Bokt.nl

Nadya schreef:

Het hebben van een eetstoornis is niets om je voor te schamen. Het is iets wat heel, heel serieus genomen moet worden door specialisten, maar ook door je omgeving. Hier op bokt zie ik zo vaak van die domme veroordelingen staan en altijd door mensen die er helemaal niets van af weten.

Het is ook iets wat je vast wilt houden, heel herkenbaar. Maar joh, het is zo'n verlossing als je er vanaf bent. Achteraf gezien hield het mij enorm gevangen. En ik ging niet alleen mentaal stuk, maar mijn lichaam zei op een dag ook 'joh, ik trek het niet meer'. Ik zie het nu nog aan mijn ogen, kan het niet uitleggen, maar ik vind het jammer dat het gebeurd is. Als ik de klok terug kon draaien.........

annebe schreef:

Tjee wat een verhalen allemaal!
Gelukkig dat het met sommige toch nog goed gekomen is.

Maar zijn we niet allemaal af en toe met ons gewicht en lijf bezig? En dat sommige dan toch doorslaan een andere kant op?

Lenneke_ schreef:

Er zijn ook sites waar mensen afspreken om met elkaar of met een groep zelfmoord te plegen

Wendy schreef:

Hmm... nooit geweten van het bestaan van dit soort sites. Ik vind het eerlijk gezegd niet schokkend. Internet is toch een plek waar mensen met gezamenlijke interesses en denkwijzen elkaar vinden. Dus totdat er zoiets bekend werd was maar een kwestie van tijd.

Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik pakweg een jaar of 6 geleden niet wist van het bestaan van dergelijke sites omdat ik toen heel diep zat met mijn boulimia. Tegenwoordig heb ik het onder controle, maar er helemaal vanaf komen kun je volgens mij nooit.
Anders dan bij een alcoholverslaving moet je eten. Je blijft altijd met eten, gewicht en kleding geconfronteerd. Het enige waar je aan kunt werken is je manier van denken en de onderliggende problemen.
Soms als ik niet lekker in mijn vel zit, speelt het weer op. Voor mij een signaal dat het tijd is om hard aan mezelf te werken.

annebe schreef:

Tjee wat een verhalen allemaal!
Gelukkig dat het met sommige toch nog goed gekomen is.

Maar zijn we niet allemaal af en toe met ons gewicht en lijf bezig? En dat sommige dan toch doorslaan een andere kant op?

annebe schreef:

Huh mis ik iets... heeft die zelfmoord ponig te maken en anorexia e.d of... is dit weer iets anders?

Nadya schreef:

Dat herken ik ook wel, hoor. Maar ik sta nooit meer dagelijks op de weegschaal (hij doet het niet eens en dat was vroeger ondenkbaar). Het blijft een zwakte, dat zeker.

annebe schreef:

Huh mis ik iets... heeft die zelfmoord ponig te maken en anorexia e.d of... is dit weer iets anders?

Nadya schreef:

Dank je, Cil. En weet je, zonder die ervaring, was ik niet wie ik nu ben. Ik haal er juist ook wat positiefs uit. Kan dat hier niet allemaal uitleggen, maar het heeft me in elk geval ook een stuk krachtiger gemaakt.

Nadya schreef:

Dank je, Cil. En weet je, zonder die ervaring, was ik niet wie ik nu ben. Ik haal er juist ook wat positiefs uit. Kan dat hier niet allemaal uitleggen, maar het heeft me in elk geval ook een stuk krachtiger gemaakt.

Wendy schreef:

Nadya schreef:

Dat herken ik ook wel, hoor. Maar ik sta nooit meer dagelijks op de weegschaal (hij doet het niet eens en dat was vroeger ondenkbaar). Het blijft een zwakte, dat zeker.

Ik sta er niet eens meer 1 keer in de week op... eerder was het meerdere keren per dag.

Wat bij mij trouwens ook een van de oplossingen is geweest is een levenswijze die zich qua eten focust op wat ik allemaal wel mag eten, in plaats van wat allemaal niet. Dat was bij mij een begin van de omslag.
Verder werken aan mijn zelfvertrouwen, mijn eigen persoonlijke afwijkingen van het gemiddelde accepteren etc. Mijn vriend is voor mij ook een hele belangrijke motivatie geweest.
Op een gegeven moment heeft hij me gedwongen tot een keuze: of hulp zoeken, of de relatie was over...

Wendy schreef:

Nadya schreef:

Dank je, Cil. En weet je, zonder die ervaring, was ik niet wie ik nu ben. Ik haal er juist ook wat positiefs uit. Kan dat hier niet allemaal uitleggen, maar het heeft me in elk geval ook een stuk krachtiger gemaakt.

Dat geldt voor mij ook... al mijn ervaringen hebben me uiteindelijk alleen maar sterker gemaakt. En maken me ook tot wie ik nu ben.

Nadya schreef:

Gelukkig heeft mijn vriend dat niet gedaan, want dan vrees ik dat hij had kunnen vertrekken. Ik kreeg het echt niet voor elkaar. Niet voor mezelf en niet voor een ander. Alleen voor mijn kleine meisje, voor haar absoluut wel. Met medewerking van een kotsmisselijke zwangerschap. Kotsen omdat je niet anders kan, is toch wat anders dan kotsen omdat je van jezelf moet.
Ik was er helemaal klaar mee...... Sporten doe ik ook niet meer fanatiek. Man, wat geeft dat een berg rust.

Cil schreef:

Gelukkig! Daar ben ik blij om..!
Ik ben ook hard bezig op weg mezelf écht weer op orde te krijgen, maar goed jij weet zelf als geen ander hoe lastig het is er helemaal niet meer aan te denken. Maar we doen ons best!
Ik ben alleen wel nog onzekerder geworden, en daar moet ik ook nog even doorheen zien te komen.

Wendy schreef:

Maar goed dat iedereen een andere trigger heeft, want als ik het voor een kind had moeten doen was het nooit goed gekomen. Ik heb niks met kinderen

Nadya schreef:

Cil schreef:

Gelukkig! Daar ben ik blij om..!
Ik ben ook hard bezig op weg mezelf écht weer op orde te krijgen, maar goed jij weet zelf als geen ander hoe lastig het is er helemaal niet meer aan te denken. Maar we doen ons best!
Ik ben alleen wel nog onzekerder geworden, en daar moet ik ook nog even doorheen zien te komen.

Het is een enorme strijd en ik wens je alle kracht toe. Jij bent een mooi leven waard zonder deze ellendige ziekte die je zo gevangen kan houden. Sterkte, meis!!!

Nadya schreef:

Fijn, Cil..... (en in je profiel te zien, ben je een prachtmeid!!)
En ik ga zo de deur uit en moet me nog even mooi aankleden.
Tot later en wees goed voor jezelf.

Nadya schreef:

Dank je, Susanne!!!
Ik geloof wel dat ik verslavingsgevoelig ben, ja, zo reeel ben ik wel. Gelukkig heb ik het onder controle en mijn vriend let goed op me, hoor.
Ik doe geen rare dingen.

Maar ik weet bijvoorbeeld ook dat ik een heel ander leven heb gehad, dan zij heeft en krijgt. Zij heeft namelijk wel een stabiele, liefdevolle thuissituatie en mag zijn wie ze is. Natuurlijk kan er van alles gebeuren, ik ben natuurlijk wel een expert in de beginverschijnselen.
Ik geloof dat als je basis goed en stabiel is, je je kind zelfvertrouwen meegeeft, je al een eind in de goede richting zit. Ze is nu al een perfectionistje, denk ik wel eens, daar moet je ook mee uitkijken. Maar goed, we hebben allemaal onze dingen, of je nou anorectisch geweest ben of niet. Toch?