaag een hoorzitting gehad en al te horen gekregen dat het afgewezen gaat worden. Deze keer omdat ze aan wetten gebonden zitten. Het gaat ze niet om mijn beperkingen, maar om het regeltje dat er geen nieuwe feiten zijn, ten opzichte van de diagnose en afwijzing van Wajong in 2009.

Ik weet niet meer hoe ik de eindjes aan elkaar moet knopen. Ik loop 's ochtends kranten, maar dat is ook geen vetpot. Ik wil heus wel werken, maar het gaat niet, ik heb als eerste geen kwalificaties en mijn verleden bestaat uit baantjes van hele korte periodes. Daarnaast heb je ook mijn beperkingen en ik word ook zo snel moe. De krantenwijk op zich is al een baan en dat is van 5 tot 7, dan het huishouden op orde zien te houden, mijn dochter op tijd naar school krijgen.

Het verhaal is nog langer, maar dat zal ik jullie besparen.

**Geplaatst**: 27-08-10 18:05

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 27-08-10 18:05

@kitten84: wie heb je meegehad naar de hoorzitting?
Ik ben namelijk ook eerst afgewezen, maar uiteindelijk bij de hoorzitting wel "gelijk" gekregen.

@ de rest: interessante verhalen hier, maar ben een beetje moe(en ziek) dus reageer verder niet

)

**Geplaatst**: 27-08-10 18:11

Geplaatst: 27-08-10 18:11

@ siskeh: mijn MEE begeleider en mijn zus(die zodra ze wat zei, wel wat meer vriendelijkheid kreeg van de mensen van de hoorzitting). De uitslag is officieel 2-11, maar zolang redden we het niet financieel en we willen het dus voor de rechter laten komen door middel van een achterdeur....hopen we.....

**Geplaatst**: 27-08-10 18:20

Geplaatst: 27-08-10 18:20

Je hebt dus al voldoende mensen meegenomen..
He wat ontzettend balen

Ik probeer met je mee te denken hoor..
Met wie heb je verder nog contact? loop je nog bij een psychiater? zou die nog eens duidelijk kunnen beschrijven wat de problemen zijn.

En ookal zijn er geen veranderingen, jij bent van mening dat de afwijzing "verkeerd" is, dus verkeerd is ingeschat neem ik aan(is onderdeel van jouw probleem, dus extra bevesting van IMO!!)
Zo is het bij mij namelijk ook gegaan, wij zijn met "hetzelfde" verhaal gekomen, dus bullshit dat ze zo moeten redeneren

Of er moet bij mij al "meer" aan de hand zijn geweest(wat kan kloppen want de arbeidsdeskundige had me er toch een potje van gemaakt :oo

)

Wat vind je trouwens van het hele wajongproces? Wat doet het met je?
Misschien kan je dat ook op papier zetten om aan te geven wat jij aankan?

Verder kan ik niet zo helpen zonder extra info...maar misschien al een tip om nog duidelijker op papier te krijgen wat er aan de hand is...

**Geplaatst**: 27-08-10 18:39

Geplaatst: 27-08-10 18:39

Ik loop helemaal niet bij een psychiater, dat is het hem denk ik ook. Heb niet genoeg hulp om me heen waarschijnlijk.

Het gedoe met de wajong put me uit. Ik was vanochtend zo gestresst dat ik bijna tegen een aanhanger knalde(dat werkt me ook tegen, dat ik kan autorijden). Mijn zus heeft me gekalmeerd door me manen te laten vlechten.
Ik ben ook in tranen uitgebarsten daar. Het is zo oneerlijk allemaal. Ik ben hier &^% mee geboren, maar het is pas vorig jaar gevonden. ADHD hadden ze op mijn 12e al gevonden, maar de school geloofde de psychiaters van de RIAGG niet.

Mijn beperkingen zijn duidelijk weergegeven in een psychologisch loopbaanonderzoek, waar in de psychologe ook adviseerde om toch de wajong aan te vragen. Dit rapport werd niet meegenomen in de herziening dit jaar omdat het geen nieuw feit is.

**Geplaatst**: 27-08-10 18:44

Geplaatst: 27-08-10 18:44

Pfff ik denk dat je dan maar naar de rechtbank moet ja

Juridisch advies inwinnen enz.

Maar een herziening is iets anders dan een bezwaar tegen de eerste *hoe heet zo'n ding

*

Ik kan trouwens ook autorijden, ik kan "werken"(zolang het op mij afgestemt is, dus niet zoals "normale" mensen, en ook niet zoveel), ik kan mezelf verzorgen, ik heb vrienden enz. maar toch wel afgewezen

Nu kan ik niet beoordelen hoe jij overkomt, al weet ik dat ik heel vaak goed overkom, wat bij de hoorzitting niet meer lukte omdat ik ook gesloopt was door deze hele procedure.

**Geplaatst**: 27-08-10 19:39

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 27-08-10 19:39

Ik ben der vandaag ook achter gekomen dat ik er niet tegen kan om zomaar over te steken als er auto's al dichtbij de zebrapad zijn..
Dan word je altijd voor gelaten maar daar kan ik dus niet tegen.

**Geplaatst**: 30-08-10 21:42

Geplaatst: 30-08-10 21:42

dus... word ik gebeld of ik wellicht 3 maanden naar zuid afrika wil, om daar friese paarden te trainen. 4 stuks. en op safari te gaan.

...wil ik dat? JA! geweldig!

maar ik kan wel janken, 3 maanden van mijn veilige huis, mijn veilige wereld... 3 maanden... zonder mijn vriend, mijn huisje, mijn hond, mijn paard als hij dan nog niet verkocht is.

3 maanden zonder inkomsten om dat niet te vergeten.

2 dagen in paniek op schiphol, omdat ik nou eenmaal een beetje slecht kan tegen alleen reizen. ik raak gewoon verdwaald, al van jongs af aan, ook al moest ik gewoon rechtuit, als ik alleen was dan ging het niet goed, tenzij ik de weg echt goed kende.

ik weet echt niet wat ik hiermee aan moet.

**Geplaatst**: 30-08-10 21:47

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 30-08-10 21:47

Heb je al Ja gezegd? En dat je er nog over mocht na denken.

**Geplaatst**: 30-08-10 21:49

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 30-08-10 21:49

ik heb nog geen ja gezegd.
ik zou aan het eind van de week bellen, met een beslissing eigenlijk.

**Geplaatst**: 30-08-10 21:52

Geplaatst: 30-08-10 21:52

Joh, wat een herkenbare verhalen weer!

Mijn huid is ook zo super gevoelig, terwijl ik zelf juist ontzettend lichamelijk ingesteld ben!
Als iemand er zachtjes overheen gaat lig ik al te kronkelen idd!

Knuffelen enzo kan ik goed hebben, ook van vrienden!

Alleen van mensen waar ik verkeerde 'vibes' van krijg dus totaal niet!

Het niet alleen willen reizen is ook zo herkenbaar, mijn zus woont in amsterdam en met de trein daar heen is drama!
Het gaat uiteindelijk wel maar alleen het idee al maakt me super gestressd! Daarom ben ik ook zo blij met mijn auto, lekker alleen, muziekje erbij, super!

Het eerder dingen zien dan anderen is ook errug herkenbaar, dit heb ik ook altijd! Ook let ik meer op details dan anderen en onthoud ik werkelijk waar ALLES...

Na een drukke dag met veel (nieuwe) mensen ben ik compleet gesloopt!

**Geplaatst**: 30-08-10 21:53

Geplaatst: 30-08-10 21:53

jeetje lillybee ..zou je dan wel gaan ?? het klinkt heel moeilijk voor jouw.. maarrr het is natuurlijk een geweldig aanbod ! veel plezier alvast !

Nu mijn eigen ding..

Onze zoon van net 10 (asperger) was net woest maar dan ook echt woest...

We hebben onze inbouwkoelkast in de keuken eruit gehaald want morgen word de nieuwe gebracht.

Vanavond was mijn man zijn brood voor morgen aan het smeren en ieder avond gaat mijn zoon tegen de koelkast staan en gezellig kletsen en ondertussen wat worst wegwerken..

Nou ja je raad het l koelkast weg ..zoon weg... die was in de holte gevallen en zat op zijn platte gat stom verbaasd te kijken dus wij lagen helmaal in een deuk ..en dat viel verkeerd ..heel verkeerd...

Zie dan maar uit je slappe lach te komen ..je zoon uitleggen dat we lachen om het feit dat het heel komisch overkwam maar we hem niet wilden beledigen enz enz..pffff het heeft een uur geduurd voor hij weer aanspreekbaar was..moeilijk zulke dingen..

Ook op school loopt hij weer vast hij zit nu in groep 7 een moeilijk jaar en hij loopt nu weer tegen het huiswerk op..huilen..stress...hij ziet door de bomen het bos niet niet meer ... en hij maakt het zich zo moeilijk want hij leert zo makkelijk ..maar ja ..die strijd ervoor..

Herkennen de mensen met asperger dit ..? en hoe los jij dit op ?

Hoe kunnen wij ons als ouder ons aanpassen..?

Vragen ..vragen....

**Geplaatst**: 30-08-10 21:55

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 30-08-10 21:55

Haha, ik voel ook een golf van rust op me neerdalen in panieksituaties. Ik kan dan alles heel goed zien en ontleden en weet wat ik moet doen om het op te lossen

Jeetje Kitten, wat een gedoe met die Wajong. Kun je niet gewoon bij een spych gaan lopen totdat je 'm hebt?