Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-09-25 16:33

Geplaatst: 15-09-25 16:33

Wat ik daarin niet snap, en wat ik ook geleerd heb bij de diverse revalidatie trajecten is dat hoe opener je bent over je ellende hoe meer mensen er begrip voor kunnen opbrengen (tenminste de groep die er wel rekening mee wil houden) dan wel wat rekening houden met wat je mankeert. Mensen kunnen niet ruiken dat er iets mis is of hoe iemand zich die dag voelt.

En als iets toch al blijvend aanwezig is, dan verandert daar niks aan bij het wel of juist niet melden. Maar zo sta ik erin en na jarenlange ervaring met leven met anderen merk ik dat ook. Als ik niet meld dat ik me op dat moment gewoonweg sjit voel kunnen anderen het ook niet ruiken als ik moe ben, wazig, extreem mank of domweg afwezig.

de meeste mensen zijn echt wel behulpzaam of helpend als ze het maar weten

**Geplaatst**: 15-09-25 16:38

Geplaatst: 15-09-25 16:38

Rohesia schreef:
Hebben sommigen hier ook een bepaalde terughoudendheid om dingen te typen? Niet persé in dit topic, maar internet in het algemeen? Ik heb al 3x een verhaal getypt want het gaat prut, maar dan verwijder ik het toch maar weer uit schrik dat het herkenbaar is ofzo.. En ik weet eigenlijk niet waarom, want op het werk ed weet iedereen gewoon alles, dus zelfs als er iemand al heel toevallig hierop zou botsen staat er niks nieuws. Maar toch.. Ben ik alleen?

Ja, op twee manieren.

1 om allerlei medische dingen en twijfels open te hebben is best een ding,

En
2, misschien een heel idiote maar die speelt voor mij echt,

Ik ben soms best bang om écht diep inhoudelijke dingen en analyses uitgebreid in mooi net Nederlands te plaatsen,
Omdat dat mogelijk mensen en bijvoorbeeld uwv het idee kan geven dat ik prima in staat ben om te werken.

Dat dat in de praktijk onmogelijk is, dat ik me alleen op momenten dat mijn hoofd helder is verdiep in dingen, en daar dan op bed liggend wellicht een inhoudelijk iets over kan schrijven,
Die context missen mensen waardoor ik mogelijk meer capabel/minder ziek overkom dan dat ik werkelijk ben.

**Geplaatst**: 15-09-25 16:39

Geplaatst: 15-09-25 16:39

Maar bij je therapeut of op bokt is wel wat anders natuurlijk.

Ik zeg hier best veel, maar ook zeker niet alles. Al ijkt dat misschien wel eens zo.

karuna schreef:
Wat ik daarin niet snap, en wat ik ook geleerd heb bij de diverse revalidatie trajecten is dat hoe opener je bent over je ellende hoe meer mensen er begrip voor kunnen opbrengen (tenminste de groep die er wel rekening mee wil houden) dan wel wat rekening houden met wat je mankeert. Mensen kunnen niet ruiken dat er iets mis is of hoe iemand zich die dag voelt.

En als iets toch al blijvend aanwezig is, dan verandert daar niks aan bij het wel of juist niet melden. Maar zo sta ik erin en na jarenlange ervaring met leven met anderen merk ik dat ook. Als ik niet meld dat ik me op dat moment gewoonweg sjit voel kunnen anderen het ook niet ruiken als ik moe ben, wazig, extreem mank of domweg afwezig. de meeste mensen zijn echt wel behulpzaam of helpend als ze het maar weten

**Geplaatst**: 15-09-25 18:36

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 15-09-25 18:36

Toch herkenbaar dus, ergens wel fijn.
Ik ben ook gewoon open in het echte leven, maar via internet houdt iets mij toch altijd tegen. Is misschien niet nodig, maar denk dat het komt omdat het dan gewoon voor iedereen er zwart op wit staat. Je weet nooit wie er meeleest die ergens wel een probleem van zou maken, ofzo? Hoewel ik mij dat misschien minder moet aantrekken want zo speciaal ben ik ook niet :))

**Geplaatst**: 15-09-25 19:28

Geplaatst: 15-09-25 19:28

Fijn dat het wat beter gaat Earth.

Alles wat je op internet zet blijft daar voor altijd staan en kan iedereen lezen. Dat is toch wat anders dan iets vertellen in de directe omgeving.

Een werkgever heb ik niet en hier is ook geen UWV dus daarom hoef ik het niet te laten maar ik sta wel vaak stil bij de openbaarheid van de berichten.
En, als ik elke keer dat ik pijn heb dat zou opschrijven krijg je zo'n klaag verslag.

Ik hoop dat je die warmte toeslag krijgt Telpeva. Ik heb zelf verhoogde tegemoetkoming voor gas en elektriciteit vanwege de invaliditeit. Ik geloof dat ik maar 20% van de werkelijke kosten betaal. Ik kan ook niet tegen kou, alles verstijfd dan en mijn gewrichten gaan meer pijn doen.

Inmiddels heb ik de ct-scan gehad.
De orthopeed wil nog steeds de twee afgescheurde pezen terug halen en weer vasthechten aan het bot. 3 oktober word ik geopereerd en dan is het zes weken mitella en de schouder niet gebruiken. Dat gaat lastig worden met o.a. recht komen. Mijn heup werkt ook nog niet goed dus dat helpt niet mee. De eerste tijd viel het mee met de pijn maar sinds ik therapie heb gaat het alleen maar slechter.
Recht komen is een probleem maar ik kan niet meer goed stappen, het is meer schuifelen. De kinesist denkt dat de genezing wordt bemoeilijkt door de osteoporose waardoor de bot hechting waarschijnlijk langzamer gaat. Dinsdag over een week wordt er weer een foto gemaakt en heb ik een consult.
Kortom, het gaat niet zo goed helaas met een hele pijnlijke schouder en heup en mede daardoor ergere rugklachten. Van mee gaan mennen is de komende maanden ook geen sprake.

Gelukkig zijn de verpleegkundigen allemaal heel aardig en houden zij mij schoon