Bokt.nl

chanicha schreef:

Koper zet m op he

lor1_1984 schreef:

Mijn moeder beweert nog steeds dat sommige dingen die ik me herinner en bespreek met haar niet zijn gebeurd.
Ze zegt dat ik een rijke fantasie heb.
Beweerde ze ook altijd wanneer er op school dingen naar voren kwamen over de thuissituatie om me bij thuiskomst de wind van voren te geven over het ophangen vd vuile was.
Gevolg was dat ik op school ook niet meer geloofd werd want 'Lor heeft een rijke fantasie en liegt de boel bij elkaar'.
Over andere dingen heeft ze haar excuses aangeboden, bijvoorbeeld dat ze toentertijd voor haar huwelijk met haar toenmalige echtgenoot koos ipv mijn welzijn.
Maar ze blijft ook volhouden dat ze niet heeft doorgehad wat hij zei terwijl hij genoeg zei en deed in haar bijzijn.
Vrienden die haar erop aanspraken in die tijd verdwenen snel van het toneel dus ze moet ervan hebben geweten maar heeft toen gewoon besloten het te negeren/ontkennen ofzo.

Met hem, de vader van haar andere dochter, heb ik zo min mogelijk contact gehad vanaf dat ik het huis uit ging tot ik het contact verbrak met zijn dochter.
Vanaf toen is ook alle contact met hem gestopt.
Het kleine beetje contact dat er was ging vooral om mijn neefje en bestond uit beleefdheid naar elkaar en poedersuiker vanaf zijn kant zodra zijn dochter en mijn neefje buiten gehoorsafstand waren.

chanicha schreef:

Inderdaad Koper en door onze ervaringen hebben we een antenne voor zulke mensen dus dit overkomt ons geen tweede keer
Daarom zeg ik ook altijd tegen onze dochters dat ze naar hun onderbuikgevoel moeten luisteren, hun innerlijke stemmetje, dat kan ze behoeden voor een pak ellende.

Wij hebben gelukkig een hele goede en fijne relatie met onze dochters en alles is bespreekbaar, ook de minder leuke dingen en daar ben ik blij om al wordt er weleens tegen mij gezegd dat ik wat minder rechtstreeks mag zijn

Wintu schreef:

Zijn jullie daar wel eens bang voor? Dat je een soort kopie wordt van je ouders later?

Wat erg Lot dat je eigen moeder je bij anderen ,ten bate van haar zelf, zo te kakken zet en dat je als leugenaar je schoolleven door moest zijn mensen van toen daar ooit wel eens op terug gekomen, zodat je ook kon uitleggen dat je dat helemaal niet was?

Mijn moeder speelt naar onbekenden en vage kennissen altijd mooi weer, die snappen niet dat wij met lood in schoenen op visite gaan.

maralyn schreef:

lor1_1984 schreef:

Mijn moeder beweert nog steeds dat sommige dingen die ik me herinner en bespreek met haar niet zijn gebeurd.
Ze zegt dat ik een rijke fantasie heb.
Beweerde ze ook altijd wanneer er op school dingen naar voren kwamen over de thuissituatie om me bij thuiskomst de wind van voren te geven over het ophangen vd vuile was.
Gevolg was dat ik op school ook niet meer geloofd werd want 'Lor heeft een rijke fantasie en liegt de boel bij elkaar'.
Over andere dingen heeft ze haar excuses aangeboden, bijvoorbeeld dat ze toentertijd voor haar huwelijk met haar toenmalige echtgenoot koos ipv mijn welzijn.
Maar ze blijft ook volhouden dat ze niet heeft doorgehad wat hij zei terwijl hij genoeg zei en deed in haar bijzijn.
Vrienden die haar erop aanspraken in die tijd verdwenen snel van het toneel dus ze moet ervan hebben geweten maar heeft toen gewoon besloten het te negeren/ontkennen ofzo.

Met hem, de vader van haar andere dochter, heb ik zo min mogelijk contact gehad vanaf dat ik het huis uit ging tot ik het contact verbrak met zijn dochter.
Vanaf toen is ook alle contact met hem gestopt.
Het kleine beetje contact dat er was ging vooral om mijn neefje en bestond uit beleefdheid naar elkaar en poedersuiker vanaf zijn kant zodra zijn dochter en mijn neefje buiten gehoorsafstand waren.

Aller eerst, enorme knuffel voor koper.

Het gequote bericht herken ik, helaas.

Toen ik als tiener met de hond van de buren aan de wandel was, en de hond ontsnapte, hond liep braaf terug naar huis. Ik zoeken en zoeken. Helemaal in paniek.
Mijn vader was mij tegemoet gelopen, woest als hij was schreeuwde hij het hele dorp bij elkaar.
Het maakte niet uit wat ik zei, huilend of niet. Ik moest met de grond klein gemaakt worden. Hoe vaak ik excuses ook maakte.
En toen stopte er ook nog een vrouw, die hardop tegen mijn vader zei. "Het is geen wonder dat jouw kinderen niet bij je willen zijn. Wat jij doet is pure mishandeling."

Hij kookte van woede. Waar ik... jawel, als dochter die nergens wat van wist ook nog, het vandaan haalde dat ik werd mishandeld en ook nog door het dorp rondbazuinde.

Er waren dus wèl mensen die iets door hadden.

Ik heb voor dit akkefietje, twee maanden huisarrest gehad.

Terwijl... ik nooit iets over thuis losliet.

De hond was veilig, buurman was geschrokken en niet eens boos. Maar ik had wel twee maanden huisarrest te pakken.

Huisarrest was trouwens bijna een werkwoord.

Maar als klap op de vuurpijl.
Als je er nu met hem over zou hebben?
Dan is het nooit gebeurt.
Dan is het gelogen! En ik had een rijke fantasie.

Op den duur ga je zelf aan jezelf twijfelen.
Tot je uiteindelijk mensen in jouw omgeving spreekt, die het altijd hebben gezien. (Slikt even wat tranen weg)

Janneke2 schreef:

Je hoeft 'in geval van' echt niet op te draaien voor de begrafeniskosten.

Dan wordt hij gewoon 'van de armen begraven' op kosten van de sociale dienst.

Janneke2 schreef:

... ik snap prima dat dat zeer doet.
En ik herken het ten voeten uit.


(Maar zorgen over een begrafenis zijn niet nodig. Je hebt al ellende genoeg van die man.
Of nu ja - te veel.)