Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-08-25 21:23

Geplaatst: 08-08-25 21:23

He bah Percy, wat stom!
Hopelijk ben je na de operatie toch weer snel op de been.

**Geplaatst**: 09-08-25 17:39

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 09-08-25 17:39

Percy
Hoe gaat het?
Hopelijk de operatie goed achter de rug.

**Geplaatst**: 09-08-25 20:48

Geplaatst: 09-08-25 20:48

Bedankt voor alle beterschapswensen. Vandaag was inderdaad de operatie en mijn heup doet al minder pijn.
Mijn schouder daarentegen doet alleen maar meer pijn, waarschijnlijk een peesscheur. Dat maakt typen ook wat lastig. Ik heb gelukkig wel een morfine pompje.
Mijn rug wil ook al niet meewerken dus ik lig maar te liggen met infuus en katheter. Kan geen kant op. Lang leve de ereader.
Morgen hoop ik wel uit bed te kunnen.

**Geplaatst**: 10-08-25 18:02

Geplaatst: 10-08-25 18:02

Ook nog een peescheur erbij.. Pff ben je mooi klaar mee.

Ben je vandaag uit bed gemogen?

Hopelijk heb je veel mooie boeken zodat de tijd wat voorbij gaat

**Geplaatst**: 10-08-25 18:20

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 10-08-25 18:20

Hoe is het vandaag gegaan?

**Geplaatst**: 10-08-25 19:39

Geplaatst: 10-08-25 19:39

Ik ben vanavond voor het eerst uit bed geweest. Ik loop wel vaker met de rollator maar nu leek ik wel een oud vrouwtje.
Ik kan nu weer zelf plassen en mijn infuus is eraf. Helaas de morfinepomp ook :')

Ze adviseren wel om donderdag naar een revalidatie centrum te gaan. Aan de ene kant wil ik zo snel mogelijk weer op de been zijn want ik mis de dieren nu al. Mijn man zie ik natuurlijk wel alle dagen maar de katten zie ik soms in mijn ooghoek, dat kan natuurlijk niet

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-08-25 20:01

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 10-08-25 20:01

Katten gewoon mee naar het revalidatiecentrum :))

Fijn dat je in ieder geval weer enigszins mobiel bent

**Geplaatst**: 10-08-25 20:14

Geplaatst: 10-08-25 20:14

Dat lijkt me een goed plan Earth, neem ik ook de honden mee die zoveel gangen vast heel tof gaan vinden

Ik heb trouwens mijn ereader mee, daar staat nog heel veel op maar zelfs ik word een beetje gaar van de hele dag lezen.

**Geplaatst**: 10-08-25 20:16

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 10-08-25 20:16

Pfoe wat een nare omstandigheden bevindt jij je momenteel in zeg!
Heel veel beterschap gewenst alleszins en een heel vlot en spoedig herstel.

Revalidatiecentrum is misschien voor nu niet de meest leuke keuze maar misschien wel de beste op lange termijn?
Kan me voorstellen dat leren wennen aan een nieuwe heup, niet zo simpel is?

**Geplaatst**: 10-08-25 21:01

Geplaatst: 10-08-25 21:01

Ik weet niet hoe je je boeken hebt (per stuk downloaden/kopen of via bijvoorbeeld Storytel) maar als je een abonnement hebt bij bijv Storytel/Podimo oid kun je de app evt op je telefoon/tablet downloaden en de boeken luisteren.
Al dan niet met een koptelefoon op ofzo.
Mss dat dat een beetje tegen dat gare gevoel helpt?

**Geplaatst**: 11-08-25 07:47

Geplaatst: 11-08-25 07:47

Ik heb bookchoice maar geen microfoontjes dus dat is wat lastig. Thuis ben ik geen ochtendmens dus ik heb ook opeens veel meer dag. Ben al gewassen en heb ontbeten, nou ja, één beschuit, brood krijg ik niet weg.

Sinds gisteravond een mede pechvogel tegenover mij. Precies hetzelfde alleen werken haar andere ledematen naar behoren. Ik probeer wat optimistisch te zijn want zij wordt vanmiddag geopereerd.

Wat is slapen toch lastig in zo'n ziekenhuis als je hoofd helder is.

**Geplaatst**: 11-08-25 12:47

Geplaatst: 11-08-25 12:47

Is het mogelijk om een koptelefoon te laten bezorgen of door je man ofzo te laten brengen?

Slapen in een ziekenhuis is überhaupt küt. :')

Ik heb de ±12 dagen nadat ik bij kwam hier en daar een uurtje liggen dutten maar 's nachts lag ik klaarwakker ivm de geluiden, bewegingen etc op de gang maar ook van het matras (zo'n zichzelf opblazend geval).
Bed lag heerlijk hoor, dat was het probleem niet, heb in geen 20 jaar op mijn rug kunnen liggen omdat alles vast sloeg en had dat daar niet.
Maar vreemde omgeving, vreemde geluiden, vreemde geuren, mensen die binnen lopen om je bloeddruk op te meten etc, niet mijn hondjes bij me...
Lor was geen happy camper daar zegmaar. :')

**Geplaatst**: 20-08-25 23:11

Geplaatst: 20-08-25 23:11

Ik ben inmiddels weer even thuis. Ik dacht dat ik hier gereageerd had maar niet dus.

Slapen in een ziekenhuis is een ramp. Ik kon naar de revalidatie maar ik wilde naar huis . Daar heb ik wel even spijt van gekregen omdat ik geen kant op kon.

Inmiddels kan ik wel mijn bed uit en op de postoel. Elke ochtend komt een verpleegkundige me wassen en aankleden. Verder is het behelpen. Er is een pees van mijn schouder compleet door en de anderen zijn beschadigd. Dinsdag moet ik op consult en ik weet dat er een operatie zit aan te komen. Mijn schouder doet steeds meer pijn helaas.

Maar goed, vanaf nu gaat het vast vooruit.

**Geplaatst**: 21-08-25 09:32

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 21-08-25 09:32

Fijn dat je thuis bent.

Gaat je heup wel goed nu?
Maar wat enorm rot dat je schouder nu zo erg kapot is.

Kan er niet meer aan de pijn gedaan worden?

**Geplaatst**: 21-08-25 22:14

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 21-08-25 22:14

Wat ontzettend rot Percy!! Ik hoop dat het snel beter gaat. :(:)

**Geplaatst**: 22-08-25 10:11

Geplaatst: 22-08-25 10:11

Het zit je ook echt niet mee, is je schouder nou ook verergerd of was die pees al die tijd al door? Kom je de tijd een beetje door thuis?

Digitale knuffel :knuffel:

Had je gezien dat je ook vermeld staat in het topic virtuele bloemetjes?
[VN] Virtuele bloemetjes: vijf genomineerden

**Geplaatst**: 24-08-25 11:28

Geplaatst: 24-08-25 11:28

Heel veel beterschap en sterkte

**Geplaatst**: 26-08-25 22:22

Geplaatst: 26-08-25 22:22

Wat lief dat virtuele bloemetje.

Ik heb fikse pijnstilling maar omdat ik altijd al veel Tramadol gebruik is het effect minder. Mijn heup gaat wel, wel pijn maar goed te doen.

De schouder is een ander verhaal. Ik kan mezelf niet aan of uitkleden helaas.
Vandaag bij de orthopeed geweest. Ik ging er eigenlijk van uit dat het een reverse schouderprothese zou worden. Dat was dus niet zo. De knap die de verpleegkundige en ik vorige week hoorden was pees nr. 2 die het begaf. Zowel de hoofdpees als een van de drie andere heeft het begeven. Hij vond mij te jong voor een prothese

maar nu bleek dat er ook een barst in mijn schouder zit.
Voorlopige conclusie: wachten tot de breuk genezen is en dan een operatie waarbij de pezen gehecht worden.

Volgende week eerst een ct scan met contrast om de schade in kaart te brengen en dan een definitieve beslissing. Ik heb wel een ok datum maar dat is voorlopig . Ondertussen is het helaas de pijn verbijten.

Genoeg over mij. Hoe gaat het met jullie?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-25 11:46

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-25 11:46

Oh jeetje wat een puinhoop die schouder. En wat ben je onthand als dat ding niet werkt -O-

Hier gaat het best goed. Wel heel veel spanning in mn lijf, ik klem nog steeds behoorlik mn kaak in mn slaap en ik merkte gisteren tijdens het paardrijden dat ik op mijn tong 'zuig', dan druk ik m heel hard tegen mn gehemelte aan zeg maar. Moest de hele tijd mn mond ontspannen. Dat heb ik niet altijd, maar met deze dagen met theatervoorstellingen in het verschiet heb ik gwoon wat meer last van de spanning.

Ik ben wel veel nieuwe dingen te weten gekomen over mezelf en dat maakt het allemaal wel weer wat makkelijker. Ik dacht dat motivatie bijv gewoon iets van mij was, maar dat hoort echt bij chronische vermoeidheid in combinatie met PTSS. Nooit geweten, daardoor ben ik nu minder streng voor mezelf. En daardoor gaat het ook makkelijker

Daarnaast ben ik me steeds bewuster van mijn manier van omgaan in een groep. Ik merkte dat ik me toch snel wilde verschuilen achter de vermoeidheid en daarmee mezelf stiekem op een voetstuk plaatste. Want ik heb iets bijzonders en dan hoef ik niet vol ervoor te gaan. En dat mag ik nu niet meer van mezelf. En ineens sta ik daardoor echt 'in' de groep en reageren mensen ook anders op mij. Zo bizar hoe dat werkt.

Verder zijn de hoofdpijnaanvallen bijna helemaal over $*\%/*$ Van eerst wekelijkse naar soms dagelijkse aanvallen, naar bijna niks is echt een opluchting. Hopelijk houd ik dat vast

De spanning en daardoor de vermoeidheid is nog steeds wel een topic. Maar daar ga ik de komende tijd met de haptotherapeut aan werken. En ik zit eraan te denken om hypnotherapie te doen. Als een soort reset. Nu alleen nog een goede zoeken hier in de omgeving.

**Geplaatst**: 14-09-25 11:08

Geplaatst: 14-09-25 11:08

Ik zie dat ik ben vergeten om te reageren, ik dacht dat ik dat had gedaan -O-

Hoe is het nu met je Percy, weet je al meer?
Gaat het nog steeds goed met je hoofdpijn Earth?

Voor mij is de weersverandering reden om het topic weer op te zoeken

in 2 of 3 dagen tijd is het hier in huis met een paar graden gezakt, en dit merk ik direct aan mijn motoriek en aan de pijnklachten. Nu heb ik de stoute schoenen aangetrokken en zojuist warmtetoeslag aangevraagd. Wish me luck

Want ik moet dingen in huis doen, maar het lukt nu domweg niet, mijn mantelzorgers zijn lekker op vakantie en ik loop dus domweg vast. Voor een ander zou ik direct zeggen: jeetje maar dat kan toch niet! maar voor mijzelf stel ik dit al jaren uit om hier hulp voor te vragen, en nu heb ik het dan toch maar gedaan.

De temperatuur in huis was gezakt naar 19 graden, ik heb hem sinds vanochtend op 20 gezet en tegelijkertijd draag ik een shirt, dik wintervest, daaroverheen nog een dikke ochtendjas en voor mijn handen ook reumahandschoenen. Ook heb ik al de nodige paracetamol en neurofen genomen, maar ja dat doet ook weinig tot niks. Hierdoor is de pijn inmiddels wat minder heftig, maar echt het huishouden doen kan ik nu nog steeds niet. Mijn huis verwarmen tot een graad of 23 vind ik niet normaal, maar zo erbij moeten zitten vind ik eigenlijk ook alles behalve normaal, en het is verdorie pas halverwege september.

**Geplaatst**: 15-09-25 09:42

Geplaatst: 15-09-25 09:42

Telpeva

Ik ga met je meehopen voor warmtetoeslag. Geen enkel mens zou het koud moeten hebben en als jouw functioneertemperatuur nu net wat hoger ligt kan jij ook niks aan doen natuurlijk. Voor zover het dan over functioneren gaat natuurlijk. Je zou bijna hopen op een heel warme winter, maar dat is dan weer niet goed voor bepaald vliegend spul

Hebben sommigen hier ook een bepaalde terughoudendheid om dingen te typen? Niet persé in dit topic, maar internet in het algemeen? Ik heb al 3x een verhaal getypt want het gaat prut, maar dan verwijder ik het toch maar weer uit schrik dat het herkenbaar is ofzo.. En ik weet eigenlijk niet waarom, want op het werk ed weet iedereen gewoon alles, dus zelfs als er iemand al heel toevallig hierop zou botsen staat er niks nieuws. Maar toch.. Ben ik alleen?

**Geplaatst**: 15-09-25 09:49

Geplaatst: 15-09-25 09:49

voor de brakken. Weersomslag hier ook altijd raak met ziekworden, inklappen, gewrichten die gaan lopen klooien. En dan vooral kniegewricht die dan meteen stevig gaat lopen opspelen. Virussen die beginnen met rondwaaien en meer. Een periode waarin ik altijd extra voorzichtig ga doen en de periode van alle preventieve vaccinaties.

Ik zal zo eens een stukje tekst hier neerzetten dat mijn papa een tijdje geleden heeft getypt omdat hij de eeuwig durende vooroordelen van mensen naar chronisch zieken zo zat was, hij heeft deze tekst ook naar meerdere mensen gestuurd die liepen te .........

Ik ben aan de ene kant open aan de andere kant zo gesloten als wat over mijn mankementen online. Sommige dingen boeien me niks andere dingen gaat geen mens wat aan.

De tekst van mijn papa.

Citaat:
Overpeinzing na weer een blijk van onbegrip door onwetendheid.

Waarom moet een mens voor zijn/haar omgeving bewijzen dat een eigenschap/eigenaardigheid/gebrek inderdaad een eigenschap/eigenaardigheid/gebrek is?

Waarom moet een mens zonder enig inzicht in eigenschap/eigenaardigheid/gebrek als conclusie hebben dat de genoemde reeks “dus” niet bestaat/aanstellerij is/aandachtvragerij is/................en wat verder nog ongestaafd aan waangedachten bij mensen kan leven.?

Waarom denkt een mens in detail te weten wat rechters en specialisten vanuit hun vakkennis weten, maar helaas niet aan ieder individu duidelijk kunnen maken?

Toen ik vanwege mijn hartprobleem zeer tegen mijn zin in een rolstoel zat en toch van de rolstoel naar de toonbank kon lopen, zag ik op de gezichten:'Hu, moet je kijken, aansteller , zit in een rolstoel maar kan gewoon lopen”.
Dat ik op goede dagen een blokje rond kon, maar op slechte dagen net mijn tuintje rond is van geen belang.

Als iemand moet staan bij een gelegenheid :”moet je kijken, geen enkel respect”.
Dat op een muurtje zitten (waar speciaal daarvoor een kussen was opgelegd ) op dat moment noodzaak is is van geen belang. Aansteller!

Als iemand zonder stok loopt, maar eerder is gezien met een stok: “moet je …..”
Conditie kan wisselen, training kan helpen, de wil om zo normaal mogelijk te lijken zijn voor omstanders geen redenen om anders dan veroordelend te denken.

Als iemand enige tijd volkomen verlamd in een ziekenhuis ligt en later betrapt wordt op lopen
is dat verlamd zijn maar aanstellerij.

Als iemand allergisch is voor een reeks stoffen en je serveert soep met de allergeen en beweert van niet: “ik dacht 'toch eens kijken of het wel waar is'” als er een allergische reactie komt.

Er zijn nog vele andere mogelijkheden om iemand te be-of ver -oordelen.

Heb je iets, dan moet dat ook voor iedereen altijd overduidelijk zijn dat je dat hebt. Waag het niet om zo normaal mogelijk te leven en zo veel mogelijk uit je leven te halen, want daarmee breng je alle redelijke en goedwillende mensen maar in verwarring. Doe het niet. Doe maar zielig. (maar ook dan is er wel iemand die daar weer een oordeel over heeft)

En toch denk ik..............

Natuurlijk geldt bovenstaande niet voor jou en mij, maar voor anderen. Toch wilde ik dit even schrijven.

Aldus mijn papa een tijd geleden.

**Geplaatst**: 15-09-25 10:02

Geplaatst: 15-09-25 10:02

Neehoor sinds ik mod ben ben ik ook terughoudender, ik ben wel heel makkelijk te vinden nu. Voor vrienden, familie, de gemeente en zo door.

Als er wat is of als je gewoon even iets kwijt wilt en het niet openbaar online wil hebben mag je mij ook altijd pb'en trouwens (geldt voor iedereen hier).

Ik ben in ieder geval benieuwd naar wat ze van de gemeente gaan zeggen, online kon ik vinden dat er een drempelbedrag is van 192 euro per maand (alleenstaande, tussenwoning). Daar kom ik niet aan want zulke bedragen kan ik helemaal niet betalen, dus misschien kom ik er dan ook helemaal niet voor in aanmerking.
Gisteren heb ik uiteindelijk de verwarming naar 21 graden gedaan, toen kon ik weer wat dingen doen. Daar staat hij nu ook weer op, ik ben nog niet zo productief als vorige week maar anders ben ik echt een couch potato omdat niks lukt en zo wil ik helemaal niet zijn. Ik ga wel kijken hoeveel dit gaat kosten en of ik dat kan blijven betalen...

Wat een goed bericht van je vader Karuna! Het is zo waar!

**Geplaatst**: 15-09-25 10:05

Geplaatst: 15-09-25 10:05

Ik heb eens gezocht maar met jouw "inkomen" zou je in aanmerking moeten komen. Zoveel % van de inkomen moet opgaan eraan. Bizar dat de uit noodzaak zuinig stokende mens ivm geen geld voor meer daarin misschien dan de pineut is.

Ik heb afgelopen nachten extra dekens gepakt, niet snel koud maar de omslag valt niet lekker. Ik schakel lastiger terug nu lijkt het -O-

**Geplaatst**: 15-09-25 15:13

Geplaatst: 15-09-25 15:13

Rohesia schreef:
Telpeva
Hebben sommigen hier ook een bepaalde terughoudendheid om dingen te typen? Niet persé in dit topic, maar internet in het algemeen? Ik heb al 3x een verhaal getypt want het gaat prut, maar dan verwijder ik het toch maar weer uit schrik dat het herkenbaar is ofzo.. En ik weet eigenlijk niet waarom, want op het werk ed weet iedereen gewoon alles, dus zelfs als er iemand al heel toevallig hierop zou botsen staat er niks nieuws. Maar toch.. Ben ik alleen?

Absoluut niet!

Zou ook soms zo graag in detail kunnen delen om het gewoon eens even kwijt te zijn en van me af te schrijven maar iets weerhoudt mij daar ook van... Het is alsof... Ik weet het niet... Als het eenmaal neergepend staat, het zo definitief is en iedereen het dan kan weten en als iedereen het weet, dan is het onomkeerbaar ofzo en is het echt gewoon wat het is ofzo... Ik weet het niet... Ik neig naar dat als iets wat me weerhoudt voor mezelf...