Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-03-10 10:35

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 04-03-10 10:35

Uhm wat zijn de kernmerken van een burnout? Ik ben al meer dan zes weken verkouden en hoesten, het wil maar niet overgaan. Verder wordt ik 's ochtends moe wakker, hoe vroeg ik ook naar bed ga

**Geplaatst**: 04-03-10 11:32

Geplaatst: 04-03-10 11:32

Goedemorgen dames!

Angela: Wat fijn dat ze het zo goed oppakken echt goede plannen voor je toekomst dus!

Maaike: Fijn dat je weer emoties kan tonen, hopen dat je snel wat op knapt.

PW: Beterschap, het gaat ontzettend rond momenteel :(:)

voor de mensen die ik vergeten ben, sorry.

Arabesk: Winterdipje misschien?

Edit: Voor de kenmerken van burnout gebruik google eens

**Geplaatst**: 04-03-10 11:58

Geplaatst: 04-03-10 11:58

Arabesk schreef:
Uhm wat zijn de kernmerken van een burnout? Ik ben al meer dan zes weken verkouden en hoesten, het wil maar niet overgaan. Verder wordt ik 's ochtends moe wakker, hoe vroeg ik ook naar bed ga

Zo is het bij mij ook begonnen, om heel eerlijk te zijn. Met een flinke verkoudheid en altijd moe zijn. Ik denk dat je nog niet echt een burn out hebt, maar goed dat kan alleen een dokter of psych bepalen. Ik weet of je verder nog andere klachten hebt? Werk je veel en vooral hard? Perfectionistisch? Misschien andere psychische klachten?

In ieder geval heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 04-03-10 12:00

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 04-03-10 12:00

Petulan: Klinkt inderdaad erg leuk! Ik ga eens rondkijken, misschien dat ik zo ook wat structuur aan mijn leven kan geven.

PW: Hoe voel je je vandaag meis? De griep heerst echt verschrikkelijk, niet echt leuk dus.

Mistral: Hoe gaat het met jou vandaag?

**Geplaatst**: 04-03-10 12:06

Geplaatst: 04-03-10 12:06

Angela_ schreef:
Arabesk schreef:
Uhm wat zijn de kernmerken van een burnout? Ik ben al meer dan zes weken verkouden en hoesten, het wil maar niet overgaan. Verder wordt ik 's ochtends moe wakker, hoe vroeg ik ook naar bed ga

Zo is het bij mij ook begonnen, om heel eerlijk te zijn. Met een flinke verkoudheid en altijd moe zijn.

het is dus in elk geval een duidelijke waarschuwing

Citaat:
Ik denk dat je nog niet echt een burn out hebt

Dat denk ik ook niet, dus dat is weer een geruststelling, maar ik moet dus wel oppassen.

Citaat:
maar goed dat kan alleen een dokter of psych bepalen. Ik weet of je verder nog andere klachten hebt? Werk je veel en vooral hard? Perfectionistisch? Misschien andere psychische klachten?

tja opleiding én baan in het onderwijs... net een relatie kapotgegaan etc. Ik heb tien jaar geleden weleens een burnout oid gehad, toen kon ik niks meer, nog niet eens 1 bladzijde lezen. Teletubbies was toen een fijn programma. Lekker simpel met veel herhaling

Vroeger had ik wel veel last van hyperventilatie en angsten en zodra dat weer erger werd wist ik dat het oppassen was, maar het is nu niet erger geworden ofzo.

Citaat:
In ieder geval heel veel sterkte!

Thanks

* gaat weer in meelees modus, daar zat ik al een tijdje *
:wave:

**Geplaatst**: 04-03-10 12:33

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 04-03-10 12:33

Goed dat je het herkent van de vorige keer, zo kan je er nu op inspelen voordat het te laat. Ik denk dat je steeds vroeger je signalen leert herkennen, nu is het in ieder geval niet tot hyperventilatie gekomen. Sterkte en let op jezelf!

**Geplaatst**: 04-03-10 13:15

Geplaatst: 04-03-10 13:15

Angela_ schreef:
Petulan: Klinkt inderdaad erg leuk! Ik ga eens rondkijken, misschien dat ik zo ook wat structuur aan mijn leven kan geven.

PW: Hoe voel je je vandaag meis? De griep heerst echt verschrikkelijk, niet echt leuk dus.

Mistral: Hoe gaat het met jou vandaag?

Het gaat wel redelijk nu. Gister een goed gesprek met mijn baas gehad, dat lucht op. Krijg nog een aantal dagen vrij om te kunnen leren voor de laatste examens. Het leven ziet er weer een stuk zonniger uit nu het mooi weer is!

Hoe is het met jou Angela?

**Geplaatst**: 04-03-10 13:32

Geplaatst: 04-03-10 13:32

maaaike Dat je het confronterend begint te voelen dat je naar je werk gaat is begrijpelijk. Had ik ook. Ik moest van de bedrijfsarts elke week daar mijn neus laten zien. Veel verwijtende blikken van collega's en werkgever, al het werk dat ik zag liggen maar niet kon doen. Het deed mijn erg veel pijn allemaal. Ben er mee gestopt, kan daar toch nooit meer werken. Je moet hierin zelf bepalen wat voor jou goed voelt. Als je daar als "leesmoeder" ook aanwezig kan zijn is dat misschien wel beter te doen voor je. Wel heel goed van je dat je je stappen die je maakt voelt. Een teken dat je op de juiste weg zit. Houden zo :(:)

mistral Hoe gaat het met jou? Je reageert wel op ons, maar hoe zit het met jou?

pw Voel je je nog zo beroert door de griep? Of gaat het al wat beter? Beterschap meis. :(:)

angela Wat een opluchting zeg, dat de bedrijfsarts achter je staat en de tijd geeft. Dat geeft wel minder spanning. Goed dat je ook aan het kijken bent voor leuk werk. Met kinderen werken is leuk. Zou je om te beginnen niet ook als vrijwilliger bij creatieve kindermiddagen wat kunnen helpen met knutselen en zo?

jantine Hé, lekker dat het rijden goed gaat, en je er plezier aan hebt. Bedankt voor de opbeurende woorden. Hoe gaat het verder met je?

petalan Jammer te horen dat je hoofd zo vol zit. Wel goed dat je mee blijft lezen. Sterkte meis :(:)

Met mij gaat het redelijk. Gister een emotioneel gesprek gehad bij de psych. Ik moet het "beter willen worden" van me af zetten en accepteren dat het is zoals het is. Met mijn hand dus. Dat zou mij veel meer rust geven en veel minder stress. Heeft ze gelijk in, dat weet ik, maar is wel heel moeilijk. Om de een of andere reden voel ik veel druk op me om beter te worden. Ik denk steeds dat anderen dat willen en ook van mij eisen, ook deze maatschappij. Dat moet ik dus ook loslaten. Ik zit zo erg in 2 strijd met jezelf dat ik, hoe ik het wend of keer, steeds in het zelfde cirkeltje blijf. Ik weet niet waar ik de cirkel moet door breken, er komt gewoon in een keer veel op me af. Aan de ene kant hoop ik dat ik volledig afgekeurd word, aan de andere weer niet, het voelt dan dat ik gefaald heb. Ik wil in mijn eigen inkomen voorzien, wat nu niet mogelijk is. Ik kreeg gister ook een mailtje van mijn zusje, er was bij hun ingebroken terwijl ze in bed lagen, ook 3 kinderen. De hond sloeg wel aan en bleef blaffen, maar toch was het een en ander weg toen ze gingen kijken. Ook DS-en van de kinderen. Ik kan me hier dan ook weer zo over opwinden -:(-

, is niet goed voor me. Ik heb zelf 3 honden, 2 zijn heel erg waaks, weet niet of ik ze nu ook binnen in de kamer moet laten. De angst gaat ook zover dat ik verschillende paarden site's heb lopen afzoeken of een van mijn pony's te koop aan gebonden word door werkgever. Toen ik besefte waar ik mee bezig was kon ik mijn hoofd wel tegen de muur slaan. Het word echt tijd dat ik knopen door moet hakken. Maar welke, waar, wanneer? Ik voel me onderhand in een hoek gedreven. Meer met dat soort gevoelens? En hoe gaan jullie er mee om?

**Geplaatst**: 04-03-10 14:02

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 04-03-10 14:02

He bah Aikon wat vervelend, heb je uiteindelijk wel een goed gevoel over je gesprek? Of blijft het in je hoofd rondspoken?

**Geplaatst**: 04-03-10 14:19

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 04-03-10 14:19

Op zich wel, ik word de juiste kant op gestuurd, voor wat het beste is voor me. Maar het blijft wel moeilijk. Heb het idee dat ik dan te veel los moet laten wat me nu nog overeind houd. Ook al weet ik zelf beter dan dat. De 2 strijd komt dan weer om het hoekje kijken.

**Geplaatst**: 04-03-10 14:29

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 04-03-10 14:29

Dat vind ik de ellende bij een burnout, die 2 strijd die je continu hebt!

**Geplaatst**: 04-03-10 14:45

Geplaatst: 04-03-10 14:45

MISTRAL94 schreef:
Maar toch bleef ik zo lang hangen in die relatie. Waarom? Omdat ik er schijnbaar nog niet aan toe was om het te beeindigen. Uiteindelijk werd hij voor de zoveelste keer agressief (wat ik vele malen gebeurd was) en was dat de bekende druppel. Ik denk dat het voor dit ook op gaat. Mijn grens hierin is schijnbaar nog niet bereikt, anders had ik wel ingegrepen. Bovendien leef ik al 8 jaar zo..

Snap je heel goed, maar vraag me af of je altijd tot de grens moet gaan..? Het feit dat je het nu wel herkend en weet dat je bewust verder gaat totdat het niet meer gaat, zegt wel dat je van je vorige ervaring geleerd hebt.. Maar toch wil je het verder laten komen.. Eigenlijk weet je wat er gebeurt wanneer je bij je grens bent en de bewuste druppel over de rand van de emmer zal gaan.. Waarom daarop wachten.. Ik weet dat dat heel moeilijk is, maar ik denk dat je de schade kan beperken door niet te wachten tot de emmer is overgelopen.. Je krijgt niet voor niets signalen van jezelf.. probeer daar toch een beetje gehoor aan te geven.. En ja misschien komt dat pas als je instort.., maar dan zal je ook steeds terugvallen krijgen.. Die terugvallen kun je op een gegeven moment ook voorkomen, door naar die signalen te luisteren en op tijd even rust te pakken, zodat je weer veel sneller op de goede weg verder kan.. het kan heel fijn zijn jezelf weg te cijferen maar eigenlijk doe je dit voor anderen: 'kijk eens hoever ik kan gaan...' Probeer ook eens te kunnen zeggen: 'kijk eens hoe goed ik op tijd weet waar de grens ligt' Ik weet hoe moeilijk het is om dingen voor jezelf te gaan doen en niet voor een ander, maar uiteindelijk heeft een ander ook weer meer aan jou..
Ik heb er ook nog steeds moeite mee en heb steeds meer gedachte's: misschien moet ik maar gewoon weer aan het werk.. maar eigenlijk weet ik dat ik dat dan niet voor mezelf zou doen..

aikon herkenbaar, beginnen met even de pony flink borstelen, maar doorslaan en de stal ook maar doen, ja en die moet dan wel góed gedaan worden, oja en dan kan ik ook meteen dit en dat, nu ik toch bezig ben..
Wat schuilt er bij jou vooral achter je huilbuien, is dat je hand en de druk die dat uitoefent omdat je zo graag beter wilt worden..?
Wat beangstigend dat er bij je zusje is ingebroken! gelukkig zijn ze allemaal ongedeerd en gaat het 'alleen' om de ds-en van de kids, wat natuurlijk al balen genoeg is! maar wel een heel eng idee!
Het gaat inderdaad wel ver, begrijp dat de realtie met je werkgever niet echt goed is.. Maar heeft hij iets met paarden, zijn er bedreigingen geweest van zijn kant..? Zou zeker je pony's in de gaten houden, vanwege die losse kettingen.. maar denk je dat je werkgever er misschien iets mee te maken zou kunnen hebben..?
Snap je onrust wel hoor, ben zelf ook panisch als het om mijn paardenbeestjes gaat..

Maaike fijn dat je op die manier nog naar je werk kunt gaan en je echt niet verplicht voelt iets te doen, ook heel goed dat je collega's er zo begripvol zijn.. misschien is dit ook wel voor jou een goede manier, om langzaam aan minder te doen en af te bouwen om misschien uiteindelijk even een poosje helemaal niet naar je werk te hoeven, als abrubt instorten en helemaal niet meer gaan..
Vond het idd fijn dat mijn vriend me troostte, maar vond het vooral vervelend dat ik zijn vrije dag en goed bedoelde ideen verpest had.. $:\$
Wat goed dat er tranen kwamen.. Misschien ben je er binnenkort toch wel aan toe om afstand van je werk te gaan nemen.. misschien is dat wel goed..

Petulan sterkte

Jantine S goed om zo'n opgewekt stukje van je te lezen, het mooie weer doet je duidelijk goed! geniet ervan, vandaag weer een mooie dag..
Gek dat die stralende zon toch bij mij net hetgeen is waar ik dan om in janken uitbarst.. nu gaat het wel weer.. Maar de eerste zonnestralen vond ik heel moeilijk.. juist omdat je dan weer zin zou moeten hebben in dingen, wat ik stiekem ook heb.. maar dan wel weer besef dat ik dit met mijn beste vriendje, mijn overleden paardje, niet meer kan delen.. en dat het toch anders is.. de beginnende lente geeft mij dit jaar dubbele gevoelens..

Pollewoppy he balen van de griep joh.. hoe gaat het verder met je..? beterschap.

Angela wat goed om te horen dat je zo goed met de arts hebt gepraat en dat hij zo goed reageerde! Heel fijn, lijkt me nu dat je je ook wat meer begrepen voelt! En zelfs al aan het vooruitkijken bent naar je interesses voor werk, dat klinkt goed..! ben blij voor je dat je hierdoor nu wat meer rust hebt voor je zelf, geen gejaag, alles op jou tijd.. klinkt goed..

Arabesk goed dat je op tijd je signalen gaat herkennen van de vorige keer.. hoop dat je op tijd je rust kan nemen en het niet weer zo ver hoeft te komen, succes ermee!

Ik heb net gesprek bij de psych gehad en eindelijk kwam daar een diepgewortelde emotie naar boven en zat ik heftig snikkend aan tafel, voelde me best ongemakkelijk en heb 'op tijd' mijn tranen weer een beetje in bedwang kunnen krijgen voordat ik geen woord meer uit kon brengen..
Ze vertelde mij dat ze nu pas zag dat het mij écht zoveel pijn deed.. In de vorige gesprekken dacht ze eigenlijk dat ik wel verdriet had, maar dat het wel mee viel.. Ben blij dat ik me even iets meer heb kunnen laten gaan, want heb zelf het idee dat ik echt hulp nodig heb die emoties eruit te gooien.. Ik sluit ze te makkelijk op.. en druk het steeds weg.. Soms komt het er dan wel uit..

Ik heb trouwens gisteren weer gereden voor het eerst in 4 maanden tijd.. en ik heb spierpijn!

Ik moet toegeven dat ik ervan genoten heb (stiekem) en dat ik te druk was om te veel na te denken..
Eenmaal thuis kwamen de emoties wel weer een beetje naar boven.. Al moet ik met een brok in mijn keel toegeven dat ik het echt heerlijk vond weer een rondje door het bos te rijden op een geweldig beest, (dat ik ook al langer ken) daarna kwam het gemis van mijn eigen paardje in alle hevigheid toch weer naar boven.. vooral gisterenavond..

Het was achteraf toch best confronterend met mijn verlies..

**Geplaatst**: 04-03-10 15:44

Geplaatst: 04-03-10 15:44

zwelgje Het verwerken van een dierbare die overleden is is heel moeilijk. Hierdoor moet ik steeds aan de tijd denken dat ik afscheid heb moeten nemen van mijn eigen paard. Al is het bijna 3 jaar geleden het doet nog steeds pijn merk ik. Ben blij dat je toch heerlijk heb kunnen rijden en in het bos nog wel. Ik wou dat het al juni was, dan ga ik weer rijden na 2 jaar.
Mijn huilbuien hebben bijna alles te maken met het moeilijk hebben te accepteren van mijn handicap. En het verliezen van een groot deel van mijn onafhankelijkheid en zelfstandigheid. Daarbij komt de druk die ik voel ook gezellig om het hoekje mee doen. Daarom is het wel beter om de acceptatie aan te nemen, al voelt het wel als opgeven/falen.
Mijn werkgever heeft een groot internationaal paarden bedrijf en heeft verkondigt, aan mijn collega's dat ik een pony te koop heb. Hij weet waar ze staan en hoe ze er uitzien, dat heeft 1 van de stal eigenaren hem laten zien. De kloothommel. En hij weet dus ook dat daar geen bewaking is. Het contact is zo danig dat het tussen advocaten loopt. In het verleden is hij niet te beroert geweest om mensen op de een of andere manier te grazen te nemen. Al die verhalen ken ik, en ik weet dat veel ervan waar zijn, ik ken hem langer dan vandaag. Word alleen steeds erge met hem.

**Geplaatst**: 04-03-10 16:09

Geplaatst: 04-03-10 16:09

Denk dat de pijn en het gemis inderdaad niet snel weg zullen gaan.. Ik moet er nu aan werken stukje bij beetje die pijn en het verdriet toe te durven laten ipv wegstoppen of vooruit te schuiven.. vind dit alleen heel moeilijk..
Wat leuk dat je in juni weer gaat rijden, spannend na 2 jaar..! Kan me zo goed voorstellen dat het moeilijk te accepteren is dat je minder kunt door je beperking met je hand.. is ook heel moeilijk lijkt me..
Wat heftig zeg de situatie met je baas.. Klinkt niet echt fijn.. Kun je niet op een of andere manier sloten maken bij stal (weet niet meer of je nou bij een pensionstalling stond of kleinschalig..?) hekken of deuren afsluiten..?
En zat ook te bedenken of je baas geen dingen mee zou kunnen lezen hier.. Hij zit toch in het paardenwereldje en collega's ofzo zouden je verhaal best kunnen herkennen hier..

**Geplaatst**: 04-03-10 16:44

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 04-03-10 16:44

Geen idee of ie/ze mee lezen, kan me niet schelen ook. Kan een waarschuwing hun kant op zijn door dat ik hier mijn gedachte goed op schrijf. En zolang ik geen namen en/of plaatsen noem ben ik niet bezig de werkgever te benadelen. Doet ie zelf al heel goed, heeft ie mijn hulp echt niet bij nodig. Een slot op de box ketting is geen optie, om voer te geven moet de box open. 1 heeft geen voer luik. Ik sta in een gedeelde gang met meer eigenaren, dus de deuren op slot doen kan ook niet. Verhuizen zou ik graag willen, maar waar heen? De kosten zijn daar laag en er mogen hengsten staan.

**Geplaatst**: 04-03-10 20:21

Geplaatst: 04-03-10 20:21

angela: Pff gelukkig hee! wat heerlijk dat je kan gaan denken aan opbouw en dat alle neuzen daarin dezelfde kant op staan. Ik vind dat ook heel belangrijk voor mezelf. Misschien word je er wel helemaal blij van, omdat je nu echt naar je talent opzoek kan gaan en kan gaan kijken waar je echt leuke werk kan krijgen...(over een tijdje

als je er zin in hebt)

maaike; goed van je hee..is geen makkelijke tijd waar je nu inzit. nu krijgt alles de kans om lekker door te komen..maar dit is je eerste stap naar herstel. eigen grensen stellen en kijken naar wat alles met je doet. Heeel knap, vette pluim

araba: ff naar de dokter kan nooit kwaad? Ik viel 2 keer in een week flauw, wist toen wel dat er iets mis was

had daarvoor not a care in the world....

aikon: herken goed wat je zegt. maar ik kan je vertellen op het moment dat ik accepteerde dat ik ziek was en geen jota kon werd ik weer zoetjes aan beter. Er tegen vechten kost mega energie. En toen ben ik elke keer als ik me rot voelde ipv boos op mezelf te worden en te zeggen dat ik toch maar vol moest houden. Heel lief voor mezelf gaan doen.. dat heeft me enorm!!!!! geholpen..

zwelgje: potver naar! ik voel met je mee, lijkt me idd niet leuk. Maar het word weer betr...echt waar!

**Geplaatst**: 04-03-10 22:10

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 04-03-10 22:10

Totaal offtopic, maar ik wil jullie deze niet onthouden. We genieten allemaal van het zonnetje!

Een paar kiekjes die ik vanmiddag met de telefoon heb gemaakt!

Afbeelding

Garuna, lekker soezen in het zonnetje op 305 dagen dracht.

Afbeelding

Net wakker..

Afbeelding

'Oh, ik ben nog zo lui'

Afbeelding

Toch maar opstaan.. (check dat bekkie)

**Geplaatst**: 05-03-10 09:37

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 05-03-10 09:37

Heerlijke foto's Angela,
Vind vooral die laatste erg leuk! De relaxedheid straalt eraf!

Sorry voor de anderen, maar het lukt me gewoon niet om te reageren..

**Geplaatst**: 05-03-10 09:46

Geplaatst: 05-03-10 09:46

PW, geeft niet, denk dat we dat allemaal wel herkennen.
Ik kan op het moment het ook niet op brengen om te reageren.
We herkennen dat denk ik allemaal en iedereen heeft af en toe dagen dat dat niet lukt.
Neem jezelf niets kwalijk, komt vanzelf weer!
Sterkte, misschien spreek ik je later vandaag nog even

**Geplaatst**: 05-03-10 09:47

Geplaatst: 05-03-10 09:47

Goedemorgen

Wat een leuke foto's, duidelijk aan het genieten van het mooi weer! Alleen zo jammer dat er nu weer sneeuw ligt

PW: Slechte dag? :(:)

Veel sterkte

Zwelgje: Nee denk zeker niet dat je het altijd tot het uiterste moet laten gaan! Daar heb je uiteindelijk ook jezelf mee. Ik heb wisselende weken, heb ook nog steeds weken dat ik me wel weer wat beter voel. Toendertijd heb ik jaren rond gelopen dat er geen enkele dag meer was waar ik nog van genieten kon. dat is nu gelukkig niet het geval.

Dus je zit nog steeds in die tweestrijd met jezelf over het werk? :(:)

**Geplaatst**: 05-03-10 12:28

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 05-03-10 12:28

Sneeuw??? Hier een stralend zonnetje! Ik ga zo even naar mijn meiden toe, tot later!

**Geplaatst**: 05-03-10 12:31

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 05-03-10 12:31

Hier ook geen sneeuw gelukkig.
Ik ga even wandelen met de hond en dan lekker weer op de bank met dekentje en hond

**Geplaatst**: 05-03-10 12:36

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 05-03-10 12:36

Het begint hier wel wat te betrekken, maar denk niet dat het echt slecht weer zal worden.. Buienradar zegt in ieder geval van niet

Dadelijk ook weer lekker met mn schimpie aan de slag!

**Geplaatst**: 05-03-10 12:59

Geplaatst: 05-03-10 12:59

Nou zal ik jullie wat sneeuw toesturen dan

Wij hebben al zo ontzettend veel gehad

**Geplaatst**: 05-03-10 13:26

Geplaatst: 05-03-10 13:26

petulan Van mij kan je wel wat sneeuw krijgen. Ligt nog wel wat, komt vannacht nog meer bij. Een centimetertje of 15 word gezegd. Eerst zien, dan geloven. Veel plezier vanmiddag.

pw Doe lekker kalm aan, en geniet van de wandeling.

jantine Ik ben een grote vechter. Is mijn hele leven al zo. En ja, het vreet energie. Word soms ook knap moe van me zelf. De pest vind ik zelf ook als ik toegeef blijf ik altijd gehandicapt, en dat wil ik niet. Ik moet en zal weer beter worden, dus de cirkel is weer rond.

angela Wat een snoepie zeg.

Ik kan eindelijk een door verwijzing krijgen naar een andere revalidatiearts. $*\o/*$ Voor een hand/polsbrage. Ik moet ff uitzoeken waar en bij wie, maar dat komt wel goed. Ik kreeg het gistermiddag erg moeilijk, nu gaat het beter. Al ben ik gister wel erg geschrokken van mijn zusjes bericht dat er 's nachts bij hun ingebroken was. Mijn nicht van 5 is heel erg bang nu. Dat vind ik heel erg. Ik krijg geen uitstel van betaling van de ing, ben ik heel erg blij mee _-:(

Mijn jongste pony zou me gister aanvallen, met maaiende voorbenen kwam het kreng op me af. Dat had ie niet moeten doen.

Heb me ff uitgeleefd op hem. }:)

Hij weet nu weer dat mama de baas is. Maar waarom hij het deed

Waarschijnlijk toch te veel zijn zin gehad bij de verzorgster, misschien bracht ze ze daarom niet meer buiten. Vanmiddag eens zien of hij weer gewoon mee loopt. Dat kon hij altijd en wist dat hij in de padok pas gek mocht doen.