Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-06-18 07:07

Geplaatst: 19-06-18 07:07

Vanaf dat ik heel jong was, wist ik al dat ik geen kinderen wilde. Tot ongeveer mijn 35ste bleven mensen zeggen: "wacht maar, dat komt nog wel". Nu ben ik 43 en hebben ze dat iig gelukkig opgegeven. Ik vind kinderen enig...het is mijn werk, maar ik vind het nog leuker als ze weer naar hun rechtmatige eigenaars gaan aan het einde van de dag. Ik zou niet weten hoe kinderen in mijn leven zouden moeten passen. Mijn vriend is 34 en wil ook geen kinderen, althans....dat zegt hij (twee eerdere exen wilden ook niet, maar die zijn inmiddels beiden vader) We zijn al 12 jaar samen dus ik denk dat hij het meent. Maarja....voor hetzelfde geld gaan zijn spreekwoordelijke eierstokken ineens rammelen. Dan houdt het dus op, daar kun je nou eenmaal geen compromis over sluiten (al ken ik een aantal mensen die dat wel hebben gedaan).

Ik vind mijn leven heel mooi zo....werk, vrienden, dieren en tijd voor mijzelf. Heerlijk die vrijheid.

**Geplaatst**: 19-06-18 07:18

Geplaatst: 19-06-18 07:18

Goof schreef:
Daarom zei ik "ik geniet teveel van mijn leven". Ik zou het niet willen wijzigen.

ik vind dat je helemaal geen reden hoeft te geven.

En egoïstisch is het al helemaal niet. De keuze kinderen te krijgen is net zo goed egoïstisch.

**Geplaatst**: 19-06-18 07:24

Geplaatst: 19-06-18 07:24

_lautje_ schreef:
Ik rij iedere dag nog mijn paard en rij internationale eventingwedstrijden. Met kind.
Ze was 7 weken oud reed ik een cross en stond ze in wandelwagen mij op te wachten bij de finish.
Ken mensen die vlak voor ze dressuurproef ingingen kind nog even de borst gaven (maand oud).
Er kan heel veel als je heel graag wil.

Stil zitten in de buggy is nooit een hobby geweest van mijn dochter. In de wipstoel al niet, trouwens ook al niet in de wandelwagen als heel klein babytje. Ze sliep zolang ik liep..stond ik stil ging het alarm aan. No way dat ik dat naast een bakrand zet. Niet voor mezelf maar ook niet voor anderen.

Echt.. ieder kind is anders. Dit kan niet met elk kind.
Ik hoop echt voor jou Lautje dat je volgende net zo makkelijk zal zijn!

**Geplaatst**: 19-06-18 07:33

Geplaatst: 19-06-18 07:33

Sanet schreef:
Mazida schreef:
Het enige wat er niet meer inzit is een eigen paard, zou niet weten waar ik daar nog de tijd vandaan moet halen.

Dat zie ik ook veel. En dat is echt een dikke vette no-go voor mij.

Dat was ook altijd van mijn argumenten. Al heb ik nog wel paard en zelfs 2 gehad maar eentje is recent overleden.
Echter kan ik mij nu ook heel goed leven zonder paard voorstellen.
Je leven neemt andere wending en iedereen met kinderen bewandel dat pad anders.

Ik ben laat moeder geworden en heb niks gemerkt dat je eieren minder worden na je 30ste.
Misschien door mijn leeftijd dat je paarden, geld, weinig slaap gewoon geen belangrijke eisen meer zijn om geen kind te hebben net als reizen.....ik ben daar klaar mee ik wil naar strand ipv China, India, Afrika

**Geplaatst**: 19-06-18 07:44

Geplaatst: 19-06-18 07:44

IMJ schreef:
_lautje_ schreef:
Ik rij iedere dag nog mijn paard en rij internationale eventingwedstrijden. Met kind.
Ze was 7 weken oud reed ik een cross en stond ze in wandelwagen mij op te wachten bij de finish.
Ken mensen die vlak voor ze dressuurproef ingingen kind nog even de borst gaven (maand oud).
Er kan heel veel als je heel graag wil.

Stil zitten in de buggy is nooit een hobby geweest van mijn dochter. In de wipstoel al niet, trouwens ook al niet in de wandelwagen als heel klein babytje. Ze sliep zolang ik liep..stond ik stil ging het alarm aan. No way dat ik dat naast een bakrand zet. Niet voor mezelf maar ook niet voor anderen.

Echt.. ieder kind is anders. Dit kan niet met elk kind.
Ik hoop echt voor jou Lautje dat je volgende net zo makkelijk zal zijn!

Eens. Die van mij kon ook echt niet even stilzitten in een buggy of lief liggen in een wandelwagen. Ook zelf spelen in de box was geen succes. Slapen was altijd maar een uurtje. Dat was echt niet leuk.
Hier was dat ook geen doen om bezig te zijn als zij wakker was, laat staan paardrijden.

**Geplaatst**: 19-06-18 07:44

Geplaatst: 19-06-18 07:44

tita schreef:
ik ben daar klaar mee ik wil naar strand ipv China, India, Afrika

Dat is denk ik ook nog wel een ding; hoe je je ontwikkeld hebt in de periode vóór je kinderen kreeg.
Ik ben vanaf mijn 17e chronisch ziek. De eerste jaren heel heftig, inmiddels ben ik 30 en gaat het beter (al ben ik nog lang niet gezond). Ik kom nu eindelijk toe aan dingen doen die ik al zo lang wilde; op eigen benen staan, op reis gaan, een beetje vrijwilligerswerk doen, een relatie krijgen. Ik geniet enorm van die herwonnen vrijheid! Eindelijk enige zelfstandigheid en een eigen leven. Dat heeft ook zeker invloed om mijn idee dat ik nu nog geen kinderen wil (en misschien wel nooit). Terwijl als je die ontwikkeling die ik nu pas doormaak wél gewoon doorgemaakt hebt toen je 20 was, je ongetwijfeld heel anders in het leven staat.

**Geplaatst**: 19-06-18 07:51

Geplaatst: 19-06-18 07:51

Suzanne F. schreef:
Eens. Die van mij kon ook echt niet even stilzitten in een buggy of lief liggen in een wandelwagen. Ook zelf spelen in de box was geen succes. Slapen was altijd maar een uurtje. Dat was echt niet leuk.
Hier was dat ook geen doen om bezig te zijn als zij wakker was, laat staan paardrijden.

Dat is mijn kind

**Geplaatst**: 19-06-18 07:54

Geplaatst: 19-06-18 07:54

Blijheid

Dat klopt helemaal hoor, daarom denk ik wel eens zou juist goed zijn om later aan kinderen te beginnen als je bewust ben.

Ik was 38 en werd ongepland zwanger dan heb je je leven toch meestal wel aardig op rolletje.
Had al veel gedaan zoals studeren, huizen gekocht, gereisd, stappen enz enz.

Dat ik eigenlijk geen goede reden had om een abortus te laten doen..... was mijn lot blijkbaar had zo moeten zijn.

Ik denk als ik mijn kind 15 jaar eerder had gekregen dat ze er stuk slechter van af was gekomen.

En nogmaals in hoeverre je leven veranderd daar ben je zelf bij dat heet concessies doen en beetje geluk hebben.
Want dat mijn kind naar de opvang kan en dat ik paard/paarden kan houden heeft wel,te maken met de keuzes die maakte toen ik 20-30 was

**Geplaatst**: 19-06-18 07:56

Geplaatst: 19-06-18 07:56

hier ook geen kinderwens. Ik vind mijn nichtje heel lief en schattig. MAar als ik de neefjes/nichtje (leeftijd tussen 5 en 10) langs komen dan wordt nog net niet gek. Wat een energie hebben die kids zeg.

nee geen kids voor mij.

mijn vriend wilt ze gelukkig ook niet. Heb wel even getwijfeld aan hem of hij dat nou zei omdat ik ze niet wilt. Maar hij zegt zelf dat hij ze ook echt niet wilt.

enige wat ik wel heb, mocht ik perongeluk toch zwanger raken haal ik het niet weg.

**Geplaatst**: 19-06-18 08:26

Geplaatst: 19-06-18 08:26

Weet je wat ik nooit zo goed begrijp?!
Dat bokt altijd van die onnodige disscussies moet aan gaan en pertinent hun zin door willen drammen.
In dit geval wel vs geen kinderen.
Bedoel je mening geven waarom jij wel of juist geen kinderen wilt is prima daar wordt naar gevraagd (althans naar wanneer) maar waarom elkaar bijna aanvallen als de ene zegt het wel te willen en de ander vindt van niet.

Is het niet leven en laten leven?

Ik als mama snap heel goed waarom mensen geen kinderen willen.
Je bent beperkter al heeft dat ook wel heel veel te maken met wat voor kind(eren) je hebt.
Dat wil overigens niet zeggen dat ik spijt heb van mn kinderen maar ik snap het wel dat mensen ervoor kiezen.

**Geplaatst**: 19-06-18 08:32

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 19-06-18 08:32

Ik snap dat ook wel. Van mij hoef je ook geen reden te geven voor wel of niet kinderen.
Wel is vaak toch een oergevoel, bij mij iig wel. Geen is vaak een bewuste keuze. Ook prima, tis niet dat we bijna uitsterven ofzo, integendeel

Ik ken meerdere mensen die kiezen voor geen kids, snap ik best. Als je vindt dat je een leuker leven hebt zonder kids moet je dat vooral doen

**Geplaatst**: 19-06-18 08:35

Geplaatst: 19-06-18 08:35

@cinniz.. Heb ik over de aanvalposts heen gelezen?

Edit: ik denk dat je blz8 bedoelt.

Nogmaals. Ik vind kinderen absoluut geen vereiste en je bent niemand een verklaring schuldig.

Toen ik nog geen kinderen had en men vroeg: waarom niet? Zei ik meestal: waarom wel?

**Geplaatst**: 19-06-18 08:48

Geplaatst: 19-06-18 08:48

IMJ schreef:
Suzanne F. schreef:
Eens. Die van mij kon ook echt niet even stilzitten in een buggy of lief liggen in een wandelwagen. Ook zelf spelen in de box was geen succes. Slapen was altijd maar een uurtje. Dat was echt niet leuk.
Hier was dat ook geen doen om bezig te zijn als zij wakker was, laat staan paardrijden.

Dat is mijn kind

Die van mij niet. Die kon zichzelf prima vermaken alleen. Maar dat was nooit rustig in een hoekje maar all over the place.... :')

(Ik heb wel eens gehoord van kinderen die lief op de bank een boekje gaan lezen....zie ik hier niet gebeuren

)

**Geplaatst**: 19-06-18 08:58

Geplaatst: 19-06-18 08:58

Haha, nee hier ook niet. Heb ook wel eens gehoord van mensen dat ze hun kind een uur in de box leggen

of dat baby’s slaapjes doen van 1,2 of 3 uur achter elkaar.
Wij hebben de box na 8mnd ongebruikt weer opgeruimd. Kind ging daar toch echt niet in. En slapen deed ie ook al niet.
Of dat ze een uur zelf netjes spelen met een kleurboek ofzo of met speelgoed. Zonder toezicht breek meneer de tent af O:)

of haalt levensgevaarlijke toeren uit.
Vind het daarom ook steeds makkelijker worden. Nu begint ie tenminste dingen te snappen.

Maar je krijgt er ook echt veel voor terug hoor :')

**Geplaatst**: 19-06-18 09:07

Geplaatst: 19-06-18 09:07

Dat is ook juist het hele probleem: je weet niet wat voor karakter het kind zal hebben. Ik heb van beide soorten eentje.

Mijn oudste was als baby al super rustig, sliep veel en regelmatig (na twee weken al nachten van 8 uur ononderbroken slaap $*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$ ), huilde zelden, was ook als ze wakker was altijd tevreden en amuseerde zich met gewoon naar dingen kijken. En ik vond het leven met baby best meevallen. Toen kwam nummer twee.

Huilbaby, voortdurend hongerig, alleen stil als ze werd rondgedragen en slapen was al helemaal een drama. -O-

Als dat mijn eerste geweest was, was ik aan een tweede nooit meer begonnen.

Ofwel: je weet gewoon niet welke invloed het op je leven en ritme zal gaan hebben.

**Geplaatst**: 19-06-18 09:11

Geplaatst: 19-06-18 09:11

Deze zag op facebook voor bij komen

**Geplaatst**: 19-06-18 09:16

Geplaatst: 19-06-18 09:16

Ik heb die van mij (2 jaar oud, aapje geweest in zijn vorige leven en met stealth modus) gisteren uit een boom gevist. Die was al naar 2m hoogte geklommen terwijl ik de was ophing en ik dacht dat hij met zijn autootjes zat te spelen. Ik ben weer wat grijze haren rijker $:\$

Ik wilde geen kinderen, never nooit niet. Geen polonaise aan mijn lijf, lekker carrière maken en waarom zou ik nog een mond om te voeden op de wereld zetten. Maar ik werd onverhoopt zwanger en kon niet de keuze maken het weg te laten halen.

De 1e maanden van de zwangerschap ben ik boos geweest (het was ook nog eens geen fijne zwangerschap), maar gedurende de tijd werd ik vooral nieuwsgierig en verdween de twijfel. De hormonen hebben hun werk goed gedaan, inmiddels ben ik een enorme moederkloek (alles waar ik altijd zo'n hekel aan had, ik kon flink tekeer gaan over vrouwen die alles opgeven voor kind of kinderwens

).

Natuurlijk verlang ik nog wel eens naar mijn oude zorgeloze leven, want kinderen brengen zorgen, feit. Natuurlijk ben ik soms best jaloers als een vriendin voor haar werk weer naar Verweggistan vliegt, dat had ik kunnen wezen (zeker wanneer kind ziek is en net al zijn beddengoed onder gespuugd heeft of een aanval van peuterpuberteit krijgt). Maar de verwondering die ik elke dag ervaar wanneer ik kijk hoe ons kind groot wordt, is me alles waard.

Elke keuze in je leven heeft consequenties, deal with it en oordeel niet te hard.

**Geplaatst**: 19-06-18 09:24

Geplaatst: 19-06-18 09:24

cinniz, misschien doelde je op mij, maar ik weet dat bij mij (en vele anderen) de opmerking "dat weet je pas als je ze zelf hebt" écht in het verkeerde keelgat schiet. (Om maar te zwijgen over onvrijwillig kinderlozen.) Het getuigt van weinig respect voor die ander die misschien helemaal niet geïnteresseerd is in die zogezegd magische liefde. Dan maakt het me niet uit of dat iets is wat je meent of niet, als je het zo via internet zegt kan ik natuurlijk niet ruiken dat je er eigenlijk iets heeel anders mee bedoelt dan al die andere mensen

Het gaat mij er echt niet om om een discussie te hebben, meer om de (vaak onderbelichte) kant ook aan te stippen. In de start van het topic werd TS toegejubeld van "gewoon doen want het is zo leuk", dat vind ik niet een heel realistisch beeld geven van hoe het echte leven is :Y)

**Geplaatst**: 19-06-18 09:32

Geplaatst: 19-06-18 09:32

Ik kan me er ook echt over verbazen hoe veel karakter er al in zo'n kleintje zit. Ik dacht altijd dat het vooral aan de opvoeding lag en dat ze dus grotendeels vormbaar waren qua karakter.
Hier ook twee onbesuisde druktemakers. Ik was laatst met de jongste bij het consultatiebureau. Toen vroeg ze me of ik het erg zwaar vond dat hij ZOOO doenig is. Ik dacht: hè? In vergelijking met de oudste is hij zo relaxed en rustig... Toen pas viel het me op dat de andere kinderen in de wachtkamer rustig bij mama op schoot zaten boekjes te lezen en te wachten.
Die van mij gaan altijd op avontuur en samen op boevenpad (echt 2 handen op 1 buik die twee). Die moet je entertainen en scherp in de gaten houden anders maken ze er binnen no time een chaos van en gaan ze andere mensen lastig vallen.
We kunnen ze ook echt niet overal mee naartoe nemen. Ze langere tijd laten stil zitten is gewoon geen optie, dat is voor hun niet leuk en zelf zitten we dan ook niet lekker natuurlijk. We gaan wel met zijn 2 naar een echt restaurant als de kids bij de oppas zijn en samen naar het pannenkoekenhuis waar ze buiten kunnen rennen en spelen tijdens het wachten.
Als baby waren ze dan juist wel erg makkelijk, vooral de oudste. Naast de bak zetten was dan wel een stap te ver, maar ze kon heerlijk spelen in de box en viel in slaap waar ze lag als ze moe was.
Ze zijn gelukkig wel allebei goede slapers. Lijkt me erg zwaar als je kind lange tijd slecht blijft slapen.
Man en ik waren volgens onze ouders juist beide enorm rustig als klein kind. Dat is dus niet erfelijk gebleken, haha.
Dus ik snap best dat mensen zeggen dat het beperkingen mee brengt. En daar moet je wel rekening mee (willen) houden.
Anderzijds kan ik nu veel meer genieten van eindeloos van de glijbaan gaan in het zwembad en lekket schooien in het bos bijvoorbeeld. Zo prachtig om te zien hoe blij ze zijn als ze lekker in hun element zijn. We zijn net terug van een weekje Landal en ik heb meer genoten dan van al onze Vliegvakanties vroeger met zijn 2tjes.
En de interactie tussen die twee is ook geweldig. Hoewel dat ook weer een gok is hier goed ze elkaar liggen. Voor hetzelfde geld is het altijd strijd tussen kind 1 en 2 omdat ze simpweg botsende karakters hebben.

**Geplaatst**: 19-06-18 10:10

Geplaatst: 19-06-18 10:10

_lautje_ schreef:
Ik rij iedere dag nog mijn paard en rij internationale eventingwedstrijden. Met kind.
Ze was 7 weken oud reed ik een cross en stond ze in wandelwagen mij op te wachten bij de finish.
Ken mensen die vlak voor ze dressuurproef ingingen kind nog even de borst gaven (maand oud).
Er kan heel veel als je heel graag wil.

Er kan heel veel als je heel graag wil....en als je enorm veel steun hebt van je omgeving. Want als jij je tijdverslindende dingen aan het doen bent (trainen, wedstrijd etc), zal er toch iemand zijn die op al die momenten voor je kind zorgt, neem ik aan?

Niet iedereen heeft een omgeving die bereid is zoveel te doen, denk ik. Veel partners hebben naast de gedeelde zorg voor de kinderen zelf een hobby waar ze ook nog wat van hun vrije tijd aan willen besteden. En niet iedereen heeft een (schoon)moeder of vriendin die zo gek is om keer op keer als oppas te fungeren.

**Geplaatst**: 19-06-18 10:19

Geplaatst: 19-06-18 10:19

Magrathea schreef:
. In de start van het topic werd TS toegejubeld van "gewoon doen want het is zo leuk", dat vind ik niet een heel realistisch beeld geven van hoe het echte leven is

Ik weet niet welk topic jij gelezen hebt, maar op de eerste pagina staat juist continue dat het een persoonlijke keuze is waar je goed achter moet staan.

**Geplaatst**: 19-06-18 10:43

Geplaatst: 19-06-18 10:43

mairead schreef:
Mazida schreef:
Je leven is niet voorbij als je een kind hebt. Je hebt er gewoon een extra pretletter bij. Gewoon niet te moeilijk denken. Ergens naar toe? Kleine kun je gewoon meenemen hoor, daar bestaan maxicosi's en luiertassen voor. En oppassen als je ergens naar toe wilt. Mijn baby is vijf maanden en al zes keer uit logeren geweest. Het is maar net hoe je er zelf instaat en moeite hebt me 'wegbrengen.' Voel me er echt geen slechte moeder door, maar geniet ook van de momenten als de 'baby is uitbesteed .' Het enige wat er niet meer inzit is een eigen paard, zou niet weten waar ik daar nog de tijd vandaan moet halen. Verder geniet ik niet minder van het leven, voordat ik een baby had. Ga nog lekker op stap $*\o/*$ , met plezier naar mijn werk en geniet lekker van mijn kleine wurmpje alhoewel ik haar soms ook achter het behang kan plakken, maar heej, ook met een kind gaat het leven gewoon door en kun je ook nog verre reizen maken. Een neef van mij is nu op wereldreis met zijn vriendin en baby? Moeilijk? Gewoon doen!

Je leven is niet voorbij, dat is ook wel erg dramatisch. Maar je leven wordt wel heel anders. En ik ben nu eenmaal zeer tevreden met mijn leven zoals het is. Ruimte voor een liefde is er nog wel, maar zelfs dat hoeft voor mij niet persé.
Ik ben ook zeer tevreden met mijn lichaam zoals het nu is en daar wil ik ook niks aan veranderen.
Ik geniet van mijn leven zoals het nu is $*\o/*$ kinderen zouden het voor mij persoonlijk allemaal veel minder leuk maken.

Wat heerlijk dat jij zo tevreden bent met jezelf en je leven, en dat je zo goed weet wat je wil. Dat is iets om jaloers op te zijn vind ik.

Dems75: wat leuk: "rechtmatige eigenaars" _O-

**Geplaatst**: 19-06-18 10:47

Geplaatst: 19-06-18 10:47

'Bij twijfel niet inhalen', dus...

Ik heb heel lang geen kinderen gewild, opeens ging het jeuken ofzo. Zouden dat de eierstokken geweest zijn?
Ben heel nuchter en realistisch naar en over mijn kinderen (2 jongens, geen kans om weeïg te zijn, ben altijd alert

), maar ik vind ze leuk (vaak ook niet), maar zonder kinderen was het leven ook goed. Het was anders, maar absoluut goed!

Het is iets dat je moet voelen, denk ik. Als je twijfelt, tevreden bent met je leven of je al 'compleet' voelt, dan gewoon niet doen.

**Geplaatst**: 19-06-18 10:52

Geplaatst: 19-06-18 10:52

Tsja, wanneer.. Ik heb nooit het gevoel gehad een beslissing te moeten nemen. Ik weet het al, altijd al geweten. Als tiener, als twintiger en nu als dertiger. Ik wil het niet. Nooit getwijfeld. Het is niet uit een nobel belang om de wereld te beschermen tegen overbevolking. Ik voel het gewoon niet, heb er niets voor over. Wat ik wel voel is een sterk en duidelijk gevoel van complete onwil om mijn leven te wijzigen, omdat deze mij zoals die nu is fantastisch veel voldoening geeft en ik wil dat het zo blijft.
Iedere beslissing die je neemt is egoïstisch. Je maakt hem immers vanuit je zelf, voor jezelf, voor jouw leven.

**Geplaatst**: 19-06-18 10:56

Geplaatst: 19-06-18 10:56

Ik heb van jongs af aan gezegd dat ik geen kinderen wou.
Ben nu 33 en merk nu mijn zusje 3 meisjes heeft dat het wel kriebelt om eens te ervaren om zwanger te zijn, maar toch blijf ik erbij dat ik geen kinderen wil.
Waarom niet, ik heb autisme en heb moeite om goed voor mezelf te zorgen, laat staan voor een kind.