Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-16 22:03

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-16 22:03

Jullie zijn allemaal zo lief voor mij!

Ik had mezelf al lang en breed een flinke trap onder m'n kont gegeven Hihi. :Y)

M'n darmen willen t niet doen, pff. Net voor t eerst wat gegeten vandaag, maar gaat eigenlijk niet. Drinken gaat gelukkig wel redelijk goed.

Kom je snel eens paardjes knuffelen, Rachel?

**Geplaatst**: 04-01-16 22:10

Geplaatst: 04-01-16 22:10

Quir schreef:
Ik had mezelf al lang en breed een flinke trap onder m'n kont gegeven Hihi.

Maar dat hoeft dus echt niet. Ook je wanhopige, depri, verdrietige en sombere kanten mogen er zijn en soms even het podium op komen

**Geplaatst**: 04-01-16 22:12

Geplaatst: 04-01-16 22:12

Heel veel sterkte!
Ik zou je graag een luisterend oor willen aanbieden, zelf ben ik ook chronisch ziek, (zie bio) en als je iemand zoekt om te praten die begrijpt hoe chronisch ziek zijn is, stuur gerust een privé berichtje!

**Geplaatst**: 04-01-16 22:21

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 04-01-16 22:21

Ach ik kan me wel voorstellen dat je moest huilen. lijkt me niet vreemd met wat je allemaal hebt meegemaakt. Eerst al die tijd met de pijn en dan heb je ook nog ineens een operatie voor je blinde darm en je was eigenlijk nog herstellende van de 8ste operatie. Ik vind het niet meer dan normaal dat je eens lekker moet huilen. Heb altijd zo'n bewondering voor hoe sterk je bent, dat ik het ook wel fijn vind om te horen dat je ook wel eens een momentje hebt dat je alles even los laat aan emoties.
Dat is namelijk ook sterk zijn, je emoties tonen.
Buikoperaties kunnen best voordelig zijn voor het verliezen van buikomvang. Al heb ik ook mensen gehoord die 2 weken lang nog een fiks opgezwollen buik hadden. Dus dit klinkt al heel goed.

En hoe gaat het met het hoofd?

**Geplaatst**: 04-01-16 22:36

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 04-01-16 22:36

Tuurlijk krijg je geen schop onder je kont. Wij snappen hier volgens mij allemaal dat je zo voelt. Is toch logisch na wat je allemaal voor je kiezen hebt gehad.
Een normaal gezond iemand zou van zo spoed ok al van slag zijn. Jij hebt daar nog een hele historie voor van operaties en ziek zijn.
Meis je bent al zo lang ziek gun jezelf de tijd om van deze ok bij te komen. Die ene week extra die je mist van school zal het ook niet meer doen toch?
Moet je zien wat je ondanks alles toch nog maar steeds gepresteerd hebt op school. Wees trots op jezelf. Doen niet veel mensen je na.

Dikke knuffel voor je!!

**Geplaatst**: 04-01-16 22:47

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 04-01-16 22:47

Ik moest al huilen bij mijn keizersnede

Dat jij dan na 9 operaties even instort lijkt me meer dan normaal :(:)

**Geplaatst**: 04-01-16 23:05

Geplaatst: 04-01-16 23:05

Een heleboel mensen had de moed al opgegeven bij het idee alleen al dat ze een hersendrain zouden krijgen. Je kan je niet eeuwig sterk houden, en da's ook niet gezond. Gun je emoties ook de kans om naar buiten te komen. Hoe realistisch en nuchter je het ook wil bekijken en behandelen, emotie en gevoel kan je niet uitschakelen. Niemand verwacht het onmogelijke van je.

Lukt soep ook niet trouwens? Met eventueel beschuitje erbij?

**Geplaatst**: 04-01-16 23:14

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 04-01-16 23:14

Trouwens

ik was helemaal vergeten de college's er van de afgelopen weken er nog bij te zetten. :oo

Nog maar even vlug gedaan, kun je daar ook weer mee vooruit. Als je wilt kun je ook de werkcollege's krijgen. Maar dan wordt het op het einde mijn domeinreaders. Dat is namelijk iets makkelijker.

**Geplaatst**: 04-01-16 23:21

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 04-01-16 23:21

Wil je een schop onder je reet hebben dan?

Kan geroggeld worden hoor!! :))

Maar denk dat je eerder begrip en liefde nodig hebt... oow en een keer een meevaller!!

**Geplaatst**: 05-01-16 00:05

Geplaatst: 05-01-16 00:05

Shadow0 schreef:
Quir schreef:
Ik had mezelf al lang en breed een flinke trap onder m'n kont gegeven Hihi.
Maar dat hoeft dus echt niet. Ook je wanhopige, depri, verdrietige en sombere kanten mogen er zijn en soms even het podium op komen

Precies dit. Je doet het echt heel goed en dat je soms even een dip hebt, logisch. En meteen lees ik toch weer die kracht van je. Bikkeltje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-16 19:13

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-16 19:13

Dankjewel allemaal!

Jullie hebben helemaal gelijk, maar voor mij nog niet zo makkelijk om daar aan toe te geven. Zolang ik t kan relativeren gaat t nog wel. Als dat niet meer lukt, ben ik t gewoon kwijt.

Blijf een beetje aan klooien. Wel een stuk minder spierpijn gelukkig, maar... En daar baal ik echt vreselijk van, ik heb wat koorts. Het is niet veel (max 38,4 en in de ochtend wat lager), maar t is wel met paracetamol en flink naproxen (2x 500)...

Dus ik hoop dat t niets is en niet dat dadelijk alsnog een van de drains geïnfecteerd is of een abces ontstaat...

Twee van de vier wondjes zijn wel wat geïrriteerd en rood... Kwam trouwens tot de ontdekking dat de huid niet gehecht is, haha. Nu zijn t ook maar kleine sneetjes (2 max 3 cm ongeveer), maar de onderste is toch 5 cm en dus zonder hechtingen.

Twee kleintjes zitten wel hecht pleisters op, maar op de grootste ook niet.

Drains werken wel goed met als bijkomstigheid een lage druk in m'n kop... Maar beter dan te hoog, natuurlijk. Hihi.

Hoop dat t maar een beetje mee valt en t geluk aan mijn kant staat deze keer.

M'n darmen willen helaas helemaal niet (meer) op gang komen. Dus da's wel beetje balen nog, maar goed ook maar even de tijd geven!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-16 19:13

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-16 19:13

Oké ik vlieg van de hak op de tak...

Sorry!

**Geplaatst**: 05-01-16 19:23

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 05-01-16 19:23

Valt wel mee hoor, de boodschap is iig duidelijk: helaas (nog) geen goed nieuws.

Wat betreft het relativeren: ik herken je patroon. Ik zit met een gebroken bovenarm. Ben het grootste gedeelte van de tijd positief, focus op wat wel kan en mag en gaat, niet doemdenken. Maar heel soms heb ik opeens een hormonendip ofzo, en dan is er niks veranderd, niks erger geworden, maar dan moet alle opgespaarde frustratie en ellende er uit en is het even janken. En dat doe je dan, een dag of twee, en dan kun je er weer een flinke tijd positief tegenaan. Is alleen maar fijn, soms even ontladen.

**Geplaatst**: 05-01-16 19:28

Geplaatst: 05-01-16 19:28

Misschien is dit wel een fijn verhaal voor je:

Mijn buurmeisje (bijna 6 jaar) was hier vanmiddag omdat ik even moest oppassen op haar. Ik was jouw verhaal aan het lezen en ze zat naast me op de bank een puzzel te doen. Ze vroeg wat ik aan het lezen was, dus ik vertelde dat jij 'meisje op de computer'

erg veel pijn hebt en dat je toch heel moedig blijft en daarover schrijft. Ze was heel erg onder de indruk van je verhaal, dat ik natuurlijk niet heel duidelijk heb verteld omdat ze nog zo jong is

Later vandaag was ze aan het spelen met haar nieuwe rolschaatsen en valt ze om. Ging nog best hard, want ze had een schaafplekje op haar knie. Even een pruillipje en glimmende oogjes en toen kwam er opeens weer een lachje. Ik bezorgd nog vragen of ze geen pijn heeft, zegt ze: 'Oh jawel, maar het meisje op de computer heeft nog meer pijn en is ook heel moedig, dus ik mag niet verdrietig zijn.'

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-16 19:44

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-16 19:44

Cayenne schreef:
Misschien is dit wel een fijn verhaal voor je:

Mijn buurmeisje (bijna 6 jaar) was hier vanmiddag omdat ik even moest oppassen op haar. Ik was jouw verhaal aan het lezen en ze zat naast me op de bank een puzzel te doen. Ze vroeg wat ik aan het lezen was, dus ik vertelde dat jij 'meisje op de computer' erg veel pijn hebt en dat je toch heel moedig blijft en daarover schrijft. Ze was heel erg onder de indruk van je verhaal, dat ik natuurlijk niet heel duidelijk heb verteld omdat ze nog zo jong is

Later vandaag was ze aan het spelen met haar nieuwe rolschaatsen en valt ze om. Ging nog best hard, want ze had een schaafplekje op haar knie. Even een pruillipje en glimmende oogjes en toen kwam er opeens weer een lachje. Ik bezorgd nog vragen of ze geen pijn heeft, zegt ze: 'Oh jawel, maar het meisje op de computer heeft nog meer pijn en is ook heel moedig, dus ik mag niet verdrietig zijn.'

Wat een geweldig meisje! Er verscheen een enorme big smile op mijn gezicht!

Inderdaad Sofy! Nu weer flinke tijd er tegen aan, hihi. Jij ook veel beterschap! :(:)

**Geplaatst**: 05-01-16 20:09

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 05-01-16 20:09

Aaahw wat een flink buurmeisje.

**Geplaatst**: 05-01-16 21:13

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 05-01-16 21:13

Och god wat schattig!!

**Geplaatst**: 05-01-16 22:26

Geplaatst: 05-01-16 22:26

Wanneer de wondjes zelf ook warm of warmer dan de rest van de omgeving aanvoelen, pijnlijk zijn, nog meer opzwellen en roder worden zou ik zeker wel naar de HAP gaan. Als er pus uit komt ben je al te laat. Maar ik vermoed dat je dat allemaal zelf ook wel weet

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-16 23:11

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-16 23:11

Varekaj schreef:
Wanneer de wondjes zelf ook warm of warmer dan de rest van de omgeving aanvoelen, pijnlijk zijn, nog meer opzwellen en roder worden zou ik zeker wel naar de HAP gaan. Als er pus uit komt ben je al te laat. Maar ik vermoed dat je dat allemaal zelf ook wel weet

Wondjes zijn wel pijnlijk en rood, ook wat warm... Goed in de gaten houden, maar het is nog niet heel veel anders dan vlak na OK.

Volg topic gemaakt voor mijn uber knappe dame!

[KS-MK] Floris BS (v. Negro) x Zilvana (v. Jazz) - 05/2016

**Geplaatst**: 05-01-16 23:36

Geplaatst: 05-01-16 23:36

Goh, anders een keer een telefoontje naar de HAP eraan wagen? Het kan even goed dat je reactie hebt op het materiaal waarmee ze gehecht hebben. Soort contactallergie omdat het intussen lang niet meer de 1e keer is dat je daarmee in aanraking komt en dan best wel op korte tijd. Dan krijg je wel eens iets wat op een ontstekingsreactie lijkt. Heb iets soortgelijks gehad met de hechtingen in mijn gehemelte paar jaar terug. Ging zelfs de lucht in van de pijn als ik een slok water wou drinken. Draadjes eruit en binnen het half uur was het probleem over. Terwijl ik bij eerdere ingrepen in de mond met diezelfde draadjes nooit problemen heb gehad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-16 23:43

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-16 23:43

Er zitten geen hechtingen in.

Althans in de huid niet, misschien daar onder wel. Buikvlies zal waarschijnlijk wel gehecht zijn, maar de huid in ieder geval niet. Tot mijn verbazing.

Ik kijk morgen even aan en anders maar even navragen inderdaad. Het is niet nieuw zeg maar, maak me in ieder geval nog geen zorgen voor nu. Temperatuur was net wel weer 38.4, maar verder niet zieker of iets.

Hmm nu ga ik wel twijfelen. :')

Ach nachtje wachten kan nog wel, als er wel infectie zit is die er morgen ook nog wel... Hihi grapje.

**Geplaatst**: 05-01-16 23:53

Geplaatst: 05-01-16 23:53

Er bestaan ook onderhuidse hechtingen die vanzelf oplossen zeg maar. Die zie je niet maar ze zitten er wel. Ze gaan je echt niet met een gat in je buikwand laten rondhollen

En zo ontzettend snel groeien je buikspieren nou ook weer niet aan elkaar vermoed ik.

Mijn moeder is onlangs geopereerd aan borstkanker, ik heb nadien thuis zelf de hechtingen eruit gehaald (is toegestaan gezien mijn opleiding). Ipv draadjes die dwars over de snedes heen gingen zoals je vroeger eigenlijk constant zag, had zij ook plakstrips en dan bovenaan en onderaan een piepklein doorzichtig knoopje zitten. Dat was 1 lang stukje draad die onderhuids was gezet als hechting. Bij het verwijderen was het simpel zat het ene knoopje lossnijden met steriele scalpel en met steriel pincet aan de andere kant voorzichtig de draad er doorheen "trekken". Maar er zijn er dus ook die zichzelf oplossen.

Over bloedingen in de buik zelf: heb tijdens stage 2x een buikoperatie bijgewoond. 1x een laparoscopische gastric bypass en 1x een colonherstel na stoma. Bij die gastric bypas werden de stukken darm weggesneden en onmiddellijk dichtgeschroeid in de buik zelf via zo'n gaatje. Zo hadden ze minimaal bloedverlies. Over de geur en de moppen bespaar ik je de details

Vraag het een keer na bij de chirurg, maar zou goed kunnen dat ze eenzelfde soort techniek hebben gebruikt na het verwijderen van je appendix.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-16 00:00

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-16 00:00

Echt er zitten écht geen hechtingen in de huid.

De laatste keer zijn mijn rug en buik ook onderhuids gehecht en met oplosbare hechtingen, knoopje van m'n buik is er toevallig op de seh nog uitgetrokken omdat ze bang waren dat daar misschien de infectie waarde vandaan kwamen...

Maar in deze wondjes zitten écht geen hechtingen in de huid. Ook niet de huid onderhuids gehecht. In de lage daaronder vast wel inderdaad. Buikvlies zal waarschijnlijk ook gewoon gehecht zijn, daar gaan vaak ook hechtingen in die niet oplossen.

Twee wondjes zijn dicht geplakt met hecht pleisters.

Mijn vriend haalt overigens ook altijd de hechtingen eruit als die niet oplosbaar zijn. Net zo makkelijk, haha. Vorige keren (alleen eerste en laatste keer niet) bij de drains zijn de wonden gewoon boven langs gehecht, onderhuids is wel veel mooier en netter.

**Geplaatst**: 06-01-16 01:12

Geplaatst: 06-01-16 01:12

Zo da's handig dan

Geen gepeuter meer met draadjes die soms een keer aan je kleding blijven haperen. De lagen daaronder lijken me logisch, zou wat zijn als je doodleuk met je vinger even tussen je darmen kan gaan koteren. "Wacht even schat, mijn drain zit niet goed"...

Ja zo iemand die zoiets voor je kan doen ipv altijd rondje HA of chirurg is makkelijk. Toen mijn vriend vorig jaar (of 2 jaar terug al?) bloedverdunners subcutaan moest krijgen na een enkelblessure met gips tot gevolg heb ik die ook geprikt. Ik doe het echter niet standaard bij iedereen. Mijn schoonvader is afgelopen jaar geopereerd aan zijn schouder en 2x aan een voet, die heeft mooi een (gratis) thuisverpleegkundige kunnen vragen voor de wondzorg, subcutane prikjes en hechtingen heeft zijn HA eruit gehaald.

Bij 1 van mijn paarden mocht ik ook de hechtingen boven zijn oog eruit halen van mijn DA. Heb het materiaal gehad nadat ze de hechtingen had gezet, paar richtlijnen en is prima gelukt. Vond het wel spannend maar heb makkelijk paard voor zoiets.

Die van jou is wel leuk! Is de eerste schimmel van Jazz die ik zie, ben benieuwd naar het veulen met knappe Floris erbij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-16 02:30

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-16 02:30

Ohhh dat eerste zou wel zó ideaal zijn! Even draintje ergens tussen uit trekken als ie weer eens ergens klem zit...

Ja heel handig inderdaad, bloedverdunners spuit mijn vriend ook en ook B12. En alles wat nodig is.

Voor mij ook de eerste schimmel van Jazz! Vind dat wel heel leuk hihi.
Ben ook enorm benieuwd naar t veulentje... Nog paar maandjes wachten.

Heeft er iemand een rubberen hamer? Heb flinke klap nodig, kan niet slapen...