Borivage schreef:Ik plaats even 2 posts want anders moeten jullie mega tekst lezen.
Het is gebaseerd op de lering uit mijn leven en wat ik geleerd heb bij diverse instanties.
@RedPassion
Hoog gevoeligheid = Empathie tot het het zowat letterlijk in andermans schoenen kunnen staan en zijn emoties voelen die hij op dat moment
voelt als diegene wel of niet binnen handbereik is. Voorbeeld wat ik meegemaakt heb wat een redelijk extreem bijna freacky geval is:
Mijn toenmalige vriend was een politieagent die verkeerscontrole post had aan de grens met de KMAR etc. op een zaterdagavond. Men ging dan
letterlijk alles checken........ ofwel de welbekende fuiken waar we allemaal wel eens mee te maken hebben gehad. Hij stond met zijn team in de
buurt van de Belgische grens t.h.v. Huybergen en ik woonde toen in Breda t.h.v. Oosterhout. Op een gegeven moment zat ik op de bank en ik
voelde een adrenaline rush, angst, kwaaigheid en ervoer tot in detail wat er gaande was. Ik wist op dat moment dat mijn vriend bijna aangereden
werd. Ik heb hem gebeld en kreeg zijn chef aan de lijn met de woorden Michelle sorry dat ik opneem maar......... MrX is oke.
Ik doorvragen naar wat er gebeurd was (ik geef nooit hints weg over wat ik voel wegens div. redenen)
. Bleek dat mijn vriend een automobilist aan signaleerde om de fuik binnen te rijden, hij werd op een paar cm met een snelheidlimiet overschijdende snelheid omver gereden. Hij kon de auto net op tijd ontwijken door weg te springen. In het geval van hooggevoelig/empathie is dit een redelijk extreem iets.
Pfff dit is eng herkenbaar.
Net als dat oppikken van emoties, net als "weten" dat iemand binnenkort dood gaat.
Ik geloof dat mensen met asperger ed. wel in staat zijn om empathie te tonen, maar dit op een andere manier oproepen... Zegmaar. Ik ben zelf super analytisch ingesteld ( wat volgens mij ook een symptoom is) , hoef ik verder weinig voor te doen
. ijn hersenen zijn echt 24/7 bezig met wat, waar, hoe en waarom en kan dus ook heel goed analyseren hoe een ander zich zou moeten voelen bv. Zoals ik al eerder zei, als ik iemand 5 minuten ken kan ik me al een hele voorstelling maken van iemands levensverhaal... Vooral dingen als mishandeling, misbruik etc. prik ik veel sneller door heen dan andere mensen ( dit voelt wel raar om van je zelf te zeggen overigens
) en daar zit ik ook niet altijd op te wachten. Ik heb ook heel snel medelijden met mensem
...
Maar volgens mij is het onmogelijk om één gemeenschappelijke oorzaak te vinden, zolang diagnostisering op basis van symptomen gaat en niet op basis van oorzaak...
. Of mensen die aan iets zitten te fruneke of herhaaldelijk aan iets zitten of handelen.


e hebt geen moed nodig om ernaar te luisteren gewoon voelen en laten overkomen werkt het beste.