Cayenne schreef:Misschien een hele stomme vraag, maar moet je misschien ongesteld worden? Misschien is dat in combinatie met de stress van de afgelopen tijd net iets teveel nu?
Niet eens zo'n gekke vraag of gek idee, maar ik ben al ruim een jaar (als t al niet langer is) niet meer ongesteld geweest... Zou dus op zich best kunnen, maar ik verwacht het eerlijk gezegd niet.
Jullie hebben gelijk, maar is niet zo makkelijk. Voor mij niet in ieder geval. Gisteren in bed even goed uitgehuild, hoe stom ook maar dat luchtte best even op (al doet dat wel gruwelijk zeer in m'n buik, zeg
).
Vind t wel lastig, vooral dat ik me zo voel maar niet weet waarom zeg maar. Ik kan t niet relativeren (ik heb juist minder pijn en minder redenen om me zo te voelen en toch voel ik me wel zo... Meer zelfs dan wanneer ik redenen genoeg had, maar me toen juist veel beter voelde. Iets met emoties).
Mijn vriend zei gisteren ook iets waar hij denk ik wel veel gelijk in heeft. Je raakt de controle en macht over je eigen lichaam kwijt, er wordt voor je besloten. Net als vrijdag: "je bent de eerste die naar OK gaat. Dit en dit gaat er gebeuren en dit zijn de risico's, tot straks op OK". Het overkomt je en je hebt er bijzonder weinig over te zeggen. Goed natuurlijk wil je van de pijn af en stem je er mee in, er wordt gepraat alsof je wel een keuze hebt (met de vraag "wat denk je er van?"), maar eigenlijk heb je die niet. Iedereen om je heen én je eigen lijf kiest en besluit voor jou, niet jijzelf.
Je bent heel simpel de regie van je eigen leven kwijt.
Zo dus ook wederom mijn plannen die weer niet gaan. Ik wilde naar school vandaag, maar mijn lijf heeft weer eens anders besloten...
En heel eerlijk, na al die andere (best zware operaties) dacht ik dit doe ik wel even. Is maar een kleine simpele operatie en stelt niet zoveel voor. En dat klopt op zich ook wel. Het is ook maar een simpele en kleine operatie die niet veel voorstelt, maar dan wel met een verder gezond lijf. Mijn lijf is al op van alle operaties en zelfs nog herstellende van de vorige. Ik "vergeet" dan ook dat dit nu de 9e(!!) operatie in mijn buik is in nog geen 9 maanden tijd.
Niet raar dat mijn buik daarom nu dan ook zo pijnlijk is.
Maar goed, ik lig nog lekker in bed en blijf daar ook mooi nog even liggen! Spierpijn lijkt gelukkig wat minder vandaag. Wel veel last van m'n buik en vooral van de wondjes. Een wondje heeft ook weer gebloed. Hoe dan ook, ik ga dadelijk lekker onder de warme douche. Of t nu mag of niet!