Op wat voor wonderlijke weg begeef ik mij toch nu. Ik leer mezelf kennen, mijn grenzen zijn aan het verleggen en ook qua uiterlijk ga ik er op vooruit.
Ik kan meer verdragen, de confrontatie angst word minder, mijn gevoel voor humor begint naar boven te komen en ik word weer actiever.
Waar ik heel blij mee ben, is dat de pijngrens zich verlegd. Ik zal even een voorbeeld geven om aan te tonen wat ik bedoel.
Afgelopen zomer had ik voor het eerst een zware kaakontsteking, ik ging door de grond van de pijn. Ik werd huilend wakker van de pijn en mijn gezicht stond op barsten van de zwelling. Ik heb toen zelfs mijn hoofd tegen de muur geramd om maar een andere pijn te kunnen voelen, puur voor de afleiding. Pijnstillers hielpen namelijk niet, ze gingen binnen als snoepjes, maar de pijn werd niet minder. In oktober heb ik dit nog eens gehad, weer hetzelfde als de eerste keer.
Afgelopen week had ik weer dat zeurende gevoel in mijn kaak, wetende wat mij te wachten stond, bereide ik mij voor op het ergste. Echter valt de pijn tot nu toe mee, het is leefbaar en tast mijn humeur niet zo hard meer aan. De zwelling is nog erger als de 2 voorgaande keren, maar ik beleef het anders. Heel raar, maar als het niet erger word dan het nu is, dan is het uit te houden. Alleen de gloeiende zwelling en het prikken van de huid die op barsten staat is natuurlijk erg vervelend. Pijnstilling neem ik nu bijna niet. Alleen voor het slapen. Ach ja, nog een paar dagen en ik ben er weer (tijdelijk) vanaf. Met een beetje (heel veel) geluk, kan ik binnenkort de oorzaak aanpakken, dan zijn de ontstekingen verleden tijd. Ik kijk er naar uit, dat zal mijn zelfvertrouwen ook een boost geven. Ik weet dat een groot deel van de negativiteit hier mee te maken heeft.
Qua uiterlijk ben ik zo blij! Heel jammer dat ik die metamorfose niet kan laten zien in dit topic, maar eventueel via pb kan dit wel, als jullie nieuwsgierig zijn. Van de week een selfie gemaakt en ik straal op die foto. Mijn gezicht is minder/nauwelijks ingevallen, mijn ogen glinsteren en ik heb zowaar weer kleur in mijn gezicht
Ik ben er nog lang niet, de weg is nog ontzettend lang, maar ik geniet van de veranderingen en ik ben oprecht trots op mezelf vanwege de manier dat ik het aanpak nu. Voor het eerst kan ik in de spiegel kijken zonder een mager scharminkel te zien, zonder haatgevoelens naar mezelf. Nee ik kijk nu in de spiegel naar een mens van vlees en bloed, iemand die beschadigd is door haar verleden, maar die ook weer naar de toekomst kan kijken.