
Jij
Ik ben bang,
duurt dit lang?
Zie ik ooit het levenslicht?
Of is dit weer een stom gedicht?
Het leven is een donderwolk,
in mijn hoofd zit veel vreemd volk.
Want wie ben ik allemaal?
En hoe eindigt dit verhaal?
Ik kan de toekomst niet voorspellen,
het verleden wel vertellen.
Maar wat geweest is, is voorbij.
De enige die telt ben jij.
Je probeert me redenen te geven,
waarvoor ik zou moeten leven.
Want ik zie het zelf niet meer.
Mijn bang hart gaat flink te keer.
Er een eind aan willen maken,
ik denk alleen aan dat soort zaken.
Maar we moeten samen verder,
ik het schaap en jij de herder.
Men zegt na de regen,
kom je de zon ook wel weer tegen.
Ik geloof het dus echt niet,
jij bent de enige die dat ziet.
Blind voor zonneschijn,
vind ik helemaal niets meer fijn.
Ik durf bijna niet te dromen,
dat betere tijden kunnen komen.
Maar wie niet waagt,
en enkel alle lasten draagt,
moet de positieve kanten van het leven,
ook een kansje durven geven.
Want alleen op die manier,
krijg je toegang tot plezier.
Misschien moet ik het proberen,
en valt de geluksknop te repareren.
Wat vinden jullie?

