Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-01-13 22:02

Geplaatst: 04-01-13 22:02

Ja, typisch. Afgelopen zomer was ik in de Efteling en ze wilden mij de achtbaan in hebben. Ik had wel eens gelezen dat dat niet voor hartpatiënten was. Ik ben na mijn operatie geen hartpatiënt meer dus ben er wel in gegaan. Vond het erg spannend al was ik altijd gek van achtbanen. Kwam er dus misselijk uit en ben er verder maar niet meer ingegaan.

Je moet gewoon weer vertrouwen in sommige dingen krijgen, al moet ik zeggen dat ik er bijna nooit bij stil sta, alleen bij zwemmen, achtbanen en dat soort dingen. Vraag me wel eens af of ik nog een vakantie kan gaan doen met de huskyslede, vraag me af of ik dat nog ga volhouden. Zou het graag nog eens een tweede keer mee maken.

Hebben jullie ook dat soort gedachten of ervaringen? Jullie zijn ten slotte nog wel hartpatiënt?

**Geplaatst**: 04-01-13 23:19

Geplaatst: 04-01-13 23:19

Voor mij is het wel iets dat nog veel speelt, ook omdat ik er op sommige momenten erg direct mee geconfronteerd wordt. Zoals gisterochtend toen ik wilde douchen met mijn zoontje. Omdat ik erg duizelig werd moest ik twee keer met hem op de grond gaan zitten onder de douche. Ik zou graag met hem gaan zwemmen, maar dat durf ik door deze dingen dus niet. Net als de draagdoeken gebruiken die ik voor hem heb, maar dat is te zwaar en te gevaarlijk.

Zwemmen vind ik ook nog wel spannend om alleen te gaan doen, achtbanen mogen ook niet, maar verder probeer ik mezelf niet te veel te laten tegenhouden. Zou wel weer eens paard willen rijden, is al meer dan een jaar geleden. paardje staat klaar en mijn broertje doet alles met hem, maar hij staat ook relatief ver weg en mijn lage energielevel houd me tegen, pfft..

**Geplaatst**: 04-01-13 23:32

Geplaatst: 04-01-13 23:32

Ja dat is balen. Maar fijn dat je paardje in conditie wordt gehouden. Dan kun je er weer op zodra je je weer wat fitter voelt.

Spannend is alles wel voor je en het is niet fijn als je ineens er bij moet gaan zitten omdat je je naar voelt. Je weet dan niet wat er met je gebeurt en pas als het weer weg is dat gevoel, krijg je weer wat vertrouwen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-13 02:45

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-13 02:45

Ik ben daar tijdens de revalidatie bewust van gemaakt, elke keer zei ik, ik weet niet wat ik hier doe conditioneel ben ik volgens mij te "goed" en maken we het probleem niet erger dan het is enz. Dan zeiden ze weer we nemen hier geen gezonde mensen aan. Hup daar kwam die hamer weer, net of je met beide benen op de grond gezet werd. Vanaf dat moment ben ik gaan nadenken met het resultaat dat je idd morgen weleens dood kan zijn, of dat ik alleen ga hardlopen dat mij iets overkomt en ik daar alleen in het bos oid lig. Ik durfde zelfs de straat niet meer op want wie zegt dat er hulp is als je wel in elkaar zakt? Tijdens de revalidatie heb ik weer leren inspannen, dat ging al heel snel goed, voelt veilig ze weten wat er met je is, er is een AED in de buurt mensen zijn goed opgeleid qua reanimatie enz.

Toen ik een paar weken terug weer bij de sportschool wilde beginnen heb ik een gesprek gehad met de eigenaar waarin ze mij vroegen wat er kon gebeuren als ik in die ritmestoornissen terecht kwam, of ik buiten bewustzijn raak, of ik het aan voel komen enz. Dat vond ik ergens heel confronterend maar goed zij moeten ook duidelijkheid hebben. Daarnaast gaven zij aan dat ze ook een AED hebben dus als de nood hoog was dan...
De eerste keer sporten daar is het hele uur iemand bij mij geweest, liep mee van toestel naar toestel en hield mij mooi aan de praat. Het uur was dan ook zo voorbij en verliep probleemloos. Totdat ik in de auto naar huis stapte en halverwege in de ene ritmestoornis na de andere terecht kwam. Erg vervelend en vond dat ook best een domper.

Tot nu toe gaat dat dus allemaal prima, durf mij buiten beatrixoord ook in te spannen zo lang er maar mensen zijn die weten van de situatie. Maar dan moet je thuis starten, alleen zonder mensen die je kennen enz dat vind ik nog steeds wel lastig. Dus ben begonnen met het lopen in het bos met de honden (alleen) Nu heb ik een hardlooptraining via beatrixoord buiten, dus er gaat wel een begeleider mee maar dus wel uit de vertrouwde omgeving weg. De drempel was wel hoog, gelukkig bleven we de eerste training echt op het terrein vanwege sneeuwval en gladheid. De 2e training zijn we om beatrixoord heen gelopen en ook dat heb ik goed af kunnen sluiten. Nu staat het voor donderdag weer op de planning eens kijken waar we nu weer naar toe gaan. Vorige training was een half uur ingepland, dit keer 45 minuten.

Je woorden als jullie zijn hartpatient hakken er wel weer in

Dus ik merk dat ik nog steeds loop te vechten tegen een stukje acceptatie en geen beperkingen willen hebben. Maar dat zal wel tijd nodig hebben. Ik vind wel dat dit een enorme aanslag op je leven is en dat is pas te begrijpen als je zelf te maken gehad hebt met een hart wat of niet goed functioneert of en hart wat allerlei andere vervelende dingen laat zien. Zoals een verpleegkundige een keer tegen mij zei je hoort je hart niet te voelen! En dat is natuurlijk zo. Kijk als er een nier weg valt is dat erg vervelend maar kun je wel om verder leven, een long valt weg dan word het al erg naar maar kun je ook mee leven. Maar zodra die motor zegt ik stop ermee dan is het leven natuurlijk wel klaar. We gaan allemaal een keer maar ik zou het toch wel heel fijn vinden als dat over heel wat jaren pas is en die overtuiging is nu wat weg. Want een cardioloog die zegt, je valt zomaar niet dood neer is leuk en aardig bedoeld maar zeker niet waar en dat heb ik aan mijn opa en zijn broer bijvoorbeeld gezien, beide letterlijk dood neer gevallen terwijl ze onder controle van de cardioloog stonden. En met die angst en onzekerheid zul je mee om moeten leren gaan en dat zal iemand niet begrijpen die zelf geen klachten gehad heeft in mijn ogen.

Over vakantie, iemand uit mijn groep vertelde aan zijn cardioloog dat hij graag op vakantie wilde maar het niet goed aan durfde. Toen had zijn cardioloog gezegd maakt het wat uit waar je dood gaat? Mijn eerste reactie was, jeetje wat kortzichtig die beste man heeft niet begrepen wat voor angsten hartpatienten kunnen hebben. Aan de andere kant, als je er goed over nadenkt is het eigenlijk ook zo..

Ik loop nu nog niet tegen dingen aan maar dat zal vast en zeker wel komen denk ik.
Wel lijkt de knop nu om te zijn, qua sporten en voeding ed om de kansen toch wel te verkleinen op nog meer problemen. Ook kan ik meer genieten van dingen, klinkt cliche maar soms heb je dit soort dingen ook nodig om echt te gaan leven, het zou alleen mooi zijn als die angst weg zou zijn, dat zou het leven nog aangenamer maken, eigenlijk is het zonde om daarmee bezig te zijn! Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan

Zo ik zie dat het wel een enorm verhaal is geworden, sorry :oo

Ik ben dan ook wel benieuwd hoe jullie dat ervaren?

Bravura jij bent dan wel geholpen lichamelijk, maar geestelijk loop je dus nog wel tegen dingen aan, die imo ook niet raar zijn. Dus helemaal beter verklaard ben je niet?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-13 02:46

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-13 02:46

Dovish ik kan mij goed voorstellen dat het heel naar is om met een kleintje te zijn en je voelt je zo naar, ik ben blij dat mijn dochter in die zin zich wat makkelijker kan redden en ik niet met haar mee hoef onder de douche ed.

**Geplaatst**: 07-01-13 21:28

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst: 07-01-13 21:28

Vanmorgen is onze directeur plotseling overleden na een hartstilstand. Nooit eerder hartproblemen gehad en boem, weg.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-01-13 21:38

Geplaatst door de TopicStarter : 07-01-13 21:38

Jeetje wat erg! Sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-13 21:08

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-13 21:08

Hallo dames!

Ik moet het even kwijt, ik ben begin van de avond opgeroepen voor reanimatie. Uiteindelijk kreeg de man naar meerdere leren gedefibrilleerd te zijn zijn eigen ritme weer terug en is naar het Umcg gebracht. Was voor mij de eerste keer maar ben blij dat ik wel gegaan ben.Onderweg daar naar toe wel getwijfeld of ik dit wel moest doen.

Hoe is het met jullie?

**Geplaatst**: 16-01-13 13:01

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst: 16-01-13 13:01

Ik wil me graag melden! Ik heb sinds 1,5 jaar ongeveer heel vaak last van mijn hart. Eerst wist ik zelf niet wat het was en daarna dacht ik dat het hartkloppingen waren. Maar nu weten ze niet precies wat het is dus moet ik 2 weken met een holterkastje lopen om te kijken wat het is.
Dus ik ben benieuwd wat het is!

**Geplaatst**: 16-01-13 19:41

Geplaatst: 16-01-13 19:41

MISTRAL94 schreef:
Hallo dames!

Ik moet het even kwijt, ik ben begin van de avond opgeroepen voor reanimatie. Uiteindelijk kreeg de man naar meerdere leren gedefibrilleerd te zijn zijn eigen ritme weer terug en is naar het Umcg gebracht. Was voor mij de eerste keer maar ben blij dat ik wel gegaan ben.Onderweg daar naar toe wel getwijfeld of ik dit wel moest doen.

Hoe is het met jullie?

wat lijkt mij dat ontzettend confronterend

**Geplaatst**: 17-01-13 01:36

Geplaatst: 17-01-13 01:36

Quellian

Jeetje sterkte!
Superknap Mistral, wat heftig, hoe heb je het zelf ervaren? lijkt me idd een heel confronterende ervaring..

xtico, welkom!

Ik ben rond mijn 17e verschillende keren opgenomen en heb idd ook eens een paar weken met een holterkastje gelopen in het begin. Hopen dat je binnenkort wat meer duidelijkheid hebt.

Dat stukje acceptatie, mooi onder woorden gebracht Mistral.
Ik heb pas geleden mijn vakantie geboekt, naar Mallorca, warm land/periode, uitgaan. Dat zijn wel situaties waarin het voorheen weleens fout ging, benauwd/drukte etc. Maar ben wel heel blij dat ik zulke dingen weer lekker kan in principe nu met mijn icd! Vind het best spannend en een uitdaging, maar heb er wel veel zin in.

**Geplaatst**: 17-01-13 10:31

Geplaatst: 17-01-13 10:31

MISTRAL94, hoe is het met die man afgelopen? Of heb je er niets meer over gehoord?

Hier op het werk is het nu een zooitje ongeregeld zonder de directeur.

**Geplaatst**: 17-01-13 15:48

Geplaatst: 17-01-13 15:48

Mistral94, wat betref wel/niet geheel genezen. mijn antwoord is ik ben helemaal genezen....en het antwoord van de cardioloog is het zelfde, voor zover nu. Alleen.....ik ben wat terughoudender geworden, juist door de klachten van toen. En na die operatie houd ik mezelf voor dat daar waar waarschuwingen staan (achtbanen

) voor hartpatiënten, ik daar maar beter niet in kan gaan zitten. Ik mag alles weer, tussen mijn oren zit het allemaal prima, maar ik ben ietsje minder onbesuisd geworden en dus wat terughoudender dan voorheen met sommige dingen (komt zelden voor hoor

).
Denk dat ik niet anders dan een ander gezond persoon van mijn leeftijd ben (te vergelijken qua wat meer voorzichtigheid bij sommige ondernemingen betreft). Vreemde is....voor mijn operatie was ik panisch voor onweer. Ik had dan al verzuring in de benen en kon bijna niet meer lopen als er een onweerslucht naderde en ik de paarden binnen moest gaan zetten. Na de operatie is die angst geheel verdwenen en huppel ik gewoon door het weiland als het rommelt. Een mens zit raar in elkaar.

Hoe heb je de reanimatie ervaren? Ik weet hoe het is om te reanimeren.

Voor iedereen heeft het een andere impact/beleving.

**Geplaatst**: 18-01-13 13:28

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst: 18-01-13 13:28

Goedemiddag Dames,

Ik meld mij hier ook. Heb op me 17e een ongeluk gehad met een paard, en na 1 dag in het zkh kwamen ze er achter dat mijn hart steeds op de loop ging. Heb toen een week aan de bewaking gelegen en medicijnen gekregen. Inmiddels zijn we we bijna 9 jaar verder en gaat het goed. Slik elke ochtend Verapamil 120mg. En heb af en toe nog wat last, maar ach daar wen je ook aan. Ga inmiddels niet meer op controle want elke keer was alles goed, ook de 24 uur controle(kastje).

Alleen de medicijnen wat ik nu slik mogen niet tegelijk met een zwangerschap. En waarschijnlijk wil ik dit jaar stoppen met de pil. Ik kan niet zonder medicijnen, dit heb ik een keer geprobeerd. Dus het komt er opneer dat ik op andere medicijnen moet. Hebben mensen hier daar ervaring mee?
Ik ben van plan om daar al ver van te voren mee te beginnen voordat ik met de pil stop.

**Geplaatst**: 18-01-13 21:34

Geplaatst: 18-01-13 21:34

Berdien_ schreef:
Dat stukje acceptatie, mooi onder woorden gebracht Mistral.
Ik heb pas geleden mijn vakantie geboekt, naar Mallorca, warm land/periode, uitgaan. Dat zijn wel situaties waarin het voorheen weleens fout ging, benauwd/drukte etc. Maar ben wel heel blij dat ik zulke dingen weer lekker kan in principe nu met mijn icd! Vind het best spannend en een uitdaging, maar heb er wel veel zin in.

Zeker mooi onder woorden gebracht Mistral.. Pfoe!

En Berdien, dapper dat je zo'n vakantie geboekt hebt. Zo ver ben ik nog niet geloof ik. Ga je alleen of samen met anderen? Hoe doe je dat, houd je rekening met je bestemming en waar er dan een ziekenhuis/icd-team oid in de buurt is?

Bij mij gaven ze aan dat ik dat wel zou moeten doen, maar ik heb een type icd dat nog niet veel gebruikt wordt. In de praktijk komt het er dan op neer dat het enige dat ze kunnen doen uitzetten is. Tsja..

x_tico schreef:
Ik wil me graag melden! Ik heb sinds 1,5 jaar ongeveer heel vaak last van mijn hart. Eerst wist ik zelf niet wat het was en daarna dacht ik dat het hartkloppingen waren. Maar nu weten ze niet precies wat het is dus moet ik 2 weken met een holterkastje lopen om te kijken wat het is.

Spannend tico! In veel gevallen zijn dingen zoals hartkloppingen onschuldig en ik hoop maar dat zoiets er bij jou ook uitkomt. Wanneer krijg je er iets van te horen?

MISTRAL94 schreef:
Ik moet het even kwijt, ik ben begin van de avond opgeroepen voor reanimatie. Uiteindelijk kreeg de man naar meerdere leren gedefibrilleerd te zijn zijn eigen ritme weer terug en is naar het Umcg gebracht. Was voor mij de eerste keer maar ben blij dat ik wel gegaan ben.Onderweg daar naar toe wel getwijfeld of ik dit wel moest doen.

Heftig, maar wat ontzettend goed dat je gegaan bent. Vind het echt dapper. Gisteravond zag ik bij zo'n 'strandwachtenprogramma' een reanimatie en defibrillatie. Ik zat te huilen op de bank, en dan was ik er niet eens zelf bij. Dan merk ik ineens dat sommige dingen me véél meer raken dan 'vroeger'. Dus vind ik het vandaag dubbeldapper dat je heen bent gegaan. Hoe was je gevoel achteraf?

Ils_K schreef:
Alleen de medicijnen wat ik nu slik mogen niet tegelijk met een zwangerschap. En waarschijnlijk wil ik dit jaar stoppen met de pil. Ik kan niet zonder medicijnen, dit heb ik een keer geprobeerd. Dus het komt er opneer dat ik op andere medicijnen moet. Hebben mensen hier daar ervaring mee?
Ik ben van plan om daar al ver van te voren mee te beginnen voordat ik met de pil stop.

Ik weet wel dat er veel ervaring is met betablockers/andere hartmedicatie tijdens de zwangerschap. Ik heb dit zelf niet omdat mijn hartklachten pas zijn ontstaan aan het eind/na de zwangerschap. Kan me inderdaad voorstellen dat je eerst nieuwe medicatie goed op de rit wilt hebben voor het zwanger worden. Je lichaam gaat toch weer heel andere dingen uithalen mbt hormonen enzo tijdens zwangerschap, kan je maar beter éérst weten dat je goed bent ingesteld. Dan weet je in ieder geval beter wat wáár vandaan komt! Wel een heel leuk vooruitzicht hoor! Mijn zoontje is nu negen maanden, en het is (naast vermoeiend) geweldig om zo'n kleine kerel te hebben!

Bravura schreef:
Alleen.....ik ben wat terughoudender geworden, juist door de klachten van toen. En na die operatie houd ik mezelf voor dat daar waar waarschuwingen staan (achtbanen ) voor hartpatiënten, ik daar maar beter niet in kan gaan zitten. Ik mag alles weer, tussen mijn oren zit het allemaal prima, maar ik ben ietsje minder onbesuisd geworden en dus wat terughoudender dan voorheen met sommige dingen

Ik sta zelf ook veel meer stil bij dingen. Vandaag ben ik gaan schaatsen en heb ik een paar keer gedacht 'hier kan nóóit een ambulance komen!'. Die dingen dacht ik voorheen echt niet!

**Geplaatst**: 18-01-13 21:44

Geplaatst: 18-01-13 21:44

Zo, nu nog even een ego-post hoor!

Heb gemerkt dat ik de afgelopen hier een paar keer updates zag, maar op de één of andere manier mijn best deed om het topic te ontlopen. Ik heb een paar prutweken gehad en het was véél te confronterend om er dan ook nog over te lezen/praten. Kop-in-het-zand methode van quellian toch?

Na mijn icd-verwijdering was ik écht prut. Vocht vasthouden en telkens benauwd als ik plat lag. Extra pillen om maar weer meer te plassen en het vocht kwijt te raken, codeïne tegen het hoesten en tramadol tegen de pijn. Maar buiten dat ik me belabberd voelde was ik daardoor ook nog steeds half stoned. Dus óf alles was leuk/grappig en ik viel steeds in slaap óf ik voelde me moe, slap en benauwd.

Nu had ik afgelopen maandag een gesprek met de chirurg (tevens cardioloog) om te zien of ik weer klaar voor nieuwe icd-plaatsing was. Op zich wel, alleen bleek toen dat mijn ontstekingswaarden nog een stuk te hoog zijn. Of dat nu nog nasleep van de infectie is of iets nieuws, dat is niet duidelijk. Nouja, of die icd al weer komt of niet is dus nog niet duidelijk.

Ik doe sinds een paar dagen twee afleveringen van 'Nederland in Beweging' per dag. Moet ergens beginnen... De afgelopen weken kon ik amper lopend de straat uitkomen, batterijen waren gewoon echt leeg. Maar vandaag heb ik geschaatst. Had nooit gedacht dat dat zo goed zou lukken! Ik hoop dat het dus weer de goede kant op gaat!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-13 20:43

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-13 20:43

Welkom voor de nieuwe mensen hier!

Ik heb niets meer over die man gehoord, dus we hopen maar het beste al is het tegen beter weten in.

Wel ben ik bezig in mijn woonplaats kom AED's beschikbaar te krijgen, er zijn er wel een aantal maar die zijn maar beperkt beschikbaar ivm openingstijden. Ben bij het gemeentehuis geweest maar die menen dat het niet hun verantwoording is. Inmiddels ben ik ook bij de rabobank geweest, die claimen tenslotte midden in de samenleving te staan :')

Dat kunnen zij nu bewijzen

En anders via het groenekruis fonds oid Dus daar heb ik mij wel in vast gebeten nu.

Dovish wat lastig allemaal, hebben ze nog gesproken over welke ICD wanneer die mogelijkheid er weer is, kan het ook zijn dat juist deze ICD voor problemen gezorgd heeft?

Wat zonde dat je zo je best doet om het topic te ontlopen

Erken het nou maar gewoon en klets gezellig mee :))

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-13 20:48

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-13 20:48

Dat filmpje van bondi rescue hebben wij vorig jaar gezien tijdens de reanimatie training dat maakt ook dat ik nu niet schrok van het beeld dat die man lag te gaspen, die jongen in het filmpje deed dat ook, online kun je een filmpje zien waarin ingezoomd op zijn gezicht dat heel goed te zien is.

Voor mij voelde het overigens als een verplichting om heen te gaan, ik ben er blij om dat ik geweest ben. Heb er ook wel wat last van gehad zo'n eerste keer. Maar ik heb in de revalidatie daar wel over kunnen praten. Maar volgens mij blijft zoiets heftig, iemand is bezig met dood gaan, iets wat best confronterend is. Volgens mij hoef je daar geen hartpatient voor te zijn?

**Geplaatst**: 19-01-13 21:01

Geplaatst: 19-01-13 21:01

Nee, daar hoef je geen hartpatiënt voor te zijn. Iedereen kan zomaar ineens gaan aan een hartstilstand (of een hersenbloeding, of een embolie, of een aanrijding of....). Daar moet je ook niet bij stil staan.
Een vriendin van mij was 3 weken na mijn hartoperatie (waar ze op me is blijven wachten tot ik weer terug op zaal was) spontaan getroffen door een hersenbloeding. Ze lag buiten naast de auto bij -18 en is met spoed afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar werd ze gestabiliseerd en geopereerd (via de lies en het hart gingen ze naar de hersenen om daar wat dicht te branden). Ze was weken behoorlijk slecht maar is er gelukkig weer geheel bovenop gekomen. Te zot voor woorden dat zoiets zomaar ineens kan gebeuren. Het trof me heel diep toen haar man me belde. Ik dacht dat ik 1 van mijn beste vriendinnen ging verliezen! Ze rijd inmiddels al weer auto en is weer helemaal de "oude"!

Gaspen is het laatste wat men doet. Het is een naar geluid. Het is fijn als mensen leren reanimeren en wat voor iemand kunnen betekenen, zeker als een ambu nog aanrijdend is. Zo snel mogelijk beginnen met reanimeren kan mensenlevens redden.

Dovish, geschaatst!?

Zie je nou wel dat je die ambu niet nodig hebt bij schaatsen!?

Hopen dat de ontstekingswaarden snel dalen.

Alle nieuwkomers hier welkom en ik hoop dat jullie wat wijzer worden bij de juiste onderzoeken. Het voelt heel vervelend als je iets mankeert waarvan je je afvraagt wat er met je gebeurd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-13 18:28

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-13 18:28

Jeetje wat een verhaal van jou vriendin, wat een geluk dat iemand dan ook gevonden wordt!

Ik ben gister gebeld door iemand van hartveiligdrenthe.nl ze komen volgende week bij mij thuis, de vraag kwam of ik in mijn woonplaats mij in wil zetten qua AED's ed dus volgende week bespreken hoe of wat. Ondertussen heb ik de rabobank aangeschreven maar dat schijnt wel een half jaar te kunnen duren voor ze weer zo'n beoordelingsronde doen voor dat rabofonds.

Ik heb overigens vandaag wel te horen gekregen dat die man 3 dagen later alsnog overleden is, erg triest maar goed het is niet anders...

**Geplaatst**: 23-01-13 12:27

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst: 23-01-13 12:27

Dovish: Ik moet over 1 week mijn kastje inleveren en dan hoor ik het denk ik z.s.m.
Ik hoop dat er niks aan de hand is

Dat is heftig Bravura.. bij ons ook in de familie al een paar jaar terug. Jongen van 30 ook een hersenbloeding gehad maar die heeft het helaas niet overleefd.. Daar moet je maar niet te veel overnadenken dat het zo snel kan gaan..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-13 23:26

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-13 23:26

x_tico heb je klachten gehad tijdens het dragen van het kastje? Of was het allemaal rustig?

**Geplaatst**: 24-01-13 19:09

Geplaatst: 24-01-13 19:09

x_tico, bij de holteronderzoeken konden ze bij mij steeds niks vinden (jaren lang niet). En als ze al wat zagen dan was het allemaal niets bedreigends en had iedereen daar wel last van. Uiteindelijk bleek er wel degelijk wat aan de hand te zijn en was de hele hartafdeling in rep en roer toen ik binnengewandeld kwam met de mededeling dat ik mij klacht ondervangen had (ze maakten een verkeerde diagnose, 1 die heel ernstig zou zijn - en ik lag in die kamer te luisteren en dacht...."fijn dat ze zo'n ophef maken, ik kan hier nu dus in een minuut het loodje leggen en ik lig hier alleen" - aangezien ik me had ingelezen wist ik wat ze met hun termen bedoelden). _-:(

Wat ik bedoel, laat je niet wegsturen als je klachten houd!

Ils_K, mag je geen Verapamil als je zwanger bent? Hoe moet dat dan?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-01-13 19:26

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst door de TopicStarter : 24-01-13 19:26

Leuk Bravura hoe ze dan reageren, maar vooral ook dat ze je apart laten liggen het gaat tenslotte over jou.

Verapamil mag volgens mij alleen niet in het eerste trimester van een zwangerschap omdat ze niet weten wat het met het kind doet volgens mij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-13 17:44

Re: bokkers met hartproblemen

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-13 17:44

Hallo dames!

Ik ben bij de cardioloog geweest vorige week en heb besloten om uit de controles te gaan en heb mijn medicijnen ook gestopt. Alles valt en staat met communicatie en daar ben ik nu achter. Ik vind het erg vervelend dat het zo gelopen is. Nadat ik met mijn werkgever (huisarts) gesproken heb, toch maar besloten om weer in het eigen ziekenhuis een afspraak te maken. Hier word ik ook niet beter van. Maar het is erg teleurstellend hoe het gegaan is.