Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-03-10 16:44

Geplaatst: 02-03-10 16:44

friendly schreef:
Dat was en is voor mij ook nog steeds een groot vraagteken. Waarom? Imo deed ik niets fouts. Zal wel makkelijk slachtoffer geweest zijn en in een meidenklas... Met mijn ex liep het ook stuk omdat ik mezelf niet kon uiten en laten gaan en dat tegenover hem niet eerlijk vond.

Pesters zijn losers daar ben ik wel achter, niemand die me opnieuw dat dal instuurt.

Zelfde hier, daarnaast zat hij ook heel erg in de knoop. Achteraf gezien heeft hij zich naar mij toe wel als een gigantische klootzak gedragen, maar ik was ook niet de makkelijkste om te begrijpen.

Met mijn vriend gaat het nu heel goed. hij heeft gedult met me en ik kan met hem al veel makkelijker praten over dingen en kan mezelf veel makkelijker uiten en laten gaan.

d0nnaa_dan: Ik denk dat dat bij mij ook de reden is. Vrouwen zijn achterbakser dan mannen. Ik voel me meer op mijn gemak bij mannen, ze vinden me of leuk/knap/aantrekkelijk oid (wat weer goed is voor mijn ego/zelfvertrouwen) of ze vinden me een tof persoon (en daar ontstaan dan weer leuke vriendschappen uit) of ze mogen me niet en laten me verder dan ook met rust. Als een meisje je niet mag, kan ze je vaak ook niet met rust laten. Athans, dat is mijn point of view.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-10 16:49

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-10 16:49

Ik heb vandaag mijn tweede keer "therapie" gehad was weer een enorme eye-opener.
Het is best heel moeilijk om je muur volledig af te breken maar als ik het niet doe helpt dit niet.
Interessante opdracht gekregen om te doen in de 2 weken tot de volgende keer.
En ook heel fijn om te horen dat bepaalde dingetjes die ik doe heel normaal zijn als je een pestverleden hebt.

Edit: ik ga mijn best doen de Pmetjes te beantwoorden maar die wil ik er niet zomaar tussen proppen dus wel echt even de tijd voor nemen en het is nogal druk deze week.

**Geplaatst**: 03-03-10 01:42

Geplaatst: 03-03-10 01:42

Sterkte zonnebloem. Ik hoop dat de therapie je helpt. Ik moet wel eerlijk zeggen dat met iemand praten mij wel hielp. Ik heb ook veel boeken gelezen die me ook hebben geholpen.

**Geplaatst**: 10-03-10 11:42

Geplaatst: 10-03-10 11:42

En het is zover. Mijn pester heeft zich aangemeld als lid bij onze vereniging. Ze is alleen nog niet ingeschreven.

Een tijdje geleden had ik het er nog over met een van onze bestuursleden (onze "commandant"), ik noem haar even S. S begon er tegen mij over dat er iemand in onze ponyclub zit die zijzelf later nooit bij de paarden zou willen, omdat het zo'n vervelende familie is. Daarop antwoordde ik ook iemand had die ik niet bij de paarden zou willen wegens persoonlijke redenen, maar dat de kans vrij groot was dat ze zich zou gaan aanmelden omdat ze bevriend was met 2 van onze leden (waaronder mijn 'beste vriend', die ik even R noem).

Afgelopen zaterdag hadden we met zen allen afgesproken om een gezellige middag te houden in de vereniging. We zouden eerst gaan rijden en daarna de paarden toiletteren omdat enkele van onze nieuwere leden nog niet wisten hoe ze moeten manen trekken en vlechten en dergelijke.
Goed, ik zat op mijn paard, R en S ook. Komt daar opeens mijn pester (L) aangelopen. Ik liep meteen naar R toe en vroeg of zij het was (ik kon het niet meteen zien van ver). R bevestigde. Ik was meteen erg kwaad, geschrokken. Ik heb toen mijn vriend opgebeld met de vraag of hij ook naar ons oefenterrein kon komen (hij had gezegd dat hij er altijd bij wilde zijn als L aanwezig zou zijn, zodat hij mij zou kunnen steunen).

Daarna ging ik verder rijden. Ik probeerde mij rustig te houden, maar was toch eigenlijk behoorlijk overstuur. Ik reed eerst voorbij R en kreeg van hem meteen te horen dat ik wel moest lachen als ik op mijn paard zat en dat ik dus niet zo boos moest kijken want daar was geen reden toe. Ik heb hem daarop geantwoord dat er voor mij ook geen reden was om te lachen.

Ik ging een stuk verderop rijden (ons oefenterrein is er groot, ik schat zo'n 60 op 200 m) en reed nu in de buurt van S. Door wat R gezegd had, begon ik nog wat meer te stressen en keek dus waarschijnlijk nog bozer. S kwam naar mij toe gereden en vroeg of alles wel goed ging. Ik antwoordde niet echt, maar haalde mijn schouders op. Daarop vroeg zij of er iets mis was. Ik haalde nogmaals mijn schouders op. Ik had eigenlijk niet echt de 'kracht' om echt iets te zeggen op dat moment (moeilijk om uit te leggen, was echt heel erg gestrest). Toen vroeg ze of diegene die net binnengekomen was, of dat het meisje was waar ik ruzie mee heb. Ik antwoord 'ja'. Waarop S weer zegt 'Oh, ja dat dacht ik al'.
Ik antwoord: 'Ik heb er eigenlijk geen ruzie mee, zij heeft mij gewoon heel hard gepest vroeger.' En daarop barst ik in tranen uit, ik heb het nog altijd moeilijk om erover te praten, zeker als ik al zo gestrest ben.

S antwoordt 'Oh, ja dat is inderdaad niet leuk dan dat ze hier is, maar misschien moet je er gewoon maar eens met haar over praten.' Ik antwoord dat dat geen zin heeft want dat L het pesten heeft volgehouden tot de laatste dag van de middelbare school en dat ze mij nog steeds erg vuil bekijkt als ik haar ergens tegen kom.

L bleef de hele middag, ook toen we met zen allen in de kantine gingen drinken zat ze erbij. Ik had eigenlijk naar huis willen gaan, maar de vriendin van R bleek die dag jarig te zijn en zij had uitdrukkelijk gevraagd om te blijven omdat zij zelf L ook niet graag heeft.
Ik heb de hele tijd dat we binnen zaten geen woord gezegd. S zat naast mij en zei tegen mij 'Gezellig toch he, zo met zen allen samen zitten!' Hierop heb ik op een hele sarcastische toon geantwoord: 'Ja echt! Ik heb het super naar mijn zin hier!' Dat was dan meteen het enige wat ik toen nog gezegd heb.

Daarna gingen we buiten toiletteren. S deed de uitleg en deed alles voor. L hing de hele tijd erg rond S. Terwijl we aan het rijden waren, was L trouwens de hele tijd met de dochter van S aan het kletsen (die dochter is net 10 jaar).
L heeft nadien S de hele tijd gecomplimenteerd met haar vlechtkunsten en dergelijke, iets dat S zeer graag hoort.

Mijn moeder is ook bij het bestuur van de vereniging. Zij regelt de inschrijvingen van nieuwe leden. Dezelfde avond nog belde S naar mijn moeder om te zeggen dat L lid wilde worden. Ze wist wel dat dat dan moeilijk zou worden voor mij, maar L was toch zo'n leuke meid. Mijn moeder werd kwaad en zei dat het voor haarzelf ook erg moeilijk zou worden en dat ze niet wist of L er zomaar bij zou mogen komen. Ze wilde het eerst gaan overleggen met de voorzitter.

Wel mooi van S he.. ze ziet dat ik zelfs zit te wenen omdat L zich nog maar laat zien op het oefenterrein, maar nog geen 5 uur later gaat ze al verklaren dat ik dan maar pech heb want dat L toch wel een hele toffe is.

Zondag scheen L al terug gebeld te hebben naar S om te vragen of ze zo snel mogelijk ingeschreven zou kunnen worden. S heeft haar dan het nummer van mijn moeder gegeven. Dus belde L maandag naar mijn moeder met de vraag hoe snel ze ingeschreven kon worden want ze wilde zo snel mogelijk beginnen met wedstrijden mee te rijden. Toen was mijn ma dus echt kwaad. En zeer teleurgesteld in S.

Hoe het gaat aflopen.. ik heb geen idee.. Ik weet wel dat er nu al zeker ruzie komt in de vereniging door de hele situatie met L, nog voor ze echt lid is. En dat dan door de domme reacties van S. Mijn moeder heeft overigens al vele malen S verdedigd wanneer die weer eens iets verkeerd gezegd had. En nu krijgt ze nog geeneens een klein beetje begrip van S.

Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even kwijt...

**Geplaatst**: 10-03-10 15:12

Geplaatst: 10-03-10 15:12

Ik had nog even een vraagje aan alle lotgenoten hier.

Hebben jullie dat ook, dat je niet lang boos kan zijn op iemand, heel vergevingsgezind bent, het liefst iedereen te vriend houd, niet tegen ruzie kan maar tijdens een ruzie wel ongelofelijk bitchie kan zijn (tsjah, geleerd hard te zijn

).

En, last but not least.. Hebben jullie ook heel snel medelijden met iemand? Vinden jullie mensen ook snel aandoenlijk? Ik wel namelijk, bijna irritant. Ik kan bij humor films waarin een oud mannetje oid word geplaagd echt tot tranen aan toe zitten omdat ik het zo een zielig aandoenlijk mannetje vind. Terwijl de rest er hardstikke hard om moet lachen

. Ik denk dat ik me gewoon teveel kan inbeelden hoe het is, een te groot inlevingsvermogen heb ofzo..

**Geplaatst**: 10-03-10 16:06

Geplaatst: 10-03-10 16:06

Ik heb tot pagina 5 gelezen............ heel veel verhalen komen me zeer bekend voor. Ik heb het grootste deel verdrongen......... Er zijn nog wel een paar dingen die regelmatig boven komen........... gewurgd worden door klasgenoten die aan beide kanten van mijn sjaal hangen........... het gras moeten eten.......... het bijna verdronken worden....... en vooral één voorval waar ik nu nog regelmatig last van heb............ Ik heb tegenwoordig een hele grote mond en ben heel erg letterlijk.......... jongens die denken dat ik een gemakkelijke prooi ben maak ik verbaal met de grond gelijk............ ik zit nu met stromende tranen voor de pc dit te schrijven...............

**Geplaatst**: 10-03-10 16:51

Geplaatst: 10-03-10 16:51

Jeetje meid :(:)

. Ik heb ook heel veel verdrongen, weet vrijwel niets meer uit die tijd. Maar er zullen altijd dingen blijven die ik me blijf herinneren, die ik niet kan vergeten hoe hard ik ook mijn best doe. En die dingen spelen bij mij dan ook regelmatig op.

Ik kon toen geen f*ck doen, maar als ik die mensen nu zie weten ze dat ze met mij geen ruzie meer moeten maken. Dat scheelt een hoop. Ik ben niet meer zo makkelijk om over heen te lopen. Maar dat neemt niet weg dat het me nog altijd ontzettend bang maakt, ontzettend onzeker en ontzettend verdrietig en gekwetst. Ik laat het alleen niet meer zien.

**Geplaatst**: 10-03-10 16:58

Geplaatst: 10-03-10 16:58

Ik had bijna de hele lagere school tegen me. De leraren keken de andere kant op. Mijn moeder was bijna elke dag op school en als ik ook maar iets terug deed werd ik door m'n moeder teruggefloten........... En het werd ook giga ontkend door ze. Tot mijn vader naar school kwam om me te halen, hij vertrouwde het niet. Toen was ik dus bijna blauw van die sjaal............

Werd vorig jaar gebeld of ik kwam voor een reünie......... toen ik zei dat ik niet kwam en waarom vonden ze het maar raar, want het was helemaal niet zo........... Als ik die ene gozer nu tegen zou komen zou gas bijgeven en zou ik hem kapot rijden.

Ik ben inmiddels nergens meer bang voor. Ga met mijn grote mond overal tegenin........... Mijn lover drong gelijk door mijn verdedigingslinie heen. Waarom weet ik niet en hij ook niet, het was gewoon zo.

Continu een masker opzetten kost zo giga veel energie dat ik dat er eigenlijk niet meer voor over heb.............

**Geplaatst**: 10-03-10 17:17

Geplaatst: 10-03-10 17:17

Ik heb even in je profiel gespiekt, maar ik vind je een hele mooie vrouw om te zien! Het blijft onbegrijpeljk dat mensen zoiets kunnen doen. Al helemaal bij kinderen.. $:\$

Bij mij deden de leraren er niets aan, en als ze er wel wat aan deden maakte ze het alleen maar erger.. Mijn ouders heb ik het nooit verteld en als er dan een keer een ruzie was waar ze wel van wisten dan kreeg ik te horen dat ik het ook vanuit het oogpunt van de ander moest zien.

Ik merk ook wel dat de pesters net doen of er niets aan de hand is, die bezeffen het gewoon niet ofzo, of ze schamen zich er nu voor.. Geen idee.

Ik zou niemand meer kapot rijden, die pijn en dat verdriet gun je niemand.. Maar ik snap wel wat je bedoelt. Ik wil ze eigenlijk het liefst de ogen uitsteken met hoe gelukkig ik nu ben, hoe goed het met me gaat.. Dat soort dingen.

Ik vind je lover overigens een leuke snor hebben haha, hij ziet er echt uit als een gezellige vrolijke man. Mijn vriend heeft zelf ook heel veel mee gemaakt, dus wat dat betreft begrijpt hij me heel goed en hij is heel geduldig met me. Ik vertrouw hem niet vanaf dag een, maar hij is wel de eerste jongen die ik inmiddes wel voledig vertrouw en dat is heel fijn

.

Wat je zegt over het masker klopt. Maar ik heb nu zo gigantisch veel opgekropt achter mijn masker, dat ik bang ben dat als hij eenmaal valt, ik niet meer kan stoppen met huilen, bovendien zijn de emoties nogal heftig en weet ik niet bij wie ik het moet uiten, zelfs bij vriendlief kan ik het niet. (Gezondheidsproblemen die ik stiekem niet leuk vind maar als ik me daar druk over ga maken steek ik iedereen aan want iedereen is al super bezorgt, vorige week was het 5 maanden geleden dat er een vriend van me is overleden, etc).

**Geplaatst**: 10-03-10 17:36

Geplaatst: 10-03-10 17:36

Mijn vriend vindt dat ik alles maar moet vergeten en normaal moet beginnen doen, hoe hard ik soms ook probeer om hem uit te leggen wat gepest worden is en hoe ik mij er bij voel hij wilt het gewoon niet horen. En als ik hem buiten sluit (omdat het hem toch niet interesseert) dan wordt hij boos en roept die dat ik dingen aan hem moet vertellen en niet aan vreemde mensen enzo, dat hij het gevoel heeft dat ik hem buiten sluit en dat hij mij wilt helpen. Maar telkens als ik er probeer over te praten zegt die dat het niets is en dat het hem niet interesseert en dat ik er maar gewoon over moet gaan en niet zo het slachtoffer moet spelen.

**Geplaatst**: 10-03-10 17:42

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 10-03-10 17:42

Lekkere vriend heb je dan.. Sorry dat ik het zeg

..

**Geplaatst**: 10-03-10 17:48

Geplaatst: 10-03-10 17:48

ik ben in groep 7 gepest en in de 1ste.

In groep 7 wou ik bij een groepje horen wat hun niet wouden dus gingen ze voor mij weg rennen en vooral op MSN ze zeiden dat ik geen vrienden had en dat niemand mij aardig vond en zelfs mijn moeder geen vriend van me was.
is heel veel tegen gedaan door de leraren dat is nu op gehouden en heb daar ook niets aan over gehouden.

in de 1ste: ik had een eigen menig en huppelde niet achter een bepaald persoon aan, had mijn eigen kledingstijl en deed wat ik wou en dacht was altijd heel stil en viel in de klas ook niet zoveel op.
ook dat het buiten school niet allemaal goed ging.

en als ik nu die personen tegen kom vind ik het toch wel een beetje eng altijd ookal weet ik dat ze geen reden hebben om iets tegen mij te doen maar toch maakt het me altijd wel een beetje bang.

het gedeelte dat in de 1ste is gebeurd is nog best vers zeg maar, dat is nog maar een jaar geleden.

**Geplaatst**: 10-03-10 17:51

Geplaatst: 10-03-10 17:51

DarkDreamer schreef:
Lekkere vriend heb je dan.. Sorry dat ik het zeg ..

Ik weet het maar op alle andere vlakken is die super hoor, hij heeft het gewoon niet met al dat gevoelige spul hoewel hij wel heel lief kan zijn hoor. Hij begrijpt het gewoon niet.

**Geplaatst**: 10-03-10 18:00

Geplaatst: 10-03-10 18:00

Ik werd ook wel eens gepest, maar meer om het feit dat ik gwn geen zin had om achter iemand zijn kont aan te lopen en andere te pesten! Hou ik helemaal niet van dus was ik meestal maar de dupe...
Heb nergens last van nu, ben gewoon mezelf, meestal zelfverzekerd, en doe me ding

en heb een topvriendje haha

**Geplaatst**: 10-03-10 18:02

Geplaatst: 10-03-10 18:02

Lauratje_88 schreef:
Mijn vriend vindt dat ik alles maar moet vergeten en normaal moet beginnen doen, hoe hard ik soms ook probeer om hem uit te leggen wat gepest worden is en hoe ik mij er bij voel hij wilt het gewoon niet horen. En als ik hem buiten sluit (omdat het hem toch niet interesseert) dan wordt hij boos en roept die dat ik dingen aan hem moet vertellen en niet aan vreemde mensen enzo, dat hij het gevoel heeft dat ik hem buiten sluit en dat hij mij wilt helpen. Maar telkens als ik er probeer over te praten zegt die dat het niets is en dat het hem niet interesseert en dat ik er maar gewoon over moet gaan en niet zo het slachtoffer moet spelen.

Ik vind het een beetje raar van je vriendje, zo voel jij je nog rotter! hij hoort je juist zelf vertrouwen in te praten!

**Geplaatst**: 10-03-10 18:24

Geplaatst: 10-03-10 18:24

enkt dat dit een heeel verhaal gaat worden

*

Ben pas 15, maar nu al zoveel meegemaakt

echt sommige mensen staan er van te kijken dat ik heb weten vol te houden en mezelf altijd ben gebleven,

Het begon op de basisschool..
Tot groep 5 was er niks aan de hand ik was een heel lief kind , niks mis mee , heel lief mede liefkindvriend ( me ouders vonden het altijd geweldig als we samen speelden , nooit wat met elkaar gehad maar goed OUDERS.. pff)

Totdat na groep 5 de groepen allemaal door mekaar werden gegooid en ik in een compleet nieuwe klas kwam te zitten, toen begon de ellende pas , Ik kreeg een leraar die mij niet mocht, mocht hem ook niet dus dat is geen goeie combi, alles wat er gebeurde ( vechten pesten of wat dan ook OOKAL WAS IK ER NIET BIJ justine kreeg de schuld en de leraar stemde daar mee in, hoevaak ik niet heb gezeten met ouders van andere kinderen , ik in dikke tranen me moeder kwaad op de leraar maar hem kon het niks boeien , vooral omdat het hem niks kon boeien begonnen kinderen mij te pesten , ik werd toch niet gelooft....
Ik had een wratje , daar werd ik voor helemaal met de grond gelijk gemaakt , goh wat heb ik daar om gehuild , de dokter vond het niet hoeven dat het weg moest , dus heb ik uit zelfnijd dat ding eraf gesneden... met als gevolg heel lelijk litteken en boze ouders.. maar ik kon niet anders in mijn ogen...

Daarna werd het alleen maar erger ik werd gepest geslagen , en ik durfde niks meer tegen me ouders te zeggen , maar kwam geregeld met wonden en blauwe plekken thuis,
Ook ben en was ik de dunste niet , maar en ook niet dik , gewoon stevig gebouwd,
Ik werd steeds erger gepest, en op en gegeven moment had ik een spreekbeurt , en alles wat ik zij was fout en kinderen begonnen me uit te schelden.. en de leraar lachte er alleen om ,
Ik was een lelijk dik wratten varken , kreeg 200 keer per dag te horen dat ik lelijk was, en dik enzovoort, ook kwamen ze met groepjes tegen me in , het was zoo oneerlijk , ook in de pauze zat ik maar vaak doodsbang ergens in een hoekje weggestopt..

Toen kwam groep 7 was wat beter want had een hele lieve lerares , maar het gepest ging door, ik heb serieus moordnijgingen gehad, ik wou zelfmoord plegen,
Vooral in groep 8 ben niet eens meegeweest op kamp , omdat het zoo vervelend voor mij was...
Ik werd in elkaar geslagen , en durfde totaal niks meer, ze achtervolgde me altijd, winkelen zat er voor mij niet in want ze stonden me gewoon op te wachten en volgde me overal..

Toen de eerste werd alles beter , zoo blij dat ik niet meer naar die ********** school hoefde...
Nu inmiddels in de 3de van het havo, heel veel gesprekken met spygiater verder, Ik wou zelfmoord plegen net 5 min voor ik het wou doen snapte me moeder me..... en hele lieve vrienden die me steunen en een hele klas die achter me staat,

Alleen ben ik nu super onzeker, wel hele grote mond en kan goed van me afbijten , maar toen achter het masker van mij schuilt toch een heel triest persoontje ik verberg het voor de rest , 1 vriendin weet dit nu

Nu heb ik nog mensen die me het leven zuur maken , vooral de mensen uit me verleden... als ik bijv aan het winkele ben of kom ze tegen krijg ik weer van alles naar me hoofd en dan denk ik WAAROM , ik heb hun NOOIT wat gedaan, ik vertel dit met een groot brok in me keel , maar het lucht op dat ik dit hiet heb kunnen vertellen,

alvast bedankt voor het lezen

**Geplaatst**: 10-03-10 18:35

Geplaatst: 10-03-10 18:35

DarkDreamer:
Dank je, voor het compliment..........

. Lover is zelf vroeger ook gepest tot hij het zat werd en hij de grootste popi-pestkop alle hoeken van de gang liet zien. Toen was hij ook ineens popi-jopie. Hij is over het algemeen wel lief

. Ik vertrouw hem voor 99%. 1% blijft altijd voor mezelf........ Hij zelf zegt dat ik hem maar voor 85% vertrouw. Dat kapot rijden heb ik ook maar bij 2 personen........ Ik ga niet open en bloot vertellen wat er is gebeurt, maar het had niets met pesten te maken........ Denk maar een stapje verder...........
Mij ouders (lees mijn moeder) heeft me ook nooit geloofd. Ik heb ooit één keer geprobeert om het te vertellen en van de zenuwen ga ik lachen. Dus nam ze me niet meer serieus en heb ik ook nooit meer een poging gedaan. Een aantal in mijn omgeving weet wel wat er voor de rest allemaal gebeurt is............ Die snappen ook niet dat ik nog steeds sommige mannen kan vertrouwen..........(nu hou ik over dat gedeelte op).
Wat voor gezondheidsproblemen heb je?? Als je het niet wilt vertellen is het ook goed hoor.
Ik merk trouwens wel dat ik mensen op afstand hou, stel je voor dat ze door me heen prikken. Ik neem ook best snel afscheid, maar ben je een vriendin of vriend dan komt het dubbel zo hard aan als er een kink in de kabel komt.........

Lauratje_88:
Als jou lover wil dat je het aan hem verteld........ dan heeft hij ook naar je te luisteren op het moment dat je het kwijt wil/kan............ Dan heeft hij te laten om te bagataliseren. En slachtoffer speel je niet, tenzij je het arme ik verhaal gaat ophangen. Slachtoffer ben je of je bent het niet punt!!

rayo_de_sol:
Ik heb ook nooit achter de popi gasten aan gehobbeld hoor. Dat vonden ze meestal niet leuk. Als de popi gasten naar links wilden vroeg ik dus waarom niet naar rechts. En ja, ik weet het dan zet je jezelf buitenspel. Jammer dan, tegen die tijd had ik mijn eigen plan al getrokken. Degene die wel de moeite deden om te leren kennen.................. Ik ben wel eens vergeleken met een wild dier........dat niemand vertrouwd, maar als ik je wel vertrouwde dan ging ik voor je door het vuur. Totdat je me bedonderde. Dan was het gewoon over.

XxJustinexX:
:(:)

**Geplaatst**: 10-03-10 18:54

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 10-03-10 18:54

Hmm ik heb moeite met het opkomen voor mezelf, nee zeggen, mijn eigen mening formuleren. Vooral met stage merk ik dit. Bijvoorbeeld het spreken voor de groep of leiding nemen in een gesprek. Ook positief terugkijken naar een dag /situatie vidn ik moeilijk. Wat wél goed ging vergeet ik vaak, wat niet goed ging staat in het middelpunt. Mijn onzekerheid bestaat hier uit. Ik ben vooral beig om het voor andere goed te doen/
Ik ben wel hard aan het werk hieraan, ook vanuti stage. Nu vooral bezig met : goed ik ben ozneker, maar wat wil k bereiken aan het einde en hoe gaat dat lukken.
ik ben niet zozeer meer bezig met het pesten opzichzelf, maar wel met de gevolgen dus.
Ik oefen dus met spreken voor groepen, leiding nemen in gesprekken en het omzetten van gedachten! Langzaam aan merk ik dat ik dit ook kan, maar het vergt veel energie en tijd.

**Geplaatst**: 10-03-10 19:42

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 10-03-10 19:42

Lauratje_88: Ik ben het eens met de anderen.. Ik vind het een aparte reactie, hoe lief hij ook is verder

. Hij hoort je te steunen..

XxJustinexX: :(:)

Presenteren is voor mij ook altijd een hel geweest, en daardoor is het nu nog steeds een hel ookal reageert er nu niemand meer op de manier zoals toen zegmaar

.

rainbow8: Ik ga je even pb-en

.

ChantalSmook: Ik ben inderdaad ook aan het oefenen met dit soort dingen. Ik word hierbij heel erg gesteund op mijn stage, dus dat is wel fijn. Ze zeggen ook regelmatig dat ze alle vertrouwen in me hebben. Dat is ook heel fijn om te horen

.

**Geplaatst**: 10-03-10 19:55

Geplaatst: 10-03-10 19:55

DarkDreamer :

Idd ik had daardoor ook en traumaa aan presenteren..
Maar omdat ik nu zoon fijne klas heb scheelt het al een hele boel , nee ik hou er nog steeds niet van en ben als de dood voor spreken voor publiek Bah, gister had ik ook een presentatie gelukkig in een groepje, maar zoals ik ben , ik was helemaal rustig , helemaal relaxed, maar een probleem heb ik er dan wel weer bij, mijn vertrouwen in mensen was compleet weg, heb van de zomer een super lief vriendje gehad heeft niet lang mogen duren , was nog te beschadigt, maar nu ben ik dus heel erg verliefd op een jongen uit me klas , hij is hartstikke aardig heb lol met hem, maar omdat ik nu zo onzeker ben durf ik niks en loop ik mezelf alleen maar gek te maken , ik slaap ook nogmaar gemiddeld zoon 3,5 uur in een nacht want ik leg alleen maar te piekeren, maargoed, ik dus heel selfverzekerd een verhaaltje ingestuurd supergoed allemaal, en met een presentatie moet je mensen aankijken , en ik was voor de 2de keer aan het woord je moest om de beurd, ik kan zowieso mensen niet echt goed aankijken maar goed, ik kijk in de ronte niet verwchtend dat iemand terug zou kijken , toen keek hij recht in me ogen en was ik alles kwijt wat ik aan het vertellen was VRESELIJK.. rooie kop stond te trillen , ben de klas ook uitgegaan want mijn situatie is bekend op school, maar echt , het geeft geen goed gevoel als je zo afgaat

Heb van de zenuwen nog een halfuur staan kotsen..

**Geplaatst**: 10-03-10 19:58

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 10-03-10 19:58

DD:
Stuur maar hoor. Mag altijd.

Justine:
Begrijp je helemaal, maar als je situatie bekend is sta je niet voor paal als je de klas uitloopt. Het feit dat hij je aankijkt wil alleen maar zeggen dat hij naar je luisterd als je iets aan het vertellen bent.

**Geplaatst**: 10-03-10 20:01

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 10-03-10 20:01

Jaah dat snap ik ook wel , dat is ook het fijne dat het geen verdere gevolgen heeft.. maar het heeft toch wel weer een klap in die muur die je om je heen heb , vooral omdat je dan al zoveel heb meegemaakt, het heeft geen gevolgen maar toch..

**Geplaatst**: 10-03-10 20:03

Geplaatst: 10-03-10 20:03

Ook heel erg gepest.

In groep 4&5&6 geplaagd door 2 klasgenootjes, die me altijd uitscholden.

In 3&4e klas heel erg gepest. Kwam vaak onder de blauwe plekken thuis, werd in elkaar geslagen, etc.

Ik zeg altijd dat het me niks meer doet, dat ik het verwerkt heb, omdat ik dat graag wil, maar als ik er aan denk, moet ik altijd nog bijna huilen.

Ik heb hierdoor sociale fobie en agorafobie opgelopen, vermoed ik. Dat zal daar zijn geboren.

**Geplaatst**: 10-03-10 20:03

Geplaatst: 10-03-10 20:03

XxJustinexX:
Nog meer klappen en je muur is afgebrokkeld. Dan kan je beginnen met jezelf weer op te bouwen ipv alleen maar die muur stutten. Nee, ik heb niet makkelijk praten. Ik weet hoe het voelt............. En ben inmiddels al zover dat ik doordat iemand me aankijkt als ik praat....... gesteund voel en het gevoel heb dat er daadwerkelijk iemand luistert. In plaats van dat ik tegen een muur of boom of weet-ik-veel-wat aan het praten ben.

**Geplaatst**: 10-03-10 20:04

Geplaatst: 10-03-10 20:04

Jah okee, ik snap het heb ik ook wel maar het had op dat moment ff weer van oeps das dus de realiteit , dan zie ik alles weer voor me ogen..

En mijn grootste probleem nu is , dat ik zo beschadigt ben dat ik gewoon niks durf, hoeveel ik hem ook vertrouw hoe graag ik het ook zou willen te bang voor als....
Zelf ga ik er zoon beetje kapot aan ik loop mezelf helemaal gek te maken.. totdat ik straks echt instort. ik weet het gewoon niet meer.