Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-08-10 16:37

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 16:37

Ik heb ook nog nooit een vriend gehad, walg normaal gesproken van aanraking, maar van "vrienden" kan ik het na een lange periode wel hebben

Geloof dat er voor mij nog wel hoop is.

**Geplaatst**: 26-08-10 16:42

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 16:42

Mijn relatie is net uit..

**Geplaatst**: 26-08-10 16:43

Geplaatst: 26-08-10 16:43

Ik van vrienden na een lange periode ook niet.
De enige is mijn moeder die wat kan, verder eigenlijk niemand.
Ook een hand op mijn schouder vind ik verschrikkelijk. $:\$
Mijn handen is nog een groter drama. Handen geven doe ik ook niet.
Als ik écht iemand een hand moet geven doe ik het anders.
Bijvoorbeeld iemand ergens uit moet trekken of op moét hijsen doe ik het aan een pols.
Dan geef ik een vuist aan, dan pakken ze vanzelf een pols.
Ik houd mijn hart ook vast als ik eens iets krijg, voor een tandarts moet ik al onder narcose.

Zelfs voor controle komen ze mijn mond niet in.

Met vliegen heb ik altijd dikke neopreenachtige handschoenen aan.
Als ze dan eens toevallig aan mijn handen komen op de grond dan zwakt het al erg veel af.
(In de lucht ben ik toch alleen, dan zitten ze niet aan me haha)

**Geplaatst**: 26-08-10 16:52

Geplaatst: 26-08-10 16:52

moonfish13 schreef:
Als ik eerlijk ben ga ik er niet van uit dat ik een partner vind.
Ik heb uberhaupt nog nooit vriendjes gehad o.i.d.
Daarbij ben ik op aanraking zo gevoelig dat ik er behoorlijk van walg. $:\$
Naja, zegmaar gerust niets accepteer..

ah een medestander,

had een "vriendin" die uhm erg lichamelijk was, legde hoofd dan op m'n schouder etc. vind het dan erg moeilijk om te zeggen dat ze dat niet moeten doen, maar op gegeven moment vriendelijk en daarna hard geprobeerd (werkte niet echt, dus toen maar aan haar moeder gezegd die weet wat autisme inhoudt).
Ik vind het ontzettend vervelend als mensen mij aanraken, maar ben te zacht om er tegen in te gaan, dus walging en spanning blijven binnenin.
Heb me zodoende aangepast dat ik nu wel handen geef, maar een vriendje die me constant zou aanraken, NEE!

Veel plezier trouwens in Slovenie

**Geplaatst**: 26-08-10 17:01

Geplaatst: 26-08-10 17:01

Ik heb wel een tijdje een vriendje gehad maar dat was ook snel over..

Maar ik kan ook zeker niet tegen als iemand tegen aan hangt of over mn rug aait [Tante doet dat wel eens]
En dan gaat er toch een grote rilling over m'n rug heen..
Er moet zeker zo'n 1 meter of iets groter een afstand zitten tussen mij en de andere persoon.
Kan er totaal niet tegen als er iemand precies recht voor mn neus staat en dan nog is aanraakt, ik kan soms dan flink boos worden.

**Geplaatst**: 26-08-10 17:05

Geplaatst: 26-08-10 17:05

Ik waarschuw één keer, neem je het niet sirieus en ik ben in een goede bui doe ik het twee keer.
Als je dan niet luistert word ik boos.

Zeker als je al van het probleem afweet.
Aaien over mijn rug vind ik ook verschrikkelijk.
In de vogezen aaide er ineens een instructeur over mijn rug, richting onderrug. Ik voel het nu weer. $:\$

Ik had ook zo'n vriendin, handen op schouders enzo.. Gats..
Mensen naast me gaat nu wel, met het vliegen de berg op proppen ze gerust 12 mensen in een bus waar er 10 in mogen ofzo..
Maar je moet niet tegen me aan gaan zitten.

**Geplaatst**: 26-08-10 17:12

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 17:12

Ik kan er niet tegen als mensen vlak achter me gaan staan..
Zoals in de rij, of als het druk op straat is of wat dan ook..
ik ben eenmalig geflipt, ik heb die vrouw een paar keer gevraagt om afstand te bewaren en niet tegen me aan te rijden.. en toen gaf ik haar een trap..
Spijt me zeer, maar ik was in paniek, en kon geen kant op..

**Geplaatst**: 26-08-10 17:31

Geplaatst: 26-08-10 17:31

Even iets... Zijn jullie ook zo gevoelig op je hoofdhuid?
Ik word er gestoord van..

**Geplaatst**: 26-08-10 17:44

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 17:44

Ik meld me hier ook even als dat mag

Heb 3 weken geleden een ponykamp voor kinderen met een AS diagnose begeleid, super leuk en leerzaam maar ook moeilijk zeg, pfoe!
1 op 1 begeleiding, dus had een vast meisje om te begeleiden en het was echt een lieve meid, maar ze had best veel onzekerheden en angsten, maar uitte alles in boosheid..Het was dus soms een heel gepuzzel om er nou achter te komen wat er écht speelde en soms kreeg ik haar negatieve patroon gewoon niet doorbroken

Wat ik wel ontzettend leuk vond, is dat ik naarmate de week vorderde, steeds vaker spontane knuffels kreeg en ze mij zoveel vertrouwde dat ze ook zelf aan ging geven als het niet goed ging

Echt heel leuk, leerzaam en dankbaar werk zo'n kamp

**Geplaatst**: 26-08-10 17:48

Geplaatst: 26-08-10 17:48

Ik heb geen last van mn hoofdhuid, en hoe bedoel je daar mee?

**Geplaatst**: 26-08-10 17:53

Geplaatst: 26-08-10 17:53

Ik ben overal gevoelig.

Mijn hele huid, ik kan er ook niet tegen als mensen mij heel licht aanraken (als je bijv. hard drukt vind ik dat veel minder erg), als mijn vriend me bijv. gewoon zachtjes over mijn huid aait.. in het begin vond hij het volgens mij vooral grappig/raar omdat hij dacht dat het kietelde, maar het doet echt pijn. Hij weet het nu ook en dat scheelt. Ik schrik er heel snel van, maar als ik me erop concentreer dan is het niet zo erg. Hij doet het vaak automatisch, maar als ik dan raar begin te kronkelen roept hij meestal al heel verschrikt "sorry!"

Ik ben heel lichamelijk, raak mensen vaak aan en knuffel heel graag, maar ik schrik heel snel als iemand me ineens aanraakt, dat vind ik ook niet fijn. Maar het liefst knuffel ik de hele dag met mijn vriend.

Misschien komt het ook omdat ik rood haar heb, mensen met rood haar hebben al snel een gevoelige huid. Maar ik heb ook een gevoelige neus, ogen, oren etc..

Ik kan er ook niet tegen als mensen dicht bij me staan (vooral niet als ik bezig ben) maar ik kan ook niet tegen rijen of grote groepen mensen, word ik helemaal kriegel van. Veel te druk al dat gepraat en ik zie/hoor/ruik/voel alles, dus ik word er dan helemaal gek van.

Ik ben op m'n huidige werk ook helemaal niet op z'n plek merk ik, ik werk nu op een kinderboerderij in het theehuis waar ik ijs/drinken/etc. moet verkopen. Ik merk dat als het een beetje druk is ik helemaal gesloopt ben als ik thuis kom, en het werk is absoluut niet zwaar... ik kan alleen niet tegen al die mensen! Ik word er zo ontzettend moe van. Ik moet nog tot eind oktober, gelukkig niet al te lang meer maar daarna ga ik nooit meer zoiets doen...
Nog een reden om kunstenaar te worden, kan je heerlijk rustig in je eentje werken.

Wat een leuke ervaring Corelli!

xdniesje schreef:
Mijn relatie is net uit..

**Geplaatst**: 26-08-10 18:10

Geplaatst: 26-08-10 18:10

Mijn haren, met mijn haar in een staart moet echt alles gelijk zitten anders word ik gek.
Ongelijke druk op mijn hoofdhuid vind ik verschrikkelijk!

**Geplaatst**: 26-08-10 18:11

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 18:11

Ik heb heel veel en zwaar haar, als ik mijn haar een dag in een staart/knot draag dan krijg ik ook ontzettende pijn aan mijn hoofdhuid.

**Geplaatst**: 26-08-10 18:12

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 18:12

Maar heeft niet iedereen met zwaar haar dat? Ik in ieder geval wel

Datgene wat moonfish beschrijft, klinkt minder alledaags..

**Geplaatst**: 26-08-10 18:14

Geplaatst: 26-08-10 18:14

Corelli schreef:
Maar heeft niet iedereen met zwaar haar dat? Ik in ieder geval wel
Datgene wat moonfish beschrijft, klinkt minder alledaags..

Het is niet eens zwaar.. Dat is het punt niet.
Het is de ongelijke druk en het getrek aan mijn hoofdhuid.
Kappers zijn dan ook niet mijn hobby, eergister hebben we het zelf geknipt en dat ging goed.
Mijn moeder weet wel wat wel en niet kan, en ik heb geen ingewikkeld kapsel.

**Geplaatst**: 26-08-10 18:20

Geplaatst: 26-08-10 18:20

Tuurlijk Corelli, ik doelde ook niet op iets speciaals.

Ik bedoelde meer dat ik eigenlijk alleen dan last krijg (door een logische reden), niet zozeer speciaal iets met mijn hoofdhuid (meer met de huid op mijn lijf dus).

Ik knip overigens altijd mijn haar zelf, ik haat kappers (nu komt dat ook omdat ze vroeger mijn haar - was heel lang, tot over mijn kont - geweldig vonden en er allemaal troep in wilden smeren, dat vond ik vreselijk...)

**Geplaatst**: 26-08-10 18:54

Geplaatst: 26-08-10 18:54

Corelli schreef:
Ik meld me hier ook even als dat mag Heb 3 weken geleden een ponykamp voor kinderen met een AS diagnose begeleid, super leuk en leerzaam maar ook moeilijk zeg, pfoe!
1 op 1 begeleiding, dus had een vast meisje om te begeleiden en het was echt een lieve meid, maar ze had best veel onzekerheden en angsten, maar uitte alles in boosheid..Het was dus soms een heel gepuzzel om er nou achter te komen wat er écht speelde en soms kreeg ik haar negatieve patroon gewoon niet doorbroken
Wat ik wel ontzettend leuk vond, is dat ik naarmate de week vorderde, steeds vaker spontane knuffels kreeg en ze mij zoveel vertrouwde dat ze ook zelf aan ging geven als het niet goed ging Echt heel leuk, leerzaam en dankbaar werk zo'n kamp

hihi, ik herken me heel erg in het meisje.. vooral boosheid en zeggen wat er nou echt aan de hand is.. Lijkt me heel mooi om te zien hoe zo'n meisje je gaat vertrouwen!

Heb respect voor je! Zal vast moeilijk geweest zijn..

Ik heb als ik last van stress/spanning heb, dan wel erg jeuk op mijn hoofd. Maar zoiets bedoel je denk ik niet?

Ik haat kappers ook. Ze duwen altijd zo hard je hoofd om, zitten aan je nek, dan weer aan je kin etc..

**Geplaatst**: 26-08-10 19:14

Geplaatst: 26-08-10 19:14

Ik ben ook super gevoelig op aanraking. Hand op schouder/been leggen is al teveel en de enige die dat met beleid nog kan is me moeder, maar ook dat liever niet.
Vriendjes heb ik ook nog nooit gehad en vermoed ook dat ik die niet zal krijgen. Ik denk ook dat ik niet de rest van me leven met iemand in 1 huis kan functioneren, volgens mij zou ik dan gillend gek worden.
Gevoelig op de hoofdhuid heb ik niet heel extreem, enkel een keer als m'n staart te strak heeft gezeten(heb wel heeel dik en lang haar trouwens).
Ik schrik ook altijd heel erg als iemand mij aanraakt en me eerste reactie is dan om diegene de hersens in te slaan(wat ik overigens wel kan voorkomen hoor

).

**Geplaatst**: 26-08-10 19:16

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 19:16

Ik heb mijn moeder een keer een dreun gegeven

ze maakte me wakker door me aan te raken, dat moet je dus echt niet doen. Of ik nou wakker ben of slaap, als iemand me plots aanraakt schrik ik.

Ik zie mijn vriend niet elke dag, dat zou ik ook niet willen want ik heb behoorlijk wat tijd voor mezelf nodig... gelukkig denkt hij er ook zo over! Als we elkaar 3 daagjes achter elkaar zien dan is 't vaak ook zo van nou, ik ga nu weer naar huis hoor.

**Geplaatst**: 26-08-10 19:26

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 19:26

Wat bijzonder om te lezen dat jullie allemaal zo gevoelig zijn met aanrakingen! Ik heb dat op kamp bij geen van de kinderen gemerkt

Bij kinderen die heel erg in hun eigen wereld vertrokken, gebruikten we een zachte aanraking (bijv een hand op de schouder) om ze weer terug in het hier en nu te krijgen, maar ook dat ging niet echt met schrikken gepaard

**Geplaatst**: 26-08-10 19:37

Geplaatst: 26-08-10 19:37

Haha je wilt me niet zien kronkelen als m'n vriend me gedachteloos heel zachtjes over mijn rug aait :')

het is heel vreemd, het is niet eens echt kietelen maar het doet gewoon 'pijn'. Maar wat hardere aanrakingen kan ik beter tegen. Ik merk dat ik meer schrik als ik het niet zie aankomen, bijv. iemand die van achter een hand op mijn schouder legt of me een duwtje geeft. Ik kan dan ook heel fel reageren (mijn moeder doet zoiets vaak helaas) en dan schrikt die persoon daar meestal weer van, en dan ben ik weer degene die chagarijnig, vervelend of boos is volgens hen.
Maar ik ben voor alles heel gevoelig, ik kan er ook niet tegen als mensen ineens een lamp aan doen. Mijn vriend heeft dimlicht in zijn slaapkamer, wat is dat een verlossing zeg. :Y)

Als lampen knipperen (al is het vaak maar een beetje, zoals TL-licht) dan word ik helemaal gek. En 'rare' geluiden hoor ook, al zijn ze voor anderen heel alledaags. Vooral geluiden die zich steeds herhalen, ik kan daar echt niet tegen (op school werd ik altijd gek van het geluid van schrijvende pennen bijv). Als het hard is al helemaal.
Ik was laatst even op een of ander hardcore-feest, we liepen even naar binnen na een feestje (niemand houdt van hardcore uit mijn vriendengroep maar we gingen voor de grap even kijken)... ik stond binnen 10 minuten weer buiten, ik deed heel erg mijn best maar die constante dreunen en dat licht, ik werd zo misselijk dat ik bijna flauwviel. Heb de rest van de avond hoofdpijn gehad.
Ik kan ook niet zo goed tegen medicijnen (van antibiotica ben ik altijd 3x zo ziek als van de kwaal, ik krijg dan ook alle bijwerkingen... ik heb 1x een aspirientje genomen en die kotste ik meteen weer uit) en cafeïne valt ook niet goed, gelukkig lust ik geen koffie maar ik heb een keer tiramisu gegeten en toen had ik heel veel hoofdpijn. Een keer een blik energydrink gehad en toen was de rest van de dag zo misselijk als de pest, en als ik cola drink krijg ik ook last van mijn buik.
Ik word ook misselijk van heftige geuren, zoals parfum (mensen hebben imo al snel teveel op, ik gebruik het zelf dan ook niet. Wel deo, maar als ik dat opspuit moet ik snel de kamer uit want anders krijg ik echt kotsneigingen). Ik ren het liefst ook langs de parfumerie. :')

Als ik sta af te wassen ga ik dood van de jeuk aan mijn neus, maar dat komt dus door het afwasmiddel. :Y)

Ik denk dat ik gewoon over het algemeen gevoelig ben.

Ik ben dus wel heel knuffelig, ik knuffel heel graag met mijn vrienden, en ik raak mensen ook best vaak aan. Maar als zij mij dan (ineens) aanraken dan heb ik dat liever niet. Van vrienden kan ik aanrakingen wel hebben hoor, maar als ik dicht bij onbekenden sta of ze me aanraken vind ik dat heel vervelend.

**Geplaatst**: 26-08-10 19:40

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-08-10 19:40

Jij klinkt inderdaad super gevoelig Fiffil

Lijkt me lastig!
En als ik jouw beschrijving zo lees, komt alles ook veel "harder" binnen dan bijvoorbeeld bij mij..Stuit je niet op veel onbegrip op je omgeving? Mensen die zeggen (of denken) "joh negeer het gewoon" en daarbij niet in de gaten hebben dat het bijna niet te negeren valt omdat het zo erg binnenkomt?

**Geplaatst**: 26-08-10 19:46

Geplaatst: 26-08-10 19:46

Daar kan ik me exact in vinden Fiffil. Ik heb dat ook allemaal. Geluiden(vooral onverwacht) doen echt zeer aan me oren, ik voel de trillingen dus ook echt in me oren en dat doet dus zeer. Ik vind ook al snel dat de tv oid veeel te hard staat terwijl een ander het dan nog amper kan horen. Met licht ed heb ik dat dus ook, onverwacht van donker naar licht kunnen me ogen echt niet aan(heb een wake-up light nu, dat is een verademing voor mij!). Van die knipperende lichten word ik helemaal gek, drama. Op mijn werk zijn een aantal lampen die dat ook hebben(oud bedrijf, krijg je dat. Geen TL-lamp overigens) en daar moet ik echt niet bij in de buurt blijven.
En aanrakingen dus. Als je koorts hebt, dan heb je soms wel eens pijn als je, je huid aanraakt. Dat gevoel heb ik heeel regelmatig als ik(of vooral iemand anders) me aanraakt.

**Geplaatst**: 26-08-10 19:50

Geplaatst: 26-08-10 19:50

Het probleem is dus dat ik na een dag met veel indrukken totaal gesloopt ben. Vooral thuis levert dat problemen op, want als ik van mijn werk kom en ik heb een redelijk drukke dag (met veel mensen) gehad en mijn moeder vraagt of ik nog even naar de winkel wil lopen, dan wil ik dat écht niet. Niet omdat ik niet voor haar naar de winkel wil gaan, maar het idee om nog meer mensen om me heen te hebben maakt me al gek. Met het gevolg dat ik in haar ogen lui ben.

Ik zie ook echt alles. Ik merk het bijv. als ik een boswandeling maak met anderen, ik ben altijd de eerste die een dier ziet en de meesten hebben dan zoiets van "waar heb je het over??" al wijs ik drie keer. Zo zat ik laatst met een vriendin op de fiets, we waren in gesprek en het was schemerig, maar in mijn ooghoek zag ik een egel op het veldje naast het fietspad lopen, dus ik zei "kijk een egel!" en ze snapte niet hoe ik dat beest kon zien in de schemer terwijl ik er niet recht naar keek.

Maar ik zie dus kleine bewegingen heel snel. Mijn vriend vindt het al niet meer leuk om met me door het bos te wandelen _O-

Dat is ergens heel handig, maar ook heel vervelend (vrienden vinden het niet leuk als ze gamen met 4 schermpjes, ik zie alles op die schermpjes dus ik weet precies wie wie gaat doodschieten omdat ik ze allemaal als 1 zie, om het zo te zeggen). Maar alle kleine bewegingen in mijn ooghoek maken me gek, zeker als ik moe ben. Als ik dan bijv. aan tafel zit bij het eten wil ik het liefst rust, maar mijn broertje zit vaak op dingen te tikken/dezelfde bewegingen te maken met zijn vork etc. en daar kan ik echt niet tegen. Als ik moe ben reageer ik ook heel geïrriteerd en dan ben ik natuurlijk degene die zich niet zo moet aanstellen. Ik weet ook dat het aan mij ligt, maar als ik er al niet zo goed tegen kan (vanwege bijv. vermoeidheid) heb ik ook helemaal geen zin meer om het normaal te zeggen of rustig te reageren. Ik raak dus heel snel afgeleid door kleine bewegingen en geluidjes. Als ik met iemand praat en ik ben op een drukke plek moet ik ook mijn best doen om niet de hele tijd om me heen te kijken, want ik weet dat dat heel onbeleefd en ongeïnteresseerd overkomt.

Als ik moe ben is het natuurlijk veel erger, maar ik word juist moe door die prikkels... dus dat schiet ook niet echt op. :Y)

Daarom werk ik ook het liefst in mijn eentje, ik moet er niet aan denken om een kantoorbaan oid te hebben want ik kan er ook totaal niet tegen als mensen in de buurt zijn terwijl ik probeer te werken.

Inderdaad ijssnuiver, het doet gewoon pijn - ik denk dat dat koortsige huid-gevoel wel een goede beschrijving is. Ik hoor ook veel hoge geluiden (sommige vleermuizen bijv, nu is dat best hoog) dus als er dan een piepje ergens is doet dat zoveel pijn... en dan heb je van die grappenmakers met zo'n zoemringtone in de klas.

ik kan ook niet goed tv/film kijken, omdat ik alles zie ook alle kleine details komt er zoveel binnen dat ik gewoon pijn krijg aan mijn ogen. Ik game ook niet om dezelfde reden. Als het beeld stilstaat (computer) is het minder erg.

**Geplaatst**: 26-08-10 19:57

Geplaatst: 26-08-10 19:57

Fiffill schreef:
Het probleem is dus dat ik na een dag met veel indrukken totaal gesloopt ben. Vooral thuis levert dat problemen op, want als ik van mijn werk kom en ik heb een redelijk drukke dag (met veel mensen) gehad en mijn moeder vraagt of ik nog even naar de winkel wil lopen, dan wil ik dat écht niet. Niet omdat ik niet voor haar naar de winkel wil gaan, maar het idee om nog meer mensen om me heen te hebben maakt me al gek. Met het gevolg dat ik in haar ogen lui ben.

Ik zie ook echt alles. Ik merk het bijv. als ik een boswandeling maak met anderen, ik ben altijd de eerste die een dier ziet en de meesten hebben dan zoiets van "waar heb je het over??" al wijs ik drie keer. Zo zat ik laatst met een vriendin op de fiets, we waren in gesprek en het was schemerig, maar in mijn ooghoek zag ik een egel op het veldje naast het fietspad lopen, dus ik zei "kijk een egel!" en ze snapte niet hoe ik dat beest kon zien in de schemer terwijl ik er niet recht naar keek. Maar ik zie dus kleine bewegingen heel snel. Dat is ergens heel handig, maar ook heel vervelend (vrienden vinden het niet leuk als ze gamen met 4 schermpjes, ik zie alles op die schermpjes dus ik weet precies wie wie gaat doodschieten omdat ik ze allemaal als 1 zie, om het zo te zeggen). Maar alle kleine bewegingen in mijn ooghoek maken me gek, zeker als ik moe ben. Als ik dan bijv. aan tafel zit bij het eten wil ik het liefst rust, maar mijn broertje zit vaak op dingen te tikken/dezelfde bewegingen te maken met zijn vork etc. en daar kan ik echt niet tegen. Als ik moe ben reageer ik ook heel geïrriteerd en dan ben ik natuurlijk degene die zich niet zo moet aanstellen. Ik weet ook dat het aan mij ligt, maar als ik er al niet zo goed tegen kan (vanwege bijv. vermoeidheid) heb ik ook helemaal geen zin meer om het normaal te zeggen of rustig te reageren. Ik raak dus heel snel afgeleid door kleine bewegingen en geluidjes. Als ik met iemand praat en ik ben op een drukke plek moet ik ook mijn best doen om niet de hele tijd om me heen te kijken, want ik weet dat dat heel onbeleefd en ongeïnteresseerd overkomt.

Als ik moe ben is het natuurlijk veel erger, maar ik word juist moe door die prikkels... dus dat schiet ook niet echt op. Daarom werk ik ook het liefst in mijn eentje, ik moet er niet aan denken om een kantoorbaan oid te hebben want ik kan er ook totaal niet tegen als mensen in de buurt zijn terwijl ik probeer te werken.

Inderdaad ijssnuiver, het doet gewoon pijn - ik denk dat dat koortsige huid-gevoel wel een goede beschrijving is. Ik hoor ook veel hoge geluiden (sommige vleermuizen bijv, nu is dat best hoog) dus als er dan een piepje ergens is doet dat zoveel pijn... en dan heb je van die grappenmakers met zo'n zoemringtone in de klas. ik kan ook niet goed tv/film kijken, omdat ik alles zie ook alle kleine details komt er zoveel binnen dat ik gewoon pijn krijg aan mijn ogen. Ik game ook niet om dezelfde reden. Als het beeld stilstaat (computer) is het minder erg.

Je omschrijft precies hoe ik ook alles ervaar, heel appart. Ik zie en hoor en merk ook alles direct als eerste op en mensen zijn daar verbaasd over. Met z'n allen aan tafel eten is ook drama(helemaal avondeten als ik gesloopt ben door alle indrukken en de vriendelijkheid niet zo goed meer kan opbrengen). Heb nog een jonger broertje die nooit stil kan zitten, altijd geluiden moet maken. En daar heb ik dan commentaar op en inderdaad ik moet altijd m'n mond houden en niet zo zeuren.

Ik was met me moeder op den duur met de hond aan het lopen afgelopen winter en we liepen op gegeven moment terug door het dorp en zag ik uit mijn ooghoek iets naar me happen(als een krab). Ik schrok me idioot en inderdaad er liep een krab. Waarschijnlijk losgelaten daar, super zielig eigenlijk. Maar het viel me wel op, terwijl me moeder zoiets had "een krab hier

". "s nachts nachtmerrie over die krab gehad :')

.

Mijn ogen zijn ook altijd onwijs moe aan het eind van de dag. En ik ben altijd echt blij als ik in me bedje lig.