Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-04-13 22:09

Geplaatst: 02-04-13 22:09

Menino , Mijn ouders hebben en hadden de meeste moeite met mijn oudste zus die ging al vroeg de jeugdzorg cirkel in.. Door haar stoornis heeft ze mijn ouders van binnen heel veel pijn gedaan en heb alleen ik en mijn gewone zus nog contact met haar. Vondt laatst met opruimen een verslag van jeugdzorg over haar , ze wou niemand zien behalve mij.. Ze is altijd gek op me geweest maar is voor mij 2 strijd van wat moet ik met haar... Mijn ADHD zus was gewoon druk en heel aanwezig , daar had mijn moeder vaak strijd mee omdat zij botsen en dat heb ik ook met mijn moeder soms. Mijn broer wij ook aandacht en zocht dat ook wel maar wel positief, en mijn vader was altijd aan het werk .. Dus ja mijn ouders hadden en hebben het niet altijd even makkelijk , gelukkig sinds vorig jaar alleen mijn broer nog thuiswonend , vader met pensioen en nu hebben mijn ouders strijd en woorden omdat hij (in mijn ogen) niks doet en de hele dag op de bank zit en ook niks wil. :')

Maar na 50 jaar trouwe dienst snap ik het ook wel , maar snap dan ook wel mijn moeder dat ze zich irriteert aan hem..

Heb btw een zeer laag IQ(77) , wil het opnieuw laten testen, de aspergers hier hebben toch vaak een hoger IQ tot hoogbegaafd??

**Geplaatst**: 02-04-13 22:16

Geplaatst: 02-04-13 22:16

Ik heb niet het hele topic gelezen, eigenlijk alleen de eerste pagina deels.

Ik heb thuis te maken met 3 personen die allen voor zich Asperger, ADHD en PDD-NOS hebben. Vaak wordt er voor de grap aan mij gevraagd 'goh wat heb jij dan?' maar ik vind dit helemaal niet grappig. Ik heb stukken uit jouw openingspost gelezen en ik ga er morgen zeker nog eens goed doorheen kijken, maar wat mooi geschreven!

Ik merk aan mezelf dat ik nog steeds niet geaccepteerd heb dat mijn broertje autisme heeft, ik erger me kapot aan hem af en toe, en soms zou ik hem echt liever naar zn kamer sturen om hem er de hele dag niet meer af te halen. Het punt is dat hij niet merkt wat hij 'fout' doet. Hij staat in het gezicht van mijn moeder te liegen over huiswerkbegeleiding en als de juf belt dat hij niet geweest is, dan kijkt hij haar aan alsof ze gek is. Ik kan daar zo niet tegen, maar hij kan er niks aan doen. Hij heeft medicijnen maarja, die neemt hij ook lang niet altijd. Eigenlijk meer niet dan wel.
Lastig is dat, heel lastig. Ik blijf meelezen in je topic want dit vind ik wel erg interessant

Mag ik vragen of jij medicijnen gebruikt en welke invloed deze op je leven hebben gehad?

Ik merk dat mijn broertje meer rust krijgt, en hij zegt zelf dat de prikkels in zijn hoofd dan niet meer zo heftig zijn. Ben gewoon benieuwd naar hoe dat dan eigenlijk zit, bij hem maar ook bij andere mensen. (excuses als dit al eerder in het topic vermeld is)

Edit; zie net een post van takkiemuis boven mij

Citaat:
Heb btw een zeer laag IQ(77) , wil het opnieuw laten testen, de aspergers hier hebben toch vaak een hoger IQ tot hoogbegaafd??

Mijn broertje is best slim. Is dit inderdaad door asperger? Zo ja, hoe uit dat zich bij jou?

(creatief, fantasierijk etc..)

**Geplaatst**: 02-04-13 22:20

Geplaatst: 02-04-13 22:20

heftig hoor TM!...
En Aspergers scoren over het algemeen boven gemiddeld op IQtest

. Vooral op verbale IQ. Een second opinion kan nooit kwaad natuurlijk....

**Geplaatst**: 02-04-13 22:25

Geplaatst: 02-04-13 22:25

rocymax schreef:
Moet jullie toch even allemaal een hart onder de riem steken, vind het heel dapper dat jullie jullie verhalen zo op kunnen schrijven en op een respectvolle manier erover kunnen discusieren.
Wat een moeilijke situaties komen er soms voorbij zeg. Respect voor jullie allemaal!!

Dankjewel.

**Geplaatst**: 02-04-13 22:31

Geplaatst: 02-04-13 22:31

Heftig hoor TM. :(:)

Wat moet dat voor jou ook moeilijk zijn (geweest).

Ik ben ontzettend slim, er is geen officiele IQ test gedaan omdat het te duur zou worden, maar iedereen is het erover eens dat ik hoog begaafd ben.
Dat zorgt er ook voor dat ik mij altijd aan moet passen en onder mijn niveau functioneer, behalve bij 2 mensen (die ik nu helaas niet meer in mijn leven heb doordat ik nooit geweten heb dat ik asperger heb -O-

Ik blijf hopen dat dat veranderd).
Het was zo'n totale opluchting om bij hun te zijn, zeker bij 1 van die 2, wij hadden aan een half woord genoeg. Ze had het direct door als ik het snapte, en zij was ook opgelucht dat ze eindelijk een snel iemand in haar omgeving had. :(:)

Maar leren uit boeken kan ik dan weer voor geen meter. :')

**Geplaatst**: 02-04-13 22:37

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 02-04-13 22:37

Ty ladies , ja voor mij soms ook.. Vakanties zonder mijn vader omdat hij werkte waren ook zwaar voor mijn moeder , en soms was mijn zus aggresief en was zeker wel bang. Maar goed dat had ik ook...

Ik ben compleet doorgelopen , eerst een diagnose om zo maar te zeggen. Ze dachten altijd ADHD maar nee na een dikke 6 a 7 jaar is het toch autisme... , toen hebben ze mijn IQ getest en dat kwam zo laag kan er soms stiekem wel om lachen als is het echt om te janken...

**Geplaatst**: 02-04-13 22:59

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 02-04-13 22:59

Op de facebook van Asperger Women's Association stond het volgende, dus voor Urielle, Mariska en alle andere partners

To all the married /partnered AS people in the world.
https://www.youtube.com/watch?feature=p ... KcqTlJhK-g

**Geplaatst**: 02-04-13 23:00

Geplaatst: 02-04-13 23:00

takkie_muis schreef:
Ty ladies , ja voor mij soms ook.. Vakanties zonder mijn vader omdat hij werkte waren ook zwaar voor mijn moeder , en soms was mijn zus aggresief en was zeker wel bang. Maar goed dat had ik ook...

Ik ben compleet doorgelopen , eerst een diagnose om zo maar te zeggen. Ze dachten altijd ADHD maar nee na een dikke 6 a 7 jaar is het toch autisme... , toen hebben ze mijn IQ getest en dat kwam zo laag kan er soms stiekem wel om lachen als is het echt om te janken...

Je doet echt niet onder voor de rest hier op bokt hoor.
Een hele dikke knuffel voor jou!

**Geplaatst**: 02-04-13 23:01

Geplaatst: 02-04-13 23:01

Leren uit boeken vind ik algemeen gezien ook niet boeiend.
Maar als het wel mijn ding is gaat dat er ook zo in hoor.
Meestal is dat wel met praktijk erbij, dingen waar ik niets mee heb of doe gaat lastiger.

Natuurgeneeskunde slurp ik zo op.
Dus natuurvoeding, supplementen, kruiden, bachbloesem, acupunctuurdingen en die hap allemaal.
Maar dat zal ook zijn omdat ik daar gewoon helemaal in zit met mezelf, ik wil het zo optimaal als mogelijk hebben.
En elke keer weer denk ik dat het de limit is, en dan vind ik weer wat. :')

**Geplaatst**: 02-04-13 23:05

Geplaatst: 02-04-13 23:05

Ik mag mij hier ook melden denk ik!

Ik heb Asperger en heb er inmiddels mijn baan aan te danken

Ik ben namelijk in opleiding tot ervaringsdeskundige en werkzaam in een woonvoorziening voor jongvolwassen met een vorm van autisme.

Voor alle mensen hier die zelf met autisme te kampen hebben: Blijf je alsjeblieft sterk maken tegen het (zelf)stigmatiseren!
Wij zijn niet ons autisme, we hebben er enkel wat moeilijkheden (en ook sterke punten) door!

**Geplaatst**: 02-04-13 23:10

Geplaatst: 02-04-13 23:10

moonfish13 schreef:
Leren uit boeken vind ik algemeen gezien ook niet boeiend.
Maar als het wel mijn ding is gaat dat er ook zo in hoor.
Meestal is dat wel met praktijk erbij, dingen waar ik niets mee heb of doe gaat lastiger.

Natuurgeneeskunde slurp ik zo op.
Dus natuurvoeding, supplementen, kruiden, bachbloesem, acupunctuurdingen en die hap allemaal.
Maar dat zal ook zijn omdat ik daar gewoon helemaal in zit met mezelf, ik wil het zo optimaal als mogelijk hebben.
En elke keer weer denk ik dat het de limit is, en dan vind ik weer wat.

Ik moet echt voorbeelden hebben. Verteld een docent het met voorbeelden, dan onthou ik het.

Maar in mijn coachopleiding, doe een techniek voor en ik kan het.
Soms voor de groep niet omdat ik mezelf dan totaal onzeker maak. ''Want nu moet ik laten zien dat ik het echt wel goed kan want iedereen heeft mij zo hoog staan'' en dan gaat het niet natuurlijk. :')

Maar ik kan het zo, tijdens trainingen was dat ook altijd. Dat in iedere training de trainer zei: ''Milou, je mede deelnemers balen. Zij zijn 40 jaar en ouder en snappen het niet en jij snapt het in 1 keer. Je bent zo gigantisch snel.''

Ik had toen echt nog niet door dat ik echt zoveel sneller was. :')

**Geplaatst**: 02-04-13 23:12

Geplaatst: 02-04-13 23:12

Ik wil er ook wel in de toekomst mijn werk van maken, iets met autisme.
Maar hoe ik heb geen flauw idee...
Zou het liefst iets gaan doen met natuurvoeding, suppletie, en andere vormen van alternatief.
Maar ik kwam tot de conclusie dat ik dan wel heel veel opleidingen moet doen.
Iig natuurvoeding, supplementen, CINT opleiding, fytotherapie, homeopathie en dan nog iets de autismekant op.
Daarbij vind ik triggepoint therapie ook mega boeiend en daar moet je eerst minimaal sportmassage voor doen voor dat kan.
Het is nogal veel wat het omvat waar ik bij mezelf op let, maar ik denk dat het totaal wel succesvol kan zijn.

Milou123, ik had het op school met bepaalde dingen ook.
Stond een docent te knoeien met een koe met scheren, ''meneer moet ik het even proberen?''
En dan stond het beest bij mij keurig stil. _O-

Veel dingen deed ik van mezelf dus gewoon al goed, omdat ik daar blijkbaar logisch in na kan denken.
Enige wat me enorm hindert is bullshit lesstof, lesstof over dingen die ik al lang en breed weet en dan zoals met nederlands nog eens alle grammatica krijgen die ik dus niét snapte.. Terwijl ik wel gewoon foutloos kon schrijven. :')

Gekke is dus dat ik me daar dus niet overheen kan zetten dan, en dat probleem heb ik nu ook met mijn rijbewijs.
Die vragen met wanneer moet ik remmen en waarmee je dan echt moet leren wat ZIJ willen horen vind ik echt rotvervelend.
Dan denk ik meer van, had het gas 20 meter eerder losgelaten dan had je niet op je rem gehoeven..

Laatst bijgewerkt door moonfish13 op 02-04-13 23:16, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-04-13 23:13

Geplaatst: 02-04-13 23:13

Ag, het houdt je van de straat. :Y)

**Geplaatst**: 02-04-13 23:20

Geplaatst: 02-04-13 23:20

Ja maar niet erg haalbaar.
Zeker als je ziet dat ik vanaf mijn 17e al niet werk omdat ik ziek werd.
Ben nu een kleine 1.5 jaar pas aan het opkrabbelen met ups en downs.
Ik zal dus het hele circuit opnieuw in moeten want ik ben er weer helemaal uit.
En dan is het nog maar hopen dat het weer gaat lukken met mijn energiepijl enzo om dat te bereiken.
Ik knok net zo lang tot het lukt, maar het voelt alsof er een elastiek aan mij zit die goed vast zit.
Zit al een tijd in de startblokken en als ik denk IK KAN HET!, dan ben ik weer eens ziek of doodmoe ofzo.

En dat is dus het gevolg van die lekkende darm heb ik het idee..
Dat die lever zo overbelast raakt, en dan mijn bijnier het niet aan kan en vervolgens virussen vrij spel krijgen en ik ziek wordt.

**Geplaatst**: 02-04-13 23:23

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 02-04-13 23:23

Dat is wel heel frustrerend denk ik. Jammer zeg, jammer.

**Geplaatst**: 02-04-13 23:30

Geplaatst: 02-04-13 23:30

Godsgruwelijk frustrerend want ik wil zo graag.
Ben afgelopen maand 21 geworden.
Ik zie alles om mij heen verder gaan en groeien en ik loop gewoon 4 jaar achter.
Anderzijds heb ik op andere vlakken wel weer ontzettend veel ervaring.
Zoals met problematiek rondom mijn Asperger en wat daar de gevolgen van kunnen zijn lichamelijk.
Ook niet verkeerd en het heeft ook kennis voor het leven opgeleverd, maar het is soms wel heel klote.

Als je je bedenkt dat ik en zeer streng op dieet ben, daarbij nog 10 supplementen/medicijnen bij slik die allemaal uitgevogeld zijn qua doseringen enzo..
Alles ook zelf uitgezocht, is geen specialist aan te pas gekomen. Ik was een gevalletje leer er maar mee leven.
En dat de natuurvoedingsspecialiste alleen maar alles kon beamen zegt genoeg, want ze zijn meestal niet zo happig op veel suppletie.
Slik magnesium, appelzuur, melatonine, antihistamine, ketotifen, glidkruid, omega3, L-theanine en dan vergeet ik vast nog wat.
Niet dagelijks ook nog vitamine E, monnikspeper, en wat andere zaken.

Met mijn dieet nog meer aanpassen hoop ik genoeg energie te krijgen en veel stabieler als het nu is.
5 dagen geleden weer flink aangepast, allemaal gebaseerd op alles weer in balans krijgen.
Hopelijk kan ik dan eindelijk weer echt verder.

**Geplaatst**: 03-04-13 01:20

Geplaatst: 03-04-13 01:20

Menino schreef:
Wow, TM, dat moet heftig zijn. Voor jou en je ouders...

Ik houd ook wel van spontane dingen juist . Maar zal het zelf minder snel 'doen' , maar vind het heerlijk als andere mensen me spontaan last-minute meevragen . Zelf heb ik alleen wel de neiging om alles van te voren uit te denken. Hoewel ik ook roekeloos kan zijn Ik ben wel altijd degene die alle dingen qua OV nacheckt en een week van te voren uitdenkt ed.
Maar ik ben bv. wel in mijn eentje naar Australië gegaan om daar een half jaar rond te reizen. Heel leerzaam. Strookt niet helemaal met het idee van 'niet tegen verandering kunnen' .

Ik vind het vaak wel 'spannend' , soms zie ik er ook wel tegen op om spontaan iets te gaan doen (zo van 'ik zou het niet erg vinden als iemand over 5 minuten weer afbelt ) , maar juist daarom vind ik het wel belangrijk om zulke dingen te blijven doen (ik wil niet mijn leven in mijn eentje op een stoffie zolderkamer doorbrengen), en vaak zijn het ook echt de allerleukste momenten. Heerlijk, mensen die niet denken in beperkingen maar gewoon doen waar ze zin in hebben Wou dat ik wat meer zo was (en ik probeer het ook echt wel door te voeren in mijn leven.... Maargoed. De theorie is makkelijker dan de praktijk ) Spanning heeft ook wel te maken met het feit dat ik wel hele erge sociale angst heb... Dus dat maakt veel dingen 'spannend' .

Oow, wat je schrijft herken ik zo goed!!

Ik ma. Op zich ook best spontaan ineens wat gaan doen en soms ook gewoon zelf verzinnen hoor. Waar het bij mijn vast loopt is als de spontaniteit me uit mijn comfort zone trekt. Heel acuut een nieuw plan naar iets waar ik nog nooit geweest ben en niet weet wat voor gedrag ze van me verwachten vind ik heel lastig en zal ik zeker tegenstrubbelig zijn. Maar spontaan mijn huisgenoten aan de deur of ik mee een wandeling ga maken of een ijsje ga eten. Ja hoor, zonder problemen. Soms zit ik in een hele huiselijke comfortabele mood en kost het me meer moeite om dat te doorbreken. Ik wil dan eigenlijk niet weg uit het vertrouwde, warme en comfortabele van mijn kamer. Het ligt ook heel erg aan hoe moe ik ben, of hoeveel ik al "te voortduren" heb die dag. Maar in principe kan ik heel spontaan zijn.

Ik ben inderdaad ook de planner. Ik plan alles vooruit tot in de kleinste detail. Alles om te voorkomen dat ik in een onverwachte situatie kom waar ik niet weet hoe ik me moet gedragen. Kennis geeft me zekerheid en power. Als ik zelf boven op wat er dient te gebeuren zit, dan voel ik me sterker en zekerder. Mensen merken vaak mijn asperger niet eens op. In nieuwe situaties ben ik behoorlijk terughoudend en onzeker, maar hoeveel meer mensen zijn er wel niet verlegen als ze ergens voor het eerst zijn. De tweede keer dat ik daar dan ben merk je niks meer aan me. Inmiddels weet ik hoe men zich daar gedraagd en wat de bedoeling is en ben ik niet meer zo onzeker.

Maar dit weerhield me er niet van om een half jaar stage te gaan lopen in Lissabon. Dat was echt niet altijd makkelijk en de onvergetelijke buitenland ervaring met hordes buitenlandse vrienden en elke avond uit en feest was het ook niet. Maar ik heb het maar wel even gelikt en heb geleerd dat ik dat best kan, zo alleen, in een vreemde omgeving. Dat ik daar niet dood aanga. Maar dat weerhield me niet om alles, maar dan ook alles wat gepland en vooruit gedacht kon worden, ook uitgedacht was voor ik überhaupt maar vertrok.

**Geplaatst**: 03-04-13 17:17

Geplaatst: 03-04-13 17:17

Urielle schreef:
Dat is ook iets wat ik jammer vind
Nu met Pasen had ik zo graag erop uit gewild, zo in dat eerste voorjaarszonnetje begint het te kriebelen om naar buiten te gaan. Hij wil dat dus niet. Natuurlijk kan ik alleen, of met de kinderen, maar ik wil ook zo graag eens met het gezinnetje dingen doen. Maar als we iets doen, verzandt het in ik die probeer de sfeer goed te houden, en hij die klaagt over het geld dat het kost, geruzie over wat er al dan niet gekocht mag worden aan drinken of ijsjes en loopt hij met een lang gezicht zwijgend mee. Dat is dan ook niet wat ik voor ogen had

Ik heb vroeger een gewone vriend gehad (dus geen liefdesrelatie) die gewoon opperde om na het werk zomaar op een doordeweekse dag 'even' naar Scheveningen te rijden (vanuit Brabant he ), dan aten we daar, wandelden wat over de pier, en reden weer terug. Dat soort gekke dingen past helemaal in mijn straatje. Ik zou heel graag nog eens zo'n vriendschap vinden, dat zou mij emotioneel heel erg goed doen.

Zulke vrienden heeft mijn moeder idd ook. Wij merken thuis echt dat ze er gelukkiger van is geworden en mijn vader vindt het ook allemaal prima. Want hij hoeft er zelf niet voor op uit. Ik moet zeggen dat het vroeger wel anders was natuurlijk.

Zelf kan ik ook erg impulsief doen en ben overal wel voor in. Stap ook zo op de trein of in de auto zonder te plannen...

Ik moet wel altijd lachen om mn vader wanneer hij het heeft over de wetenschappers (NASA niveau) die veel producten/ formules etc. voor het bedrijf waar hij werkt ontwikkelen. Eens in de zoveel tijd gaat hij daarheen en komt hij weer terug met allemaal verhalen over dat al die mensen zo geniaal zijn. En het zijn stuk voor stuk Aspergers...Dat vind ik dan wel weer mooi om te horen.

**Geplaatst**: 03-04-13 17:49

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 03-04-13 17:49

Mijn vriend doet idd ook zulk werk, maar die keek alsof hij water zag branden toen ik bij de psych zei dat ik het echt een beroep vond dat paste binnen zijn stoornis hahaha

**Geplaatst**: 03-04-13 20:43

Geplaatst: 03-04-13 20:43

milou123 schreef:
takkie_muis schreef:
Ty ladies , ja voor mij soms ook.. Vakanties zonder mijn vader omdat hij werkte waren ook zwaar voor mijn moeder , en soms was mijn zus aggresief en was zeker wel bang. Maar goed dat had ik ook...

Ik ben compleet doorgelopen , eerst een diagnose om zo maar te zeggen. Ze dachten altijd ADHD maar nee na een dikke 6 a 7 jaar is het toch autisme... , toen hebben ze mijn IQ getest en dat kwam zo laag kan er soms stiekem wel om lachen als is het echt om te janken...

Je doet echt niet onder voor de rest hier op bokt hoor.
Een hele dikke knuffel voor jou!

Dankje

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-13 21:38

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-13 21:38

Urielle schreef:
Mijn vriend doet idd ook zulk werk, maar die keek alsof hij water zag branden toen ik bij de psych zei dat ik het echt een beroep vond dat paste binnen zijn stoornis hahaha

ow heerlijk! ik zie gewoon een hoofd voor me, echt zo heel verbazend kijken :')

**Geplaatst**: 04-04-13 21:59

Geplaatst: 04-04-13 21:59

Ik vind onderzoek sowieso goed passen.

Ik vind dat mensen met Autisme/Asperger heel vindingrijk zijn en over het algemeen heel snel de details en de verbanden zien. Daarmee een heel groot oplossend vermogen hebben en creatieve en vooral efficiënte (want inefficiëntie is ZO onlogisch) ideeen hebben. Ondertussen zijn ze (we) ook heel precies en nauwkeurig en houden we erg van regelmaat, duidelijkheid en regels. Een laboratorium omgeving oid, is daarom gewoon perfect. Want de experimenten gaan gewoon volgens redelijk duidelijk protocollen en de regels in het lab zijn overduidelijk en vast. Dat biedt een hele stabiele omgeving.

Maar inderdaad, het is niet voor niets dat Eindhoven de slimste stad van Nederland, maar ondertussen ook de stad met een GGZ die bijzonder gespecialiseerd is op autisme en vooral op autisme bij ouderen mensen (Die dus nu met pensioen gaan en door de extreme verandering ineens tegen de lamp lopen). Dat heeft 1 hele grote duidelijk oorzaak.... Philips.

**Geplaatst**: 04-04-13 22:04

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 04-04-13 22:04

Ggz in Eindhoven gespecialiseerd in autisme :')

Ik ben daar sinds 1 januari ex client en gespecialiseerd is wel het laatste wat ik ze wil noemen...

**Geplaatst**: 04-04-13 22:06

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 04-04-13 22:06

Dat is bij wel meer GGZ instellingen zo.

Helaas.

**Geplaatst**: 04-04-13 22:11

Geplaatst: 04-04-13 22:11

Ach, zo is er vast bij iedere instelling wel iemand met een negatieve ervaring te melden.

Mijn moeder en zus worden er goed geholpen en het is toch echt zo dat ze daar als 1 van de weinige locaties een speciale "afdeling" voor autisme bij ouderen hebben.