PTSS, wie
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
- Lennox
-
- Berichten: 1092
- Geregistreerd: 07-07-05
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 01-03-16 12:40
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 01-03-16 12:43
- Fish_n_Chips
- Berichten: 1215
- Geregistreerd: 27-08-15
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 01-03-16 13:47
- Cerastes
-
- Berichten: 2403
- Geregistreerd: 04-07-13
- Woonplaats: Noord-Holland, Schermer
Geplaatst: 02-03-16 09:32
Ik heb van alle 4 de stoornissen wel wat, waarvan een minuscuul beetje narcisme, theatraal en anti-sociaal ook een redelijke dosis en borderline paste bijna niet meer in het grafiekje...
Ook heb ik ADD maar dat is niet officieel vastgesteld.
En ik denk dus ook dat ik ptss heb...ik heb een online zelftest gedaan en de minimale punten moesten 35 zijn en ik had 85...dus ruim het dubbele...
Zal dus wel iets van waarheid in zitten denk ik.
Als ik ptss heb komt het door 2 exen van mij...aangezien ik dagelijks met die dingen in mn hoofd zit en dat dát problemen geeft.
- Rennie89
- Berichten: 37746
- Geregistreerd: 18-07-08
- Woonplaats: Den Haag
Geplaatst: 02-03-16 09:42
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 02-03-16 10:41
lifaya schreef:Ik meld mij even. Ik ga deze week contact opnemen met psyQ, ik denk dat ik mogelijk toch met PTSS kamp... ik heb geen nachtmerries, ik her beleef het trauma niet, maar ik heb wel depressies gehad,verstijf in vergelijkbare situaties en ik "draai de knop om" zeg maar zodat ik er geen emoties uit ervaar. Na mijn trauma ben ik enkele jaren "ontspoort" geweest, daarna in depressie beland en toen ging het even redelijk en nu gaat het weer de foute richting op. Of het echt ptss is weet ik niet maar het is wel allemaal begonnen met 1 gebeurtenis...
Hoi Lifaya,
goed, dat je actie gaat ondernemen en ik hoop, dat ze een goede therapie gaan aanbieden!
Even een schoolfrikken stukje over de diagnose ptss en hoe die wordt gesteld: dat is een veredelde turflijst. Nachtmerries is slechts een van de turfjes. Herbeleven een ander turfje - en de lijst is langer.
Bovendien, wat naar mijn idee zwaarder hoort te wegen is jouw verhaal. Zo is er een theorie die stelt, dat depressie een soort noodrem van je lichaam is bij te veel stress/stresshormonen. Dus dat je na of tijdens je "ontsporen" onder fikse stress hebt gestaan geloof ik grif.
En wat je vertelt over compleet verstijven en je emoties weghouden zegt ook wel iets, of beter: veel.
Succes!
- Rennie89
- Berichten: 37746
- Geregistreerd: 18-07-08
- Woonplaats: Den Haag
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-03-16 10:52
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-03-16 10:56
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 02-03-16 11:21
lifaya schreef:Dankjewel voor je uitleg. Ik heb vaak het idee dat er weinig begrip is voor Hoe ik op bepaalde situaties reageer. Dan zeggen ze bijvoorbeeld als je niet wilt dan schreeuw je toch, duw je hem toch weg of loop je weg? In hun ogen wil ik het dan dus wel. Ik weet ook niet waarom ik dat niet doe/heb gedaan. Ik weet dat dat het beste is maar om 1 of andere reden lukt het mij niet. Ik laat het dan over mij heen komen en doe alsof er niks gebeurd is. Ik schakel alle gevoelens uit. En dat is gewoon niet goed. Ik moet daar echt verandering in brengen vandaar dat ik dus nu echt besloten heb om die stap te nemen, na 10 jaar...
Ten eerste : verschrikkelijk!! Ik ben incestvrouw en simplistische opmerkingen zoals 'dan gil je toch, als je het niet wil' - €£¥&/$@#$%_£¥₩@#$₩¥£##@# nog aan toe!!!!
(Not to mention de impliciete omkering: als je je niet hebt verzet, zul je het wel gewild hebben.)
Verder (excuses voor eventueel school-ge-frik) je reageert in situaties van angst, schrik, verbijstering of noem het maar op niet rationeel.
(Rationeel: als een britse professor die peinzend naar boven kijkt en mijmert: "Hm, most interesting,.... my word...., wat zal ik hier nu eens mee gaan doen?")
Je reageert vanuit je overlevingssysteem, min of meer je instinct. Een van de opties (we hebben het niet over bewuste keuze, maar over mogelijkheden die jouw instinct kent) is bevriezen: echt, letterlijk niets doen.
"Het oog van de wereld ziet niets", het is zeer belastend om mee te maken - en ooit, miljoenen jaren terug ontworpen om de aanval van katachtigen te overleven. (Katten eten geen dood beest, in tegenstelling tot hondachtigen.)
Enne: taal kan tricky zijn.
"Het is niet goed".
Ethisch gesproken: jij doet niets fout. Trouwens : het is ook meer je instinct dat iets doet dan jijzelf. Het is eerder iets dat jou gebeurt, 'bovenop' datgene waar jij/ jouw instinct op reageert.
Het is, als gezegd, erg belastend, ook als er geen geleuter in de omgeving is.
Het verdient aanbeveling om iedere keer na zo'n gebeuren je lichaam even goed te laten voelen dat je leeft: hollen, boksen, schoppen, schreeuwen, waar je maar zin in hebt. En daarna in gedachten dat te doen, wat je liever had willen doen. Op die manier bespaar je jezelf extra stress ("dat heb je al genoeg", nee teveel!)
En daarna 'mensen die de moeite waard zijn' uitleggen hoe en wat. De leuke mensen onder hen zullen mogelijk wel zeggen 'dat het voor hen onduidelijk is' - tja, dat kan.
En qua therapie kan emdr deze reactie (....die er dus uitziet als juist geen reactie...) keurig de nek omdraaien.
- Fish_n_Chips
- Berichten: 1215
- Geregistreerd: 27-08-15
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-03-16 20:08
- ikkkke
- Berichten: 603
- Geregistreerd: 30-07-06
Geplaatst: 03-03-16 08:36
Fish_n_Chips schreef:Vandaag een tijd bij mijn moeder in de auto gezeten. Ze is zo onwetend op sommige gebieden.. en ik maar denken "je moest eens weten", "je moest eens weten", "je moest eens weten wat ik ervaar", "je moest eens weten wat ik heb meegemaakt".
Is je moeder niet op de hoogte van wat je meegemaakt hebt? Zo nee, dan is het natuurlijk begrijpelijk dat ze onwetend is en zich moeilijk kan inleven.
Maar zelfs als ze het wel weet, is dat geen gemakkelijke opgave. Althans dat is mijn ervaring. En op zich is dat ook niet zo onlogisch. Het is altijd anders om rationeel over zulke situaties na te denken dan er midden in te zitten en te handelen vanuit je overlevingssysteem.
- Fish_n_Chips
- Berichten: 1215
- Geregistreerd: 27-08-15
Geplaatst: 03-03-16 10:43
ikkkke schreef:Fish_n_Chips schreef:Vandaag een tijd bij mijn moeder in de auto gezeten. Ze is zo onwetend op sommige gebieden.. en ik maar denken "je moest eens weten", "je moest eens weten", "je moest eens weten wat ik ervaar", "je moest eens weten wat ik heb meegemaakt".
Is je moeder niet op de hoogte van wat je meegemaakt hebt? Zo nee, dan is het natuurlijk begrijpelijk dat ze onwetend is en zich moeilijk kan inleven.
Maar zelfs als ze het wel weet, is dat geen gemakkelijke opgave. Althans dat is mijn ervaring. En op zich is dat ook niet zo onlogisch. Het is altijd anders om rationeel over zulke situaties na te denken dan er midden in te zitten en te handelen vanuit je overlevingssysteem.
Bedankt voor je berichtje.
Mijn moeder weet op zich wel wat ik heb meegemaakt, maar in haar ogen is het erge 'dat er over mijn grenzen heengegaan werd door mensen die het beste met mij voor hadden'. Maar dat is niet zo - het was ronduit illegaal, crimineel, mensonterend. Niks 'het beste met mij voor hadden'.
Ten tijde dat het gebeurde, praatte mijn moeder hen na, keurde het goed, luisterde niet naar mij als ik probeerde te zeggen dat het niet OK was wat er mij aan gedaan werd.
(En dat was het niet.)
Nogmaals bedankt voor je berichtje. Je hebt wel gelijk, denk ik. Het is voor haar ook niet makkelijk (onmogelijk) om het te snappen.
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 03-03-16 22:44
Fish_n_Chips schreef:Mijn moeder weet op zich wel wat ik heb meegemaakt, maar in haar ogen is het erge 'dat er over mijn grenzen heengegaan werd door mensen die het beste met mij voor hadden'. Maar dat is niet zo - het was ronduit illegaal, crimineel, mensonterend. Niks 'het beste met mij voor hadden'.
Ten tijde dat het gebeurde, praatte mijn moeder hen na, keurde het goed, luisterde niet naar mij als ik probeerde te zeggen dat het niet OK was wat er mij aan gedaan werd.
(En dat was het niet.)
Nogmaals bedankt voor je berichtje. Je hebt wel gelijk, denk ik. Het is voor haar ook niet makkelijk (onmogelijk) om het te snappen.
Herkenning hier.
Mijn moeder wist rationeel (...in principe...) wel,van wat mij zoal werd aangedaan - "maar het kwartje mocht niet vallen".
Emotioneel was het voor haar te zwaar (of wat dan ook) om te erkennen wat er gebeurde.
"Je moest eens weten...."
Dat totale gebrek aan erkenning, dat kan erg naar voelen. (Ja,
zij overleefde een concentratiekamp, dat is zo, maar betekent dat dan maar meteen dat alleen haar pijn telt en de mijne niet...?) - ikkkke
- Berichten: 603
- Geregistreerd: 30-07-06
Geplaatst: 04-03-16 09:03
Janneke2 schreef:(Ja,
Nee, natuurlijk niet. Het gaat er eigenlijk ook totaal niet om "wie het ergste, pijnlijkste heeft meegemaakt". Jou pijn is er en die mag er ook zijn.
Vaak is het van andere mensen een beschermingsmechanisme om zo te reageren. Ze proberen op die manier veiligheid voor zichzelf te creëren, of die veiligheid nu reëel is of niet. En daarnaast is het ook gewoon moeilijk te begrijpen als je het niet zelf meemaakt. Zo werd en wordt het bij mij door sommige mensen heel moeilijk begrepen dat ik veel moeite heb om erover te praten, want je doet toch gewoon je mond open en spreekt alles uit. Of slachtoffers van geweldsdelicten moeten aangifte doen niet enkel voor zichzelf, maar in de eerste plaats om anderen te beschermen en ook daar praat je toch gewoon? Maar zo simpel is het helaas niet...
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 04-03-16 09:06
Iemand heeft mij van de week gevraagd of ik niet alsnog ergens aangifte van zou willen doen. Denk niet dat ik het wil. Voor mij is het voor zover ik helder kan zien niet echt een issue meer en dat wil ik het niet weer wel maken.
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 04-03-16 09:17
ikkkke schreef:Nee, natuurlijk niet. Het gaat er eigenlijk ook totaal niet om "wie het ergste, pijnlijkste heeft meegemaakt". Jou pijn is er en die mag er ook zijn.
Ja, precies, jij en ik en heel veel mensen hier etc etc snappen dat.
Maar mijn moeder kon/wilde/durfde er niet aan.
Alleen haar pijn telde en ik moest het maar uitzoeken wat mijn pijn betrof en haar steunen in haar pijn.
Citaat:Zo werd en wordt het bij mij door sommige mensen heel moeilijk begrepen dat ik veel moeite heb om erover te praten, want je doet toch gewoon je mond open en spreekt alles uit.
Grrrr.....
Beschermingsmechanismen zijn erg nuttig, maar sommige mensen beseffen niet eens dat je die dingen nodig kunt hebben. "Lucky them".
Citaat:Of slachtoffers van geweldsdelicten moeten aangifte doen niet enkel voor zichzelf, maar in de eerste plaats om anderen te beschermen en ook daar praat je toch gewoon? Maar zo simpel is het helaas niet...
Ook nog een soort van misbruik....
Ik ben erg blij dat de serieverkrachter van Utrecht achter tralies zit, daar niet van - dus hulde aan de vrouwen die aangifte hebben gedaan - maar je mag toch heus eerst aan je eigen belangen denken (wat zullen we nu dan toch hebben....?!)
- VillaNeusjes
-
- Berichten: 6351
- Geregistreerd: 03-09-02
- Woonplaats: Villa neusjes on tour
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 04-03-16 10:41
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 04-03-16 12:00
Daar komt nog eens bij dat maar circa 8% van de gevallen van seksueel geweld leidt tot aangifte, en dat minder van de helft daarvan leidt tot een arrestatie. De gevallen die tot een arrestatie leiden, leiden maar heel zelden tot een daadwerkelijke rechtzaak, die ook voor het slachtoffer weer enorm heftig is om mee te maken. Ik heb er bewust voor gekozen om het niet te doen om mezelf te sparen, al denk ik wel dat het een soort 'closure' kan geven die je anders niet echt kan krijgen.
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 04-03-16 14:25
ten eerste : heel erg rot dat je verkracht bent!
Ten 2e zou je de reactie van je vader als bezorgdheid kunnen zien, maar 'aan haren slepen' - nee...
Ten 3e: afschuw dat de politie de wet niet kent /zelf maar dingen verzint.
Even heel erg feitelijk, verkrachting is helaas iets dat ons allemaal kan overkomen en waar we dus allemaal mee te maken hebben en liever dus ook iets van moeten weten....
Artikel 242 wetboek van strafrecht luidt:
"Hij die door geweld of een andere feitelijkheid of bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid iemand dwingt tot het ondergaan van handelingen die bestaan uit of mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam, wordt als schuldig aan verkrachting gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren of geldboete van de vijfde categorie."
Al was de feitelijkheid een serie zoetgevooisde grooming gesprekken - sexueel geweld is als zodanig geweld.
Jij bent niet verplicht om je fysiek te verweren. (Je kunt ellendelingen krabben en dan de bloedsporen onder je nagels inleveren - maar rest assured, ik heb dat zelf op de trieste momenten supreme nooit gedaan...)
Uiteraard kan het wel zo zijn dat een zedenrechercheur kan inschatten hoeveel gegevens jij kunt leveren en hoeveel aanknopingspunten zij/hij heeft om de ellendeling te arresteren.
Maar ik heb zeer grote bezwaren tegen de fouten in de informatie die jij hebt gehad.
Bij het eindresultaat van het recherche proces moet idd duidelijk zijn, dat Jan X. of Klaas Y. de juiste verdachte is - dat wel.
Maar dat is hun werk, en het eindproduct.
Het hoort geen ontmoedigingsbeleid te zijn "als jij niet weet wie het is,...." - dat is niet jouw taak!
Een rape kit kan diensten bewijzen, maar is niet per se nodig - laat staan verplicht.
En politiemensen horen geen wetten uit hun duim te zuigen! (Noch weten wie het is is verplicht, noch zelf vechten, noch blauwe plekke etc kunnen tonen noch de rape kit.)
Cynisch gezegd: als het percentage klopt, dan klopt het om dit soort strafbaar wangedrag van de politie.
Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 04-03-16 14:32, in het totaal 1 keer bewerkt
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 04-03-16 14:31
Het lastige is dat ik niet de bosjes in gesleurd ben. Het was een date, ik ben vrijwillig bij hem op de bank gaan zitten, en vanuit daar is hij doorgebouwd naar iets waar ik het totaal niet mee eens was. Het was duidelijk dat ik het niet wou, heb meerdere keren nee gezegd, maar alsnog is het een andere situatie dan de situaties die vaak wél leiden tot vervolging. Hij zou heel hard kunnen roepen dat ik wel seks met hem wou, en dan zou ik op geen enkele manier kunnen bewijzen dat het wel degelijk verkrachting was. Dat is het lastige, het is verkrachting op het moment dat het slachtoffer zich verkracht voelt. Klaar. Maar om het daadwerkelijke juridische proces in gang te zetten moet je wel meer kunnen leveren dan je eigen woord. Dat kon ik niet, en daarmee hield het voor mij ook op.
Voor mijn vader was het vooral een enorm gevoel van boetedoening. Zijn eerste reactie was politiebureau, zijn tweede reactie was dat ik moest vertellen waar hij woonde (alsof ik dat nog wist) en zo ging het nog een paar emoties door.
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 04-03-16 14:43
Emmaa_ schreef:Het was een date, ik ben vrijwillig bij hem op de bank gaan zitten, en vanuit daar is hij doorgebouwd naar iets waar ik het totaal niet mee eens was. Het was duidelijk dat ik het niet wou, heb meerdere keren nee gezegd, maar alsnog is het een andere situatie dan de situaties die vaak wél leiden tot vervolging. Hij zou heel hard kunnen roepen dat ik wel seks met hem wou, en dan zou ik op geen enkele manier kunnen bewijzen dat het wel degelijk verkrachting was.
Date rape is afschuwelijk, maar nog steeds strafbaar.
En tot op zekere hoogte is het recherche werk makkelijk.
Wat waar is, is dat het zijn woord tegen het jouwe KAN worden en als hij erg goed van de tongriem is gesneden kan hij het verhoor doorstaan, ook al zijn de zedenrechercheurs goed gemotiveerd.
En juist bij date rape is de rape kit overbodig en als gezegd : sporen van fysiek geweld zijn nooit nodig.
Maar het hoort JOUW keuze te zijn, gebaseerd op goede informatie.
Citaat:Dat is het lastige, het is verkrachting op het moment dat het slachtoffer zich verkracht voelt. Klaar.
NEE.
Jij hebt nota bene een grens verbaal aangegeven, hij weet dat hij fout zit als hij doorgaat en hij ging toch door.
(Qua bewijslast is dit ingewikkeld, dat ben ik zelfsmet de politie eens, maar het is toch iets anders.)
Citaat:Maar om het daadwerkelijke juridische proces in gang te zetten moet je wel meer kunnen leveren dan je eigen woord. Dat kon ik niet, en daarmee hield het voor mij ook op.
Ja, terecht - met zo'n soort politie kun je je energie wel beter besteden - maar in zijn algemeenheid vind ik dit wel de bijl aan de wortel van mensenrechten.
Citaat:Voor mijn vader was het vooral een enorm gevoel van boetedoening. Zijn eerste reactie was politiebureau, zijn tweede reactie was dat ik moest vertellen waar hij woonde (alsof ik dat nog wist) en zo ging het nog een paar emoties door.
Boetedoening van zijn kant mag ik hopen....
Maar wel heel fijn en volstrekt terecht dat hij er bakken emoties over heeft!
- ikkkke
- Berichten: 603
- Geregistreerd: 30-07-06
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 04-03-16 17:05
Je kan altijd aangifte doen, maar het risico dat het woord tegen woord is en er effectief geen veroordeling volgt is groot.
Een rape kit wordt enkel afgenomen als de feiten niet te lang geleden hebben plaatsgevonden en er nog iets gevonden zou kunnen worden. Het is allerminst een fijn onderzoek, maar als het resultaat oplevert is het wel in je voordeel...
Ik denk dat ieder voor zichzelf in zo'n situatie moet kiezen om al dan niet aangifte te doen. Hoewel ik nooit die keuze heb gehad en het in eerste instantie ook niet zag zitten, ben ik enigszins wel blij dat ik het toch gedaan heb. Aan de andere kant ben ik op sommige punten wel erg gaan twijfelen aan ons rechtssysteem.
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 04-03-16 17:11
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 04-03-16 21:55
ikkkke schreef:Nou ja, enerzijds volg ik je wel, Janneke, maar anderzijds ben ik toch wel van mening dat bewijs enigszins nodig is. Soms wordt er nl. ook valselijk aangifte gedaan en dan moet natuurlijk degene die als dader aangeduid worden ook niet gestraft worden.
Je kan altijd aangifte doen, maar het risico dat het woord tegen woord is en er effectief geen veroordeling volgt is groot.
Een rape kit wordt enkel afgenomen als de feiten niet te lang geleden hebben plaatsgevonden en er nog iets gevonden zou kunnen worden. Het is allerminst een fijn onderzoek, maar als het resultaat oplevert is het wel in je voordeel...
Ik denk dat ieder voor zichzelf in zo'n situatie moet kiezen om al dan niet aangifte te doen. Hoewel ik nooit die keuze heb gehad en het in eerste instantie ook niet zag zitten, ben ik enigszins wel blij dat ik het toch gedaan heb. Aan de andere kant ben ik op sommige punten wel erg gaan twijfelen aan ons rechtssysteem.
Eh.... ik denk dat we langs elkaar heen praten.
Als het gaat om het eindresultaat: zitting bij de rechtbank, eis van de Officier van Justitie en uitspraak van de rechter, dan is er wettelijk en overtuigend bewijs nodig.
Zo zit dat in een rechtsstaat en ik zou niet anders willen - en bij verkrachting kan dat dus lastig zijn.
Maar aan luie politie of politie die de wet overtreedt door zelf maar wat wetten te verzinnen hebben we niets.
Vwb luiheid: bij mijn nichtje in de buurt in Voorschoten werd een vrouw 'snachts de bosjes ingetrokken en verkracht.
Ze heeft dezelfde nacht aangifte gedaan en de gemotiveerde zedenrechercheurs hebben onder andere de bewakingscamera's van het tankstation een kilometer verderop bekeken - en jawel: de motorrijder in kwestie stond er op.
Er bleek dus een nummerbord te zijn, er waren spermasporen - de man is achter tralies gekomen.
(Spermasporen is iets anders dan rape kit: anno 2016 kun je heus jezelf afvegen met laten we zeggen een zakdoekje en dat bewaren, daar kunnen ze heus DNA uit vaststellen.)
Maar wat ik bedoel te zeggen: er was een vaag signalement, er was DNA, en een aangifte - de gemotiveerde agenten deden de rest - dat wordt het bewijs. Agenten die op voorhand al gaan zeggen dat het geen kans heeft - huuuu.
Laat staan zelf dingen verzinnen, zoals gezegd, dat is strafbaar.
Stel dat deze vrouw ontmoedigd was "Vaag signalement, dat DNA zit mogelijk niet in de datebase, "er komen maar zo weinig verkrachters achter tralies"" - dan was deze schoft zijn gerechte straf mooi ontlopen - daar hebben we toch geen politie voor.
De procedure van aangifte doen is een aparte ervaring.
Het doel is, dat er een proces verbaal komt waar "geen speld tussen te krijgen is".
Dwz dat de advocaat van de ellendeling gen gelegenheidheeft om beruchte zinnetjes zoals "...dat ze heus wel zelf wilde" er tussen te zetten.
Dat houdt dus in, dat je bij iedere actie die je doet of naliet, een verklaring moet geven.
(Zaken zoals: "Ik ging met hem naar boven omdat hij me aan mijn opa deed denken". Of "ik zei 'nee' en was verbijsterd dat hij doorging, ik verstijfde van angst".)
Dat is in jouw belang, maar het heeft wel zin als je dat van te voren weet - juist als je op het randje van tranen zit kan de vraag naar deze informatie 'als een mokerslag' binnenkomen, alsof je niet geloofd wordt. Maar dat is in wezen niet zo.
Zeker na een date rape zal een rechercheur zoeken in het verhaal om een 'breuk' te kunnen vinden, waardoor het dus niet meer "zijn woord tegen het jouwe" is. (Soms kan dat. Je favoriete T-shirt aan flarden bijvoorbeeld. En als hij dan vrolijk beweert dat weliswaar aan flarden ging, maar dat jij dat ook niet erg vond.)
Als je op basis van goede informatie een beslissing neemt, is het goed.