Ik had vandaag onwijs veel last van hoofdpijn en heb het dus wat rustig aan gedaan, ik heb dus een hele discussie gemist waarin zo veel nuttige dingen werden gezegd dat ik het niet állemaal ga quoten. Mocht je dus terug willen lezen wat er allemaal is gezegd in de toekomst en je leest alleen de TS berichten: lees even pagina 8 t/m 10.
Mijn vriend (Amerikaans) heeft een tijd lang non-binaire pronouns (voornaamwoorden?) gebruikt. Hij was dan ook écht niet een jongen of meisje omdat beide gewoon niet goed voelden. Een beetje zoals ik me voel wanneer iemand er dus vanuit gaat dat ik een meisje ben. 
Ik snap dat het moeilijk is om te begrijpen omdat het heel abstract is en niet echt heel tastbaar is, maar naar mijn mening legt Killyenn het best goed en duidelijk uit.
Het grote nadeel van de huidige Nederlandse taal is het gebrek aan echt *goede* neutrale woorden. Ik vind dat eigenlijk een kwalijke zaak, en nog erger vind ik het dat mensen in het huidige klimaat zo veel jeuk krijgen van het hele genderneutraal gebeuren dat deze ontwikkeling de komende jaren nog behoorlijk wat belemmering krijgt. 
Engels met 'they/them' is gewoon super fijn en ook prima te gebruiken in enkelvoud. Het klinkt misschien een beetje hippieachtig en ultra-progressief, maar net als Killyenn zegt is het uiteindelijk een teken van respect wanneer je het in ieder geval probeert om te begrijpen.
Ik nodig Killyenn dus ook uit om meer informatie te verstrekken over de non-binaire identiteit! Voel je heus niet alsof je een topic kaapt, ik denk namelijk dat dit de perfecte plek is om het in alle rust te kunnen bespreken, helemaal omdat ik mijn verhaal ook vanuit mijn eigen persoon probeer te vertellen.
Qua de respect opmerking die ik een paar zinnen terug maak: als iemand 'zij' zegt tegen mij maar over het algemeen zijn best doet om het goed te doen dan kan ik daar echt niet boos om worden. Wanneer iemand standaard zij blijft zeggen omdat het tegen iemands overtuiging ingaat of omdat ze het 'raar' vinden ben ik er, heel bot, ook wel snel klaar mee. Ik geef mensen de ruimte fouten te maken en vragen te stellen, maar als er dan niks met die kansen gedaan wordt is dat voor mij een teken dat ik iemand niet in mijn leven hoef. Dan kan je namelijk net zo goed tegen een deurmat praten.
Als laatste over deze discussie, de grootste dooddoeners vind ik "het kan taalkundig niet" en "het is biologisch niet goed." Dat laatste hoor ik ook super veel over mijn situatie en ik denk dat het zo'n beetje de meest kwetsende opmerking is die er casual voorbij komt. Voor mijn gevoel komt die opmerking dicht bij "je bent geboren als XX en kunt nooit een XY worden, hoe hard je het ook probeert" en vergelijkbare opmerkingen. Gender en genderexpressie is tegenwoordig voor veel meer mensen een grijs gebied waar je in kunt zoeken waar je je het meest comfortabel voelt, waarom willen sommige mensen dan per sé zorgen dat iemand zich poedersuiker voelt in elke interactie die je er mee aan gaat?
terpentijn schreef:Hi TS, ik ben ook een transgender, net als jij; sedert mijn 14de wist ik dat al, wat ik 99 van de 100 mensen in mijn hele leven helemaal nooit heb verteld.
Als je wil praten of vragen hebt kun je me PB en als je wil.
Dankjewel voor je reactie! Ik heb je altijd al een interessant (op de goede manier!) persoon gevonden. Ik zal je ook zeker een PB sturen mocht er een keer een vraag te binnen schieten.
terpentijn schreef:Ik denk dat Ts het - in dit stadium van zijn leven - moeilijk vindt om als Meneer aangesproken te worden, omdat Ts het idee heeft een soort rol als Nep-meneer te spelen. Ik herken dat heel goed.
Ik denk dat TS zich wel degelijk een man/jongen voelt en zo ook gezien wil worden, maar zich soms wat onwaarachtig voelt in die "rol", dat heb ik ook gehad, en om geen discussie en gedoe (reuring in het openbaar) te veroorzaken, dan maar naar de damesplee gaat en zo trammelant uit de weg gaat.
Volgens mij was de reactie waar je indirect op reageerde één richting Killyenn, maar wat je hier zegt klopt wel. Ik begin wel veel meer te wennen aan meneer nadat ik het vaker gebruik (denk bijvoorbeeld aan het bestellen van kaartjes).
Je wil niet weten hoe vaak ik mezelf verkeerd aanspreek namelijk. 
Zelfs al weet je het zeker dat je een jongen bent, dan nog is gewenning een grote factor.
Killyenn schreef:Ik woon zelf in Schotland, dus spreek vrij weinig Nederlanders. Hier is het in het Engels 'they' in plaats van 'he' of 'she'. Mijn titel is Mx, uitgesproken als 'Mix'. In het Nederland is het iets moeilijker, omdat daar geen al bestaand neutraal voornaamwoord bestaat. De meeste non-binaire mensen gebruiken die, hen en hun (dus bijvoorbeeld 'Die komt zo hierheen' in plaats van 'Hij komt zo hierheen'. 'Hun hoofddoek' ipv 'haar hoofddoek'). Dat klinkt misschien wat vreemd in het begin, maar hoe meer je het gebruikt, hoe meer je er aan went. Qua titel- persoonlijk is mijn naam gewoon prima. Je kunt ook altijd gewoon een vrolijk 'Hallo!' doen in plaats van een titel te gebruiken, als het bijvoorbeeld een situatie met een klant is. Ik denk dat er weinig situaties zijn waarin je iemand met titel móet aanspreken waarbij je die titel niet vooraf hebt kunnen checken- ik heb een vrij publiek beroep en mijn pronouns en titel zijn makkelijk online te vinden. En het gewoon vragen kan ook nog! Daar hebben de meeste mensen helemaal geen moeite mee. 'Hallo! Hoe kan/mag ik u aanspreken?' Zeer beleefd en helemaal niets mis mee
Wat betreft de opmerking over aanhef in brieven- het zou helpen als bedrijven bijvoorbeeld 'Mx.' als titel accepteren, zodat dat ook op hun brieven doorgevoerd kan worden! Dan hoeft er ook geen genderneutrale aanhef voor iedereen geplaatst te worden. In de UK gebeurt dat bijvoorbeeld al veel.
Even gequote omdat ik dit denk ik de belangrijkste post vind van de hele discussie! 
Bedankt voor je uitleg! 
Supertje schreef:Prima en heel goed begrijpelijke uitleg van non-binair. En ik snap ook heel goed dat je mensen verbetert als ze het fout hebben, maar ik heb nu een aantal keer gezien dat een persoon die met een verkeerd voornaamwoord werd aangesproken daar niet bepaald kalm op reageerde. Persoonlijk ook eens meegemaakt, ik verkoop zelf oa vintage en antieke/victoriaanse kleding, en er komt een persoon langs om wat dingen te bekijken. Victoriaanse jurken in dit geval. Fysiek duidelijk mannelijk, kleding en make-up vrouwelijk. Ik heb gevraagd hoe ik de persoon kon aanspreken, letterlijk met de vraag ‘Kan ik u aanspreken met meneer, mevrouw of iets anders?’. Als antwoord kreeg ik ‘Iets anders’, waarop ik weer vroeg wat dat iets anders dan was. En.... toen kreeg ik een complete tirade over me heen. Of ik wel snapte dat er ook zoiets bestond als geen man of vrouw zijn, dat het compleet belachelijk was dat ik niet wist welke titel te gebruiken, dat ik me eens moest gaan informeren, en dat ik een idioot was. .
Ik snap wel dat mensen soms aangebranden kunnen reageren. Als je vaak dezelfde opmerkingen hoort wordt je snel een elastiekje die steeds strakker aangespannen wordt. Ik wil zeggen dat je goed gehandeld hebt in ieder geval en ik waardeer vanuit mijn perspectief dan ook enorm dat je vroeg hoe je diegene het beste kon aanspreken. Twee dikke duimen omhoog!
mysa schreef:Dapper, maar persoonlijk vind ik hormonen doodeng. Ik weet uit ervaring hoe -ook normaal aanwezige/afwezige- hormonen je -ook geestelijk- kunnen beinvloeden (pms, overgang). Dat zou ik zelf eng vinden, misschien ben ik overdreven gevoelig voor de invloed van hormonen, kan ook.
Heel zwart-wit gezegd: ik zou liever sterven dan nooit hormonen doen. Gelukkig krijg je begeleiding in het traject, er zijn wel heel wat dingen waar je aan moet wennen namelijk. Ook schijnt het dat sommige mensen sneller boos worden. 
Ik kan al behoorlijk aangebrand zijn, dus liever niet.
Killyenn schreef:Mensen kunnen inderdaad hard reageren op de omgeving soms. Transgender zijn kan erg vermoeiend zijn, en vaak ook gevaarlijk. Het is soms lastig om niet extreem op je hoede te zijn, en niet te fel te reageren. Dat maakt het niet oké, maar het kan wel een reden zijn om mensen niet te hard te oordelen. Er is vaak onzekerheid aan beide kanten, en onzekerheid botsts snel met zichzelf! Zo veel mogelijk openheid van beide kanten helpt daarbij.
Killyenn, ik hou nu een beetje van je. 
Dit is precies de intentie waarmee ik dit topic heb geopend!
Anoniem schreef:Sorry Kaitlynn, maar als iemand tegen mij uit z'n plaat gaat omdat ik iemand met bijv "mevrouw" aanspreek omdat dat persoon er het meest vrouwelijk uitziet, zou ik toch echt ook even flink uit m'n plaat gaan
Er zit een verschil tussen netjes corrigeren en uit de plaat gaan. Belangrijk nuance verschil.
Anoniem schreef:En ja, dat mensen het vertikken iemand genderneutraal te noemen kan ik ook begrijpen. Biologisch gezien (kijkend naar geslachtsdeel bijv) behoor je gewoon tot één van de 2, simple as that.
Prima als men dat niet wil, maar je kan er niet kwaad om worden als iemand anders dat wel wil/er niet aan mee wilt werken
Dit vind ik dus eigenlijk de verkeerde houding. Ik begrijp waar je weg komt, maar ik ben niet mijn geslachtsdeel, net zomin als andere transgender mensen dat zijn.
Percy schreef:Hoe gaan ze dat in Frankrijk aanpakken dan?
In het Frans is alles mannelijk of vrouwelijk en niet onzijdig, worden krijgen andere vervoegingen als het mannelijk of vrouwelijk is.
Lijkt me een zwaardere dobber dan in het Nederlands.
In het Duits heb je hetzelfde probleem. Ik heb een non-binaire Duitse vriend die de taal echt vre-se-lijk vind.
Ibbel schreef:Ik begrijp ook het gewicht niet dat er aan meneer/mevrouw wordt gehangen. Daar haal je toch je identiteit niet uit? Die strijd iedere keer aangaan lijkt mij hoogst vermoeiend.
Mijn achternaam wordt bijvoorbeeld 99 van de 100 keer verkeerd uitgesproken. Als er ook maar iets uitkomt dat er op lijkt reageer ik, en ik corrigeer niemand, tenzij ze zelf vragen: spreek ik dat goed uit.
Het zal me toch worst wezen hoe ze m'n naam verbasteren...
En die ene van de 100 die 'm wel in 1 keer goed uitspreekt reageer ik ook niet op met: geweldig, je spreekt m'n naam goed uit.
Ik heb er ook geen problemen mee dat mijn naam verkeerd word uitgesproken, en je kunt je misschien wel voorstellen dat dat best vaak gebeurt met mijn naam. Er zit wat mij betreft ook een klein verschil in. Meneer/mevrouw is namelijk hoe mensen je zien en behandelen, terwijl je naam gewoon.. tja... je naam is.
@ pien_2010: Bedankt voor je bericht! Er zijn weinig mensen die met één bericht mij dit laten zeggen, maar volgens mij ben je een onwijs mooi mens.
@ spatter: Wat heftig! Bedankt voor het volgen, en ook bedankt voor je bijdrage.
ual_95 schreef:Wat een dappere beslissing TS! Ik heb wel een vraag die misschien een beetje vreemd is, maar ik ben oprecht geïnteresseerd omdat het wel degelijk voorkomt. Ik weet ook niet of de vraag al is gesteld. Heb je een kinderwens? En zou je die dan wel op de natuurlijke manier willen laten komen (ervan uitgaande dat je geen geslachtsoperatie ondergaat)?
Ik heb ooit een nieuwsbericht gelezen over een transman die met de vrouwlijke organen een kind baarde. Dat is dus écht mijn grootste nachtmerrie en ik kan me niet voorstellen dat je zo iets zou willen doen als je je echt 100% man voelt. Ik zou diegene dan ook graag willen spreken om meer duidelijkheid te hebben over wat diegene heeft gevoeld.
Als ik kinderen zou willen zou ik adoptie overwegen of eventueel een eicel invriezen. Zoals ik eerder al zei ben ik alleen nogal een reislustig persoon en zie ik mezelf niet echt settelen met een kind. Er kan alleen nog veel veranderen!
Geplaatst: 21-06-18 17:14 
) 
)
Ook wil ik jou heel veel succes wensen de komende periode! Wat een waanzinnig mooi gebaar om ons mee te nemen in deze Transitie! Ik ga dit dan ook op de voet volgen!