Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-02-22 23:12

Geplaatst: 22-02-22 23:12

Brainless schreef:
[***] schreef:
Ik kan niet eens een huisarts in de regio krijgen... mijn huisarts zit op 4 uur reizen met het ov. Ik kan nergens dichterbij terecht. De enkele praktijk die nog patiënten aanneemt wilt me niet inschrijven omdat ik buiten het postcodegebied val. 7 minuten fietsen lijkt me beter dan 4 uur ov...

Contact opnemen met je zorgverzekering, zij kunnen zorgen dat je (als er nog plek is) alsnog bij de dichtstbijzijnde HA wordt ingeschreven.
Wij wonen ook officieel te ver weg, maar de enige HA (iets) dichterbij zat vol.

Al gedaan, ze konden niks betekenen

Ik sta nu bijna 4 jaar op de wachtlijst bij 7 praktijken zonder resultaat.

**Geplaatst**: 22-02-22 23:15

Geplaatst: 22-02-22 23:15

Ach volgens mijn huisarts is reuma ook totaal niet erfelijk dus dat het van beide kanten in de familie zit met de ziekte van bechterew is niet van belang. Zeker niet als je knie, heup, rug en schouder problemen heb.

Heb nog steeds oude HA van 7 km verderop.

**Geplaatst**: 22-02-22 23:18

Geplaatst: 22-02-22 23:18

Mijn eerste huisarts was geweldig. Pakte heel vlot door, en toen mijn vader na 3 maanden verkouden bij hem melden werd hij gelijk doorgestuurd (oke, daarna is hij nooit meer uit het ziekenhuis gekomen maar dat is weer een ander verhaal)

Daarna ging hij met pensioen en moesten we naar een ander. Deze was een stuk moeilijker om mee af te spreken en heb ik uiteindelijk de deur uit gedaan. Mijn moeder had kanker, laatste fase. En ik belde dat ze moeilijk adem haalde en dat er korsten rondom en in haar mond zat. Of we dit mochten verwijderen? Deed die een beetje moeilijk om, kreeg niet echt een antwoord. Uiteindelijk kon ik 30 minuten nogmaals bellen dat ze was overleden. U mag dat niet zeggen, dat is aan mij enz. enz. enz. Nou daarom bel ik. Zodat jij de papieren kan onderteken, zodra je haar hebt gezien. Uiteindelijk kwam hij met tegenzin.

Zijn laatste woorden na ondertekenen van de papieren? Goh, ik ben er toch wel van slag van. Is 1 van de eerste mensen die ik verlies in mijn praktijk aan kanker. -:(-

Nee, vent ik ben van slag, is mijn moeder die daar ligt -:(-

Snapte hij niet waarom ik een andere huisarts wilde 8)7

Nummer 3 schreef antibiotica voor waar ik allergisch voor was. Gelukkig had de apotheek het gezien en opgevangen, wel fijn dat ze mij op de hoogte hadden gesteld.

Nummer 4 heb ik tot op heden nog niet nodig gehad.

**Geplaatst**: 22-02-22 23:32

Geplaatst: 22-02-22 23:32

secricible schreef:
In dit geval geen AAA, maar een aorta dissectie type A. Totaal niet passend bij een 37-jarige zonder geschiedenis dus dat is ze niet te verwijten.
Wel wat verotjoo zegt, dat men niet verder is gaan zoeken maar in plaats daarvan eerst tramadol, toen morfine en toen oxycodon heeft voorgeschreven zonder duidelijke diagnose.

Gecondoleerd en sterkte!

Ik heb bijna 3 maanden met vreselijke hoofdpijnen en uitval gelopen, toen ik 47 was.
Verschil is wel, dat mijn huisarts mij doorstuurde naar een neuroloog, maar helaas de verkeerde diagnose werd gesteld.
Omdat ik erge slijtage/ kanaalstenose in mijn nek had, dacht de neuroloog dat mijn hoofdpijn en uitval daardoor veroorzaakt werd.
En stond ik op de wachtlijst om geopereerd te worden aan mijn nek. Neuroloog en neurochirurg waren daarover nog aan het bakkelijen.
Ik heb een MRI van mijn nek gehad en van mijn rug.
Maar nooit is er naar mijn hoofd gegeken.
Ik belde soms huilend de huisarts op, maar die zei, ik kan je niet helpen, je loopt bij een specialist in het ziekenhuis.
Tot ik thuis buiten westen raakte en mijn man gelukkig net thuis kwam uit zijn werk.
Ik bleek een aneurysma te hebben en die lekte al bijna 3 maanden bloed. Uiteindelijk is deze gescheurd en raakte ik buiten westen.
Mijn hoofd zat vol met oud bloed, ik ben geopereerd en het is een wonder dat ik het overleefd heb en uiteindelijk bijna geheel hersteld ben.

Het lastige is, dat ik zelf niet goed de (soort) pijn heb aangegeven en ik aan mezelf ging twijfelen. En zoals veel vrouwen, ook niet teveel wilde klagen. Ik kan mijn huisarts dus niets verwijten, vind ik.

**Geplaatst**: 23-02-22 12:55

Geplaatst: 23-02-22 12:55

moonsparkle schreef:
Verveeld? Ze hebben het in ieder geval gigantisch druk. Er is een groot tekort aan huisartsen en doktersassistenten. Mensen kunnen binnen hun regio soms niet overstappen omdat de praktijken vol zitten.

Ik bedoel hiermee niet dat ze uit hun neus zitten te eten maar gewoon veel van hetzelfde zien.
Dat het vak wat geromantiseerd wordt.

**Geplaatst**: 23-02-22 13:53

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 23-02-22 13:53

Ik zou niet graag huisarts zijn, zeker niet in deze tijd. Daarentegen heb ik ook al het nodige meegemaakt met artsen (niet enkel huisartsen), waardoor mijn vertrouwen toch ook niet geweldig is. Ik ga dan ook enkel naar de dokter als het niet anders kan.

**Geplaatst**: 23-02-22 14:08

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 23-02-22 14:08

er zijn de afgelopen tijd juist bij huisartsen veel dingen geweest die eerder naar het ZH gingen maar daar nu wegens wachttijd moeilijk terecht konden en dan eerst beoordeeld moesten worden door de HA

**Geplaatst**: 23-02-22 16:36

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 23-02-22 16:36

Ik twijfel er niet aan dat corona het werk van huisartsen bemoeilijkt en drukker gemaakt heeft. Alle lof ook voor de huisartsen die zich tijdens deze periode zo hard ingezet hebben.
Neemt niet weg dat als de arts een foute beoordeling maakt, die verstrekkende gevolgen kan hebben. Bovendien lees ik hier in het topic (en dat is ook bij mij het geval) dat een heel deel situaties plaatsgevonden hebben voor de coronacrisis. Fouten van artsen met verstrekkende gevolgen, blijven je echt lang bij.

**Geplaatst**: 23-02-22 17:57

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 23-02-22 17:57

Verschrikkelijk als dingen mis gaan bij de huisarts. Mijn huisarts stuurt juist wel snel door naar het ziekenhuis. Heb daar al twee keer onderzoeken gehad wat achteraf niks was en ik me zelf ook geen zorgen over maakte. Maar beter een keer te veel dan te weinig.
Als ze het niet zeker weten lijkt standaard doorverwijzen me wel het beste.

**Geplaatst**: 26-02-22 21:15

Geplaatst: 26-02-22 21:15

Herkenbaar.
Hier zes weken geleden van het paard gevallen, daarbij iets geks gedaan met mijn enkel. Paar dagen later bij de huisarts; enkel dik en blauw, maar kon er mee lopen. Dus geen actie nodig.
Week later, lopen wordt steeds pijnlijker. Maar nee, nog steeds gewoon een verzwikking volgens de huisarts.
Uiteindelijk de fysiotherapeut die na drie weken tape en weinig vooruitgang concludeerde dat dit niet goed was, dus terug naar de huisarts. Die dan dus eindelijk besloot om verder te zoeken. Röntgenfoto laten maken en doorgestuurd naar de orthopeed. Na zes weken zit ik dan in het gips, omdat ik een zware kneuzing heb en letsel aan mijn enkelbanden.
Ik vind het jammer dat de huisarts bij de tweede keer dat ik voor mijn enkel kwam, niet direct actie heeft uitgezet.

Toevallig ken ik iemand die ook bij dezelfde huisarts, dezelfde misser heeft meegemaakt. Bleek sinds september met een gebroken enkel rond te lopen, sinds nu sinds 1 maand in het gips.

**Geplaatst**: 26-02-22 21:21

Geplaatst: 26-02-22 21:21

Zertab schreef:
Herkenbaar.
Hier zes weken geleden van het paard gevallen, daarbij iets geks gedaan met mijn enkel. Paar dagen later bij de huisarts; enkel dik en blauw, maar kon er mee lopen. Dus geen actie nodig.
Week later, lopen wordt steeds pijnlijker. Maar nee, nog steeds gewoon een verzwikking volgens de huisarts.
Uiteindelijk de fysiotherapeut die na drie weken tape en weinig vooruitgang concludeerde dat dit niet goed was, dus terug naar de huisarts. Die dan dus eindelijk besloot om verder te zoeken. Röntgenfoto laten maken en doorgestuurd naar de orthopeed. Na zes weken zit ik dan in het gips, omdat ik een zware kneuzing heb en letsel aan mijn enkelbanden.
Ik vind het jammer dat de huisarts bij de tweede keer dat ik voor mijn enkel kwam, niet direct actie heeft uitgezet.

Toevallig ken ik iemand die ook bij dezelfde huisarts, dezelfde misser heeft meegemaakt. Bleek sinds september met een gebroken enkel rond te lopen, sinds nu sinds 1 maand in het gips.

Collega liep tien dagen met een gebroken heup... Hij kon nog lopen, dus het was niet gebroken.

Met als gevolg dat het niet meer gezet kon worden, maar hij op z'n 40e al een nieuwe heup moest.

**Geplaatst**: 26-02-22 21:25

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 26-02-22 21:25

Trombose moet je toch echt actie op ondernemen. Hoe langer je doorloop hoe meer beschadiging aan je vaten. Dat wil je niet.

**Geplaatst**: 26-02-22 21:33

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 26-02-22 21:33

Wat ik denk dat ook een groot probleem is, is de druk die huisartsen ervaren.
Mijn vriendin hier heeft net ontslag ingediend and dit moet een JAAR van te voren vanwege de te korten hier in NZ.

Zij houdt van haar baan maar de stress die het met zich mee brengt. Ze wil het niet meer mede doordat patiënten zich ook vaak verschrikkelijk gedragen terwijl ze zoveel hart heeft voor haar baan!
Vanaf volgend jaar wordt ze lerares. Zo zonde al die jaren studie en nu stopt ze er mee terwijl er al zulke te korten zijn.

Mijn eigen huisarts zit 50km verder op omdat ze in het dorp overvol zitten!

**Geplaatst**: 26-02-22 22:00

Geplaatst: 26-02-22 22:00

Evamarie schreef:
Trombose moet je toch echt actie op ondernemen. Hoe langer je doorloop hoe meer beschadiging aan je vaten. Dat wil je niet.

Uhm? Niemand heeft het over trombose?

**Geplaatst**: 26-02-22 22:28

Geplaatst: 26-02-22 22:28

Zertab schreef:
Evamarie schreef:
Trombose moet je toch echt actie op ondernemen. Hoe langer je doorloop hoe meer beschadiging aan je vaten. Dat wil je niet.

Uhm? Niemand heeft het over trombose?

Jawel, een stuk terug. Mijn huisarts dacht aan trombose. Daar kon ik niet naartoe dus ik moest naar een arts hier in de buurt. Die heeft alleen gekeken en geconstateerd dat het niet rood of glimmend was, terwijl mijn huisarts wilde dat er bloed geprikt werd.
Ik moest al meerdere praktijken bellen voor ik ergens langs kon komen als passant, het lukt me niet om nog eens dat traject door te gaan.

**Geplaatst**: 26-02-22 22:50

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 26-02-22 22:50

@Sushi: oh sorry! Zover had ik niet terug gekeken. Echt erg dat het gebeurt... Je moet als patiënt echt op je strepen gaan staan, anders sturen ze je naar huis met een paracetamol.

**Geplaatst**: 26-02-22 22:54

Geplaatst: 26-02-22 22:54

Plausibel schreef:
moonsparkle schreef:
Verveeld? Ze hebben het in ieder geval gigantisch druk. Er is een groot tekort aan huisartsen en doktersassistenten. Mensen kunnen binnen hun regio soms niet overstappen omdat de praktijken vol zitten.

Ik bedoel hiermee niet dat ze uit hun neus zitten te eten maar gewoon veel van hetzelfde zien.
Dat het vak wat geromantiseerd wordt.

Ik denk dat het probleem is dat ze in statistieken denken: zoiets als: de meeste zwanen zijn wit, en als er dan eens een gevalletje voorbij komt waarbij sprake is van een zwarte zwaan, denken ze dat het een witte is, en handelen ze ook daarnaar. En dan heb je flink pech als jij iets hebt wat dus buiten de gebruikelijke dingetjes valt, maar wel ernstig is.

**Geplaatst**: 26-02-22 23:23

Geplaatst: 26-02-22 23:23

Marcella schreef:
Ach ja loop al vanaf baby af aan met groeipijnen in mijn knieën en kreeg heel simpel te hoor dat ik mij niet zo aan moest stellen. Dat de groeipijnen met 44 jaar nog niet weg zijn is niet belangrijk. Vorig jaar was eindelijk slijtage te zien. Met dat rond mijn 30ste al duidelijk geworden is door scan dat het weefsel hoort bij iemand van 20/30 jaar ouder. Ze doen er in ieder geval nu nog niks aan.

Ooh, idem!
Ik was wel een stuk jonger toen ze de slijtage eindelijk konden bevestigen - ik was 17 toen. Was al jaren niet meer gegroeid. Ik had wel een goede HA, moet ik toegeven, die stuurde me wel vrij vroeg door.
Is helaas gewoon niet veel aan te doen.

**Geplaatst**: 26-02-22 23:54

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 26-02-22 23:54

Mijn vriend is begin dit jaar aangevallen door een 900 kilo wegende stier...huisarts stuurde hem naar huis met paracetemol...heb zelf de huisarts maar opgebelt dat hij een dikke flapdrol is en een doorverwijzing moet maken voor het zkh voor rontgenfoto...wat bleek: 3 ribben op 5 plekken gebroken, voet gebroken, hand gebrokenen en een beschadigde long...

Tevens natuurlijk helemaal bont en blauw...

Stomme is, ik zit bij dezelfde huisarts, en als ik bel voor iets, wordt er direct door dezelfde behandelend arts actie ondernomen en alles wordt meteen zeer serieus opgepakt en onderzocht _O-

Vroeger bij een HA gezeten die mij met "groeipijnen" naar huis stuurde nadat mijn knie al jaren op slot schoot om het minste of geringste...dat bleek ook een enorme scheur in mijn miniscus te zijn waardoor mijn knieschijf volledig kon ronddraaien...kijkoperatie gehad en miniscus gehaleerd, nooit meer last gehad van deze zogenaamde "groeipijn" _O-

**Geplaatst**: 27-02-22 00:13

Geplaatst: 27-02-22 00:13

Dat op slot schieten klinkt ook bekend, maar volgens mijn ha kan dat niet. Zou een pees zijn.

**Geplaatst**: 27-02-22 00:34

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 27-02-22 00:34

Wat is eigenlijk de reden dat huisartsen zo lastig doen over doorsturen?

Ik heb gelukkig de huisarts niet zo vaak nodig. Maar paar jaar geleden zou de huisarts het ook verkeerd hebben.
Ik was van mijn paard gevallen, met een mega zere dikke en blauwe vinger.
Huisarts gebeld: nee konden ze niks mee. Ik mocht dus niet eens langs komen!
Na 2 weken weer gebeld dat ik langs wilde komen. Huisarts kijkt ernaar: nee hoor, niet gebroken, flink gekneusd.
Nou gelukkig kon ik anders laten zien! Want ik had op werk een foto gemaakt en wel gebroken!!!!

Uiteindelijk heb ik een half jaar moeten revalideren en kan ik die vinger nog steeds niet 100% gebruiken. Ik had eigenlijk geopereerd moeten worden, maar dat was niet meer mogelijk. Nu heb ik verkorte pezen in die vinger en is die vinger zo'n halve centimeter korter.

**Geplaatst**: 27-02-22 00:40

Geplaatst: 27-02-22 00:40

Zoolgangster schreef:
Plausibel schreef:

Ik bedoel hiermee niet dat ze uit hun neus zitten te eten maar gewoon veel van hetzelfde zien.
Dat het vak wat geromantiseerd wordt.

Ik denk dat het probleem is dat ze in statistieken denken: zoiets als: de meeste zwanen zijn wit, en als er dan eens een gevalletje voorbij komt waarbij sprake is van een zwarte zwaan, denken ze dat het een witte is, en handelen ze ook daarnaar. En dan heb je flink pech als jij iets hebt wat dus buiten de gebruikelijke dingetjes valt, maar wel ernstig is.

Dit denk ik ook.

Heb ook altijd het gevoel dat ik ze moet bespelen. Als ik zeg dat ik denk dat ik iets psychisch heb is de wijze raad altijd "oh, maar zullen we niet uitsluiten of het iets fysieks is?" en dan krijg ik een lijst aan testen.

Als ik denk dat het iets fysieks is, krijg ik altijd met de grootst mogelijke tegenzin een formuliertje en de opmerking dat ik er wel erg gestresst uitzie yada yada.

Helaas ook mijn pa redelijk gruwelijk gestorven door een foutje van de HA. Hij had last van buikpijn. Is naar huis gestuurd met laxantia. 6 maanden later bleek het alvleesklierkanker te zijn en toen die diagnose kwam - daarvoor lag alles nog open - kwam dat met de mededeling dat hij nog max. 14 dagen te leven had.

Dat zijn 7 zeer inhumane dagen geworden.
Hij wilde thuis overlijden. Toen het slecht ging wilde hij ofwel euthenasie.... Maar dat kon niet "want het was weekend en de euthenasiecomissie had vrij en ze hadden meer tijd nodig" of in slaap gebracht zou worden. Dat laatste was allemaal moeilijk moeilijk. Toen de arts voorstelde om de morfine maar op te hogen ben ik redelijk gaan steigeren aangezien ik op dat moment de wikipedia pagina over humane levenseindes en palliatieve sedatie redelijk uitvoerig had doorgenomen, waar vrij expliciet stond dat dit een bekende fout is. Als het op wikipedia staat zou je toch zeggen dat het de wetenschap wel heeft doordrongen

. Bovendien had hij sinds hij aan de morfine zat last van ernstige verwardheid en psychotische klachten. Wat precies de reden is dat je dat niet eindeloos kunt verhogen wil je iemands waardigheid enigszins in tact houden.

Zijn laatste dag heeft hij urenlang op de bank gelegen met een "death rattle" .
Wij in paniek de arts bellen, die later de woonkamer binnen kwam " hallo meneer". Mijn vader kon nog terug zwaaien ondanks dat hij dus al aan het sterven was.
Huisarts kijkt ons aan "Ohja. Hij is nog wel bij kennis. Nou dan is hij wel aan het lijden. Hoort er een beetje bij. Ik kom vanmiddag terug met een slaapmiddel".
Nou goed. Je raadt het al. Huisarts tien minuten weg. Hele familie in fiets paniek en huisarts gebeld wtf hij nou eigenlijk gezegd had en dat hij a la minute iets moest fixen om mijn vader te sederen/in slaap te brengen zodat die niet minutenlang langzaam stervend en bij bewust zijn op zijn bed hoefde te liggen.
20 minuten later stond de HA weer voor de deur.
20 minuten later blies ook mijn vader zijn laatste adem uit. Die dacht wsl ook bekijk het maar. In die 20 minuten gelukkig bij hem kunnen zitten en hem kunnen troosten, geruststellen etc.
Maar je bent toch wel een debiel van een arts als je iemand bijna urenlang langzaam laat sterven zonder in te grijpen en tegen de familie gaat zeggen dat hij aan het lijden is -O-

.

**Geplaatst**: 27-02-22 08:48

Geplaatst: 27-02-22 08:48

Nessa schreef:
Wat is eigenlijk de reden dat huisartsen zo lastig doen over doorsturen?

Wat poedersuiker hoe dat is gegaan met jouw hand!
Ik wil hier wel even op ingaan, want het antwoord is natuurlijk niet zo simpel.

Allereerst, huisartsen zijn in Nederland de poortwachters naar specialistische zorg. Iets van 90% van alle zorg wordt in Nederland door de huisarts gedaan. Dat klinkt als gigantisch veel en dat is het ook. Maar het grootste deel kàn ook door de huisarts worden gedaan. Er komen regelmatig mensen op het spreekuur die denken dat zij meteen naar een specialist moeten (bv voor een uitstrijkje of voor beoordeling van een plekje), terwijl de huisarts dit ook allemaal kan. Op die manier worden de zorgkosten nog enigszins in toom gehouden.
Hetzelfde voor een röntgenfoto, een echo, etc: in principe hoort de huisarts te kunnen beoordelen of dit nodig is. Ik doe daar zelf nooit zo moeilijk over tbh, omdat het een makkelijke manier is om dingen uit te sluiten. Hoewel ook weer niet te makkelijk, als er bv iemand komt met obstipatie die meteen een echo vraagt (en ja, dat gebeurt) dan zal mijn voorstel zijn om het eerst als obstipatie te behandelen en als dat niet werkt om dan die echo te doen.

Verder moet je als huisarts van alles een beetje weten. Er zullen altijd witte raven zijn (zo noemen wij die zeer zeldzame ziektebeelden die helaas soms ook voorbij komen) en het is niet altijd zo duidelijk. Als wij iemand zien hebben wij in ons hoofd een idee van de ‘a priori kans’ op een ziekte. Dat moet ook wel, want als je bij elke patiënt ervan uit gaat dat ze iets zeldzaams of ernstigs hebben, is dat ten eerste foutief maar ten tweede ook gewoon niet te doen.
Het grootste deel van de patiënten die wij zien heeft gelukkig iets niet ernstigs en kan via de huisarts worden behandeld.

Daarnaast ben je ook afhankelijk van wat een patiënt je vertelt. Ik kan in 10 minuten niet alles vragen wat ik wil, iemand onderzoeken en met een mogelijk diagnose en plan de deur uit sturen. Dus je moet er ook een beetje van uit gaan dat patiënten je hun klachten allemaal vertellen. Dat gebeurt vaak ook niet, of mensen kunnen het niet goed verwoorden, hadden nog niet bedacht dat dit ook een symptoom was, etc. Je moet het echt samen doen en hebt elkaar nodig in de puzzel. En als je er niet uit komt kan het zeker een goede optie zijn om iemand door te sturen.

Sommige van de dingen die hier worden benoemd zijn erg zeldzaam, van anderen denk ook ik ‘oef, dat was erg dom van de (huis)arts’ maar het blijft mensen werk en je weet niet hoe het aan de andere kant is gegaan.

Hoop dat ik zo een klein beetje meer inzicht heb kunnen geven!

**Geplaatst**: 27-02-22 09:29

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 27-02-22 09:29

Ik snap wat je bedoelt, Tanya, en ja het is vast niet altijd gemakkelijk.
Toch denk ik dat sommige (huis)artsen soms wel best even verder zouden kijken dan de volgens hen meest voor de hand liggende oorzaak. Mijn moeder had psychische problemen. Toen ze aangaf te denken dat ze weer kanker had, werd ze telkens zonder onderzoek weer naar huis gestuurd met de boodschap dat ze zich aanstelde en ze psychisch niet in orde was. Uiteindelijk kon ze op een bepaald moment niet meer bewegen. Gelukkig was ze in een zkh waar ze haar niet kenden en hebben ze onderzoek gedaan. Resultaat: uitgezaaide kanker, terminaal.
Jaren later ben ikzelf van het ene op het andere moment doof geworden aan één kant. Ik maakte me niet echt zorgen in eerste instantie en ben dus pas wat later naar de huisarts gegaan omdat het toch niet overging. Gelukkig had ik toen een stagiaire die het niet vertrouwde en me doorstuurde. Traject ingegaan waar in eerste instantie niet direct een diagnose uit kwam. Op een zeker punt hoorde ik weer meer (nog steeds wel slechthorend maar niet doof). En terug van het ene op andere moment was ik doof. Ik had die dag toevallig afspraak bij de audioloog en had de week voordien ook een audiogram gehad. Er was 50 dB verschil. Ik de volgende dag naar de HA. Kreeg ik de vraag waarom ik kwam want zo erg was dat toch niet? Uiteindelijk doorverwijzing gekregen die best wel suggestief was als in dat het een psychosomatisch iets zou zijn. Later bleek ik een zeldzaam, goedaardig gezwel te hebben die mijn gehoorzenuw ernstig beschadigde. Akkoord, dat kon de HA niet weten of vermoeden en ik neem het de HA ook niet kwalijk. Maar de suggestie dat het wel psychisch zou zijn, vind ik wel kwalijk.

**Geplaatst**: 27-02-22 09:51

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 27-02-22 09:51

Waarom vind je de suggestie dat het gehoorverlies psychosomatisch zou zijn kwalijk?
Dat is iets wat vaker voorkomt dan een zeldzaam gezwel op de gehoorzenuw

Ik zie regelmatig mensen die plots neurologische uitval lijken te hebben zonder somatische oorzaak.