Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-09-12 18:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-09-12 18:29

LInehan is een psygiater die een programma bedacht heeft met therapie en mindfulnes om om te gaan met de episoden van borderline. Dat je niet ineens in en in triest bent maar dat daar wat dingen voor nodig zijn. Door je inzicht te geven in die episode en te leren dat gaat over. Terwijl ik nu in een episode denk dit gaat nooit weer over. Situaties leren bedenken om te doen wanneer je in een episode ben en je er zo weer in af te lijden en eruit te komen. Bv muziekluisteren of iets dergelijks om te kalmeren. En tevens pannetjes aan je gevoelens geven. (pan 1 niets aan de hand (heb ik niet btw) Pan 2 beetje gestrest/onzeker/pan 3 pas op het wordt moeilijker/pan 4 bijna briesend van ellende en alles om me heen moet het ontgelden/pan 5 weet ik niet meer wat ik doe (overkoken dus)

(tja theorie kan ik redelijk goed zien maar praktijk ligt het moeilijker nu ik me redelijk voel lukt het wel maar wanneer ik hoog in emoties zit helpt dit niet.) Dan kan ik het wel tegen mezelf zeggen maar is er een stemmetje die zegt ja duh zal allemaal wel maar helpt me nu niet.

**Geplaatst**: 09-09-12 18:36

Geplaatst: 09-09-12 18:36

Ik ken dat helaas... Mensen vergelijken het met een simpel dipje of met een depressie, terwijl dat bij een borderliner slechts bijverschijnselen zijn. Ik moet zeggen dat je bij de Linehan wel heel goed leert om op een duidelijke manier uit te leggen wat borderline precies is en wat het doet. Ik heb daar wel veel aan gehad en gebruik dat nu ook nog steeds

Je moet het echter niet gaan zien als een redmiddel, want dat is het niet. Het helpt je om dingen anders te kunnen zien, maar als je daar nog niet aan toe bent heeft het geen effect.

Er is hier op bokt trouwens ook een borderlinetopic hoor

Daar kan ik je de link wel van geven, dan kunnen we het hier echt over therapie hebben en kun je daar je ergernissen en andere dingen kwijt. Het is er niet altijd even druk, maar het zijn wel allemaal fijne mensen, vind ik

Joolien: Je kan ook googelen op dialectische gedragstherapie (=Linehan)

**Geplaatst**: 09-09-12 18:37

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-09-12 18:37

Ik ken dat gevoel van "overkoken"

Ikzelf noem dat kortsluiting, dan weet je écht niet meer wat je aan het doen bent... Maar positief is het iig niet.

**Geplaatst**: 09-09-12 18:43

Geplaatst: 09-09-12 18:43

Hoi, ik ben Nele, 19 jaar en een niet echt vrolijke meid.
Sinds mijn 11de ben ik depressief. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik zelfs mijn middelbaar niet heb kunnen afmaken.

Van mijn 13 tot 17 heb ik medicatie gekregen maar ben hier zelf mee gestopt (in overleg met de dokter) daar dit bij mij enkel tegenovergesteld werkt. Ik krijg elke week therapie, helaas stopt mijn therapeute binnenkort en moet ik iemand anders zoeken :'(

Op dit moment ben ik wederom depressief. Ja, wederom... De voorbije 2 jaar ben ik er telkens 3 maand en een keer 6 maand uitgeraakt. Het voorbije halfjaar ben ik er 2 maand uitgeraakt maar nu :'( Ik zie niets meer zitten, zie in alles het slechtse en wil me het liefst van al opsluiten.

Ik ben langzaamaan ten einde raad, want ik ken geen ander leven dan constante depressies en vraag me af of ik ooit nog gelukkig kan zijn.

**Geplaatst**: 09-09-12 18:51

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-09-12 18:51

Dat is ook heftig Nele! :(:)

Dan moet je toch behoorlijk diep zitten, als je er zo slecht uit kan komen? Wat voor hulp heb je?

**Geplaatst**: 09-09-12 19:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-09-12 19:21

Jeetje Nele dat is poedersuiker zeg. Wat voor soort therapie krijg je? Is het een optie om verder te kijken voor evt andere soort behandeling?
Ik ben nu 1 keer zwaar depressief geweest, een maand lang. Dat wens ik echt niemand toe, hoe zwaar dat is. Dus ik kan me voorstellen hoe erg het is als je het zo vaak hebt...

**Geplaatst**: 09-09-12 19:37

Geplaatst: 09-09-12 19:37

Sjonge, als ik jullie verhalen lees dan ja, valt het bij mij wel mee. Vind het knap hoe jullie je er doorheen slaan.

**Geplaatst**: 09-09-12 19:38

Geplaatst: 09-09-12 19:38

Miss_Blimm schreef:
Sjonge, als ik jullie verhalen lees dan ja, valt het bij mij wel mee. Vind het knap hoe jullie je er doorheen slaan.

Zo moet je denk ik niet kijken. Ik voel me ook een milder geval maar zeker niet minder erg ofzo.

**Geplaatst**: 09-09-12 19:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-09-12 19:45

Ik denk ook niet dat je zo moet kijken hoor. Als je er last van ondervindt heb je een serieus probleem, hoe dan ook. Alleen is het bij de een makkelijker op te lossen als bij de ander en sommigen moeten er mee leren leven omdat het niet beter zal worden, maar dat betekent niet dat je de problemen van een ander mag gaan wegwuiven of bagatelliseren!

**Geplaatst**: 09-09-12 19:50

Geplaatst: 09-09-12 19:50

bromfiets schreef:
Ik denk ook niet dat je zo moet kijken hoor. Als je er last van ondervindt heb je een serieus probleem, hoe dan ook. Alleen is het bij de een makkelijker op te lossen als bij de ander en sommigen moeten er mee leren leven omdat het niet beter zal worden, maar dat betekent niet dat je de problemen van een ander mag gaan wegwuiven of bagatelliseren!

Mooi gezegd fiets

Ik heb een gedragsprobleem, geen stoornis. Dat is makkelijker 'op te lossen' dan gedragsstoornissen... MAar dat wil niet zeggen dat het minder heftig is.

**Geplaatst**: 09-09-12 19:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-09-12 19:54

ja precies

Je moet jezelf altijd serieus nemen hoor.

**Geplaatst**: 09-09-12 19:56

Geplaatst: 09-09-12 19:56

ik vind ook dat je het zo absoluut niet mag en kan bekijken. Want een ieder beleeft het op een eigen manier. wat de een erg vind vind de ander niets. En buiten dat is een psygisch probleem altijd een heftig probleem want er wordt altijd maar heel lacherig over gedaan of omlaag gehaald. Van drie weken of maanden moet het maar over zijn. (vooral omdat je het meestal aan buitenkant niet ziet.) Is tenslotte met een gebroken been of arm ook zo. (meestal) echter psygisch is het vaak veel lastiger aangezien je je er voor schaamt vaak of het wegstopt alsof het er niet is. Ik vind ieder probleem even belangrijk en dat je absoluut dus niet kan zeggen ohw jij hebt het erger dan ik. (in mijn geval is het niet iets wat in een keer gekomen is maar in jaren lang achter elkaar dus is het niet pats boem wat erg)

**Geplaatst**: 09-09-12 20:01

Geplaatst: 09-09-12 20:01

Joolien schreef:
Jeetje Nele dat is poedersuiker zeg. Wat voor soort therapie krijg je? Is het een optie om verder te kijken voor evt andere soort behandeling?
Ik ben nu 1 keer zwaar depressief geweest, een maand lang. Dat wens ik echt niemand toe, hoe zwaar dat is. Dus ik kan me voorstellen hoe erg het is als je het zo vaak hebt...

Nou, het probleem is dat dit komt door een ongezonde gezinssituatie (zus met zware problematiek) Vanuit centra's is er zich altijd gericht geweest op die zus. Pas sinds een jaar richten ze zich ook op de rest van het gezin. In de tussentijd hebben mijn ouders me op een begeleid internaat gestoken voor kinderen en jongeren met een depressie maar dit heeft alleen maar averrechts gewerkt. Ik heb diverse therapieen gehad maar nog geen 1 gevonden die echt helpt. Nu heb ik als 'therapie' een uur per week gesprek. Dit helpt niet echt maar lucht op het moment zelf wel op. Verder heb ik mijn paarden als therapie, dit doet heel veel! Maar toch... Mijn tegenslag houd precies niet op. Relatie uit, paard dood, paard artrose etc. Elke keer als ik er een beetje uit begin te geraken is er wel weer iets nieuws waardoor ik er weer even diep in val.

Wat ik nu nog moet doen? Geen idee, begin het strijden moe te worden... Ik ben heel onzekerheid en zoek veel bevestiging, maar dit is uiteraard niet evident. Pas op, zelfmoord etc komt niet door mijn hoofd, maar ik begin het gewoon op te geven en geloof niet meer in gelukkig zijn.

**Geplaatst**: 09-09-12 20:03

Geplaatst: 09-09-12 20:03

DeMolenhoek schreef:
Joolien schreef:
Jeetje Nele dat is poedersuiker zeg. Wat voor soort therapie krijg je? Is het een optie om verder te kijken voor evt andere soort behandeling?
Ik ben nu 1 keer zwaar depressief geweest, een maand lang. Dat wens ik echt niemand toe, hoe zwaar dat is. Dus ik kan me voorstellen hoe erg het is als je het zo vaak hebt...

Nou, het probleem is dat dit komt door een ongezonde gezinssituatie (zus met zware problematiek) Vanuit centra's is er zich altijd gericht geweest op die zus. Pas sinds een jaar richten ze zich ook op de rest van het gezin. In de tussentijd hebben mijn ouders me op een begeleid internaat gestoken voor kinderen en jongeren met een depressie maar dit heeft alleen maar averrechts gewerkt. Ik heb diverse therapieen gehad maar nog geen 1 gevonden die echt helpt. Nu heb ik als 'therapie' een uur per week gesprek. Dit helpt niet echt maar lucht op het moment zelf wel op. Verder heb ik mijn paarden als therapie, dit doet heel veel! Maar toch... Mijn tegenslag houd precies niet op. Relatie uit, paard dood, paard artrose etc. Elke keer als ik er een beetje uit begin te geraken is er wel weer iets nieuws waardoor ik er weer even diep in val.

Wat ik nu nog moet doen? Geen idee, begin het strijden moe te worden... Ik ben heel onzekerheid en zoek veel bevestiging, maar dit is uiteraard niet evident. Pas op, zelfmoord etc komt niet door mijn hoofd, maar ik begin het gewoon op te geven en geloof niet meer in gelukkig zijn.

Ik probeer mee te denken hoor, maar wat te denken van equitherapie of creatieve therapie?

**Geplaatst**: 09-09-12 20:05

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-09-12 20:05

Creatieve therapie kun je soms heel veel uithalen, vind ik een goed idee van joolien. Wel eens geprobeerd?

**Geplaatst**: 09-09-12 20:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-09-12 20:06

Ja dat komt zo bij me op hoor, geen idee waarom, maar idd omdat je daar heen veel uit haalt. Ook positieve dingen.

**Geplaatst**: 09-09-12 20:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-09-12 20:11

Ja, al geprobeerd

Vind ik leuk, maar kan er helaas geen kracht uit putten

Ik zou binnenkort naar Drenthe gaan voor een weekend met paarden om vertrouwen in paarden terug te krijgen (zware val) en hoop dat het tegelijkertijd ook gaat helpen als therapie

Medicatie helpt bij mij echt niet, integendeel, dan pas krijg ik zelfmoordneigingen... Ik ben ook allergisch aan veel medicatie dus dit helpt niet echt helaas

Drink nu wel af en toe thee met kalmerende kruiden, en hierdoor kan ik tenminste al weer wat slapen

**Geplaatst**: 09-09-12 20:45

Geplaatst: 09-09-12 20:45

Mag ik me hier ook komen melden?

Ik ben nu 19 en woon sinds mijn 12de na een scheiding van me ouders niet meer thuis. Veel meegemaakt, waaronder een depressieve moeder met zelfmoordpogingen.
Ik heb sinds ongeveer 4 jaar last van depressieve momenten. 2 jaar geleden is bij mij de diagnose borderline gesteld. Las hier net ook al dat het zo lastig is om aan anderen uit te leggen wat het is.
Sta sinds vorig jaar juli op de wachtlijst bij het ggz, en nu net 1 intake gesprek erop zitten bij een vrouw die als het goed is nu mijn behandelaar gaat worden. Ben met de medicatie weer gestopt, dat ging alleen maar fout. Heb wel sinds kort ritalin voor me adhd en dat maakt alwel een heel verschil.
Zit op moment echt weer in een dip, moet nu echt even doorknokken, school is net begonnen en ben door een depressie vorig jaar gestopt met de opleiding, dus dit is me laatste kans op deze school.
Helaas kan ik pas 25 sept weer bij me behandelaar terecht.

Maar als ik jullie verhalen lees sta ik echt nog maar aan het begin, heb nog geen idee wat voor behandelingen er gaan volgen.
Mochten jullie tips voor behandelingen hebben dan hoor ik het graag.

Liefs

**Geplaatst**: 10-09-12 10:10

Geplaatst: 10-09-12 10:10

Hoi allemaal

Hoop dat jullie allemaal een fijn weekend hebben gehad, en lekker van het weer hebben genoten!

Nare verhalen komen er voorbij :(:)

echt zwaar respect voor wat sommige mensen hebben meegemaakt of nog doormaken...

@Jolien, het gaat weer een stuk beter, een tijdelijke emotionele... nou ja, ook soort van kortsluiting ofzo, had echt geen idee waar ik mee bezig was, nam overal aanstoot aan en niet zo fijn allemaal...

Heb gister trouwens ineens een mail gestuurd naar mijn hoofd-huisgenoot, over een van de andere huisgenoten... DIE heeft pas een probleem, mijn hemel, valt niets mee te beginnen en je kunt er nergens een normaal gesprek mee voeren... Maar in ieder geval, ik erger me dus dood, en ik wil haar gewoon weg hebben, maar ja, als je niet met iemand de confrontatie durft aan te gaan... Dus ben gisteravond meteen bij hem op gesprek gegaan, en hij heeft me aangeraden iemand van de woningbouwstichting te bellen voor een afspraak... Heb dus net z'n voicemail ingesproken, maar echt, vind het zo eng... Ze liegt constant, en over het feit dat ze liegt, liegt ze ook. Ik kan dus wel tegen haar zeggen van, hee, waarom heb je al 3 maanden je schoonmaakdingen niet gedaan/niet betaald/ben je niet op komen dagen bij de vergadering/etc., maar ik krijg toch weer een of andere smoes...

Stiekem hoop ik wel dat de meneer van de woningbouwvereniging gewoon met haar gaat praten en haar wegstuurt en dat ik haar zelf niet onder ogen hoef te komen... Ik bedoel, als ik in een gesprek tegen haar zegt wat mij allemaal stoort aan haar... Dan kan ik daarna toch niet gezellig samen naar huis en lekker met een theetje op de bank zitten?

Maar ik ben best wel trots op mezelf... Eerste stap toch maar weer gezet.... $*\o/*$

**Geplaatst**: 10-09-12 11:00

Geplaatst: 10-09-12 11:00

bromfiets schreef:
Ik denk ook niet dat je zo moet kijken hoor. Als je er last van ondervindt heb je een serieus probleem, hoe dan ook. Alleen is het bij de een makkelijker op te lossen als bij de ander en sommigen moeten er mee leren leven omdat het niet beter zal worden, maar dat betekent niet dat je de problemen van een ander mag gaan wegwuiven of bagatelliseren!

Klopt helemaal. Zo zit ik nu in de groep van 14 mensen (mindfulness). Tijdens onze eerste les moesten we ons voorstellen en vertellen waarom jij denkt dat mindfulness voor jou goed zou zijn. Ieder vertelde eigenlijk in grote lijnen wat hij/zij markeerden. Eigenlijk heeft iedereen wel pijnklachten. Ik kwam met het verhaal dat te maken had met ons doodgeboren kindje. Op dat moment was het even stil en vervolgens zeiden sommige: nou wat loop ik nu te zeuren. Onze psycholoog haakte daarop gelijk in. Je kunt klachten niet met elkaar vergelijken.

@ Lady M: je mag zeker trots zijn op jezelf!!!!

**Geplaatst**: 10-09-12 14:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-09-12 14:10

Je mag zeker trots zijn Lady. Hopen dat t ook lukt. Mensen die liegen zijn heel vervelend. Een vriendin van mij deed dat ook, terwijl je gewoon pal naast haar stond vertelde ze doodleuk aan haar date dat ze 2e was geworden op het NK surfen in Mimizan. Wat de hek gast je surft niet eens :')

Ik was echt verbouwereerd en zei haar dat later ook. Haalde ze enkel haar schouders op en begon ze ergens anders over. Heel bizar...

Miranda, best veel mensen in zo'n groep of niet?

Hier heb ik een goed weekend gedaan, heb namelijk helemaal niks uitgevoerd haha! Vandaag lekker 2 paarden gereden en voor t eerst sinds tijden niet het gevoel dat ik daarna helemaal gesloopt ben. Is weer een meevaller.

**Geplaatst**: 10-09-12 14:15

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-09-12 14:15

ik ga dinsdag beginnen met individuele/ creatieve therapie.. ben echt doodzenuwachtig

**Geplaatst**: 10-09-12 14:24

Geplaatst: 10-09-12 14:24

kellyloet schreef:
ik ga dinsdag beginnen met individuele/ creatieve therapie.. ben echt doodzenuwachtig

Sterkte maar vooral succes! Creatieve therapie is ook best leuk. Weet je welke soorten je krijgt? Dans, beeldend, drama of muziek?

**Geplaatst**: 10-09-12 14:47

Geplaatst: 10-09-12 14:47

Succes! In ieder geval al dapper dat je die stap hebt genomen

@Jolien, ja dat klopt... Ben er ook van overtuigd dat er bij haar ook iets niet goed zit, maar ja, om nou weer met diagnoses te gaan schermen... Het is ook inderdaad OVERAL over, al zeg ik gewoon van, goh, wat veel afwas! (als in, o, binnenkort maar even afwassen, niet van, zou je dat niet eens opruimen?) dan begint ze meteen al van jaaaaaa en dat is helemaal niet van mij, dat is van het andere huisgenootje! ..die er dan al een week niet is geweest. Zulke dingen.

En inderdaad altijd over dat ze zo goed is in dit of dat, dat ze weer voor die rol is gevraagd, en dan denk ik echt van hou gewoon op met liegen, je hoeft mij niets te bewijzen hoor... Dat ze vroeger zo gepest is, en dat kindjes punaises met de puntige kant in haar ogen hebben geduwd en haar staart hebben afgeknipt en de juf zei dat het haar eigen schuld was 8)7

**Geplaatst**: 10-09-12 14:53

Geplaatst: 10-09-12 14:53

Nele: Ik snap hoe je je voelt, denk ik :(:)

Ook al is het nooit écht helemaal te begrijpen voor een ander... Maar als je keer op keer de deksel op je neus krijgt verlies je idd de hoop. Maar toch zou je moeten proberen om bij jezelf te denken dat dit weer over gaat. Gevoel is een golfbeweging, zowel het positieve als het negatieve en het wisselt elkaar af. Probeer om vast te houden aan het feit dat óók voor jou weer een positieve periode aan zal breken, ook al zie je dat nu nog niet. Als je je vasthoudt aan de negativiteit en de hoop verliest zal het alleen maar moeilijker worden om het positieve te blijven zien. Begin met kleine dingen, je hebt een paard toch? Als je fijn gereden hebt, zeg dan ook dat je fijn gereden hebt en hou je daar aan vast, hoe moeilijk het ook is :(:)

Rexxie: Welkom

Succes met je opleiding! Maar natuurlijk ook met je behandeling, je moet zelf ondervinden wat het beste bij je past. Wat voor de 1 goed werkt kan voor de ander juist slecht zijn. Ga er open in, maar volgens mij doe je dat wel.

Lady_M: Knap hoor

Ik zou het niet durven denk ik... Ben benieuwd wat er uit gaat komen!

Miranda40: Dat zijn idd heftige dingen om te vertellen (weet helaas hoe je je voelt, ik was alleen toen ze kwam en ik heb er twee jaar over gezwegen tegen iedereen, ik was zo in paniek en in shock...). Maar iedereen heeft zo zijn dingen en wat voor de een niks lijkt kan de ander veel last van hebben.

Ik zit in een lamme takken periode... Ben echt niet vooruit te branden

Mijn eigen paard staat op rust, ze heeft iets wat niet goed is en ik heb haar vakantie gegeven totdat er iemand naar komt kijken. Maar ik heb ook nog een verzorgpaard en ik zou daar zo graag leuke dingen mee doen, maar ik kan het gewoon niet opbrengen. Ik heb geen energie en daar baal ik van $:\$