Daarnaast woonde mijn grootvader op Curaçao en hebben we zelf al eerder in Zuid Afrika gewoond, dus voor ons was het "normaal" om ver te reizen, maar mijn ouders hebben ons wel altijd op het hart gedrukt dat het dat voor een heleboel mensen niet is en dat een vakantie op een camping 10km verderop voor sommige mensen net zoveel betekent als ons jaarlijkse bezoek aan mijn grootvader. Bovendien waren er ook genoeg die veel liever lekker gingen skiën in Oostenrijk dan dat ze 9 uur opgehokt in een vliegtuig zaten om twee weken aan het strand op Curaçao te liggen, met een jetlag en geen eigen auto bij de hand.
En vergeet ook niet dat alles nu veel zichtbaarder is door internet en social media; vroeger vertelde je een keer op maandag in het kringgesprek over wat je had gedaan in de zomervakantie, maakte er misschien een mooie tekening van en je moeder plakte drie maanden later de 36 foto's in een fotoalbum, terwijl alles tegenwoordig op Facebook, Instagram of Twitter staat en we duizenden foto's kunnen maken zonder dat het ons iets extra's kost. Plus vliegen is veel goedkoper dan pakweg 10-20 jaar geleden.En ik heb echt niet het idee dat het gros van de ouders vindt dat hun kinderen achtergesteld worden als ze niet alles krijgen wat hun hartje begeert. Ik ken er een paar die zo denken, maar die zijn echt in de minderheid. Het merendeel kocht kleding voor de kinderen gewoon bij de Hema, Zeeman of Hans Textiel, "want ik ga geen 100 gulden/euro/whatever neertellen voor iets waar de kinderen binnen zes maanden zijn uitgegroeid," en terecht.
" Of: "Prima dat je dat wilt, ga maar sparen."
Heb uiteindelijk 8 jaar geleden maar zelf een gameboy classic gekocht met Mario.
Mijn zusje en ik konden ook wel eens drammen, maar dat was na een avondje of een paar dagen wel over, en die Nintendo64 kwam er echt niet hoor. 
Maar ik weet niet waar ik dan precies bij wil horen nu. Ik ben best wel een loner.