NoorW schreef:Hoogbegaafde meldt zich! Heb op mijn 7e een test gedaan en sindsdien op hoogbegaafden-onderwijs gezeten op basisschool en daarna middelbare school. Was enerzijds fijn, anderzijds best sociaal isolerend. Ik herken me verder in heel veel van wat er al in dit topic is gedeeld.
Ik heb een vraag waar ik al een tijdje mee rondloop en ben wel benieuwd naar jullie perspectieven en ervaringen. Ik heb mijn ex-partner op de middelbare school leren kennen. Hij is ook hoogbegaafd en zat ook op dat onderwijs, een klas boven mij. We zijn 9 jaar samen geweest en nu anderhalf jaar uit elkaar. Ik merk dat het nog best wel lastig is, zeker qua daten, om andere mensen te vinden “in het wild” die ook hoogbegaafd zijn. Uiteindelijk heeft maar 2% een IQ van >130 (en dan heb je het alleen over intelligentie). Ik merk dat het voor mij wel een grote meerwaarde had dat mijn partner ook hoogbegaafd was, we begrepen elkaar daardoor heel goed en gingen samen veel sneller in van alles dan veel andere mensen.
Is jullie partner ook hoogbegaafd? Is dat iets wat je zoekt of waarvan je denkt dat dit uitmaakt in een relatie?
Ik verdenk mijn man van HB, maar hij wil niet gelabeld worden.
Partnerkeuze kan inderdaad lastig zijn. Ik heb 2.5 keer samengewoond voordat ik mijn man vond, die halve keer was een jongen die steeds meer van zijn spullen meenam omdat dat nou eenmaal ‘makkelijker’ was, bleef steeds vaker slapen en toen in ons vriendenclubje doodleuk vertelde dat we samenwoonden……
. Ehhh NEE!
Ik had geen echte connectie met mijn ex-partners en omdat ik dat wel graag wilde, probeerde ik op hun level te gaan zitten. Dat klinkt wat denigrerend maar zo bedoel ik het absoluut niet. Ik wilde gewoon graag dat het werkte en onervaren als ik was, dacht ik dat, dit de manier was.
Toen ik mijn huidige man tegen het lijf liep, vond ik alles wat ik zocht, maar hij vond mij niet leuk.
Het heeft 6 jaar geduurd voordat we een stel werden.
Jij moest eerst nog een hoop werk verzetten in je koppie zegt mijn man altijd.
Hij komt zelf ook uit een moeilijke gezinssituatie en heeft daardoor alleen op zichzelf kunnen vertrouwen. Hij heeft dan ook geen externe validatoren nodig, iets wat ik enorm bewonder.
Hij heeft, in tegenstelling tot mij, wel zijn HBO gehaald (met twee vingers in zijn neus) en daarna nog een universitaire aantekening gehaald omdat zijn werkveld dat verlangde, dus op dat gebied zou het zomaar eens kunnen dat hij HB is.
We zeggen vaak tegen elkaar, als wij ooit uit elkaar zouden gaan, dan hebben we geen benul hoe we ooit weer aan een partner zouden komen.
Wel denk ik dat het uiteindelijk niet uitmaakt of je een HB partner hebt, er zijn zoveel meer factoren nodig om een fijne relatie te hebben.
Als mijn man alleen maar intelligent was geweest dan was ik gillend weggelopen, ik heb meer nodig. Ik wil naast de geestelijke connectie, samen tranen met tuiten kunnen lachen en hij moet een master in de slaapkamer zijn (ehh….niet op de BDSM manier
).