MachoPablo schreef:sins ik een vriend heb gaat eingelijk zoveel beter en geniet weer een beetje van het leven
Wat goed om te lezen!
Knert, wat een vervelend nieuws.
Ik heb hier al even niet gereageerd en meelezen doe ik hier tegenwoordig ook niet veel. Wat vervelend om te lezen dat sommigen hier nog steeds zo erg in de put zitten. Sterkte!
Met mij gaat het al een tijd heel erg goed. Het is raar om te bedenken dat dat vorig jaar rond deze tijd wel anders was, toen ik nog worstelde met een depressie.
Voor wie geïnteresseerd is in mijn (succes)verhaal:
Na mijn afstuderen in 2015 zocht ik naar een baan als docent beeldende vorming, maar tevergeefs. Niet zo gek, want de banen waren en zijn nog steeds schaars in mijn vakgebied. Het voelde het alsof ik gefaald had en dat nam ik mezelf heel erg kwalijk. Scholen zouden mij niet aan willen nemen, want ik was niet goed genoeg. Ik voelde me waardeloos. Ik nam genoegen met een baan die absoluut niet bij mij paste en waar ik doodongelukkig van werd. Ik had het idee dat mijn leven uitzichtloos was, dat niemand om mij gaf en dat ik maar beter niet meer kon bestaan. Dat gevoel werd versterkt door de stress op en door mijn werk en door privéomstandigheden. Ik vond het niet meer nodig om voor mezelf te zorgen. Ik at slecht en ongezond, sliep veel en douchete wekenlang niet. Ik praatte mezelf aan dat er niets aan de hand was maar op datzelfde moment wenste ik mezelf het liefst dood. Ik heb zoveel pijn en eenzaamheid gevoeld in die periode... Ik had hulp nodig, maar tegelijkertijd distantieerde ik mezelf van mijn vrienden en familie. Niemand had daarom echt iets door. Ik besloot aan het einde van 2016 mij in te schrijven voor een opleiding met de hoop dat ik licht aan het einde van die donkere lange tunnel zou vinden. Dat heeft lang geduurd. In december nam ik ontslag van mijn werk en in die periode heb ik mij het allerslechtst gevoeld. Ik was alle controle kwijt. Ik was nog niet aan mijn studie begonnen en inmiddels had ik ook geen werk meer. Wat was ik eigenlijk nog waard? In februari 2017 begon ik met mijn opleiding en besloot ik het solliciteren nogmaals een kans te geven en mét succes! In maart leefde ik een heel ander leven: ik studeerde en had een leuke baan gevonden. Voor mijn gevoel kreeg ik grip op mijn leven en genoot ik zo af en toe weer. Ik heb er alles aan gedaan dat gevoel vast te houden. Ik ben in een maand wel drie keer naar de Efteling geweest bijvoorbeeld.
Vanaf die tijd ging het alleen maar beter met me. In juni kon ik terecht bij een psycholoog. Daar heb ik veel aan gehad en veel over mezelf geleerd. En nu sta ik waar ik nu sta. Ik kan zeggen dat ik een ander mens ben geworden. Ik ben écht gelukkig nu! En natuurlijk weet ik dat er een kans bestaat dat ik me weer heel slecht ga voelen. Hopelijk lukt het me in de toekomst om sneller te constateren dat het minder met mij gaat, zodat ik op tijd aan de bel kan trekken. De tijd zal het leren.
Wie steunt zoekt of gewoon zijn/haar verhaal aan mij kwijt wilt, mag mij altijd pb'en. Jullie zijn stuk voor stuk kanjers!
Dat wilde ik gewoon even kwijt.